Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2011
- Hits: 777
De afgelopen week kreeg ik plotsklaps, op een donderdagmiddag om vijf uur, te horen dat het project waar ik aan werkte in de koelkast gezet wordt. En dan heb ik het niet over ons gezellig mannenclubje. Het bleek dat de klant een beetje de werkzaamheden van een release hadden onderschat. Er zat zoveel werk in een release dat men ineens moest gaan aanbesteden. En wij moesten dus subiet stoppen met het werk. Vrijdag nog wel wat dingen af moeten maken, review opmerkingen verwerken enzo. Maar ik kon in ieder geval op tijd het pand in Apeldoorn verlaten om in elk geval op tijd te zijn voor de eerste Cool:Kaster zijn opwachting zou maken in huize Faber. En als eerste had Theo de residentie van de familie Faber gevonden. Daarna druppelden Carro, Nico en Marcel ook binnen. Waarna het wachten was op de King. Uiteraard is dit volkomen volgens protocol dat men als royalty als laatste arriveert. Uiteraard had Bert van te voren ook aangegeven dat hij niet precies kon aangeven hoe laat hij zou komen. Oirschot ligt nu eenmaal een beetje ongunstig ten opzichte van Hoevelaken. Ik was wel blij dat ik mijn reservering bij de Chinees om half acht pas had laten ingaan. Normaalgesproken is de Chinees van Hoevelaken bijzonder rap en attent met het serveren van de (bij)gerechten. Nu was er echter ook nog een grote groep aanwezig, en ik vermoed dat dit toch zijn weerslag had op de kwaliteit van het serveren van het voedsel. Maar goed, we waren samen en dat is natuurlijk het belangrijkste. Er was wel een leermomentje voor de doctor hier. Ik had gedacht dat 2,5 uur ruimvoldoende zou moeten zijn voor het eten, maar het bleek achteraf toch nog vrij krap te zijn. Maar om een uur of tien kon toch nog in Leusden het bowlen plaats vinden. Over de uitslag wens ik niet verder meer te praten. De wond is nog te vers. Na het bowlen nam Theo afscheid van de groep. De rest van de groep besloot nog een afzakkertje te nemen in het naastgelegen café. Een café, bleekachteraf, wat nogal populair was bij de plaatselijke jeugd. Ik weet niet hoe de rest het heeft ervaren, maar ik voelde mij daar redelijk oud. Vooral toen ik eerst nog mijn neefje (18) tegenkwam en plotseling ook nog begroet werd door de vriendin van Martijn. Na een gezellige nazit op het verwarmde terras, heb ik vervolgens de resterende leden van het Cool:Kast genootschap weer naar Hoevelaken gereden, alwaar een ieder weer zijn eigen vervoermiddel opzocht en verdween in de nacht. En voor ik het nog vergeet: Mea Culpa, Mea Maxima Culpa voor het feit dat ik, ondanks beloften, mijn fototoestel vergat mee te nemen. Ik schaam mijn diep. Maar inmiddels zijn we dus op de zaterdag aangeland. Ook deze dag diende ik mij in het feestgedruis te begeven. Een ander neefje van ons vierde het feit dat hij 45 geworden was. Hij woont in een prachtig huis in Sodom en Gomorra (020), en daar voerde de zaterdag avond onze reis naar toe. Dat was allemaal weer heel gezellig, en ik pluk nu de vruchten van het feit dat Martijn zijn rijbewijs heeft. Pa en moe kunnen zich vol laten lopen, en zoonlief stuurt vervolgens zijn ouders, broer en vriendin weer veilig naar het immer bruisende Hoevelaken. Maar toen was het wel inmiddels zondagochtend. De zondag had deze oude man nu nodig om een beetje bij te komen. Ik heb niet veel meer gedaan op deze dag des Heren. Een beetje de Blackadder series op DVD weer herbekeken. Dat blijft tijdloos en briljant. En dat waren alweer de belevenissen van de doctor. We gaan weer afwachten wat voor belevenissen er nu op ons af gaan komen.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2011
- Hits: 790
De afgelopen week voelde aan als vakantie. Ik mocht namelijk de hele week op cursus. In Bunnik. Dat betekende om half tien daar aanwezig zijn, en om half vijf was de cursus al weer afgelopen. Ik mag wel zeggen, heerlijk! Alleen communicatief was het niet zo handig, want uitgerekend in deze week besloot de kast eens uitgebreid te gaan communiceren over de aanstaande reünie. Maar goed, het zij zo. Bunnik klinkt lekker dichtbij. En qua afstand klopt dat ook wel. Mijn navigatie truus, bijvoorbeeld, geeft als totale reistijd maar 19minuten aan. De praktijk is echter weerbarstiger. Ik deed er toch minimaal een uur over om op de plaats van bestemming te komen. Maar goed, ik mag niet klagen. De week vloog in ieder geval voorbij. Zaterdag vierde de man van mijn schoonzus het feit dat hij nu ook van zijn AOW mag