www.simonfaber.eu

Details
Category: 2011
Hits: 847

Het is een saaie tijd. Maar de lentekriebels komen er al weer aan. Het is nu zowaar licht als ik aankom op mijn werk. En ik kan het begin van mijn terugreis al zonder mijn lichten aan te moeten doen aanvangen. I love it. In dit stadium van het jaar krijgen we dan ook de neiging om zaken te gaan veranderen. Voorjaarschoonmaak en dergelijke. Gelukkig kunnen wij hier heel goed weerstand aanbieden. Maar als er dan iemand langs komt die voor weinig de jungle, die onze voortuin is, voor weinig wil opknappen, dan nemen we dat aanbod graag aan. Nu kwam die man uiteraard niet geheel spontaan. Zo erg is mijn voortuin er ook niet aan toe. Via via hadden wij contact gezocht met hem, omdat we een compleet bos in de voortuin wel veel vonden. Ik zat wel vrij in mijn voortuin, maar erg licht was het er namelijk niet. Een uit de hand gelopen kerstboom en drie coniferen met grootheidswaanzin domineerden het zicht. Dus toen ik vrijdagavond thuis kwam stond er nog een overeind. En die blijft ook overeind. De rest lag in stukken verspreid in mijn voortuin. Ik had ineens uitzicht vanuit mijn keukenraam. Wel even wennen. Na het weekend zullen de gerooide, uit de hand gegelopen groenten uit mijn tuin verwijderd worden. Verder is er uit Hoevelaken weinig te vertellen over het weekend. Het zij zo. Is niets aan te doen.

Details
Category: 2011
Hits: 842

Ik vraag mij af hoe lang ik hier nog in Rotterdam zit. De afdeling waar ik zit mag het dit jaar met de helft van het budget gaan doen dan waar ze op gerekend hadden. De eerste externen verlaten alweer het pand. Aangezien ik hier een van de laatsten ben aangekomen.......... Ik zie het wel. Het hoort erbij zullen we maar denken. Genoeg over werk ! Het weekend dan maar? De weekenden bestaan er in de eerste plaats uit, uit het bijslapen. Ook mochten we dit weekend weer ter verjaardag tijgen bij vrienden van ons. Ruben ging mee, want die heeft een belangstelling ontwikkeld voor de dochter des huises. Om een uur of twaalf weer op huis aan gegaan. Thuis nog eventjes kanaalzwemmen. Zie ik dat ze aan het schaatsen zijn! In Canada! Nou, dan toch maar even blijven hangen. Tot en met de laatste race van de mannen op de vijf kilometer. Dus dat werd nog wat later. Zondag een beetje weer rustig aan gedaan. Nog wel met iemand gesproken die mijn voortuin wil opknappen. Voor weinig (hoop ik dan maar). En potjandorie, blijkt er 's avonds weer schaatsen te zijn! Gekkenhuis! Dit keer niet zo laat gemaakt, want die maandag komt er ook met rasse schreden aan. Wel de dames 5 kilometer gevolgd. Jammer van die tjechische. Maar toch knap dat ze, ondanks vallen, een redelijke vijf kilometer tijd weet neer te zetten en derde weet te worden in het algemeen klassement. Dus dat was weer het weekend en de week volgens Faber. Volgende week weer?

Details
Category: 2011
Hits: 836

Zoals oplettende lezertjes en trouwe volgers van ons blog hebben kunnen lezen, reed in december een meneer achterruit tegen mijn auto aan. Deze auto was in het gelukkige bezit van een trekhaak en veroorzaakte bij mij wat schade. Dit was dus al in december gebeurt. Woensdag had het schadebedrijf eindelijk tijd om de auto te gaan repareren. Ik kreeg van het schade bedrijf een vervangende auto mee. Een nieuwe Opel Astra. Ik heb eerst een tien minuten in de auto gezeten om te bepalen waar al die knopjes in de auto nu voor dienden. Mijn hemel. Het leek wel de cockpit van een vliegtuig. En het is dat ik gezworen heb om nooit meer een Opel te gaan rijden, anders zou ik in de verleiding komen om weer eens Opel te gaan rijden. Van alle gemakken was deze auto voorzien. Stuurverwarming, stoelverwarming, apart regelbare temperatuurdinges, file waarschuwingen op je navigatiedinges, bluetooth, cruise control en nog veel meer van dit fraais. Thuis viel dit voertuig dan ook erg in de smaak bij Martijn. Die vond het allemaal geweldig. De auto had slechts een nadeel en dat is dat hij zoop als een ketter. Ik ben mijn peugeotje gewend die een gemiddeld diesel verbruik van 1:20 heeft. Dat lukte met de Astra ab-so-luut niet. Dat kwam meer in de richting van 1:10. Met moeite. Vrijdags zou ik de auto weer kunnen omruilen. Lag in de planning. Maar vrijdags werd ik opgebeld dat dat helaas niet ging lukken. Mijn auto zou niet eerder klaar zijn dan maandag. En ik in eerste instantie maar denken dat ik alleen maar een klein deukje in mijn bumper had. Zo zie je maar weer, de onderliggende schade was toch wat groter. Dat ik de auto dus niet om kon ruilen viel bij Martijn in goede aarde. Die kon nu in het weekend nog even de blits uithangen met de auto tegenover zijn vriendin en maten van de judo. Ach, die leeftijd heb ik ook gehad. Over het weekend kan ik wederom kort zijn. Zaterdag een beetje piano aan gedaan. Ik ben nog lekker met mijn nieuwe PC bezig. Zondags kwam mijn zwager en zijn eega nog langs ter borrel. Dat was uiteraard nog heel gezellig. En toen was het alweer gedaan met de belevenissen.

