www.simonfaber.eu

Ik heb, eindelijk, mijn auto weer terug. Vrijdag belde ik om half vier nog de garage. Het was inmiddels twee weken geleden dat ik mijn auto bracht, en sinds die tijd reed ik braaf rond in een leenauto. Een die zoop als een tempelier. Dus toen ik belde was ik ernstig nieuwsgierig of ze inmiddels al wisten wat de oorzaak van het probleem was. Helaas. Ja, een heel moeilijk geval. Maar ze waren desalnietemin ervan overtuigd dat ze een oplossing zouden vinden! Maar dat zou voor het weekend wel niet gebeuren. Oke. Teleurstellend maar het was niet anders. Koud een half uur later word ik opgebeld door de garage! Mijn auto was gereed. Ik kon hem komen ophalen. U begrijpt dat ik door deze plotselinge plotwending zo verbouwereerd was dat ik helemaal vergat te vragen wat de auto had gemankeerd. Helaas was het, op het moment dat ze me belden, al onmogelijk om voor 6 uur in Amersfoort te zijn. Maar ik mocht ook de auto op zaterdagochtend komen ophalen. Dus de volgende ochtend met een blij gemoed de auto opgehaald. Bij navraag bleek dat men de fout had gevonden in de brandstofpomp. Die gaf bij wat hogere toeren niet genoeg druk meer om de brandstof op een verantwoorde manier aan te bieden. En achteraf bezien bevreemd mij dit ten zeerste. De verschijnselen die ik had kon ik destijds alleen maar omschrijven met dat het leek of de auto niet genoeg diesel kreeg als ik 130 reed. Dan vind ik het toch wel heel raar dat men 2 weken nodig had om vervolgens te concluderen dat de brandstofpomp mischien niet goed werkte. Raar. Wat valt er verder nog te vermelden over de afgelopen week. Het formule 1 seizoen is eindelijk weer eens aangebroken. En voor mij geen moment te vroeg. Alleen waren mijn verwachtingen een beetje te hoog gespannen. De wedstrijd kende wel wat leuke momenten, maar voor mij niet genoeg. Ik vond het redelijk saai. En die vervloekte zomertijd is weer begonnen. Gadverdamme. Kan ik de komende weken weer in het donker opstaan en naar mijn werk. Ik was net in het stadium dat het al licht begon te worden 's morgens, en nu is de nacht weer op zijn allerholst als ik uit mijn mandje rol. Maar goed. Laat ik het hier maar weer bij laten.

Ik heb mijn auto nog steeds niet terug. Dat is vervelend. Op vrijdag belde ik maar zelf de garage weer eens. Of er al zicht was op een oplossing. Helaas. Men kon het nog niet vinden. Ze waren maar bezig gegaan om wat onderdelen te vervangen, in de hoop dat ze (bij toeval?) de problemen konden wegnemen. Ik stel me nu dus voor dat men een beetje random wat in mijn auto aan het poeren is. Een hele gerustellende gedachte. Ze wisten mij ook te vertellen dat de opgestuurde data naar de Peugeot fabriek in Frankrijk niet tot een AHA belevenis hadden geleid in Frankrijk. Ze wisten het daar ook niet wat er aan de hand was. Al met al duurt het nu al langer dan een week, dat ik mijn auto kwijt ben en in een leenauto rondros. In het weekend mocht ik nog even van mijn eega een raamkozijn repareren. Het hout was daar niet best meer. Even onderzoeken dus. Voorzichtig met een mes in het hout prikken, en even later bleek een klein gaatje in het houten kozijn ineens een groot gat in het kozijn te zijn. Heel apart. Ik ben niet technisch aangelegd, maar ik vind het wel bijzonder dat een kozijn aan de binnenkant van het raam rot. Er komt geen vocht bij en het is geverfd. Kortom een raadsel. Maar geen raadsel wat niet met een enorme pot opvulsel niet opgelost kan worden! In de avond vertrokken Ruben, Marjolein en ik nog naar mijn zwager. Hij had ons en mijn schoonzus met haar man uitgenodigd voor een gezellig eten bij hun. De wederhelft van mijn zwager is van chinese komaf, dus dat is daar altijd LEKKUUURRHHHH! Welke gerechten ik allemaal tot mij heb genomen kan ik niet zeggen. Wel dat er voldoende vlees in verwerkt was. Zondag nog lekker buiten gezeten in de tuin. Zolang je uit de wind en in de zon zat was dit zeer goed uit te houden. Het wordt weer lente. Godlof. Ik ben zelfs nog in de tuin weer in slaap gesukkeld. Heerlijk. En dat was alweer een week uit het leven van Simon.

