www.simonfaber.eu

Zo heb je sneeuw en ijs, en dan heb je weer lekker lenteweer. Het verschil in temperatuur in een week tijd is ronduit bizar te noemen. Maar goed, het heeft ook wel weer zo zijn voordelen dat mooie weer. Een van die dingen was uiteraard dat ik zaterdag mijn motor weer van stal haalde. En na enig aandringen mijnerzijds, en ook vriendelijk vragen, startte mijn trouwe tweewieler weer. En dat kon van de week niet van Marjolein haar auto gezegd worden. Op donderdag moest ze even de Veluwe op met haar auto. Bleek hij niet te willen starten. Had ze het binnenlampje aan laten staan. Resultaat de hele accu leeg. Dus even Martijn gevraagd of hij met zijn auto wilde langs komen. Ik had de startkabels, hij een auto met een volle accu. Maar het was eerst wel even zoeken naar de accu van Marjolein. Bleek dat deze in de achterklep zat. Dat was een plek die niet meteen voor mij duidelijk was. Maar dat maakte het opladen van de auto in feite alleen maar makkelijker. Auto van Martijn hierachter, kabels aansluiten and go with the bananas. Daarna even een rondje met Marjolein haar auto gereden om de accu een beetje op te laden. Maar goed, dat leed was bij mijn motor bespaard gebleven zaterdag. Op zondag nog even mijn vistank gekuisd, en ook mijn motor. Die was in de afgelopen weken bijzonder vuil geworden. En door de kou/slecht weer ook geen zin gehad om dit klusje uit te voeren. Ik heb een motor met veel chroom. Nadeel: Vuil zie je er meteen op. Voordeel: Je hebt wel enorm veel eer van je werk als je aan het schoonmaken gaat. Daarna natuurlijk weer even de Veluwe over gerosd. Daarna nog even bij Martijn langs geweest. Die had nog wat planten voor in de vistank. Die van mij waren stuk. En aquariumhandel ligt volgens mij door corona ook stil. Dus al met al een goed besteedde zondag beleefd. Verder niets meer aan dit verhaal toe te voegen.

Afgelopen week stond voor mij in het teken van het mooie winterweer wat Nederland overkwam. Sneeuw, strenge vorst, Elfstedenkoorst. Kortom het was een witte wereld buiten. Zelf ook nog iedere dag hier van genoten kan ik u verklappen. En eigenlijk was dat alweer de werkweek in een notendop. Zaterdag ging Marjolein nog een eindje toeren over de Veluwe met mijn moeder. Ze hadden er mooi weer bij, en echt we wonen in het mooiste gedeelte van het land wat dat betreft. Mijn moeder vond het in ieder geval prachtig, de witte Veluwe. Daarna wat biomassa lopen verstoken lokaal in mijn huis. En dat was natuurlijk ook gezellig. Wel mijn moeder weer op tijd naar huis gebracht, want we moeten allemaal nog steeds om 9 uur thuis zijn van onze minister president. Op zondag helemaal niets meer uitgevoerd behalve lekker gamen op de computer, en in de middag weer mijn biomassa verwerkingseenheid opgestookt. En op deze wijze kan ook het weekend doorgebracht worden.

Ik moet zeggen dat de vrijheid beperkende maatregelen er wel toe leiden dat de kast bijdragen korter worden. Ik moet toch iets de schuld kunnen geven van het feit dat ik niet zoveel meer meemaak. Dus, resumerend: Werk is druk. Weekend is rustig. Wel op zaterdag nog mijn moeder op visite gehad. En op zaterdag ook nog even de brommer uit gelaten. Voor een rondje van 120 kilometer. En daarbij prijs ik mij dat ik een goed pak destijds heb aangeschaft. Want wind en kou deren mij niet. Op zijn hoogst heb ik na 2 uur rijden een beetje last van koude vingers, omdat mijn handvatverwarming het dan ook niet meer kan bijhouden. Verder nog in het weekend op biologisch verantwoorde wijze het huis verwarmd (lees: De open haard ging weer aan) Mijn eigen biomassa verwarming zal ik maar zeggen.En dat waren alweer de hoogtepunten van de week.

