www.simonfaber.eu

Details

Written by Simon

Category: 2003

Published: 15 June 2012

Hits: 775

We zitten alweer aardig in het ritme. We werken wat, eten en slapen. En zo gaan de dagen in vreugde voorbij. Tot het ritme van de week hoorde deze week ook mijn schoonvader. Hij kwam ook een paar keer aanwaaien. Ook begin ik weer iets van mijn oude conditie terug te krijgen. Toen ik van vakantie terug kwam, was ik in vijf weken 5 kilo aangekomen, en mijn conditie was terug op het niveau van 5 jaar terug. En dat was niet best. De kilo's hangen er, helaas, nog steeds aan. Maar mijn conditie begint zoals gezegd weer op niveau te komen. Zaterdag dan maar. Zaterdag had Ruben zijn kinder feestje. De man was op 23 augustus jarig geweest, maar dan ben je net terug van vakantie. Dus voordat je dan een datum voor zijn kinderverjaardag hebt, leef je al op 6 september. Het was, dacht ik, een voor alle betrokkenen geslaagd festijn. Wel een met gemengde gevoelens, want ik heb zo het idee dat dit zijn laatste kinderverjaardag is. Volgend jaar gaat ook hij naar de middelbare school, en wat ik begrepen heb, is het dan not done (niet gedaan) om een kinderverjaardag te houden. Deze informatie kreeg ik tenminste van Martijn. Dus de kans is aanwezig dat afgelopen zaterdag de laatste kinderverjaardag was te huize Faber. We zullen het wel zien. Het feest bestond zaterdag uit zeven stoere mannen uit groep 8 (de zesde klas), en de jarige wilde met zijn maten gaan gourmetten/barbequen. Gelet op de weersverwachtingen van afgelopen weekend werd dit dus gourmetten. De heren hebben zich uitstekend vermaakt. Na afloop, terwijl pa en moe de rotzooi opruimden, ging men voetballen/rugby spelen. En na die tijd vertoonde de bios FABER de rolprent Man in Black II. Om negen uur was het tijd om het kroost weer door de buurt te begeleiden, op weg naar huis. Ik moet zeggen, hoe ouder ze worden, hoe makkelijker die verjaarsfeesten verlopen. Je hoeft ze niet constant te vermaken, dat doen ze zelf wel.
Zondag, was een rustdag. Dus dat hebben we dan ook maar gedaan. Geen visite, geen drukte, niets .... Wat ook wel weer eens lekker is. Lekker een beetje dom spelletjes doen op PC, een beetje lezen, in de tuin zitten...... Heaven !
Nou maar weer zien wat de toekomst brenge moge !

Details

Written by Simon

Category: 2003

Published: 15 June 2012

Hits: 808

Het valt allemaal niet mee, zo'n eerste werkweek. Gelukkig was hij door omstandigheden nog korter als van te voren begroot. Voor de reden hiervoor verwijs ik u graag naar mijn vorige bijdrage. Zo'n eerste werkdag vliegt echter wel voorbij. Eerst kan je een stapel e-mailtjes doorworstelen. Ik kan u verzekeren dat vijf weken ongelezen e-mail toch nog een aardige stapel leesvoer vormt. Dit heeft dan weer tot gevolg dat je pas des middags eens kan gaan kijken waar je ook al weer gebleven was, vijf weken terug. Kortom hier gaat weer een inleermoment inzitten. Verder kabbelt de werkweek vredig voorbij. Vrijdag gingen mijn kinderen op judo kamp. Het was weer eens zover. Ik heb u in voorgaande jaren hier ook al verslag van uitgebracht, en ook dit jaar was het eindresultaat zoals was voorspeld. Twee smerige, en van de slaap omvallende kinderen, krijg je op zondag middag weer terug. Maar het voornaamste doel, was wel gehaald van dit weekend. Ze hadden weer bijzonder veel plezier gehad. Het kinderloze weekend had echter een nadeel. Ruben was zaterdag jarig, maar hij wilde perse mee op kamp. Dus zijn verjaardag hebben wij toen zaterdag niet gevierd, bij gebrek aan jarige. Nu had ik wel mooi de tijd om zijn verjaardagskado te prepareren. Destijds hadden wij via, via goedkoop een redelijk goede PC op de kop getikt. Maar aan deze PC moest nog wel het een en ander gebeuren. Meer geheugen, CD rom speler en een geluidskaart waren nog de benodigde onderdelen. Hier kon ik nu mooi zaterdag aan besteden. Tevens moest er daarna nog software op en de PC moest nog in ons netwerk gehangen worden. Dus toen zondag Ruben thuiskwam, was de vermoeidheid even vergeten toen hij zijn verjaarskado op zijn kamer aantrof. Zondag was ook de dag dat Marjolein en ik alweer twintig (ja, u leest het goed) jaar getrouwd waren. Uiteraard heb ik mijn meisje twintig witte rozen gegeven. Dit type bloem zat destijds ook in haar boeket, geloof ik. Maar verder hebben wij deze dag geruisloos aan ons voorbij laten gaan. In de herfst vakantie zijn we van plan om met het gezin dit jubileum nog ergens te gaan vieren, maar daar zal ik ter zijner tijd meer over berichten.
Doordat ik de kinderen zondag middag op moest halen uit het judo kamp, kon ik niet de F1 live volgen. Dankbaar ben ik dan ook voor de uitvinding van de video. Voordeel van de wedstrijd op video kijken is dat je lekker de reclames kan doorspoelen. Over de uitslag kan ik slechts bedroefd zijn. Ik ben bang, dat ik verder zal zakken in het klassement.
Tot zover weer de lezing.