Het was een kort werkweekje de afgelopen week. Slechts drie dagen heb ik mij naar Rotterdam begeven. Ik had het ritme gelegd op een dag werken moet gevolgd worden door een vrije dag. Dinsdag dus vrij. Dat kwam omdat mijn auto naar de garage moest voor een onderhoudsbeurt. Het beestje heeft na 2,5 jaar nu de 100.000 kilometergrens overschreden, dus groot onderhoud was op zijn plaats. En ik weet dat het een zwak excuus is, maar ik nam meteen dan maar de gelegenheid te baat om de hele dag dan maar vrij te nemen. Best wel plezant. Zo een snipperdag. Woensdag weer werken, en natuurlijk des avonds mijn burgerplicht uitgevoerd door te gaan stemmen. Daarna zijn we nog uit eten geweest, en het vrij laat gemaakt in Arnhem of all places. Dat was niet erg want ik had donderdag voor mezelf ingepland om maar weer eens vrij te nemen. I love it. Donderdag echter heel brak wakker geworden. Barstende koppijn. Dus daar ging mijn vrije dag. De halve donderdag slapend op de bank doorgebracht. Bah! Daar had ik niet vrij voor genomen. Het echte weekend dan maar. Ongeveer 10 jaar geleden (kan ook langer geweest zijn) hadden we ooit bij de Gamma een houthok gekocht (zelf in elkaar te zetten). Maar na 10 jaar trouwe dienst was de ergste frisheid bij het houthok er toch wel af. Tekenen van rot begonnen zichtbaar te worden. Bovendien kon in zo'n hokje op zijn hoogst maar een tot anderhalf kuub. Als hij dat al haalde. En wij zijn meer van de grote hoeveelheden in huize Faber. Per winter gaat er toch gauw twee tot drie kuub doorheen. Dus de helft van het hout lag zowiezo al buiten het houthok opgestapeld. Wel heel vakkundig. Dat dan weer wel. Anyway. Het was tijd om afscheid te gaan nemen van het houthok en hem te vervangen. Nu kenden wij weer via via een paar zeer handige mannen. Die hebben, aangemoedigd door ondergetekende, zaterdag voor mij een nieuw houthok in elkaar getimmerd. Drie meter lang, 75 cm diep en 1, 90 meter hoog. Met echte dakpannen op het dakje. En dit keer ook echt stevig. Verankerd enzo. Dus daar ging de zaterdag al gauw mee heen. Op zondag kwamen mijn ouders nog ter borrel, dus dat werd weer heel gezellig allemaal en toen was de week alweer voorbij.

Ik heb een beetje problemen met mijn auto. De vorige week had ik, zoals een trouw lezertje gelezen kon hebben, mijn auto aangeboden bij de garage voor een 100.000 kilometer beurt. Sinds mijn trouwe vierwieler deze beurt gehad heeft heeft hij alleen een probleem. Als ik zo'n tien minuten op volle snelheid (130 dus) gereden heb, begint de auto te "bokken". Alsof hij even geen diesel meer krijgt aangevoerd. Dus dinsdag maar naar de garage mee terug gaan. Ik kon er op wachten. Zei men. Een uur later kwam men mij vertellen dat men niets had kunnen vinden, maar dat men vermoedde dat men een inlaatslang naar mijn brandstoffilter niet goed had aangesloten. Versleten slangklemmetje, waarschijnlijk. Dus het probleem zou de wereld wel uit zijn. Niet dus. Nog steeds heeft mijn voiture de hinderlijke gewoonte om, als ik lekker aan het touren ben, ineens te gaan sputteren. Ik kom er wel achter dat als ik maar voldoende file heb gehad, met dus voor de auto wisselende toerentallen, ik er geen last van heb. Dus maar weer naar de garage, op vrijdagochtend. Daar allemaal zorgelijke gezichten, want tja. Dat wordt moeilijk, moeilijk, moeilijk. Een beeld wat nog bevestigd wordt later op de dag, als ze me bellen met twee mededelingen. Ze waren in staat om mijn bevindingen te reproduceren. Dat was het goede nieuws. Helaas wisten ze nog steeds niet wat er aan de hand was. Dat was het slechte nieuws. Men vertrouwde mij zelfs toe dat men de data naar Frankrijk had verstuurd in de hoop dat de Peugeot fabriek hier wel raad mee wist. Maar het kwam er op neer dat men de auto niet op vrijdag klaar zou hebben. In mijn onschuld was ik van mening dat ze alleen maar hoefden te kijken wat ze bij mijn 100.000 kilometer beurt hadden uitgevoerd, en dat dan analyseren of dat niet de oorzaak van de ellende kon zijn, maar dat was blijkbaar te voor de hand liggend. Dus nu tuf ik in een Peugeot 207 rond. Op benzine. En ik merk dat ik toch redelijk verwend was met mijn dieseltje met een gemiddeld verbruik van 1:20. Deze auto komt niet verder dan 1:14. En heeft blijkbaar een kleine tank. Mijn god, wat zuipt dat ding. Het weekend dan maar? Daar valt niet veel over te vertellen. Ik merk aan mezelf dat, door de lange werkdagen, ik toch wat passiever wordt in de weekends. Pais en vree, kortom in huize Faber, in het weekend.