genieten. Dus dat werd redelijk groots en meeslepend gevierd in Leersum. Vanaf een uur of vier tot tien hebben we heerlijk buiten op een terras kunnen zitten, lekker pimpelen en genietend van het buffet. Kortom, er zijn ergere dingen in het leven. Om een uur of tien begon het wat te weerlichten in de lucht. Tijd om de biezen te pakken en weer eens op huis aan te gaan. Onderweg een verschrikkelijk noodweer over ons heen gehad. Het bliksemde nu voortdurend in de lucht, die was dan ook permanent verlicht door dit hemelse vuurwerk. En een regen! Af en toe was het of je door de wasstraat heen reed. Niet te filmen. Ook zijn we er achter gekomen dat de meeste bomen, die naast weg stonden, eikenbomen waren. De eikelslagen bezaaid over de weg, en het regende af en toe ook eikels op het dak van de auto. Kortom, het was zeer spectaculair, maar opschieten kon je niet. Gelukkig wel weer heelhuids thuis gekomen.De zondag in gepaste rust doorgebracht. Niet veel uitgevoerd, uiteraard wel de race op Monza gevolgd. Een race die toch leuke duels liet zien om de verschillende posities achter Vettel. Ik heb me in ieder geval er wel weer mee vermaakt. Ook nog, op deze dag, verschillende documentaires over 11 september gekeken. Ik kan het amper geloven dat dat alweer 10 jaar geleden is. Die dag staat mij nog zo voor de geest, alsof het vorig jaar betrof. En dat waren weer de belevenissen uit het centrum van het land.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2011
- Hits: 806
Ik heb weer een opdracht. Een kleintje welisiwaar, op 1 oktober is het weer afgelopen, maar het is weer een betaalde opdracht. Dus ik heb nu deze keer maar een week in de beschikbaarheid gezeten. Ik mag mijn dagen doorbrengen als functioneel ontwerper voor een nieuwe release van het pakket DigiD Machtigen. Een webapplicatie. Dinsdag ben ik er begonnen. Een hoop lezen, en zo kom ik de werkweek wel weer door. Voor Martijn en zijn vriendin is nu de vakantie ook voorbij. Op zaterdag konden we ze ophalen van Schiphol. We waren toch wel redelijk verheugd om ze weer te mogen begroeten. Ik weet wel, hij is al 21. Maar je maakt je onwillekeurig toch wel zorgen als ouder zijnde. Het was voor het eerst dat hij daar een auto moest huren. En voor het eerst dat hij daar aan het Amerikaanse verkeer moest deelnemen. Gelukkig rijden Amerikanen redelijk gedisciplineerd, maar in gedachten zie je toch op een paar gevaarlijke punten hem een ongeluk krijgen. Maar gelukkig, niets van dit alles. Geen ongelukken, geen toestanden. Allebei kwamen ze vermoeid maar ongeschonden uit het vliegtuig aanzetten. Eerst hebben we toen zijn vriendin afgeleverd bij haar ouders in Leusden. Ook die waren redelijk gelukkig om hun dochter in hun armen te kunnen sluiten. Ze hadden het de twee weken, dat ze zonder ons in het huis daar zaten, prima naar hun zin gehad. Ik weet wel toen ik 21 was, dit soort vakanties echt onbestaanbaar waren voor mij. Ik ging op die leeftijd nog met het openbaar vervoer naar Luxemburg, en roste dat landje door met de bus. Overnachtend in jeugd herbergen. Maar ik zat op die leeftijd ook nog in militaire dienst, en had geen cent te makken. Martijn heeft naast zijn studie nog zijn eigen bedrijfje en werkt af en toe voor een vriend van hem die ook een eigen bedrijf heeft. Dat zal het verschil wel zijn, neem ik aan. Verder mocht ik zaterdag nog mijn nieuwe brillen gaan ophalen bij de mensen van Pearle. Ik kan er weer vier jaar tegen. Dat is het gemiddelde wat ik met mijn bril doe. Er is weer een wereld voor mij open gegaan. Mijn ogen waren toch in vier jaar weer wat slechter geworden. Verder was de zaterdag redelijk rustig voorbij gegaan. Martijn was, zo gauw hij thuis kwam, naar zijn bed gegaan. Alleen voor het avondeten kwam hij even zijn bed uit, maar verder sliep hij door tot zondagmorgen. Als je jong bent heb je blijkbaar een hoop slaap nodig. De zondag in gepaste rust door gebracht. Nog naar de F1 in België gekeken, en dat was het wel weer.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2011
- Hits: 831
