www.simonfaber.eu

Eigenlijk niet zoveel te melden alhier uit het Haagse. Het weekend was in ieder geval bijzonder saai qua belevenissen. Alleen wat administratieve zaken moeten regelen. Ook nog de afgelopen week getracht om een rijschool te benaderen, maar de man had helaas herfst vakantie, dus die taak neem ik volgende week wel weer op me. Door de herfstvakantie was het lekker rustig op de weg kan ik u verklappen. Op je gemak, zonder files naar Den Haag. Niet verkeerd. Ook ben ik nog in de afgelopen week op een afscheid van een collega geweest. Hij wilde niet een afscheidsreceptie bij de baas, maar besloot om een aantal collega’s met wie hij samengewerkt had bij hem thuis uit te nodigen. Hij woont in Utrecht, dus qua reizen kon ik dit dus mooi op weg naar huis gaan doen. Wel jammer dat hij weg gaat. Maar ik voelde mij wel zeer vereerd dat hij ook mij uitnodigde. Verder zoals gezegd weinig enerverends. Of het moet de F1 race van Max in Amerika zijn. Daar gaat in ieder geval nog lang over nagepraat worden.

Qua werk is er niets veranderd. Dus dat slaan we maar over. Het weekend dan maar? Zoals al eerder vermeld, vonden mijn kinderen dat het tijd was voor mijn midlife crisis. Ze hadden mij een proefles van drie uur gegeven op de motor. Dus zaterdag werd ik opgehaald door Martijn, en naar het pittoreske Lelydorp gereden. U kent het waarschijnlijk wel. Daar hadden ze bij een, zo te zien grote, rijschoolhouder geregeld dat ik een proefles mocht gaan ervaren. Na een klein beetje theorie (ik ben toch al weer een hoop verkeersregels vergeten, bleek tijdens deze les) mochten we naar buiten op het terrein van de rijschool, waar een aantal Kawasaki motoren op ons stond te wachten. Machines van 650 cc, dit even voor de kenners. Ik moet zeggen, ik vond het geweldig. Echt heel erg leuk. Leren slalommen, uitwijken en, ook niet onbelangrijk, hoe kom je weg op een motor. Voor ik het wist was het alweer kwart voor vijf en was de les ten einde. Ik vermoed dat dit verhaal nog een staartje gaat krijgen, want ik vond, zoals gezegd, het heel erg leuk om te doen. Toen ik uiteindelijk thuis kwam hadden we nog visite gekregen van mijn schoonzus en haar man. Altijd gezellig. Lekker borrelen en daarna had Marjolein nog lekker weten te koken. Kortom, het was weer gezellig. Om zo veel activiteiten enigszins te compenseren, besloot ik de volgende dag om het maar eens rustig aan te doen. Even de indrukken verwerken, zeg maar. En dan wordt het vanzelf weer maandag.

Afgelopen week werd ik alweer 57 jaar oud. Zevenenvijftig!! Maar ik voel me nog geen dag ouder dan 30,5. Omdat we mijn en Marjolein haar verjaardag al in de zomer gevierd hebben, ging deze dag verder in rust voorbij. Nou ja, rust. Er moest uiteraard nog wel gewerkt worden. Ik had gehoopt dat als ik mijn klep zou houden over dat ik jarig was, ik deze dag op mijn werk aan mij voorbij kon laten gaan. Maar helaas. Mijn projectleider meende mij te moeten feliciteren in de groepsapp. En toen kon ik het niet langer ontkennen. Nou ja, er zijn ergere dingen in het leven. Een en ander hield wel in dat in het weekend mijn ouders en mijn kinderen nog langs kwamen om mij te feliciteren. Dus zaterdag lekker de kamer weer vol. Mijn schoonzus en haar man kwamen ook nog spontaan langs, dus het feestgedruis was niet van de lucht. Daarna had Marjolein zich nog uitgesloofd in de keuken, en bleef het nog lang onrustig in Hoevelakens dreven. Blijkbaar vinden mijn kinderen dat ik toe ben aan een midlife crisis. Ik kreeg namelijk van hun een proefles van drie uur aangeboden op de motor. Hoe klassiek. Een man van middelbare leeftijd op de motor. Ik vind het wel grappig. Ben benieuwd of dit net zo een ervaring is als al mijn kreidler brommers die ik mocht verslijten. Op zondag weinig uitgevoerd. Uiteraard de F1 bekeken. Max een keer zonder pech. Klasse. En dan kunnen we ons nu weer verder voorbereiden op de Kast:Reunie. Ben benieuwd hoe laat en waar het verzamelen is. Maar dat zullen we dan nog wel horen voor die tijd. Vermoed ik.

De afgelopen week stond uiteraard in het teken van de Kast:Reunie. En hoe hij werd uitgesteld. Hadden we hem al eerder dit jaar ook al niet uitgesteld? Hopelijk is dit geen trend aan het worden. Anyway. In plaats van dat ik op vrijdag van Den Haag naar Hengelo mocht kachelen, hield de reis nu weer gewoonte getrouw halverwege op. Het is niet anders. Volgende keer beter. Maar wanneer is nu de volgende keer? Ik kwam in ieder geval thuis in een leeg huis. Afgezien van de poes. Die was er wel. Marjolein zat het weekend in het buitenland. Het hele weekend. Dus het was wat stil van het weekend met me, myself and I. Zaterdag een staarwedstrijd met de kat houden (ik win met gemak) en zondag huishoudelijke klusjes, zoals vreselijk veel stofzuigen. En uiteraard Max weer het podium zien halen. Ook niet verkeerd. Verder was het heel erg rustig. Ik had graag bij willen komen van wilde Hengelose nachten, maar ja. Een voor allen, allen voor een enzo.

Het leven gaat momenteel zonder duidelijke hoogtepunten of dieptepunten aan mij voorbij. Ik kachel nog braaf naar mijn opdrachtgever heen en weer. Op vrijdag mocht ik alleen nog even uitslapen. Mijn auto werd teruggeroepen naar de garage. Wereldwijd mochten alle Peugeot 508 voitures even ter controle naar de garage, vanwege een wellicht verkeerd gemonteerde kabel. Of zoiets. Dus vrijdag ochtend pas om 8 uur bij de garage zijn. Uitslapen!!! Bleek dat mijn auto, uiteraard, goed was gemonteerd. We zijn weer trots. Het weekend erg rustig gehouden. Op zondag middag vertrok Marjolein nog voor haar werk naar het buitenland, maar ze is maar een nachtje en een dag weg, dus daar kom ik ook wel weer over heen. En dat waren alweer de belevenissen van deze week. Kort en bondig, nietwaar?