www.simonfaber.eu

Het is een beetje saaie tijd. Ik merk ook aan mezelf dat ik niet helemaal lekker in mijn vel steek. Ik blijf maar last van mijn nekspieren houden, en dit nu al een maand lang, en heb een algemeen gevoel van chagerijnigheid over mij. Kortom het is weer k.. met peren.
De werkweek is voor mij een groot zwart gat. Vrijdagavond dan maar weer. Ten slotte is dat het begin van het leven. De vrijdag avond kregen we visite. Een goede kennis van ons wil een rondreis langs de Amerikaanse oostkust. En zij gaat deze trip starten vanuit ons huis te Orlando. Dus werden de fotoboeken en uitgaanstips vrijdag even met haar doorgenomen. Ik krijg hier erg veel heimwee van. Gatverdamme, ik moet nog 5 maanden wachten.....
Zaterdag, terwijl het halve gezin weer ter judo was getogen, kon ik mijn naam weer gaan waarmaken in de familie. Wederom was het motto: Jij werkt in de automatisering, en nu is mijn PC kapot. Dit maal waren het twee PC's die gereanimeerd moesten worden. Ach, zo blijf je lekker bezig. Zondag rustig met vrouw en kinderen doorgebracht, en lekker dom videoojtes kijken.
Dit was het weer beste lezertjes, ik hoop u allen hier weer volgende week te mogen treffen. En wat mij betreft in een beter humeur dan nu.

Zoals u wellicht heeft kunnen afleiden uit de Kast:bijdrage van vorige week, had ik woensdag dus een begrafenis. Zoals u ongetwijfeld weet, zijn er leukere gelegenheden om je familie weer eens te zien. Toch blijft het wrang, dat je juist met dit soort gelegenheden je familieleden weer eens ziet. Oud(e)tantes waarvan je niet eens meer wist of ze nog leefden, en dergelijke.
Ook een vreemde gewaarwording is, en dit gebeurde ook bij de andere begrafenissen die ik het afgelopen jaar al mocht bezoeken, dat het na de plechtigheid toch nog gezellig wordt. Ik weet, het zal raar klinken, maar het werd na afloop gezellig. Met de naaste familie werd er nog wat gegeten en gedronken, en dit had wel iets gemoedelijks.
De andere gebeurtenissen van de week werden uiteraard helemaal weggedrukt door woensdag. Kennissen van me kwamen nog met hun defecte PC (U kent dat wel: Ach, jij werkt met computers, dus heb je er verstand van, en kan je ze repareren). Hier in het weekend wat mee bezig geweest, uiteraard is de PC weer hersteld. Verder hadden mijn kinderen dit weekend ook vrijaf van het judo, dus het werd een gezellig familiesamenzijn te huize Faber. Alleen kampt de heer des huises (IK dus) de laatste tijd met pijn in de nekspieren. Ik kan amper mijn hoofd draaien. Maar ik houd me groot, en zal mijn lot als een man dragen
;-). Maar het doet wel verrekte pijn !

Afgelopen week stond in het teken van het oprichten van een nieuwe divisie van mijn werkgever. Ik zelf werk, zoals u wellicht weet, bij een werkmaatschappij Industrious (goed Nederlands !) en ook kent mijn baas een werkmaatschappij Food (engels voor voedsel). Nu heeft men besloten deze werkmaatschappijen in een divisie onder te brengen. En om dit te vieren mochten wij afgelopen donderdag massaal naar Weesp trekken, naar de studio waar het immer populaire tv programma "Live and Cooking" wordt opgenomen. Ik heb dit programma wel is waar nog nooit gezien, maar het schijnt populair te zijn. Zo'n bijeenkomst is op zich niet zo erg, als in elk geval het management zich maar niet geroepen voelt om ook het woord te voeren. Nou beste lezertjes, het was weer tijd voor lulkoek bingo. Ik snap die lui niet. Waarom moet alles in het Engels ? Is dit om iets banaals, toch nog een beetje status mee te geven ? Pleur toch op ! Het thema was "Customer Intimacy". Ik denk dat ze Klant Intimiteiten te ranzig vonden klinken. Zout toch op met dat marketing jargon !!! Een manager presteerde het zelfs om in een zin, geen enkel Nederlands woord te bezigen ! Ook zou een klant nog een presentatie over dit onderwerp houden. Dit vond ik, waarschijnlijk als enige, nog het meest amusant. Maar dat lag niet aan het onderwerp maar wel aan de presentatie. Ik denk dat hij tegen zijn secretaresse gezegd heeft dat zij een presentatie voor hem moest maken, en dat hij het verhaal er wel bij zou maken. En dat dit vervolgens onafhankelijk van elkaar gedaan was (parrallel processing heet dit waarschijnlijk in manager jargon). Het resultaat vond ik grappig. De plaatjes ondersteunde absoluut het verhaal niet en omgekeerd. Ik kreeg echter de indruk dat ik de enige was die dit leuk vond. Gelukkig was het lulkoek bingo voor het eten, anders was het eten mij waarschijnlijk minder bekomen. Verder had de week mij weinig storends te melden. Het leven blijft, gelukkig, maar door gaan. Dit keer ook geen bijzonderheden van het weekend te melden. Dus ik wil het hier maar weer bij laten. Bis in PhlaumenZeit !