Details

Written by Simon

Category: 2003

Published: 15 June 2012

Hits: 768

Amper terug van vakantie, en de sleur van het dagelijks bestaan slaat weer genadeloos toe. We zijn weer aan den arbeid kortom. In de privesfeer blijft het druk, druk, druk..
Mijn schoonvader had vanaf het moment dat hij ontslagen werd uit ziekenhuis (zie bijdrage van voor de vakantie) 24 uur per dag zorg toegewezen gekregen. Dit omdat hij ook erg vergeetachtig aan het worden is en verstrooid. We zijn ook bang dat hij een beetje aan het dementeren is. Wij waren uiteraard wel blij met deze 24 uurs zorg, maar het ziekenhuis had dat geregeld. Anders moesten ze een verpleeghuis organiseren, en in de vakantie periode schijnen die dingen bij ons in de buurt te maken hebben met een opname stop. Plotseling kregen wij echter een gepeperde rekening (13000 Eurootjes) voor deze zorg. En of we dat maar even willen betalen. Dus niet ! Wij hebben nooit om deze vorm van zorg gevraagd. We wisten niet eens dat het mogelijk was. Blijken ze nu in een keer van mening dat mijn schoonvader geen 24 uurs zorg nodig heeft, maar 2 uur per dag ! Dus met ingang van afgelopen week is de thuis zorg teruggedraaid, en komt mijn schoonvader zaterdags bij ons, en gaat Marjolein bijna iedere dag even naar haar vader om even te zien, of alles nog wel goed gaat.
Ik heb uit dit alles wel geleerd dat zorgverlenende instanties in Nederland echt niet samenwerken. Alles werkt langs elkaar heen. Niemand communiceert met elkaar, je wordt er echt chagerijnig van !
Goed, dus zaterdag mijn schoonvader op visite. Zondag doorgebracht met het sleutelen aan PC's en dergelijke. Filmpie kijken, biertje drinken, wijntje .... En zo kom je het weekend wel weer door. Verder valt hier weinig te melden.

Details

Written by Simon

Category: 2003

Published: 15 June 2012

Hits: 765

We zijn weer thuis ! Na een afwezigheid van ruim vijf weken kan ik u weer verslag doen van mijn belevenissen. Ik ben weer terug uit het land van onbegrensde mogelijkheden. Je komt uit dat land altijd met meer kleding dan je heen gegaan bent kan ik u verklappen. In mijn vakantie ben ik nog wel wezen snorkelen boven een koraal rif, wat gewandeld in 's lands fraaie natuur, nog enkele malen naar een pretpark geweest (Universal Studios en Disney) en vooral veel niets gedaan. Tijdens het kanoenen hadden Ruben en ik (wij zaten in een kano), nog bijna een aanvaring met het plaatselijke wild (alligator). Wij kanoden op een rivier en zagen een visser aan de kant zijn hobby staan uit te voeren. Dus, meelevend als ik ben, stuurden wij de kano naar de andere kant van de rivier om zo min mogelijk deze man te verstoren. Aan die kant van de rivier aangekomen voeren wij recht op een boomstam af. Hoe klassiek nietwaar ! Een halve meter voor wij deze stam zouden raken, dook deze echter onder, en voeren wij over het beest heen. Toch een aparte sensatie. Afgelopen donderdag was ik met Martijn nog op de Judo club waar hij meetraint daar in Amerika, en toen bleek ineens dat New York en omstreken zonder stroom zat. Wij zouden de volgende dag weer terugvliegen naar het warme kikkerlandje, maar die reis zou ons via New York voeren. Daar moesten wij namelijk overstappen. Ook was toen bekend dat alledrie de vliegvelden van New York dus gesloten waren, maar was de algemene opinie, de volgende dag zou toch het een en ander weer verholpen zijn. Het kon toch niet bestaan dat een stad als New York niet bereikbaar was met het vliegtuig. De volgende dag wij naar het vliegveld van Orlando. Daar werd ons duidelijk dat alle vluchten die tot dan toe naar New York moesten waren geannuleerd. Maar, werd ons verzekerd, ons vliegtuig zou waarschijnlijk wel weer naar New York kunnen. En inderdaad, alle voorbereidende acties werden braaf in gang gezet. Sterker nog, wij kwamen in het vliegtuig naar New York te zitten. Ik had mij net geinstaleerd, boekje op schoot, riem om, toen de grondstewardessen paniekerig het vliegtuig in kwamen. Of alle passagiers die verder moesten dan New York het vliegtuig maar wilden verlaten. @#$! Spulletjes dus weer bij elkaar zoeken, en even later staan wij samen met andere lotgenoten, gedromd om de grondstewardess. Het speet hun natuurlijk verschrikkelijk, maar de computers van de immigratie dienst te NY werkten nog niet (nog steeds gebrek aan stroom). Hierdoor konden er geen internationale vluchten binnenkomen, en als indirect gevolg hiervan, konden er ook geen internationale vliegtuigen vertrekken, omdat dit dezelfde vliegtuigen waren. Dus, wat nu ! Het speet de sympathieke grondstewardess enorm, maar nu konden we niet eerder weg als zondag. Een vertraging van twee dagen. Gelukkig was ons huis nog vrij en konden wij dus vrij probleemloos onderdak vinden. Aldus werd onze vakantie dus met twee dagen verlengd. Afgelopen maandag wist ik uiteindelijk het Vaderland te bereiken en dinsdag mocht ik weer het genoegen smaken om aan de rat race weer mee te doen.
Waarvan acte !