www.simonfaber.eu

Laten we maar meteen doorschieten naar de vrijdag. Over de werkweek valt niet veel te melden. Op vrijdagavond hadden mijn ouders, Marjolein en mij uitgenodigd om uit eten te gaan. Het Italiaanse restaurant had driftig lopen herverbouwen en mijn ouders, toch al gecharmeerd van dit restaurant, wilde het eindresultaat eens bewonderen. Welnu, dat resultaat mocht er best zijn. En bovendien was het eten er weer LEKKUUUUURRRRRRHHHHH. De dames ging voor onbeperkt tapas eten. Bij een Italiaan! Merkwaardig! Maar zoals eerder in deze serie belevenissen ook opgemerkt: De eigenaar van dit eet gebeuren had ook niet zijn wieg in Italië staan, vermoedelijk. Ik heb het idee dat zijn wieg meer op de grens van Europa en Azië heeft gestaan. Anyway. De onbeperkte tapas hielden de dames maar twee ronden vol. Mijn vader en ik gingen voor a la carte gerechten. Allebei gingen we voor de grote lap vlees. In mijn geval een Rib Eye in pepersaus. Loopt het water al bij u in de mond? Bij mij nu een paar dagen later alweer! Na de dis nog bij mijn ouders een afzakkertje gedaan. De volgende dag was dan eindelijk het moment aangebroken waarop we aan het trekvogelpad gingen beginnen. In tegenstelling tot eerdere berichten gaat deze tocht niet naar Oldenzaal, maar naar Hengelo (Usselo). Ook goed. Nog steeds Twente. Ik ben al mijn hele leven een jongen die in de buurt van de Veluwe is opgegroeid. Daarom heb ik ook vooroordelen tegen andere landschappen. Maar ik moet toegeven dat dit eerste traject van Bergen aan Zee naar Egmond aan de Hoef geweldig mooi was. Ik wist niet dat duinlandschap zo mooi was. Ik had ten onrechte het idee dat de duinen alleen op het strand staan, en niet nog een aantal kilometers zich landinwaarts zich begeven. Echt heel erg fraai. Het begon met een klein stukje op het strand, en daarna de duinen in. De eerste 11,5 kilometer van de in totaal 412 kilometers zitten er op. We hadden ook nog eens geweldig weder, dat kwam er natuurlijk ook nog bij. Dus dat was alweer de zaterdag. De zondag had ik gereserveerd voor de F1. En dat is ook gebeurt. Minder spectaculaire race als vorig jaar. Maar wel weer eens een andere winnaar dan Mercedes. En dat is ook wel weer leuk En dat was het weer voor deze week.

Zoals u reeds in mijn vorige bijdrage had kunnen lezen, was vorige week een neef van Marjolein op 70 jarige leeftijd overleden. Dat hield dus in dat we op dinsdag naar de uitvaart gingen. Zoiets is toch altijd bijzonder emotioneel. Het hoort bij het leven, maar het is toch altijd vervelend en onverwacht. Dus door dit alles hadden we maar een 4 daagse werkweek. En die ging verder rimpelloos voorbij. Zaterdag hadden we het wilde plan om het trekvogel pad te gaan beginnen. Een lange afstandswandeling die voert van Bergen (NH) naar Oldenzaal (Gemeente Twente) Uiteraard niet in een keer, maar net zoals we het Pieterpad hebben gelopen, in etappes. Toen we echter wakker werden op zaterdag ochtend was het weder niet echt fraai. Het regende. En het beloofde ook voorlopig nog niet gauw op te houden. Dus hebben we onze wandelplannen maar even uitgesteld naar volgende week. Gevolg was wel dat ik nu tijd kreeg om wat administratieve en andere klusjes te doen. Ook leuk. Zondag hebben we de laatste afleveringen zitten bekijken van Band of Brothers. Gave serie was dit. En enthousiast geworden zijn we meteen begonnen aan de serie The Pacific (van dezelfde makers). Gaat nu over de oorlog in (u raadt het al) de Pacific. Hopelijk moet de serie nog even op gang komen, want de eerste aflevering vond ik nog niet echt bijzonder. Beetje warrig allemaal. Maar goed, we gaan het een kans geven. En tot zover maar weer de lezing.

