www.simonfaber.eu

Details

Written by Simon

Category: 2005

Published: 16 June 2012

Hits: 822

Als je je maar niet verveelt gaan de weken ook echt zo voorbij. Voor ik het in de gaten had was de werkweek weer omgevlogen, en moest ik mij in het weekend storten. Over het weekend kan ik ook kort zijn. Uiteraard was het ruimschoots te kort, en ik heb weinig beleefd. Zaterdag met samen met Marjolein kleding wezen scoren. Net als Theo, vind ik dit een bezigheid die zeer laag scoort op de bevredingsschaal. Op deze schaal van 1 – 10, scoort dit bij mij al gauw -3,1415926535. Maar ja, als je al in korte tijd de gaten in twee pantalons hebt zien vallen, weet je dat dit weer op stapel staat. En manmoedig heb ik me er dan ook weer door heen geslagen. Ook heb ik bij mijn ouders nog hun PC maar eens opgehaald. Want problemen, met dit ding, en ik moest er toch maar eens een blik aan wagen... Zondag had ik me al helemaal geïnstalleerd voor de racerij, toen de bel belde. Schoonzus en haar man op visite. Wel gezellig allemaal, maar je mist dan toch de racerij. Het draaide er in elk geval op uit, dat ik om 17:00 uur maar snel nog de video moest instellen, anders miste ik ook nog de samenvatting van de race op Veronica. Wel gezellig, en spontaan, uit eten geweest bij het plaatselijke pannenkoeken restaurant. Heerlijk gegeten, pannenkoek met kippenlevertjes, ik kan het van harte aanbevelen. Daarna was het gedaan met de jolijt. Na het eten, namen schoonzuster en man afscheid van ons, en kon ik de samenvatting bewonderen van de F1. G#$%^%$#%. Heb ik zo te zien een interessante race gemist @#@$%@$ ! Ik had mezelf nog de hele dag getroost met het feit dat Suzuka de afgelopen jaren de Sato-One-Man-Show was, maar daar was geen sprake van. Tot overmaat van ramp is Bert mij nu ook nog eens gepasseerd in zijn managerspel. Ik vond het al verdacht dat ik zo rap een bijgewerkte stand van hem doorgemaild kreeg ;-) ’s Avonds toch een lichte verkoudheid voelen opkomen, dus rap naar bed in de hoop dat ik het een en ander onder controle kan houden qua ziekteverschijnselen. En zo was er weer een week voorbij.

