www.simonfaber.eu

Geen bijdrage

Geen bijdrage

Toen mijn vader in december jarig was, hadden wij hem tickets gegeven voor een theater voorstelling in de Flint in Amersfoort. En woensdag was de dag dat we dus met zijn vieren naar het theater zouden gaan. Nu mijn vader met zijn rikketik afgelopen week nog in het ziekenhuis had gelegen was het nog maar de vraag of het uitje nog wel door kon gaan, maar gelukkig was mijn vader er helemaal klaar voor om een avondje uit te gaan. Met zijn vieren dus naar een klucht van John van Eerd (Harry let op de kleintjes). En zoals altijd met kluchten zaten er veel misverstanden in, veel deuren waardoor mensen in en uit gingen en was de timing cruciaal. Kortom we hebben weer gelachen. Het was duidelijk dat de cast dit niet voor de eerste keer opvoerde. Echt hele goede timing van de acteurs. Anyway, dat was alweer de doordeweekse dag. Het weekend dan maar weer. Mijn schoonzusje en haar man waren vrijdag verhuisd. Dus op zaterdag zijn Marjolein en ik even langs geweest om een bloemetje te brengen, en te zien of ze nog een beetje heel waren. Uiteraard was het nog een rommeltje overal. Met kasten die nog in elkaar moesten worden gezet, verhuisdozen die her en der in de kamer stonden. Dus ik prees ze natuurlijk over het feit dat ze het zo gezellig hadden ingericht. Geintje. Ze waren beiden echt helemaal gaar en moe. Dus een bezoek van ons betekende voor hun een goed excuus om even de werkzaamheden te laten liggen en aan de borrel te gaan. Op zondag hebben we natuurlijk eerst de race van Max bekeken. Geweldig gereden. Van P16 naar P3. Echt heel goed. Verder was het uiteraard zondag heerlijk weer, dus even lekker in de zon gezeten. Niet te lang, want om vijf uur zijn we nog uit eten geweest bij een Wok/Sushi restaurant in Amersfoort. Dit ter ere van de verjaardag van een tante van Marjolein. Het was weer lekker en ook gezellig. En blijkbaar stond ook dit restaurant ook goed bekend bij de Chinese families in Amersfoort, want ook deze bevolkingsgroep behoorde tot de clientèle. Wij waren dus lekker aan het chinezen en zij waren lekker aan het eten. En dit vormde dus mooi weer de afsluiting van deze week.

De afgelopen week kwam eindelijk het verlossende woord dat ik bij mijn opdrachtgever weer een aantal maanden ben verlengd. Het woord eindelijk is hier wel op zijn plaats, omdat officieel mijn contract eind van de maand af zou lopen. Enniewee. Ik mag nu in ieder geval tot eind juli blijven. Tot zover het werk. Verder was het natuurlijk paas dit weekend. Dat hield voor ons in dat we op zaterdag avond nog naar mijn zusje mochten in het verre Alphen a/d Rijn. Zij vierde haar verjaardag. Een rustige happening, maar wel gezellig. Op zondag stond de “koude” kant van de familie op het programma. Een maal in het jaar, zo rond de sterf data van mijn schoonouders, komen we met de familie van Marjolein bij elkaar. Gaan even naar het graf van mijn schoonouders, en dan vervolgens lekker happen in een restaurant. De afgelopen paar jaar valt de keuze iedere keer op een sushi tent, alwaar het lekker bikken is. En bovendien erg gezellig. We waren in ieder geval weer een van de laatsten die het restaurant verlieten. Dus dat geeft wel aan dat we het leuk hebben gehad. Hierdoor uiteraard de F1 gemist. Maar met de moderne technologische ontwikkelingen is het mogelijk om wedstrijden die je niet live kan volgen op te nemen, zodat je deze later weer terug kan kijken. En dat heb ik dan ook nog braaf gedaan toen ik thuis kwam. Daardoor werd het wel erg laat toen ik uiteindelijk tussen de klamme lappen kroop. Maar ach, de volgende dag was het toch nog paasmaandag.

Donderdag werd ik op mijn werk opgebeld door mijn moeder. Mijn vader was per ambulance vervoerd en opgenomen in het ziekenhuis. Hartklachten. Dat heeft hij zijn hele leven nog niet gehad, maar nu werd hij met spoed opgenomen. Mijn moeder stelde me nog wel gerust dat het niet levensbedreigend was, maar je schrikt wel even. Dus donderdagavond rap naar huis, eten, mijn moeder ophalen en naar het ziekenhuis rijden. Daar wisten ze me te vertellen dat ze bij mijn vader een hartkatheterisatie zouden gaan doen, om te kijken wat er precies met zijn hartkransslagaders aan de hand was. Dus de volgende dag een herhaling van het ritueel. Van werk naar huis karren, eten, mijn moeder in de auto laden en naar het ziekenhuis. Daar weer aangekomen vertelde mijn vader dat hij mee terug naar huis ging met ons. Eerst dachten we aan een geintje van zijn kant, en geloofden wij hem niet. Maar het bleek toch echt serieus te zijn. Hij mocht weer mee. Uit onderzoek was gebleken dat zijn linker hartkransslagader geblokkeerd was, maar ze hebben goede hoop dat ze met medicijnen de boel weer open kunnen krijgen. Mocht dit niet lukken dan wordt hij over 6 weken gedotterd. Daarna kreeg hij nog een goodie bag vol met medicijnen mee naar huis om het weekend me door te komen. Maandag wordt de rest van de medicijnen bezorgd. Afgaande op de hoeveelheid die hij meekreeg voor een weekend, vermoed ik dat ze een bestelbus laten komen voor zijn medicijnen. Dus dat was een enerverend begin van het weekend. Op zaterdag nog even bij mijn ouders langs geweest om te zien hoe het met ze ging. Mijn vader was wel moe van het hele gebeuren maar verder ok. Zondag was het heerlijk weer en we konden weer lekker buiten zitten naast de vijver. Waar we zagen dat de kikkers weer druk bezig waren met het voorbestaan van de soort. Ach ja, het is lente zullen we maar denken. En met deze overwegingen komt er weer een einde aan deze bijdrage.