Ik zit weer even in een opdracht. En wel voor DigiD machtigen. Er moet een nieuwe release komen, en ik moet daar functioneel ontwerp voor maken. Aan het einde van de week druppelden er wat geruchten bij ons binnen. Iets met DigiNotar of zoiets. Dat had toch niets met ons te maken? Vrijdag bleek van wel, dus. Maar wij worden alleen voor de release ingehuurd, dus het gaat heel erg langs ons heen. Op zich hebben we nog niets te maken met dat geleuter over certificaten en zo. Maar op zich is het wel een relaxte klus. Vier dagen in de week bij CapGemini in Utrecht, en op vrijdag op het kantoor van CapGemini in Apeldoorn. Er werken namelijk nog een aantal jongens uit het oosten aan de applicatie, en die willen ook wel eens een relaxed dagje. En zo komen we vanzelf op het weekend. Zaterdag gaf de dochter van mijn schoonzus een groots en meeslepend feest. Ze woont (nog) in een vervallen boerderijtje bij Deventer, en het werd al aangekondigd als het Farmfest. Ik heb me uitstekend vermaakt. Een disco op de deel. Banken, stoelen en tafels met voedsel buiten op het erf. Een, wonder boven wonder, heerlijke zomeravond, en een aantal vuurkorven. Ik moet zeggen: Gezellie ! En niet bang hoeven te zijn voor burengerucht. Heel apart. Maar natuurlijk weer veel te laat. En ook de zondag moest er nog een verjaardag worden afgehandeld. De vriendin van Martijn vierde in besloten kring haar verjaardag, en wij werden ook verwacht. Wederom was het boffen met het weer. We zaten lekker buiten, en op deze wijze ging het weekend heerlijk voorbij. Dan even nog iets anders. Ik heb van Bert begrepen dat de keuze van het organiseren van de reünie nu op mijn tengere schouders rust. Voor het eten kan ik de heren drie alternatieven geven om uit te kiezen: Een voedzame chinees in Hoevelaken (kwaliteit van de chinees is goed), Cajun eten in Putten (Fat Alice (zie ook hun webzijde)), of gaan kanen in het pittoreske Amersfoort (het kannetje, zum beispiel). Ik wou de keuze tot deze drie dingen beperken. En wat willen de heren na die tijd doen? Snookeren? Bowlen? Of wellicht iets anders? U roept maar! Ik hoor het wel.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2011
- Hits: 776
Ik mag weer de hele week naar Utrecht kachelen. Een situatie die ik niet echt op prijs stel, kan ik u verklappen. Maar ik houd me groot, en zal me niet laten kennen. Het voordeel is wel dat ik redelijk op tijd thuis ben iedere keer. En op vrijdag kan je ook nog besluiten om bijvoorbeeld maar thuis te gaan werken. Op donderdag ging het montuur van mijn bril trouwens nog definitief kapot. In Amerika was mij dit ook al gebeurd, maar toen konden we de boel nog een beetje lijmen. Donderdag, op mijn werk, echter gaf het ding definitief de geest. En dat al na vier jaar ! Dus donderdagavond, met Marjolein, maar meteen naar de Pearle gestapt, om mij een nieuwe bril te laten aanmeten. Ik had bij mijn oude bril, de laatste tijd, al het idee dat of mijn glazen versleten raakten, of dat mijn ogen slechter waren geworden in de afgelopen vier jaar. Bij nameting bij de brillenverkoper bleek dus het laatste het geval. Gelukkig kon hij ook mijn oude bril nog solderen, zodat ik tot dat mijn nieuwe bril arriveert nog een beetje kan functioneren achter een beeldscherm. Zo’n bril aanmeten is nog een langdurige aangelegenheid. Ik denk dat ik er zeker zo’n anderhalf uur heb doorgebracht. Na afloop zijn Marjolein en ik nog uit eten gegaan. We hadden nog dinerbonnen van onze verjaardagen, en door de weeks zijn we toch nog kinderloos (Martijn nog in de USA en Ruben op de vliegbasis), dus zijn we lekker uit eten geweest. Lekker een mosterdsoepje met paling vooraf, gevolgd door een T-bone van een pond en tot slot een dessert van ijs en marsepein. Ik zeg LEKKUUUURHHHHH ! Zoals hierboven al gememoreerd besloot ik vrijdag maar thuis te werken. Dus dat was wel flex. De komende week viert Ruben zijn verjaardag, maar omdat hij dan op de basis weer is, besloten wij in beperkte kring om zaterdag zijn verjaardag te vieren. We hadden Ruben niets verteld, dus was het een redelijke verrassing toen om 3 uur zijn opa en oma aan de deur stonden, en later ook nog mijn zwager met zijn gezin. Ruben trekt altijd veel op met zijn neef (de oudste zoon van mijn zwager), dus vandaar. Na gezellig in de tuin, het was gelukkig heerlijk weer, gebivakkeerd te hebben, vertrokken we tegen zessen naar Putten. Fat Alice was het reisdoel. Dus voor de tweede maal in drie dagen uit eten. Een heerlijke rib-eye was mijn keuze van gerecht. En ook nu mag ik de kreet weer aanheffen: LEKKUUUUUURRHHHHH! Toen de visite na afloop nog bij ons in de tuin nog aan het nakeuvelen was, vetrok Ruben met zijn neef om zijn verjaardag in de stad, tot in de vroege uurtjes, voort te zetten. De zondag kenmerkte zich door weinig vermeldenswaardig. Behalve dan dat we deze dag hoofdzakelijk in de tuin hebben doorgebracht. En dat was ook niet verkeerd. En dat was het alweer voor deze week.