Details

Written by Simon

Category: 2005

Published: 16 June 2012

Hits: 819

Over de werkweek is dit keer niet zoveel te vermelden. Het kan niet altijd een enerverende week zijn. Alleen kan ik wel merken dat de vakanties nu definitief afgelopen zijn. De files worden steeds minder leuk, maar wel steeds langer. Ook werd ik deze week opgeschrikt door een telefoontje van het inzetmanagement bij ons. Ze hadden voor mij waarschijnlijk een klusje in het pittoreske en wonderschone Groningen. Er gaat daar blijkbaar niets boven Groningen. En ik moet u bekennen dat ik, murw gebeukt door de files, daar helemaal al niet erg tegen op zag. Ik rijd liever twee uur ongestoord door, dan dat ik een uur in de file sta. U begrijpt, ik glijd ernstig af. Maar het is helemaal niet zeker dat ik daar naar toe ga, want dan zou ik eerder uit mijn huidige opdracht gehaald moeten worden, en ik weet niet of de opdrachtgever dat een goed idee vindt. Weekend dan maar weer. Zaterdag verdwenen Marjolein en Martijn richting Rotterdam. De reden hoef ik u niet te vertellen, want die wordt zo langzamerhand wel als bekend verondersteld. Ik zelf moest weer eens Amersfoort opzoeken. De pomp van mijn aquarium bleek het begeven te hebben (wie weet hoe lang al) en zo was ik gedwongen tot een vervangingsaanschaf van dit apparaat. Maar de ene aanschaf triggerde de volgende aanschaf, en zo verliet ik Amersfoort met behalve een pomp ook nog een zooitje vis (levende wel te verstaan) en nog meer accessoires. Zondag begon goed. Ik ben op dinsdag jarig, maar mijn huisgenoten zagen het niet zitten om mij op dinsdag om 06:00 uur een ontbijt op bed te bezorgen. Zwak ! Dus dit kreeg ik op zondag dan aangeboden. De kinderen hadden eieren gebakken en voorzagen mij van een DVD met daarop de tweede serie van Blackadder. Uitstekend cadeau heren ! Mijn wederhelft vond toch achteraf dat van het jubileum geschenk van mijn baas best iets leuks voor mijn verjaardag aangeschaft kon worden en was tot de aanschaf overgegaan van een pda en een tomtom gebeuren wat op deze pda geïnstalleerd kan worden. Ik ben hier zeer mee verguld ! Ik heb dus ook een pratende Truus binnenkort in mijn auto, die mij de weg wijst. ’s Ochtends kwamen ook mijn ouders nog langs om alvast mij een prettige jaarwisseling toe te drinken. Dus het was wel weer gezellig op deze dag des Heren. Door al deze afleiding was ik te laat voor het begin van de A1, want ik moest natuurlijk ook weer even mijn speeltjes spelen. Wel heb ik de heer Verstappen een knappe race zien rijden. Ligt dit nu aan de rijkunsten van deze heer, of is de rest van een bedroevend niveau ? Ook zag ik een Libanees laag vliegen, dus het zal nu ook wel slecht weer worden. De F1 was dit keer ’s avonds, dus bij uitzondering beleefde het gezin Faber nu een “bord-op-schoot-maaltijd” voor de kijkbuis. Jammer dat het niet regende, maar toch wel vermaakt met deze race. Na de race meteen Blackadder opgezet, en de volledige serie bekeken. Hierdoor werd het iets te laat (half twaalf) maar dat mag de pret niet drukken.

Details

Written by Simon

Category: 2005

Published: 16 June 2012

Hits: 786

Geen lang verhaal dit keer van mij. Er is gewoonweg weinig interessants gebeurt. Mijn leven bestaat, zo lijkt het wel, alleen nog maar uit eten, slapen (en dat op zeer vroege tijden) en naar mijn werk gaan. Uiteraard was ik nog wel jarig dinsdag, maar omdat alle feestelijkheden al eerder geweest waren, ging deze dag redelijk geruisloos voorbij. In het weekend was Marjolein dit maal met Ruben naar een judo toernooi en ben ik de stad Amersfoort in geweest om een geheugenkaart te scoren voor mijn pas verworven pda. Ik ben nu in het bezit van zo’n kaart van 1 Gb voor nog geen 70 euri. Ook nog even gekeken of ik nog een boek kon scoren in de boekhandel, maar er zat niet echt iets van mijn gading bij. Zondag heb ik voor het eerst sinds jaren weer eens op een fiets gezeten. Marjolein wilde even naar het graf van haar ouders, en normaal pak je dan de auto want het is toch gauw zo’n 12 km fietsen. Maar omdat het mooi weer was, wist ze mij over te halen tot deze vorm van vervoer. Ikzelf heb allang geen fiets meer, zodat ik dan maar een fiets van de jongens uit de schuur trok. De laatste keer dat ik dit karretje bekeek was het nog een redelijk goede fiets. Maar in handen van mijn kinderen verworden deze machines algauw tot een onverklaarbaar rijdend hoop ijzer. Allemachtig, wat fietste dat ding zwaar ! En de helft van de versnellingen werkte niet meer, alleen waren dat de lage versnellingen die niet werkten. Wat overbleef waren de hoge versnellingen. En dan is 12 km heen en later weer 12 km terug toch nog wel een eind rijden. Uiteraard heb ik Martijn vervolgens opdracht gegeven om zijn fiets eens te laten nakijken en bijstellen. Ik hoop dat ik nu weer voor een aantal jaren deze achterlijke wijze van vervoer heb gehad. De volgende keer maar of de brommer, of de auto pakken. Verder weinig belevenissen. Dus tot de volgende week dan maar weer.

