www.simonfaber.eu

De afgelopen week voelde bijna als vakantie. Uiteraard was het maandag tweede paasdag, maar ik heb volgens mij de paasdagen al in mijn vorige bijdrage aangestipt. En verder bestond de werkweek er uit, dat ik maar een keer naar Rotterdam hoefde te reizen. De rest van de week had deze jongen cursus in Utrecht. Pas om negen uur beginnen. Het voelde als een warm bad. In plaats van kwart voor zes mijn bed uit, nu eens lekker uitslapen tot kwart voor zeven. Heerlijk! De cursus die ik mocht volgen was blijkbaar een try-out, men wist nog niet hoeveel men kon bespreken in de gegeven tijd. En men had de tijd ruim ingepland. Bleek achteraf. Ik had drie dagen cursus, maar op donderdag middag viel door omstandigheden al een cursusmiddag uit. O jee, wat erg. Dan maar een middag naar huis toe, want het was uiteraard niet de moeite om nog naar Rotterdam te reizen. De vrijdagochtend begroette de cursusleidster ons met de mededeling dat de hoeveelheid cursusmateriaal wat nog behandeld moest worden niet genoeg was voor de gehele dag. O jee, wat erg. Dan maar weer een middag naar huis toe, want het was weer niet de moeite om naar Rotterdam te gaan. En dit alles droeg natuurlijk bij aan het vakantiegevoel zoals u zich kunt voorstellen. Op zondag zijn we met de familie uit wezen eten. De familie bestaat in dit geval uit mijn schoonzus met haar man, haar kinderen plus aanhangsels, mijn zwager met zijn gezin, een nicht van Marjolein en haar man en wij met vijf personen. We komen ieder jaar in deze tijd van het jaar bij elkaar. In deze tijd van het jaar overleden mijn schoonouders en nu is het traditie dat we dan met zijn allen even naar het graf toe gaan van mijn schoonouders en daarna gaan we met zijn allen lekker uit eten. Bij het graf gekomen besefte ik ineens dat de tijd wel bijzonder rap gaat. Ik zag dat mijn schoonmoeder inmiddels al acht jaar overleden is, en mijn schoonvader al zes jaar! En dat terwijl ik het gevoel heb dat het nog maar een paar jaar geleden is. We zijn met zijn allen dit keer naar de chinees gegaan. Die had voor ons gezelschap een buffet er neergezet, en ik mag wel zeggen dat smaakte weer bijzonder goed. En het is altijd gezellig om met zijn allen uit eten te gaan. En met deze belevenissen kunnen we weer een week toevoegen aan het archief.

Het leek wel zomer de afgelopen week. Het was weer weer om zonder jas buiten lekker te wandelen enzo. Maar helaas moest er ook gewerkt worden. Dus dat met zonder jas wandelen vond alleen maar in de lunchpauzes plaats. Dan kon er genoten worden van het centrum van Rotterdam en al die mooie natuur die je daar in de zomer aan treft. Voor het weekeinde hadden we nog plannen om met een nieuwe lange afstands wandeling te gaan beginnen. Van Bergen aan Zee naar Enschede (niet in een keer natuurlijk). Maar toen het weekeinde daadwerkelijk aangebroken was, ontbrak het ons aan de moed om naar de kust te moeten kachelen met het mooie weer. Bovendien lokte het vooruitzicht om dan, op weg naar de kust, in de file terecht te komen ons ook niet bijzonder aan. Dus dat werd nu uitgesteld, maar zeker niet afgesteld. Op de eerste paasdag hadden we het huis vol met visite. Een tante van Marjolein, mijn zwager met zijn gezin, mijn ouders, de vriendin van Martijn en wij met zijn vieren. Toch al gauw een man of twaalf. Met deze groep de eerste BBQ van het jaar gedaan. Ik was het gelukkig nog niet verleerd. Daarna rustig natafelen terwijl de avond in de tuin in Hoevelaken neder daalde. Kaarsen aan, en gezellig een beetje naborrelen. Kortom, ik heb me uitstekend vermaakt. Op maandag was het ook van dat goddelijke weder. Maar ik zal met schaamrood op de kaken bekennen, dat ik op deze dag ook nog een beetje heb zitten computeren. Joomla op mijn nieuwe PC geinstalleerd en hiermee een beetje zitten frobelen. Maar niet de gehele dag. Dat werd me toch te gortig. Dus ik heb me ook nog echt wel in de tuin begeven om daar weer van het mooie weer te genieten. En dat was alweer Pasen 2011. Ik zou deze Paas met een acht willen waarderen. En nu weer aan het werk.

