Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2006
- Hits: 832
In mijn auto blijft iedere keer hardnekkig een lampje branden, welke mij er op attendeert dat iets aan mijn airbag mankeert. Dus donderdag maar even de auto weggebracht. Na een half uurtje was men weer klaar, met de mededeling dat de stekker van het ding niet goed contact maakte. Dus dat was weer verholpen. Vrijdag ging Marjolein met Martijn naar Bremen (want judo, inderdaad). Belt ze mij vanuit de auto op, of het kwaad kan dat het lampje van de airbag gaat branden, of dat ze nu ieder moment de airbag om haar oren zal krijgen. Kan ik dus weer met dat ding naar de dealer. Op zich kan het voor de auto weinig kwaad, dus ik wacht nu wel tot ik de auto voor zijn eerste beurt wegbreng. En dat is al over 1500 km. Dan heb ik alweer 30.000 km in het apparaat doorgebracht. Niet slecht voor slechts 7 maanden rijplezier. Dus Marjolein en Martijn waren naar Bremen. Dat hield in dat Ruben en ik op zaterdag weer op elkaar waren aangewezen. Ik moest eigenlijk nog leren voor mijn examen van 31 maart, maar ik moest ook nog een PC opnieuw inrichten. Dus heb ik zaterdag doorgebracht met het opnieuw inrichten van een PC. En video kijken. Zaterdag avond werd mijn gezin weer compleet met de thuiskomst van M & M. Maar toen sloeg ook de griep toe in huize Faber. Eigenlijk waren de voortekenen er al op donderdag. Martijn werd toen ziek, maar die wilde zo graag naar Bremen dat hij zichzelf beter had verklaard op vrijdag. En dat ging ook wel goed tot hij weer in de auto op weg was naar huis. Toen werd hij weer ziek. Tot overmaat van ramp werd ook Ruben op zondag ziek. Op zondag zouden we nog naar mijn zus toe gaan, want haar zoontjes waren ook jarig in deze periode. Het draaide er dus op uit, dat ik alleen de reis naar Alphen aan den Rijn kon ondernemen door deze ziekte perikelen. Toch had ik gelukkig nog wel weer wat passagiers voor de terugweg. Mijn ouders reden mee terug en dat was ook wel gezellig. Toch nog een paar uur kunnen studeren voor mijn examen, maar ik loop nu wel hopeloos achter. Ach ik heb nog een paar dagen......
- Details
- Written by Simon
- Category: 2006
- Hits: 803
Het was een drukke week de afgelopen week. Maandag nog cursus, dinsdagavond lekker vergaderen in Amersfoort tot half negen (maar wel lekker chinees eten), woensdag een fijne avond bijeenkomst in Apeldoorn (dit keer met een lekker buffet). Dus de dagen gingen weer in vreugde voorbij. Vrijdag met angst en beven voor het eerst sinds twee weken de loopschoenen aangedaan. Was weinig van terecht gekomen de afgelopen twee weken. Maar wonder ! De rust periode had mij geen kwaad gedaan. Zaterdag samen met Martijn naar de stad getogen. Hij had voor een computer gespaard met behulp van zijn vakantie baantje en zakgeld. Onnodig te zeggen dat zijn vakantie baantje het grootste aandeel in de aanschafkosten had. Dus Pa moest mee voor de aanschaf van dit apparaat. En nog belangrijker; na aanschaf diende Pa ook nog even de PC een beetje in te richten voor het Faber netwerk. ’s Middags nog met de familie naar het graf van mijn schoonouders geweest. Mijn schoonvader was een jaar geleden overleden, en dus vond de familie het wel een goed idee om eens bij elkaar te komen. ’s Avonds met 18 personen naar een leuk restaurant gegaan, en daar met zijn allen lekker gesmuld tijdens het gourmetten. Zondag doorgebracht met leren, en tussendoor de F1 te bekijken. Was wel aardig. ’s Avonds weer wezen uit eten. Dit keer had Theo Meijer, de eigenaar van de sportschool waar de rest van mijn gezin veel tijd doorbrengt, gemeend om de vrijwilligers van zijn sportschool te trakteren op een etentje. Dus met 11 man gezellig wezen eten in een goed restaurant te Amersfoort. In dit kader past zeker weer de kreet: LEKKUUUUUUURRRRH ! Nadeel van dit feestgedruis was dat ik veel te laat in mijn bed terecht kwam. Rond twaalf uur zag ik mijn kussen op mij afsnellen. En als dan om zes uur die wekker weer afgaat, is dat een beetje aan de late kant........