Details

Written by Simon

Category: 2005

Published: 16 June 2012

Hits: 752

De werkweek heren, dames ook, was er dit keer niet een uit duizenden. Woensdag kreeg ik namelijk mijn directe chef op bezoek. Dat is op zich niet zo bijzonder zult u wellicht zeggen. En toen de afspraak destijds ook gemaakt werd, had ik ook zoiets van dat is een normaal werkbezoekje. Maar dit keer had hij bloemen bij zich. In mijn onschuld vroeg ik aan hem voor wie deze ruiker bestemd was, want ik ging er van uit dat dit niet voor mij bestemd kon zijn, daar ik pas over een week of twee jarig zou zijn. Nu, deze waren wel voor mij bestemd. “Goh, wat aardig”, zei ik nog tegen hem, “Weliswaar twee weken te vroeg voor mijn verjaardag, maar desalnietemin toch bedankt”. Nu bleek dat deze bloemenpracht niet ter ere van mijn verjaardag was. Ik was tien jaar geleden, om precies te zijn op 15 september 1995 (het was een vrijdag, en mijn enige dag tot nu toe dat ik niet in een opdracht zat), ooit eens begonnen bij een leuk ICT bedrijfje in Baarn en dat vond men reden om dit vieren. Ik zelf was dit echt helemaal vergeten. Behalve bloemen werd deze jubilaris ook nog eens verrast met een fles wijn, cadeaubonnen en, ook niet onaardig, een half maandsalaris netto. En dat alleen maar door te blijven volharden en niet te gaan solliciteren. Na afloop heb ik nog een paar uur zitten denken hoe ik dit geld zou gaan uitgeven. Eenmaal thuis gekomen bleek Marjolein ook wel ideeen te hebben over de bestedingen van dit geld. Tot zover mijn dromen ;-) Verder heb ik van de week maar slecht twee maal weten te lopen. Woensdagavond was het namelijk mijn beurt om de judo jeugd van de bondstraining in Nieuwegein te halen. Je hebt je auto dan redelijk gevuld zitten met pubers van 14-16 jaar. Ik zit dan in de auto en luister dan geamuseerd naar de discussies van deze jongens. Dit keer zat me te fantaseren over wat ze zouden doen als men een grote bom duiten zou hebben. Zeer amusant. Vooral dure auto’s, en daar veel van, liggen bij hun in de belangstellingsfeer, gevolgd door grote woningen. Maar toch liever nog een dure auto dan een grote woning, want in je auto kan je ook wel slapen. Heerlijk. Maar ondanks dat ik mijn frequentie maar tot twee maal per week heb weten te krijgen, zit er toch behoorlijk schot in het hardloopgebeuren. Het weekend was rustig. Ik heb nu Google Earth ontdekt, en ben daar zaterdag mee bezig geweest. Geweldig. Daar kan je sateliet foto’s van heel veel plekjes op aarde bekijken. Bijgaande foto is de sateliet foto van de straat waar mijn woning in Florida in ligt. En je kan daarmee nog verder in dan wel uitzoomen. Zeer fraai en zeker een aanrader. Zondag gingen Marjolein en Martijn naar Belgie om te judoen. Ergens ten oosten van Antwerpen. Dat betekende dat Ruben en ik rustig thuis bleven. Beetje mijn aquarium schoon gemaakt (was wel weer eens nodig), boom snoeien (vonden de buren nodig) en de digitale foto’s van de camera van mijn ouders ingelezen (vonden mijn ouders nodig) en bekeken. Verder niet veel uitgevoerd. ’s Avonds om 7 uur was het gezin Faber weer compleet, en laat nu de werkweek maar weer beginnen.