www.simonfaber.eu

Ik zit een beetje in een sleur, mijne heren. Alle werkweken lijken sprekend op elkaar, en vloeien naadloos en zonder rimpelingen in elkaar over. Het zal ook wel een beetje aan de tijd van het jaar liggen, maar het lijkt erop dat in dit jaargetijde helemaal niets vermeldenswaardig meer gebeurt. Het weekend stond, bij hoge uitzondering, eens een keer niet in het teken van sport. Zaterdag alleen een vriendje van Martijn de hele dag over de vloer gehad, maar geef die mannen van tegenwoordig een computer en je hoort of ziet ze niet meer. Zaterdagavond de jongen weer thuis gebracht, hij woont namelijk een dorp verderop. In de auto ontstaat dan tussen de beide knapen een gesprek, wat toch wel een glimlach op mijn lippen kan toveren. Het is natuurlijk altijd zaak dat je cool overkomt. Wat er ook gebeurt, als je taalgebruik maar goed is ! Uiteraard dient het gesprek dan ook gelardeerd te moeten worden met hedendaags spraakgebruik. Een kleine greep uit de terminologie die in het gesrek naar voren komen, voorzien van een vertaling:
- Gasjes : personages, personen.
- Cool: Gaaf
- Wreed: Erg gaaf
- Vet: Ook erg gaaf
- Vet cool man!: Bijzonder erg gaaf
Uiteraard gaan de gesprekken dan over de laatste computerspellen. Dit is nog maar een beperkte selectie uit het hedendaags jargon wat tot mij kwam in de auto. Zondag in gepaste rust doorgebracht. Video kijken, computeren, ach u kent het wel. 's Avonds nog even gejiskefet, maar hier was deze keer niet veel aan. Jammer. Dan maar weer tussen de lakens gekropen en mij mentaal maar voorbereid op weer een werkweek.

De werkweek van vorige week is weer een vage herinnering. Gelukkig maar, zullen we maar zeggen. Het is wellicht een verkeerd teken als de werkweek een grotere plek in je geheugen inneemt als het weekend. Wat me van de week nog is bijgebleven is dat ik woensdag verkouden ben geworden. Ik had uiteraard de signalen al lang van te voren aan kunnen zien komen. Marjolein had het al eerder te pakken dan ik. Meestal ben ik de laatste in het gezin die iets van dien aard oppikt. Je ziet het over het algemeen volgens een fraai roulatieschema het gezin doorgaan, waarbij ik dan dus de laatste naam op de distributielijst ben. Alleen hadden ze blijkbaar de jongens van deze lijst afgehaald deze keer. Het gevolg was dat ik vorige week alleen maar maandag heb gelopen. Marjolein was zo optimistisch om te voorspellen dat ik van deze kou wel twee weken plezier zou kunnen hebben. Deze uitspraak deed ze uiteraard uit hoofde van ervaringsdeskundige. Op het moment van schrijven kan ik de lezer gerust stellen. Het gaat al weer stukken beter met mij, dank u ! Ik voorzie dan ook, dat ik minder dan de voorspelde twee weken nodig zal hebben om er weer helemaal bovenop te komen. Het weekend dan maar. Zaterdag was weer een kluizenaars dag voor Simon. Marjolein en kids mochten naar Hoogezand (U weet wel; van Sappemeer). Op zaterdag dan maar even op de koffie geweest bij mijn schoonvader. Daarna nog even de stad in om wat benodigdheden in te slaan voor mijn aquarium. Grappig is altijd dat ik naar zo'n winkel alleen maar ga om bijvoorbeeld visvoer te kopen, en de winkel desondanks altijd verlaat met visvoer, vissen en nog wat ter plekke verzonnen benodigdheden. Verder de zaterdag in gepaste stilte doorgebracht. Uit principe niet naar het voetbal gekeken. Ik ben geen voetbal fan en dat image wil ik natuurlijk wel volhouden.... Op zondag genoten van het druilerige weer en de herfst. Van dit weer kan je namelijk het beste genieten vanuit de beslotenheid van je eigen woonkamer. Dit fenomeen heet ten huize Faber "lekker moeken". En dat deden we dan ook beste lezer(es). Des avonds weer naar Jiskefet gekeken. Ik vond het wel leuk. Op de BBC werd tot mijn inmense vreugde aangekondigd dat Red Dwarf uitgezonden zou worden, dus dat moest ik uiteraard zien. Helaas was ik hierdoor pas om 01:00 uur gereed om naar bed te gaan. En ik voel nu dat dat toch iets te laat was.
Volgende week meer, dan maar weer...