De werkweek was weer druk. Zo druk zelfs dat ik een paar keer mijn lunchwandeling erbij in moest laten schieten. Ik heb de laatste paar weken een nieuwe activiteit ontplooit. Tijdens mijn lunchpauze ga ik even een wandeling maken. Ik was er namelijk achter gekomen dat in dit jaargetijde van korte dagen, lange nachten ik soms dagenlang niet buiten kwam. Alleen in de weekenden kwam ik nog wel eens buiten. Dus iedere dag maakt deze jongen het liefst in een half uur tijd een wandeling. En eigenlijk kom ik nu weer in het dorp op plekken die ik heel lang niet meer gezien heb. Ik ben in dit dorp opgegroeid en kende toen ieder pad en straat in de gemeente. Als je volwassen bent ontdek je ineens dat je hele gebieden van het dorp eigenlijk niet meer kent. Dus als leuke bijvangst leer ik op mijn wandelingen weer mijn dorp kennen. Door naar het weekend. Het werd eindelijk winter. Op zaterdag had men al sneeuw beloofd, maar dat ging in eerste instantie nog niet door, maar op zondag was Nederland ineens helemaal wit. Ik wil niet discrimineren, maar zo was het nu eenmaal. Op zaterdag kwam ook Martijn nog even langs bij zijn ouders. Zijn vriendin kreeg allemaal vriendinnen over de vloer, en dat werd hem waarschijnlijk te veel, dus hij ontvluchtte zijn huis. Eigenlijk had hij naar zijn oma willen gaan, maar dat ging niet door omdat zijn tante reeds bij zijn oma op visite was. Dus dan maar naar je ouders. En uiteraard vonden wij dat wel gezellig dat Martijn even langs kwam. Zoals reeds hierboven gememoreerd, was zondag helemaal wit van de sneeuw. Dus zondag was een slome dag voor ons, met weinig tot geen bijzondere activiteiten. Laat nu de Elfstedentocht maar komen.

Over het werk is de situatie niet veranderd de afgelopen week. De status is nog steeds: Beredruk. Maar het was de afgelopen week ook de week dat de avondklok werd afgekondigd. Het spiet mie donders, maar ik kan de toegevoegde waarde van deze maatregel nog steeds niet ontdekken. Net zo min als de mondkapjes maatregel. En nee, ik ben geen wappie. In de vorige eeuw leerde ik al op de laboratoriumschool tijdens microbiologie dat een virus heel klein is. En dat de poriën in een mondkapje in vergelijking met het virus heel groot zijn. En dat het nut van een mondkapje maar beperkt is. Ik hoorde hierover laatst nog een mooie vergelijking. Het is alsof je vliegen aan het vangen bent met kippengaas. Een vergelijking die heel beeldend omschrijft wat ik bedoel. En nu is deze week daar ook de maatregel van de avondklok bij gekomen. Na 9 uur ’s avonds is het spertijd. Maar kan iemand mij dan uitleggen waarom het virus na 9 uur ’s avonds extra besmettelijk is? Een tijdstip overigens, die nog aan onderhandelingen onderhevig was. De hele dag ontmoeten mensen elkaar in bijvoorbeeld de supermarkt, maar om 9 uur ’s avonds is blijkbaar het virus extra actief. Tot half vijf in de ochtend. Dus dit weekend ging deze maatregel in. En zo geven we een voor een onze vrijheden weg. Nu woon ik in een dorp, en ik moet toegeven dat ik geen verschil zag met de tijd dat er geen avondklok was. Het dorp gaat hier blijkbaar altijd met de kippen op stok. Toen ik op bed lag kon ik op zaterdag en zondag nog steeds het verkeer op de snelweg horen. En dat verbaasde mij. Ik hoorde namelijk geen verschil in de verkeersintensiteit. Maar goed. Dan ook nog even de belevenissen doornemen van het weekend? Daar kan ik kort over zijn. Ben twee dagen op de motor lekker wezen toeren, nu het nog kan. Want ik voorspel u dat de volgende vrijheid die we verliezen is dat we niet meer dan 15 kilometer van huis af mogen. Maar zover is het nog niet, dus ik heb lekker even uitgewaaid. Op zaterdag toen ik thuis kwam zag ik ook de motor van Martijn nog voor mijn huis staan. Hij was ook even van plan geweest om een eindje te rijden, maar vond het na 5 kilometer toch te koud en kwam daarom maar even zijn ouders met een bezoek vereren. En dat was in het kort weer wat mij dwars zat deze week.