www.simonfaber.eu

Eindelijk leek het erop dat het voorjaar kon losbarsten! Het was zowaar mooi weer in Nederland. En dat hield in dat je lekker ’s avonds in de tuin kon bivakeren, en kijken hoe hel langzaam donker werd. Vrijdag mocht ik weer eens naar het kantoor van mijn klant, om daar eens deel te nemen aan een workshop. Ik heb nooit kunnen bevroeden, dat naar het kantoor van je klant toe gaan door mij als een traktatie gezien zou worden. Zo zie je maar weer. Op zaterdag was het weekend. Dus begon het weekend met prut weer. Dat zal je altijd zien. Toch maar de motor eens in het sop gedaan. Omdat er veel chroom op mijn motor zit, is dit echt een heel dankbaar werkje. Je ziet het onder je handen echt opknappen. Op zondag was het weer redelijk weer. Dus zijn we met mijn moeder een rijtocht over de veluwe gaan maken. En na de rijtocht voor het eerst in zeer lange tijd uit eten geweest. Het mocht weer van Mark en Hugo. Wel moest je even een digitale vragenlijst invullen en je telefoonnummer en email adres achterlaten (Ja, right!) voordat je het restaurant mocht betreden. Maar daarna leek het wel weer alsof we terug in de tijd waren. Alleen mensen met mondkapjes, dat hadden we anderhalf jaar geleden nog niet. Maar het eten viel weer in de categorie LEKKUUUUUURRRRRH! Ik hoop dat ik de kreet goed gespeld heb. Gelukkig was ik wel zo verstandig geweest om de F1 GP op te nemen. Ik had zelfs bij het instellen van het programma al rekening gehouden met code rood situaties. De kwalificatie sessies gaven hier wel aanleiding voor. Dus toen we weer thuis waren, de race nog even bekeken. Ik moet inderdaad bekennen dat bij het zien van de klapband van Max, mij wat minder nette woorden uit de mond vielen. Maar toen Lewis daarna een remblunder beging, was mijn stemming weer heel wat beter. Kortom, de race had best wel amusementswaarde. En dat was het weer voor deze week. Het mooie weer is weer begonnen, dus ik mag weer aan het werk.

Het was deze week, zoals mijn scrum master ook al opmerkte, de laatste korte werkweek voor Kerst. Iets om gelijk depressief van te worden. Gelukkig hielp het weer hier ook aan mee. Het was drie maal naatje pet qua weer. Dus ik weet nu al niet meer wat ik eigenlijk tweede pinksterdag heb uitgevoerd. De werkweek ging doordat hij maar vier dagen telde, wel lekker rap voorbij. Het weekend beloofde beterschap qua weer. Eerst moest ik nog de tablet specialist spelen bij mijn moeder. Een probleempje met aanloggen, wat gelukkig zo te verhelpen was. En daarna even een leuke tocht gemaakt door centraal Nederland en Flevopolder op mijn motor. Tegen de avond voor het eerst in lange tijd weer eens op visite geweest bij vrienden. Het mocht weer van ome Mark en ome Hugo. Omdat het mooi weer was, uitsluitend buiten gezeten in hun tuin, en daar ook lekker gegeten. En pas toen de schemering genadeloos toesloeg maar eens op huis aangegaan. Dat klinkt niet zo laat, maar u vergeet dan waarschijnlijk dat het al weer lekker lang licht is ’s avonds. Sterker nog, volgende maand is alweer de langste dag. Op zondag was het weer heel mooi weer. Dus u kunt wel raden wat ik gedaan heb. Op de motor, en na afloop lekker met Marjolein in de tuin bivakkeren. Dit was best wel een lekker weekend, al zeg ik het zelf. Hopelijk houdt dit mooie weer nog even aan.

Het was me het weekje wel. Ten eerste was hij qua werkweek kort, en ten tweede liep ik in deze week tegen problemen van werken bij een grote organisatie aan. Op maandag wilde ik graag weer aan het werk tijgen. Dus ik mij aanmelden op mijn laptop. Daar liep ik tegen het feit aan, dat ik mij niet meer aan kon melden op mijn laptop. Gedurende mijn vakantie zat ik een jaar bij mijn klant. En bij het opvoeren van mijn persoontje in de systemen heb ik default een einddatum gekregen van een jaar in de toekomst. Blijkbaar heeft iemand de signalen gemist die het systeem dan genereert dan de einddatum er aan komt en dat er actie moet worden ondernomen. Die actie vond niet plaats, dus mijn account werd op non-actief gezet. Laat ik een lang verhaal kort houden. Het heeft mij vervolgens tot woensdagmiddag vier uur geduurd om weer toegang te krijgen tot het netwerk, en mijn mailbox. Dus ik kan niet echt spreken van een productieve week. Dinsdagmiddag kreeg ik (eindelijk) mijn eerste prik tegen Covid. Astra-Zeneca werd in mijn lijf gespoten. Alleen de mensen tussen 60 en 70 zijn blijkbaar sterk genoeg om dit vaccin te kunnen verdragen. Of het “oude” moet eerst op. Ik denk dat ik geen bijwerkingen heb, maar ik vind ineens Microsoft producten wel helemaal de bom. En Hugo een geweldige vent. Maar zijn dat nu ernstige bijverschijnselen? Op donderdag was het hemelvaart. En dit jaar viel dit samen met de verjaardag van mijn moeder. 82 alweer. Uiteraard zijn Marjolein en ik nog langs geweest om haar te feliciteren. En natuurlijk nog even een vorkje mee te prikken. Vrijdag was een verplichte vrije dag. Dus dat was ook wel lekker. Op zaterdag vierde mijn aanstaande schoondochter het feit dat ook zij een jaartje ouder is geworden. Dus op zaterdag zijn we haar ook even wezen feliciteren. En daar ook even lekker een pizza gegeten. Op zondag helemaal niets meer uitgevoerd. Kan niet altijd maar dingen blijven beleven, moet ook een beetje rust inbouwen.

