www.simonfaber.eu

Het was tijd om een nieuwe mobile phone aan te schaffen. Mijn huidige, trouwe Samsung Galaxy S7 had toch wel wat problemen. Zijn USB connectie is lam, dat maakt het opladen van de batterij nogal ongwis. Als je al naar de connectie keek lag het kabeltje er al uit, en ook de batterij was redelijk rap leeg. Dus een nieuwe moest er komen. Zelf ben ik nogal fan van het merk Samsung. En ook van het type Galaxy. Dus het werd deze week de Galaxy S21. En dankzij de smart switch applicatie heb je zo al je apps op je nieuwe telefoon geïnstalleerd. Behalve die van mijn werk. Dat had wat meer voeten in de aarde, maar uiteindelijk gelukt. Om meteen maar naar het weekend te springen. Het was zowaar nog zomer afgelopen weekend. En ik moest natuurlijk nog uitproberen of mijn motorrij app ook op mijn nieuwe telefoon werkte. Ik kan u dan ook mede delen, hij werkt. En ik ben nu ook in staat om mijn telefoon ook aan te sluiten op het USB contact van mijn motor, zodat hij zelfs oplaad terwijl ik rijd. Gekkenhuis! Na de rit, lekker in de tuin van de nazomer genoten. Op zondag vierden we alvast mijn verjaardag voor naaste familie. Zus, schoonzussen, zwagers, mijn kinderen en mijn moeder. En we vierden dit in een restaurant. We hadden dit met voorbedachte rade mijn verjaardag naar voren gehaald, omdat we wisten dat vanaf 25 september andere regels voor de horeca zouden gelden, en we zonder gezeur nog in een restaurant wilden zitten. In mijn familie heb ik een naam hoog te houden, en een reputatie waar te maken, dus ik ben verwend met flessen whiskey door mijn familie. Ik kan er weer een weekje tegen, zullen we maar zeggen. Het was in ieder geval zeer gezellig. Ik kan er weer een jaar tegen. En dat was het weer voor deze week.

Beste lezer(es), het is tandjes druk op mijn werk (gelukkig!), en ik mocht zelfs twee maal buiten de deur mijn werkzaamheden ontplooien. Een maal bij mijn werkgever, eenmaal bij mijn klant. Gekkenhuis! Voelt nog steeds als een uitje, werken buiten de deur. Het weekend was ook goed gevuld mag ik wel zeggen. We hadden zaterdag nog een uitje van de personeelsvereniging van mijn werkgever. We hebben Volendam onveilig mogen maken. Eerst de zogenaamde Volendam experience gedaan. Dit hield in dat je vereeuwigd werd in Volendams kostuum. (Foto op aanvraag verkrijgbaar), en daarna nog via een klein museumpje over Volendam een virtual reality film over de watersnoodramp van 1916 gezien. Daarna mochten we nog op een e-brommer de omgeving van Volendam verkennen. We zijn daarbij ook nog door Monickendam gecrosst. En het was de bedoeling dat we de dag zouden afsluiten met een bbq. Buiten. Helaas werd de toegang daarbij ons ontzegd bij de horeca gelegenheid. Alleen op vertoon van de QR code mocht je buiten aan de BBQ. Ik ben gevaccineerd, ik heb het zelf in mijn vaccinatie paspoort staan, maar ik verdom het om een Corona app te installeren op mijn mobiel. Ik moet al teveel van mijn privacy kwijt aan de overheid. Dus dat werd hem niet. Toen zijn we fijn naar Hoevelaken gegaan en hebben in Hoevelaken gezellig op een groot terras buiten lekker gegeten bij een restaurant. Ik zat mutje vol toen ik daar uitgegeten was, kan ik u verklappen. Op zondag had ik een route voor mijn brommer op het programma staan. Die route ging helemaal prima, tot de app mij Almere liet inrijden. Daarna was de app helemaal van slag. Ik heb wel heel veel van Almere Buiten gezien, want de app stuurde mij continue in rondjes door deze plaats heen. En ik kan u vertellen dat Almere niet het meest boeiende is op een tour tocht op de motor. Uit arrenmoede uiteindelijk de app uitgezet en zelfstandig maar naar huis gereden. Daar was inmiddels Ruben ter visite gekomen. En hadden we een genoeglijke middag verder. Ook bleef hij gezellig bij zijn ouders eten, dus gezelligheid alom. In de avond toch maar even de uit voorzorg opgenomen F1 race gezien. Wel een spectaculaire manier om te botsen met je tegenstander van Lewis en Max. En dat waren alweer de hoogtepunten, zo u wil, van deze week.