Afgelopen week was een week die absoluut niet als hoogtepunt door het leven zal gaan. Woensdag kreeg ik te horen dat een van mijn favoriete tante's plotseling in het ziekenhuis was opgenomen, omdat "spontaan" hele stukken dunne darm alle dienst weigerde. Oorzaak hiervan: Algehele aderverkalking. Vrijdag werden wij vervolgens opgeschrikt met het nieuws dat ze overleden was. Gatverdamme ! Het weekend was er wel schaatsen, maar ik had dit keer geen zin om te kijken. Alleen op zondag heb ik nog wat meegekregen van de 1500 meter voor dames en heren. Verder mocht ik ook nog op zondag op verjaarsvisite. De dochter van mijn zus, mijn nichtje dus, werd 15 lentes. En daar heb ik ook nog acte de presence gegeven. Verder heeft Ruben nu eindelijk zijn beugel gekregen. Het betreft hier zogenaamde slotjes. Blijkbaar zijn deze dingen in modieuze kleuren leverbaar, en hij loopt nu rond met een groene beugel. Eten gaat nog wat moeizaam, maar dat zal zich wel in de loop der tijd bijtrekken. Verder geen nieuws wat mij nu ter binnen wil schieten. Tot volgende week dan maar weer !

Hier volgen dan weer de belevenissen van een automatiseerder uit het midden des lands.
Ik kwam er achter dat ik de afgelopen weken u nog ben vergeten te verhalen over de belevenissen van mijn jongste zoon Ruben.
Deze knaap moest van de tandarts een beugel krijgen, en dat is deze maand in gang gezet. Hiervoor was het noodzakelijk dat er wat kiezen getrokken moest worden. Dit omdat zijn tanden te groot of zijn kaak te klein is, of een combinatie van deze factoren. Twee weken geleden moesten dus de kiezen wijken aan de linkerzijde van zijn gebit. Hij had zich knap zenuwachtig lopen maken, wat uiteraard best wel voor te stellen is, en ondanks dat hij verdovingen had toegediend gekregen, was hij behoorlijk overstuur in de tandarts stoel. Dit uitte hij door toch behoorlijk van streek te reageren in de stoel. Dit weerspannig gedrag had op een gegeven moment zelfs tot gevolg dat de bloedspetters op de smetteloze witte jas van de tandarts kwam. Dat Ruben van streek was, was zelfs tot in de wachtkamer te horen. Dus toen de kiezen aan een kant getrokken waren, en Ruben de stoel mocht verlaten, ging de tandarts dan ook de wachtkamer in, alwaar nog meer kinderen te wachten zaten op een beugel behandeling, met de historische woorden: "Oke, Wie durft .....".
Afgelopen maandag mocht Ruben weer naar de tandarts, om de kiezen aan de rechterkant te laten trekken. En dit keer heeft Marjolein bewezen dat ook placebo's uitstekende medicijnen kunnen zijn. Zij had tegen Ruben gezegd dat hij dit keer een pilletje zou krijgen, waarvan hij heel rustig werd en waardoor de tandarts veel minder eng zou zijn als anders. Voor dit doel heeft zij hem vervolgens een Rennie tablet gegeven, en die heeft behoorlijk geholpen. Niet alleen had hij geen last van brandend maagzuur, maar ook was hij veel relaxter in de stoel gaan zitten, om alles lijdzaam te ondergaan. Zie hier de wonderbaarlijke kracht van beinvloeding ! Toch hoop ik maar dat het nog goed komt met zijn gebit, hij heeft geloof ik noch maar vier kiezen over. Met tanden poetsen is hij nu zo klaar, want zoveel staat er niet meer.
Verder had de week mij weinig te bieden. Het weekend had als bijzonderheid, dat er dit keer geen judo op het programma stond. Dit is toch wel erg, als dat de bijzonderheid van de week is ! Dus zaterdag alleen wat vriendjes van mijn kinderen over de vloer, maar verder niets. Zondag nog op visite geweest bij vrienden in Zetten, dus ook deze dag weer nuttig en aangenaam doorgebracht. Ben benieuwd wat de komende week ons weer brengen zal !