- Details
- Written by Simon
- Category: 2006
- Hits: 837
Qua werkweek was de week weer bussiness as usual. Oftewel dat is voor mij weer een groot zwart gat. Wel weet ik nog dat ik redelijk afgepeigerd was op vrijdagavond en dat was dan voor mij ook weer de reden om het lopen maar te laten voor wat het was. Verder begon voor mij het weekend op zaterdag in het holst van de nacht. Om half 6 ’s morgens ging bij mij de wekker, en kon ik Martijn gaan begeleiden naar Drachten. Daar werd het NK judo -17 jarigen gehouden. U leest het goed. Ik ging met Martijn daar heen. Marjolein moest nog even het huis aan kant maken en vervolgens naar Schiphol rijden om Amerikaanse logees op te halen. Deze logees blijven een week in Nederland. We kennen deze mensen, uiteraard, van Florida van, alweer uiteraard, het judo. We kregen drie mensen te logeren. Een meisje van 13 dat hier een tweetal wedstrijden komt doen, haar moeder en haar coach. Bij deze laatste trainen Martijn, Marjolein en af en toe Ruben ook, als ze in Amerika zijn. Anyway. Ik was dus op weg gegaan naar Drachten met Martijn. Het werd helaas voor hem, een teleurstellende dag. De eerste wedstrijd won hij nog wel, maar hij speelde duidelijk niet met zijn gebruikelijke flair. De tweede wedstrijd verloor hij van een jongen waarvan hij tot dan toe nog nooit verloren had. En toen kon hij op zijn hoogst nog maar derde worden. Helaas verloor hij daarna zijn derde wedstrijd ook nog. En alweer van een jongen, die hij in normale doen gewoon hebben kan. Dus geen podiumplek voor Martijn deze keer. Hij bekende ook achteraf dat hij helemaal niet zenuwachtig was tot het moment dat hij de judozaal binnenstapte. Toen kreeg hij de kriebels en ging het helaas berg afwaarts. De teleurstelling was bijzonder groot bij hem. Eenmaal thuis gekomen waren ook onze Amerikaanse gasten gearriveerd. Compleet met jet-lag. Het meisje had van haar leven nog nooit sneeuw gezien, en was dus razend enthousiast over het weer hier. En toen daarna ook nog verse sneeuw uit de hemel viel, moest en zou ze toch even naar buiten. Uit gesprekken met hun bleek wel dat ze de wisselingen van de seizoenen een beetje missen. Om het in hun woorden te houden: Herfst was vorig jaar een week lang, en lente viel dit jaar op zaterdag. Op zondag dus ook met onze Amerikanen doorgebracht. ’s Avonds gezellig met ze Yatzheeen. Dat was voor mij wel lang geleden, en het was toch erg leuk om te doen. En dat was het alweer vanuit Hoevelaken.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2006
- Hits: 898
Zoals ik vorige week u reeds verkondigde had ik Amerikaanse logees vorige week. Dus een vol huis. Wel gezellig uiteraard. Gelukkig waren ze redelijk zelfstandig, en trokken ze er zelf ook op uit. Woensdag had Marjolein nog vrij genomen om ze eens in de stad van Dood en Verderf rond te leiden. Nodeloos te zeggen dat de faam en reputatie van Amsterdamned wereldberoemd is. Voor Marjolein de gelegenheid om ook het “andere” Amsterdam te tonen. Dus een rondvaartje door de grachten en een bezoek aan het Rijksmuseum. Het was tinnef weer dus deze activiteiten pasten goed in het stramien. Uiteraard ook nog de Kalverstraat door gelopen en de Bijenkorf bezocht. De junks waren van straat gespoeld, dus deze toeristische “atractie” viel uit. Vrijdag ze nog in Amersfoort gedropt. En ook daar hebben ze zich goed weten te vermaken. Zaterdag stond in het teken van judo, dus