Details
Category: 2011
Hits: 817

Eigenlijk gaan de dagen in een grauwe brij voorbij. Het valt voor een loonslaaf als ik niet echt mee. Eten, slapen, werken. En dat vijf dagen per week. Was ik maar rijk en niet zo verdomd knap. Het is niet altijd een zegen. Wel kan ik gelukkig weer constateren dat het iets lichter begint te worden. 's Avonds om vijf uur is het nog steeds licht. Heerlijk. Maar goed. Het weekend dan maar weer. Zaterdag besteed aan lezen van moeilijke boeken, voor mijn werk. Dus niet echt ontspannend. Maar af en toe hoort dat erbij, zullen we maar denken. Zondag vierde de dochter van mijn zusje, die ik dus mijn nichtje mag noemen, het feit dat ze alweer 23 jaar is geworden. Mijn hemel. Op die leeftijd ben ik nota beide benen getrouwd. Ik word een oude zak. Ik ben een middelbare heer. Snik. Maar mijn nichtje heeft nog totaal geen plannen in die richting. Die loopt zich echt alleen maar te concentreren op de co-schappen die zij moet lopen in de diverse ziekenhuisen. Maar de verjaardag was gezellig. Tegenwoordig gaan we naar mijn zus in twee autoos. Mijn ouders en ik in de Peugeot. Ruben en Martijn gaan in de Matiz, die we liefkozend Gidy-Up-Go noemen. Dit omdat Ruben door Martijn in de loop van de avond weg gebracht moet worden naar Volkel. Waar hij tegenwoordig door de weeks resideert. En zo kwam er alweer een eind aan een week. Het houdt (gelukkig) maar niet op.

Details
Category: 2011
Hits: 834

Maandag was ik mijn trouwe maar oude thuiscomputer zat. Ik heb het apparaat inmiddels pas vijf jaar, maar ik loop te vaak tegen de beperkingen aan van het systeem. Lees, ik kan er geen moderne spellen mee spelen. Dus via het wereld wijde web maar een moderne vervanger aangekocht. Ik vind dat wel gaaf. Ik heb nooit tijd (dat maak ik mezelf dan wijs) om te gaan shoppen in de stad voor zoiets, dus het internet bied voor mij dan uitkomst. Maandag besteld, vrijdag werd het apparaat bij mij thuis bezorgt. Dinsdag en woensdagavond mocht ik nog van mijn baas een cursus volgen genaamd SMART Agile. Ik bof toch maar, met zo'n baas. De cursus was niet om over naar huis te schrijven. Maar ik heb mijn goede wil weer getoond. Het weekend dan maar weer. Omdat vrijdag mijn nieuwe computer gearriveerd was had ik het een en ander te doen zaterdag. Eerst mijn oude webserver maar eens ontmantelen. Dit was een zeer oud beestje uit het jaar kruik die nog begonnen was als een Windows 98 PC. Mijn oude Pc vervolgens inrichten als webserver en printerserver, en vervolgens het leuke werk. Spelen en inrichten van mijn nieuwe speeltje. Meteen een paar van die spellen geinstalleerd die ik wel altijd mijn zonen zag spelen. Dus de zaterdag vloog voorbij. Zondag nog op visite geweest bij de ouders van de vriendin van Martijn. Hele leuke mensen, dus dat werd heel gezellig. En zo kwam er weer een eind aan een week in mijn boeiende en drukke leven.

  1. Week 2 (10 - 16 januari):
  2. Week 1 (3 - 9 januari):