Zoals u wellicht weet, woon ik in een huis uit de vorige eeuw. Met ook de elektrische installatie uit die periode. Compleet met stoppen en alles. En dat wreekte zich de afgelopen tijd. Het begon in feite al weer twee weken geleden. Toen klapte midden in de nacht onze aardlekschakelaar eruit. Gevolg: De wekker deed het niet. Maar na het weer indrukken van de aardlekschakelaar ging het zo’n acht uur goed. Toen klapte hij er weer uit. Eerste verdachte was de nieuwe CV ketel. Dus deze maar eens op een ander stopcontact gezet. Toen ging het een week lang goed. Daarna begon de ellende weer. Om de paar uur klapte de aardlek eruit. Ik kan je verklappen dat dat heel vervelend is. In de nacht lig je dan niet erg rustig, want je verwacht ieder moment dat de stroom er uit valt. Dus een elektricien gebeld. Die bekeek onze meterkast en kwam tot de conclusie dat deze vervangen moest worden. Gelukkig konden ze afgelopen week meteen de meterkast vervangen. Woensdag was de dag dat dit gebeurde. Dat hield in dat ik dus woensdagmorgen vrij was. Want zonder elektriciteit geen netwerkverbinding. Dus niet kunnen werken. Maar woensdag middag was ik in het bezit van een compleet nieuwe meterkast, met meerdere aardlekschakelaars. Welk een weelde. Bleek wel dat door alle stroomstoringen dat mijn vijverpomp het begeven had. Dus op zaterdag een nieuwe vijverpomp moeten kopen. En het was dit pinksterweekend takkeweer. Het leek wel herfst in plaats van lente. Mijn hemel. In de kou en regen nog de vijverpomp geïnstalleerd. En alles bleef gelukkig werken. En dat waren weer de meest memorabele gebeurtenissen van mijn kant. We gaan nu weer naar de laatste korte werkweek voor de kerstperiode. Hebben we weer wat om naar uit te kijken.

Het is weer even geleden dat u een bijdrage van mijn hand mocht ontvangen. Dat komt, ik was even op vakantie. Ik moest mijn dagen beginnen op te maken, anders ontstond er een verlofmeer. Vorig jaar weinig verlof opgenomen, maar ik had wel dagen gekocht. Dat wreekt zich. Dus ik had vrij genomen. Maar je kon nog weinig plekken bezoeken. Dus zijn we naar Texel gegaan. Daar hadden we een huisje gehuurd voor een midweek. Op tien minuten lopen vanaf de duinen. En op een half uur lopen vanaf De Koog. We hadden gelukkig mooi weer, dus we hebben, letterlijk, de westkust van Texel belopen. Een onderdeel van het zogenaamde Texel pad. In onze week werden ook nog enkele Corona maatregel versoepeld. De terrassen mochten weer volk ontvangen. Dus zijn we ook naar Oude Schild gegaan, om daar de beroemde kibbeling met friet te nuttigen. Maar voor je het terras op mocht! Dat had nog wel wat administratieve voeten in de aarde. Eerst moest je een QCR code inscannen met je telefoon. Die leidde je dan weer naar een webzijde, waar je dan in moest vullen met hoeveel personen je kwam eten. Wat je namen waren. Waar je woonde. Of je ook wellicht Corona had. Wat je telefoonnummer was. Wat je email adres is. En dat allemaal voor twee porties kibbeling met friet en twee Texelse Skuumkoppes. Het is van de zotte. Maar goed, we mochten dus wel op het terras. De tweede week van mijn vakantie heb ik in de besloten omgeving van mijn huis doorgebracht. Op de dagen dat het droog was, heb ik de motor ter hand genomen, en ik heb weer veel kilometers toegevoegd aan de kilometerstand van mijn motor. En dan rollen we automatisch alweer naar de belevenissen van het afgelopen weekend. Op zaterdag nog mijn moeder ter visite gehad. En gelukkig wilde ze ook nog wel blijven eten. Zondag was het mooi weer in het centrum van het land. Dus nog een fraaie ronde door het westen van het land gemaakt op de motor. De tocht voerde onder andere nog door de Vinkeveense Plassen, waarop ik altijd dan moet denken aan de onvergetelijke dichtregels van John O’Mill. “Zag u ooit de Vinkeveense plassen? En zo ja, zag zij dat u dat zag?”. Bij thuiskomst bleek ik visite te hebben. De kinderen kwamen langs ter ere van moederdag. Dus eigenlijk kwamen ze voor Marjolein. We konden lekker in de tuin bivakkeren, en u begrijpt dat het zeer genoeglijk was. Dit betekende wel dat ik even de F1 moest opnemen. Maar dat was uiteraard geen probleem. Toen de laatste van mijn kroost weer huiswaarts was gegaan, snel even de race bekeken. Teleurstellend resultaat. Maar ik vind de races tot nu toe wel spannond! Verder tot laat in de avond lekker buiten gezeten. Voor het eerst dit jaar. Het leek wel zomer. Toch was het pas begin mei.