Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2005
- Hits: 960
De werkweek die achter ons licht is hetzelfde als degene die daar weer aan vooraf ging. Alleen was vrijdag nog wel spectaculair natuurlijk. Er viel namelijk een vlokje sneeuw, en Nederland stond stil. Ik had de hele dag al rampverhalen gehoord over mensen die in files van 35 km en langer stonden, en ook op de A28. Dus toen ik om kwart over zes Gouda verliet had ik wel een beetje een houding van, we zien wel waar het schip (of de auto) strand. Maar mijn verbazing was groot toen het ergste wat mij overkwam een klein lullig filetje was van 5 km bij Woerden, en die staat er altijd. Wel ging ik uit voorzorg maar niet over de A28 maar over de A12 tot Maarn, maar verder ging mijn reis eigenlijk vlekkeloos. Sterker nog, ik heb zelden zo’n rustige avondspits op vrijdag hier gehad. Op zich was ook wel grappig dat je precies de sneeuwgrens kon aangeven die dag. Tot Utrecht lag er geen druppel sneeuw, pas aan de oostkant van Utrecht zag ik wat sneeuw liggen. Vrijdag toch maar vanwege de “barre” weersomstandigheden de sportschoentjes niet aangedaan. Zaterdag voor het eerst in mijn prille leven getennist in Nederland. Normaal is dit een sport die ik alleen in Amerika beoefen, want daar kennen ze me toch niet. Maar nu dan eens in een binnenhal getennist in Leusden. Ach, ik speel nog op een dermate bedroevend niveau dat ik hier niet echt moe van kan worden, maar je bent er weer eens uit. Zondag lekker knus met z’n allen thuis zitten moeken. Boek erbij, drank en chips voor handen, en lekker relaxen. Dus tot zover de belevenissen van mijn kant dan maar weer.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2005
- Hits: 981
U heeft mijn belevenissen gevolgd de laatste tijd ? Dan hoef ik u niets meer te vertellen. Druk dus. En het gaat maar door, en het gaat maar door. Vrijdagavond nog mijn ronde gelopen. Bij terugkomst in mijn straat bleek dat de politie de straat had afgezet met 4 auto’s. Ook was een bergingswagen bezig om een auto te verwijderen van de parkeerplaats. Crimineel Hoevelaken ? Ik heb geen idee, wellicht een wietplantage opgeruimd ? Ik moet het antwoord nog schuldig blijven. Ik wacht de publicaties in de pers met spanning af. Zaterdag nog even de stad ingeweest. Onder andere geheugen gescoord voor mijn computer. En ziet, hij is er inderdaad van opgeknapt ! Zondag, was weer een rustdag. Van de A1 alleen maar de sprintrace bekeken, en toen constateerde ik bij mij zelf dat ik een beetje overvoerd raakte van het autogeweld. Dus besloot ik maar om niet de hoofdrace te bekijken. Uit de pers heb ik vanmorgen vernomen dat de heer Verstappen behoorlijk verstek liet gaan in deze race. Dus blijkbaar niets gemist. ’s Avonds werd de film Ronin (met R. de Niro in de hoofdrol) bekeken. Maar niet helemaal afgekeken, want vroeg tussen de klamme lappen. De rest van de film opgenomen, en die zie ik nog wel eens een keer.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2005
- Hits: 950
De afgelopen week was het dus druk, druk en nog eens druk. Van mijn opdrachtgever mag ik de godganse maand november iedere dag 2 uur overwerken, dus dat hakt er wel weer lekker in. Je krijgt nu helemaal het gevoel dat je alleen nog maar thuis bent om te eten en te slapen. Maar op vrijdag ga ik dus niet overwerken. Het is per slot van rekening toch het begin van het weekend. Dus was vrijdagavond de eerste avond deze week dat deze jongen eens de sportschoentjes aan kon trekken. Het leven is zwaar. Zaterdag bij mijn ouders ADSL geïnstalleerd. Ik had me helemaal voorbereid op het feit dat dit wel eens een paar uur kon duren, maar met een half uurtje had ik de router in de lucht, splitter op de juiste plek geïnstalleerd, en toonde ik mijn ouders de snelheid van ADSL. Soms zit het mee. Zondag de A1 gevolgd. Gebeurde weer genoeg op de baan, dus leuk kijk plezier. En toen werd het alweer maandag.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2005
- Hits: 975
Het voordeel van iedere dag overwerken is dat de dagen allemaal op elkaar gaan lijken. Dus kan ik de werkweek met een korte zin afdoen. Zie vorige week. Vrijdag nog wel weer de sportschoenen aangeschoten en lekker in Hoevelakense dreven voortgehobbeld. Zaterdag moesten M&M (Marjolein en Martijn) in alle vroegte naar Drachten vertrekken. Daar werden de Nederlandse kampioenschappen gehouden voor judoteams -17 jaar. Martijn stond voor zijn gewicht als reserve opgesteld, maar heeft toch nog een wedstrijd mogen judoen. De meegenomen teams van de sportschool (een jongensteam en een meisjesteam) werden beiden derde. Geen echt slechte prestatie. De verwachting is, dat Martijn volgend jaar een basisplaats heeft in dat team, want dan is hij 16, en de jongen voor wie hij nu reserve stond is dan 17 en moet dan met de -20 meedoen. Wel waren ze pas tegen negen uur ’s avonds pas weer thuis. Zelf heb ik bij mijn ouders nog even hun mail ingesteld. De wachtwoorden voor hun mailboxen waren in de loop van de week binnengekomen. Dus dat was nog wel even gezellig. Zondag heb ik wederom de hardloopschoenen aangetrokken, want door de week komt hier niets meer van. Verder had ik nog een hoop plannen voor de dag des Heren, maar is daar helemaal niets van terecht gekomen. Dus werd het vanzelf weer zondagavond, en mocht ik weer op tijd in de bedstede kruipen.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2005