Even prakkedenken, wat was het ook alweer vorige week..... Uiteraard heb ik mij weer in het zweets mijns aanschijns kunnen ploeteren. Thuis heeft de familie een licht verkoudheids virusje, wat ze onderling hebben verdeeld. Gelukkig hebben ze mij nog overgeslagen bij het verdelen. Toch had ik vrijdag even het vermoeden van een opkomende zwakte, en zwak als ik ben heb ik meteen toegegeven aan deze zwakte en besloten om maar niet te gaan lopen. Zaterdag is Marjolein met de kids naar de districts kampioenschappen van Midden Nederland geweest. Beide jongens hadden goed gejudo't. Martijn mag zich nu zelfs districts kampioen noemen. Iets waar hij, zeer terecht, zeer trots op is. Verder had ik zaterdag besloten om de karweitjes die ik vorige week reeds uitgesteld had, verder uit te stellen. Dus u begrijpt ik heb wederom geen zak uitgevoerd ! Zondag hebben wij in de middag nog mijn schoonvader ter visite gehad. Maar dat was dan ook meteen het hoogtepunt van deze dag. U merkt, er gebeurt de laatste tijd weinig in het centrum van Nederland. Volgende week meer ?

Wat leert ons de terugblik op de vorige week ? Weinig vrienden, weinig .... Ik denk alleen dat mijn langste tijd hier Zwolle erop zit. Dit concludeer ik uit het feit dat men bij de werkmaatschappij waar ik zit alle inhuur er aan het uitwerken is. En ook ik word beschouwd als inhuur, want ik werk eigenlijk voor een andere werkmaatschappij. Mijn collega die van dezelfde werkmaatschappij is, heeft al te horen gekregen dat zijn job per half januari getermineerd wordt en vanaf dat moment zijn alleen een andere jongen en ik nog maar over als externe inhuur. Dus hoelang ik hier nog in Zwolle ben ? De tijd zal het ongetwijfeld leren.
Het weekend dan maar weer.
Vrijdagavond vertrok Martijn naar Maastricht. Daar moest hij op zaterdag ochtend meedoen aan de Nederlandse Kampioenschappen voor teams in de leeftijd -17. Inderdaad, 13 is ook nog -17. Helaas zijn ze niet in de prijzen gevallen, maar dat is uiteraard geen schande. Alle teamleden (op een na) kon nog nota bene meedoen in een toernooi voor -15, dus -17 was wat hoog gegrepen. Martijn heeft in elk geval twee partijen moeten judoen tegen een jongen van 16. En, mijne heren, dat trek je dan niet helemaal. Marjolein heeft het een en ander in Maastricht op zaterdag bijgewoond. Ik bleef met Ruben achter in het centrum van de wereld. De k..karweitjes die nog op mij lagen te wachten heb ik ten lange lesten maar eens uitgevoerd. Ik kon geen excuus meer verzinnen om dit nog verder uit te stellen. Op zondag ben ik met Ruben naar een judo toernooi gegaan. Gelukkig was dit toernooi op een redelijk beschaafde afstand van huis (IJsselstein nabij het bekende Ut....). Ruben heeft zich uitstekend vermaakt, maar viel niet in de prijzen. Op zo'n toernooi kom je in elk geval wel aan lezen toe. Je moet nogal wachten totdat je kind aan de beurt is, dus deze tijd kan je het best benutten door een goed boek mee te nemen. Ik was in elk geval nog weer op tijd thuis, om het weekend in huiselijke kring te vieren. 's Avonds nog weer gelachen om Jiskefet, en dat was toch ook wel weer een tijd geleden dat ik om hun kon lachen.
Dit was het weer voor deze week. We gaan er nu weer eens fluks tegen aan !

De werkweek. Ik weet het bij Jove niet meer. Alleen dat ik donderdag nog voor werkzaamheden naar Eindhoven moest. Dit betekende wederom vroeg opstaan (kwart voor zes, maar liefts). Als je dan om half zeven vertrekt sta je alsnog in de file rond Utrecht, omdat een vrachtwagen zo nodig op dat tijdstip zijn lading moet verliezen. Pas als je ervoor bij bent hoor je op de radio dat de lading kratjes bier betrof, maar dat is weer achteraf. Op de terugweg kreeg ik ook weer ruimschoots de tijd om kennis te maken met mijn medeweggebruikers. Door al deze gezelligheid mocht ik er wel 2,5 uur over doen voor ik weer thuis was, en beste lezer(es) dat was ik niet meer gewend ! Vrijdag was btw ook spannend op de weg. Nu had moeke natuur haar inbreng. Sneeuw ! Ook nu kwam ik in files terecht, en de oorzaken waren ook duidelijk. Omgevallen bestelbussen met aanhangwagens op de linkerbaan, en plaatselijk voelde je gewoon ijs onder je wielen ipv asphalt.
Het weekend hadden wij besloten om eens piano aan te doen. Marjolein ging met mijn ouders nog even op bezoek bij haar vader, maar verder had de zaterdag ons niets te brengen. Zondag was wederom kluizenaars dag voor ondergetekende. Het hele huis weer voor mij alleen. Dus lekker rondknooien en niets doen. Van te voren plannen dat je allerleid k**karweitjes zal gaan doen, en dan op de dag zelf deze weer lekker uitstellen naar volgende week. Heerlijk ! Verder kan ik u geen bijzonderheden verstrekken. U ziet het, een weinig enerverend weekje te Hoevelaken. We zien wel wat de volgende week brengt. Mag ik u groeten ? Fijn !