De afgelopen week is Martijn 21 geworden. Een mijlpaal. Niet alleen voor hem, maar ook voor Marjolein en ik. Ik mag dus nu stellen dat ik er een af heb en nog een te gaan. Om het feit te vieren gingen we vrijdag, op de heugelijke dag zelf, uit eten met hem. Alleen hadden we hem dat niet verteld. Samen met zijn vriendin had Marjolein enkele vrienden van hem uitgenodigd en uiteraard ook zijn opa en oma. Hij wist nog van niets. Alleen moest er voor gezorgd worden dat hijzelf niet al te vroeg thuis zou komen. Want zijn vrienden en zijn opa en oma zouden bij ons verzamelen. Een mooie taak dus voor zijn vriendin om hem een beetje op te houden zodat hij niet te vroeg thuis zou zijn. Zij had daar nog best een taak aan, want Martijn wist natuurlijk wel dat zijn opa en oma langs zouden komen, wat normaal is als hij jarig is. Dus hij wilde perse vroeg naar huis om zijn opa en oma te gaan begroeten. En Marcella, zijn vriendin dus, de boel maar rekken. Eerst met het excuus dat zij zich nog moest omkleden. Om vervolgens een kwartier alleen maar op haar bed te gaan zitten, vervolgens nog weer een ander smoesje verzinnen zoals een vriendin die hoognodig een sms moest ontvangen. Dat werd bijna ruzie dus, want Martijn wilde weg. Toch had de vertragingstactiek goed gewerkt. Martijn stond inderdaad behoorlijk te kijken toen hij thuis kwam. Vervolgens eerst even wat indrinken bij ons thuis en daarna naar Putten. Putten? Jazeker. Dit dorpje op de Veluwe herbergt het restaurant Fat Alice (www.fat-alice.nl/putten). Aldaar voert men een Cajun keuken. Het restaurant is zo geliefd in de omtrek dat reserveren verplicht is. Ik kan in dit kader ook alleen maar uitroepen LEKKKUUUURRRRHHHHH! Voor een eventuele reĆ¼nie is ook dit restaurant een aanrader. Anyway, het was heel gezellig dit etentje. We waren in totaal met dertien man, en de kok had goed verstand van vlees braden. Ik vroeg namelijk om een steak die mij rare moest worden geserveerd, en wat op mijn bord belande was perfect uitgevoerd. En dat wil nog wel eens verschillen kan ik u verklappen. Daarna weer moe maar voldaan op huis aangegaan. De ouderen dan. De jeugd ging verder in Amersfoort vieren dat Martijn 21 geworden was. Verder is er in het weekend bitter weinig gebeurt. Het was er ook het weer niet naar. Het was, wat dat betreft, echt weer om lekker thuis te zitten met een goed boek, een borrel bij de hand en/of een goede film. IngrediĆ«nten die allemaal in dit weekend aan mij voorbij kwamen, maar die verder niet echt van wereld schokkend nieuws waren. Dus dat was het alweer.