Deze week stond plotsklaps Ruben op donderdagavond weer voor de deur. Ruben zit momenteel in de opleiding tot onderofficier in Woensdrecht. En dat houdt in dat hij door de weeks niet thuis is, dus stonden we even raar te kijken dat hij op donderdagavond alweer thuis was. Zijn vroege thuiskomst had alles te maken met de aangekondigde bezuinigingen in het leger. Vrijdag zou namelijk al het personeel op de hoogte gebracht worden van de bezuinigingen bij hun eigen legeronderdeel. Ruben zit nog in opleiding en is nog niet aan een onderdeel toegewezen, dus mocht hij naar huis gaan. Ruben maakt zich vooralsnog nog geen zorgen over zijn positie. Volgens hem hebben ze voor zijn functie nog een tekort aan mensen. Hij zit er wat dat betreft nog wel relaxed in. Ik ben benieuwd of deze houding terecht is, maar hij zal wel beter in kunnen schatten hoe de vlag erbij staat dan ik. De zaterdag was het dus lente. In de avond mochten wij nog naar Alphen. Het inmiddels beruchte Alphen. Mijn zusje woont daar met haar gezin. En zij vierde het feit dat zij en haar twee zonen de afgelopen periode jarig waren of zullen worden. Uiteraard was het gesprek van de avond de gebeurtenissen die in Alphen hadden plaats gevonden. Onder bepaalde omstandigheden kan ik me voorstellen dat je het leven niet meer ziet zitten en er een eind aan wil maken. Maar hoe haal je het dan in je hoofd om dan ook anderen met je mee te nemen. Maar goed. De zondag. Zondag was het nog steeds lente in Hoevelaken. En daar hebben we weer van genoten. Marjolein en ik dan. De jongens waren op zaterdagavond nog de stad in geweest en waren vroeg in de ochtend weer thuis gekomen. Het gevolg is dat ze een groot deel van de zondag hebben gemist. 's Middags nog uiteraard de F1 bekeken. Ik vond het wel een aardige race. Er gebeurde tenminste nog wat op de baan. Her en der waren er genoeg acties op de baan te bewonderen. In de avond nog lekker buiten gegeten, en toen liep helaas het weekend al weer op zijn eind.

Een korte bijdrage deze keer. Want er valt eigenlijk weinig te melden. Over de werkweek, uiteraard, niets dan goeds. Dus die zullen we dan maar bij deze besproken verklaren. Dat brengt ons weer naadloos op het weekend. Dit keer bracht het weekend dat we naar vrienden in Enschede konden kachelen. Dat is toch wel iedere keer een hele reis. Maar, zoals altijd, was het weer reuze gezellig daar in Enschede. Omdat het zo ver weg is, houdt dat automatisch in dat je ook weer heel laat in je mandje rolt. Apart is wel, dat hoe laat we (Marjolein en ik) ook thuis kwamen, we toch nog de eerste waren van het gezin Faber die thuis kwamen. Martijn en Ruben waren in het uitgaansleven van Amersfoort te vinden. Zondag was het al behoorlijk lente in de omgeving van Hoevelaken. Dat betekent dus lekker in de zon zitten, boek erbij. En lekker relaxeren. Uiteraard wel om 2 uur naar binnen om de race in China te bekijken. En ik heb me met de race zeer goed vermaakt. Een hele leuke wedstrijd om naar te kijken met een heldenrol voor Webber. Na de wedstrijd weer rap de tuin in, en genieten van het feit dat de winter nu echt voorbij is.

De dagen gaan in vreugde voorbij. Althans, ik denk van wel. Ik kan me van de vorige week amper meer wat herinneren, dus dan zal het wel goed zijn. Toch? In ieder geval is het nog stikkedonker als ik de deur uit ga in de ochtend. Dit tot mijn inmens verdriet. Maar ik lijd in stilte en draag mijn lot als een man. Het weekend dan maar. Daar staat me iets meer van bij. Zaterdag was het natuurlijk goddelijk weder. Lente had genadeloos toegeslagen. Wij hadden eters uit Limburg en Barchem over. En we konden dus mooi genieten van het fraaie weer in de tuin. Dat werd zo’n doorslaand succes dat we ook dan de maaltijd maar in de tuin nuttigden. We hadden fervente vegetariërs ter dis, dus bleef ik verstoken van mijn lapje vleesch. Maar eerlijk is eerlijk, Marjolein had goed haar best gedaan op deze vegetarische feestdis. Zelfs ik, als fundamentalistisch carnivoor, kon dit volmondig beamen met een welgemeend LEKKKUUURRRHHH. Dus. Zaterdag was het zelfs zo fraai weder dat we, met de visite tot 10 uur zeker buiten konden zitten. Uit de wind, beschut. Het was goed toeven. Het leek bijna een zomeravond, maar dan had het nog een graadje of wat warmer moeten zijn. Maar het had toch wel wat. Vorig jaar hebben we onze tuin radicaal laten opknappen en zaterdag konden we daar de vruchten van plukken. We hadden de visite op geen gunstiger dag kunnen ontvangen, want de volgende dag bleek dat de zaterdag een uitschieter was. De zondag weinig uitgevoerd. Beetje computeren, filmpje, en dat was het alweer. Dus bij leven en welzijn hoop ik u hier weer volgende week weer aan te treffen.