www.simonfaber.eu

Geen bijdrage.

Geen bijdrage.

Het was een bijzonder vervelende week, de afgelopen week. Zoals ik jullie vorige week al vertelde, was dinsdag een dag waarop nogal wat mededelingen gedaan werd. Mijn werkgever gaf aan dat er bij onze werkmaatschappij weer 25 bankzitters moet verdwijnen alsmede 5 accountmanagers en een nog onbekend aantal kantoor personeel. En ook nog een directeur. Alleen als je directeur bent kan je nog wel een andere functie binnen PinkRoccade krijgen, de andere moeten een functie buiten PinkRoccade vinden. Alle varkens zijn gelijk, maar sommige varkens zijn meer gelijk dan anderen. Erger was echter het nieuws dat mijn schoonmoeder betrof. Dit nieuws stelde al het andere in de schaduw. De internist had de mededeling dat mijn schoonmoeder acute leukemie heeft. Haar levensverwachting is nu in een klap ineengeschrompeld naar enkele dagen tot enkele weken. Dit nieuws gaat je niet in je koude kleren zitten. Gelukkig ligt mijn schoonmoeder thuis, zodat ze in elk geval niet in een onpersoonlijk ziekenhuis kamertje hoeft te sterven. Marjolein gaat nu iedere ochtend naar haar toe om haar te verzorgen. Gelukkig heeft ze dit kunnen regelen met haar werkgever. De andere kinderen nemen het in de loop van de dag, de zorg over. Zaterdag dus maar met de andere kinderen van mijn schoonouders familieberaad gehouden, over de nabije toekomst. Jullie kunnen je dus wel voorstellen dat het emotionele toestanden waren afgelopen week.

Uit Hoevelaken blijven de berichten vooralsnog somber. De toestand van mijn schoonmoeder verslechtert iedere dag. Dus iedere dag ga ik met mijn kinderen er even langs. Ook uiteraard in het weekend. Dus vandaar dat er verder geen belevenissen te melden zijn uit het centrum van Nederland. Alleen de F1 heb ik nog wel gezien. Ik zag dat Schumacher won, en dat zal mijn positie in het F1 spel zeker geen kwaad doen. Verder wel een mooie race om te zien. Spannend ook.

Mijn excuses voor het vorige week niet verschijnen van een bijdrage van mijn hand. De tijd ging zo vlot voorbij, dat voor ik het wist het al weer woensdag was, en ik mij realiseerde dat ik te laat was voor een zinnige bijdrage aan het kast gebeuren. Excuses !
De afgelopen weken hebben zowiezo een beetje een angstig tintje. Mijn schoonmoeder is al een tijdje bedlegerig. En ze kunnen maar geen oorzaak vinden. Wel constateerde men dat ze wat weinig rode en witte bloedcellen had, dus kreeg ze een transfusie, maar hier knapte ze niet echt van op. Er werden nog meer vervolgafspraken gemaakt voor andere onderzoeken. Een hiervan was een ruggemergpunctie. Beetje pijnlijk. De volgende dag was bij de internist al de uitslag bekend en werden de andere onderzoeken gecanceled omdat deze geen nut meer hadden. Echter de uitslag wil hij ons pas dinsdag 8 april geven in een persoonlijk gesprek. Dit zijn meestal geen goede berichten heb ik zo maar het idee. Afgelopen zaterdag vierde mijn schoonmoeder dus haar verjaardag in bed. Zij werd 82. Ik ging bij haar op visite, en ze was (in mijn ogen) dermate verzwakt inmiddels dat ik de huisarts er maar bij haalde. In de hoop dat ze nu opgenomen kan worden in het ziekenhuis. Als je echter ziek bent, wil dat nog niet zeggen dat je ook opgenomen wordt. Men vond de toestand niet levensbedreigend en men vond dus ook geen reden om haar op te nemen ! Ik kan u vertellen dat ik echter een andere mening was toegedaan, maar ik ben dan ook geen medische doctor arts. Wordt vervolgd in elk geval.
Ook kreeg ik afgelopen week weer een brief van mijn werkgever dat hij zich genoodzaakt ziet om wederom een aantal mensen er bij ons uit te gooien. Voor de werkmaatschappij waarvoor ik werk is dit reeds de derde ronde binnen een jaar tijd. Dinsdag 8 april worden wij verwacht op het kantoor, waarna ons het een en ander duidelijk gemaakt gaat worden. Mijn bekendenkring bij mijn werkgever slinkt iedere keer wel weer. Toch, ondanks al deze malaise, zondag toch nog de loterij van Brazilie gekeken. Op het circuit van Interchaos. Er waren goede inhaalacties te bewonderen, maar mijn algemene indruk van de wedstrijd was: Wat een puinbak!
Tot zover maar weer, ik hoop u allen weer volgende week op deze plek te treffen.