Omdat ik het een beetje gehad heb met de gele rups, ga ik steeds meer met de auto. Alleen op maandag wist ik mij nog in de trein te hijsen. Verder lekker met de auto. Het was per slot van rekening toch carnaval, dus de wegen waren rustiger dan doen gebruikelijk. Ook kan je al weer merken dat de dagen aan het lengen zijn. Heerlijk. Het is al bijna licht als ik op moet staan. En ik kom ook bijna in het licht weer thuis. Het weekend kwam uiteraard ook weer op de gebruikelijke dagen. Wel heel weinig uitgevoerd. Mijn schoonzus en haar man hebben een appartement gekocht in Amersfoort, en dat laten ze ook behoorlijk verbouwen. Dus zondag even onze warme belangstelling getoond, door de nieuwe aanwinst maar eens te gaan bekijken. En inderdaad. Het is een heel mooi appartement. Heel mooi gelegen, en heel ruim opgezet. Kortom, ik begrijp waarom ze wilden verhuizen. Ruben ging ook met ons mee, om te zien waar zijn tante en oom kwamen te wonen. En daarna ging hij ook mee naar het ouderlijk huis om even een vorkje mee te prikken. Altijd fijn, als moeder even voor je kookt. Nietwaar? Hij is bezig met zijn motorrijbewijs te halen. Dat bestaat tegenwoordig uit drie etappes. Theorie, daar is hij al voor geslaagd in een eerder stadium, en deel twee bestaat uit motor vaardigheden. Zeg maar, de bijzondere verrichtingen met de motor. En dat examen had hij de afgelopen week met succes behaald. Nu moet hij nog een examen afleggen, voor hij aan het verkeer mag deelnemen met de motorfiets. Hij moet nu nog het examen afleggen waarbij hij aan het verkeer moet deelnemen. Wanneer hij dat moet doen, is vooralsnog onbekend. En met deze wetenswaardigheden kom ik alweer aan het eind van mijn betoog. Ik hoop dat u er van genoten heb. En voor die liefhebbers, volgende week volgt weer een verslag van de belevenissen.

Deze week wat minder vrolijke gebeurtenissen. Donderdag kregen we te horen dat een neef van Marjolein plotseling was overleden. De laatste jaren had hij al last van Parkinson, en had het daar ook erg moeilijk mee. En ineens kregen we te horen dat hij plotseling overleden was. Het ene moment zat hij nog voetbal te kijken op tv, het volgende moment was het afgelopen. Pas 70 jaar oud geworden. Vroeger was dat een hele leeftijd, tegenwoordig vinden we dat jong. Het weekend kenmerkte zich door mooi weder. En dus vond ik het nodig om dan uiteindelijk maar eens het overtollig blad te verwijderen wat de afvoerpijp aan het blokkeren was van ons tuingebeuren. Karweitje van niks, maar je bent er toch weer even uit. In de avond mijn ouders nog maar met een bezoek vereerd. Toevallig kwam ook mijn zus met haar man en oudste dochter langs ter visite. Dus dat viel wel in de smaak bij mijn ouders. Het was bijzonder gezellig kan ik u verklappen. Zondag nog wat huishoudelijk rondgemodderd. Marjolein ging nog even bij Ruben langs om hem te helpen met zijn belastingaangifte. Vorig jaar een huis gekocht, dus nu veranderde zijn aangifte dus een beetje. Hield wel in dat ik het huis voor mezelf had gedurende de ochtend. Is ook niet erg. Dat wastweer.

Wellicht heeft u het mee gekregen, maar er was een stevige woei de afgelopen week. De NS besloot, in al haar wijsheid, om dan maar met een aangepaste dienstregeling te rijden. Omdat mijn ervaringen met aangepaste dienstregeling niet onverdeeld succesvol zijn, besloot ik maar om de auto te pakken. Je wilt per slot van rekening wel aankomen op je plaats van bestemming. Nu bleek dat ook niet een onverdeeld succes, moet ik eerlijk bekennen. Op de A28 bij Leusden besloten namelijk 7 auto’s om elkaar wat beter te leren kennen. Op het intieme af. Gevolg een botsing, waarbij twee van de drie rijstroken afgesloten werden. En uiteraard zat ik net op de meest linkse baan. En uiteraard stond alles goed stil, en kon ik niet zo gauw de afrit pakken waardoor ik de file had kunnen vermijden. Maar goed. Uiteindelijk wel de afrit weten te halen, en de file toch nog een beetje weten te omzeilen. Maar dan kreeg ik in Utrecht Leidscherijn toch nog te maken met de aangepaste dienstregeling van de NS. Normaal is er een kwartier dienst aanwezig op dit traject, maar nu werd dit aangepast naar een halfuur dienst. En dit terwijl het nog vrijwel windstil was. In de avond echter was de woei behoorlijk stevig geworden, en weer werd de dienstregeling aangepast voor mijn klein trajectje. Het werd in de storm toch maar weer een kwartier dienst. De wegen van de spoorwegen zijn ondoorgrondelijk. De terugreis verliep daarna toch redelijk voorspoedig. Tot ik in Hoevjelaak op de rondweg wilde gaan rijden. Daar bleek een boom toch niet bestand tegen het natuurgeweld en was omgevallen. Over de rijweg. Dus op het allerlaatst moest ik nog een kleine omweg maken. Thuis aangekomen zag ik met bezorgdheid toch nog wel de storm aan. Er waren toch een paar momenten waarop ik dacht dat onze conifeer uit de voortuin om zou waaien. Maar gelukkig, bleef de boom gewoon staan. En het werd deze week ook nog een keer weekend. Zaterdag was onze oudste zoon nog jarig. Dus daar waren we dan op zaterdag ook te vinden. Onder medeneming van zijn grootouders. Wel op tijd opgekrast, want ’s avonds kwam het jongere spul. Zondag weinig uitgevoerd. Wel nog even koffie wezen drinken bij Ruben. En dat was het al wel weder.