De eerste werkweek brak weer aan na mijn vakantie. En de eerste dag meteen weer naar mijn werkgever getogen. Daar mag ik 1 dag in de week even tussen de mensen komen. En zo’n eerste werkdag ben je uiteraard alleen maar bezig om je mailboxen leeg te trekken. Dat valt allemaal nog niet mede. Woensdag mocht ik weer een dagje buiten de deur. Gekkenhuis! Dit keer mocht ik een dagje naar mijn klant. En dat waren de hoogtepunten van de week alweer. Op zaterdag heb ik mijn moeder nog opgehaald, en zijn we naar Ruben gereden. Ruben was deze week jarig, dus daar moest nog zijn verjaardagskado heen gebracht worden. Dus de zaterdag ging in gezelligheid weer kalmpjes voorbij. Op zondag zouden we nog met mijn moeder de omgeving van Epe onveilig maken. Daar zijn een paar mooie heidevelden en bossen te bewonderen, en de heide staat momenteel in bloei. Op zondagmorgen belde echter mijn moeder dat ze, vanwege de weersverwachting, het eigenlijk niet zo zag zitten om de richting van Epe op te gaan. No problemo. Dan gaan Marjolein en ik alleen wel. Bleek dat mijn moeder eigenlijk wel gelijk had. Het hield pas op met regenen toen we weer bij ons startpunt waren aangekomen. Lang leve de regenkleding. En wat hebben we eigenlijk een kwalitatief uitermate teleurstellende zomer. Thuisgekomen meteen de tv aangezet, want Spa. En er zou regen op Spa zijn. Dat belooft dan een spannende race te worden. Maar ook dat draaide op een teleurstelling uit. Vier uur wachten, drie rondjes achter de safetycar en klaar. Niet de meest spectaculaire race van het seizoen, zal ik maar zeggen. En zo druppelde de week weer naar zijn einde toe.

Laten we bij gebrek aan gebeurtenissen maar meteen doorspoelen naar het weekend. En ook hier kenmerkte het weekend zich weer door een gebrek aan gebeurtenissen. Zaterdag werd het eindelijk zomer. We hebben er lang op moeten wachten, maar zaterdag was het eindelijk eens droog en zonnig. Vooral droog. Dus hier hebben we op ons gemak van genoten. Op zondag hadden we afgesproken met mijn schoonzus en haar man. We hebben er een gezellig dagje van gemaakt, met een leuke tocht over onze Veluwe. En na afloop lekker eten in een restaurant, gelegen in het bos. Fijn op een terras gedineerd, terwijl de zon langzaam achter de bomen verdwijnt. Kortom, het was nog lang gezellig in de bossen van de Veluwe. Hield wel in dat ik de F1 moest opnemen. En bij thuiskomst, meteen de race zitten kijken. Ik vond het een leuke race. En ondanks dat men zei dat hier niet ingehaald kon worden, en dat het een Monaco achtige race zou worden, heb ik toch meer inhaal acties gezien dan in alle Monaco wedstrijden bij elkaar. En het resultaat was natuurlijk ook om over naar huis te schrijven. En eigenlijk was dit wat ik deze week te melden had.

Wellicht heeft u gemerkt dat ik een paar weken weer geen bijdrages aan dit medium heb toevertrouwd. Dat komt, ik was op vakantie. En helaas weer niet naar Amerika. Ik word daar triest van. Maar Nederland heeft ook nog veel te bieden. Vanwege alle rap wisselende en onstabiele corona maatregelen (je weet maar nooit of je het buitenland mag verlaten) hadden we vakantie in eigen land geboekt. Eerst zijn we een week naar Terschelling geweest. Een heel mooi hotel aan het strand. En lekker rustig. Terschelling is leuk als je van fietsen en wandelen houdt. Ook kwamen we er achter dat Terschelling de Nederlandse vorm van Majorca is. Hele kuddes jongeren bevolkten de boot richting Terschelling en toen we weer naar huis gingen ook weer de boot naar Harlingen. Tegen de tijd dat op Terschelling aankwamen waren de meeste jongeren minder nuchter dan bij vertrek. Een lichtelijk aangeschoten jongen vroeg nog aan Marjolein of ze ook naar de Appelhof op Terschelling ging. De Appelhof blijkt een verzamelcamping te zijn waar alle jongeren gecentraliseerd worden op Terschelling. Een recensie van een van de jongeren die we op de terugreis nog hoorden was dat het de eerste keer was voor deze jongere dat ze op een vuilnisbelt hadden gekampeerd. U begrijpt, wij zaten niet op de Appelhof. Ondanks mijn jeugdige uitstraling. Op het eiland kwam je vervolgens de jongeren alleen nog maar in een kudde tegen bij de plaatselijke supermarkt. Ik moest wel lachen toen ik het volgende gesprek opving tussen twee jongens: – “Je moet nu echt wel even contact opnemen met je ouders, want ik blijf niet voorschieten. Je moet echt nu je limiet uit laten breiden” Verder bood Terschelling ons een heerlijke vakantieweek. We hadden mooi weer, en we hebben het hele eiland verkent. Ook zijn we nog een week naar Zeeuws Vlaanderen geweest. Ik was nog nooit in dit gedeelte van Nederland geweest, en we hadden het hier ook prima naar ons zin. Een van de belangrijkste voordelen van Zeeuws Vlaanderen is dat het grenst aan Belgie. En daardoor konden we nog mooi dag tripjes maken naar Brugge en Gent. Ook Sluis in Zeeuws Vlaanderen zelf is de moeite van een bezoekje waard. De overige weken dat ik vakantie had ben ik thuis gebleven. Klusjes doen zoals de trappen in ons huis schilderen, dakgoten leegscheppen, en wat dies meer zij. Uiteraard ook op dagen dat het weer het toe liet op de motor weg geweest. Maar helaas liet het weer dit niet vaak toe. Veel prut weer in de weken dat ik thuis was. Jammer, maar dat hoort bij een Nederlandse vakantie. En dus mogen we weer met frisse moed aan het werk gaan.