- Hits: 887
De afgelopen week was ik overgeleverd aan de kookkunsten van Martijn. Zijn moeder en broer vertoefden in het Schotse land, zodat hij nu de zorgplicht voor zijn vader op zijn schouders kon nemen. Kan hij alvast oefenen voor later, als zijn moeder en ik verzorgd moeten gaan worden op onze oude dag. Nu viel het koken wel mee, alleen aardappels koken, vlees braden en de groente, die van te voren reeds bereid en ingevroren was, opwarmen. Maar als je 15 bent, kan dit toch nog best spannend zijn. En ik moet zeggen, hij heeft zich met verve van zijn taak gekweten. Ik leef nog steeds en ben niet ondervoed geraakt in de afgelopen week. Donderdag moest hij zich nog wagen aan het maken van een chili con carne. Zijn moeder had het recept voor hem uitgeschreven, maar niet alle jargon bleek even duidelijk te zijn. Het gevolg was dat ik opgebeld werd op mijn werk met de vraag wat in hemelsnaam “gehakt rullen” betekent. Het uiteindelijke resultaat was zeer goed te eten. Echt lekker zelfs, en dat terwijl hij in plaats van bruine bonen, witte bonen in tomatensaus had gebruikt. Deze verrassende ingredienten wissel pakte zeer goed uit ! Vrijdag kwamen Marjolein en Ruben weer terug met de boot, vol van verhalen uit de hooglanden. Zaterdag een beetje rustig aan gedaan. PC dokter gespeeld voor de pc van mijn ouders. Onbegrijpelijk zoveel virussen zij aantrekken. Ik vermoed dat de firma symantec hiervoor schuldig was, dus die heb ik er maar meteen van de pc afgegooid. Dat ding wilde ook iedere keer zelf wel even verbinding maken met het internet. Ik haat programma’s met een eigen wil. Zondag dus de Pc maar weer naar zijn rechtmatige eigenaars teruggebracht. Marjolein was met Martijn richting Alkmaar gegaan (jawel, judo). ’s Middags nog de A1 race gezien. Ik vind het wel een mooie serie. Er gebeurt genoeg op het circuit. Leuke inhaalacties, en voor iedereen dezelfde race omstandigheden. Jammer alleen dat Jos besloot toch een korte vlucht met zijn bolide, maar wel spectaculair.
Ik ben een beetje aan het kwakkelen met mijn gezondheid de laatste weken. Ik lijd aan een verkoudheid die maar niet door wil breken. Maar wel kortademig, en af en toe benauwd. Kortom niet slecht genoeg voor verzuim, maar toch niet jofelnootje. Ouderdom komt met gebreken. Dit had helaas wel zijn invloed op mijn lopen. Ik kom na 6 km echt adem te kort. Balen. Verder was de week niet bijzonder. Geen stuitende dingen mee gemaakt. Ook het weekend kabbelde vredig voorbij. Zaterdag geen bijzonderheden. Gezin was weer eens thuis. Zondag waren ze met z’n drieen uitgevlogen om hun sport weer eens te gaan uitoefenen in Utrecht. Dus de zondagmiddag was voor de heer Faber. Ik was toch nog wel ernstig benieuwd naar mijn conditie. Vooral met het gekwakkel de laatste tijd. Dus zondagmiddag onder aanvoering van mijn hartslagmeter een conditie test gedaan. En tot mijn vreugde bleek ik nog steeds de conditie te hebben van een jonge god. Als ik 24 of jonger was geweest had ik een uitstekende conditie gehad. Niet slecht voor een oude man van 45, en die met zijn longen loopt te tobben ! Na deze opsteker verviel de zondag weer in zijn rustige, bedaarde tempo. ’s Avonds om 7 uur kwam mijn gezin weer terug. En om dit te vieren zijn we gezellig aan het kaasfonduen geslagen. Bij dit soort gelegenheden pleeg ik dan veelvuldig Asterix en Obelix en de helvetiers te citeren. Als iemand zijn stukje brood verliest in de fondue, schal ik meestal de kreet “De Zweep, de zweep” over de tafel, afgewisseld met “met een gewicht aan zijn voeten in het meer !”. Dit tot inmense vreugde van mijn kinderen, die nu eenmaal op een leeftijd zijn gekomen dat ze vinden dat ouders alleen maar domme grapjes maken. Waar is de tijd dat ze om dit soort opmerkingen nog smakelijk konden lachen ? Verder krijg ik het de komende maand hard te verduren met het werk. Men ziet namelijk het gebeuren dat we ernstig in tijdnood komen zo tegen het eind van het jaar met de werkzaamheden, dus mag ik nu gedurende de maand november, iedere dag structureel 2 uur overwerken. Joy ! Was het maar december.