zat ik ineens in een erg leeg huis. Alleen Ruben hield mij gezelschap. Ook de Amerikanen waren naar de Open Nederlandse kampioenschappen getrokken. Helaas geen prijzen gehaald dit keer, maar er komen vast nog wel meer gelegenheden. Zondag ochtend om half zes ging mijn wekker. De Amerikanen vertrokken weer naar het beloofde land. En ik zou ze wegbrengen naar Schiphol. Voordeel is dan wel, dat je een lekker lange dag hebt ;-). En dat je de zon ziet opkomen. Weer thuis gekomen geconstateerd dat het toch wel stilletjes is zo met zijn vieren. ’s Middags nog de F1 bekeken. Gelukkig werd ik om half een door mijn vader opgebeld met de paniekmededeling dat het F1 spektakel reeds was begonnen ! Gelukkig had ik maar twee rondjes gemis. Was wel een mooie race, en ik zag tot mijn voldoening de heer Schumacher weer eens goed presteren. Om half elf ’s avonds vielen mijn oogjes vanzelf weer toe, dus was het tijd om naar bed te gaan en een nieuwe week te laten beginnen.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2006
- Hits: 811
Op de weg was het goed te merken dat het belangrijkste deel van Nederland (midden en noorden) vrij was de afgelopen week. Lekker rustig op de weg. Geen files, heerlijk. Ook was dit weer eindelijk eens een week waarin ik drie maal de loopschoenen kon onderbinden. Het is al weer maanden geleden dat ik dit drie keer per week kon doen. Iedere keer kwam er wel wat tussen, vergadering, cursus en meer van dat soort onzin. Ik had u vorige week bericht over het feit dat Marjolein en Ruben naar Disney waren afgereisd. Maandag moest Martijn dus voor zijn vader zorgen, door spaghetti voor hem te bereiden. En dat heeft hij met redelijk resultaat weten te volbrengen. Dinsdagavond kwamen de twee reislustige clanleden weer thuis. Vol verhalen over achtbanen en attracties in het Parijse filiaal van Disney. Zaterdag was mijn oudste kind jarig. Hij werd 16. De tijd gaat razendsnel. En dat merk je dan weer eens. Op zijn verjaardag echter moest hij eerst naar de districtskampioenschappen judo. Zijn district is Midden Nederland. Een gebied wat zich uitstrekt van Almere, Utrecht tot Arnhem en Nijmegen aan toe. Behoorlijk groot dus. Voor de 4e keer in zijn carrière wist hij weer districtskampioen te worden. Hij had zichzelf daarmee een mooi verjaardagscadeau gegeven. Dit betekent onder andere dat hij nu zich heeft geplaatst voor de Nederlandse kampioenschappen. Ieder district mag 2 judoka’s naar het toernooi sturen. En aangezien er 6 districten in Nederland zijn, betekent dit volgens mij dat Martijn weer bij de beste 12 van Nederland behoort. Volgende week zaterdag wordt dit kampioenschap gehouden in Drachten (of all places, en ook zo lekker centraal !). ’s Avonds kwamen zijn judomaten langs om zijn verjaardag te vieren, en ook van een aantal van zijn judovrienden de ouders. En allemaal mee eten natuurlijk. Zo’n man of 35 kwam er opdagen. Marjolein had zich dus behoorlijk uitgesloofd. Het werd toch beregezellig. Rond een uur of een de vermoeide ogen toegedaan, en de volgende dag een beetje brak wakker geworden. De zondag dus weinig uitgevoerd. Een beetje filmpje kijken, computeren en niet veel meer. Zondagavond nog weer te lang opgebleven, omdat ik de A1 race wilde zien. Genoeg spektakel in ieder geval, en een mooie tweede plek voor team Nederland. Alleen daardoor een beetje te laat tussen de lakens geschoven, maar ik zal me wel weer groot houden.