www.simonfaber.eu

Het sfeertje hier ter werkplek is wat somberder geworden. Deze week maakte mijn werkgever bekend, dat bij de werkmaatschappij waarbij ik gedetacheerd zit er 65 mensen hun biezen kunnen pakken. Dit heeft toch zijn impact op de werkvreugde. Gelukkig is het aantal mensen wat in de vestiging Zwolle weg moet precies nul. Maar dit had meer als oorzaak, dat als hier ook nog mensen ontslagen moesten worden ze de vestiging Zwolle meteen konden gaan sluiten. Ze zitten hier al met een onderbezetting. Maar alle externen die we nog in Zwolle hadden moesten helaas wel weg. Behalve ik. Ik ben hier nu de enige externe waarbij geen einddatum is afgesproken. Goed dan weer naadloos over naar het weekend. Zaterdag ging in vreugde voorbij. Zondag was de halve familie (Marjolein en Martijn) in Eindhoven. Dus ging ik 's morgens naar mijn ouders toe om daar de PC doctor uit te mogen hangen. Die PC wordt nogal geplaagd door spyware, maar nu had ik van het internet twee aardige programma's gedownload (Ad-Aware en Spybot) welke een opruiming houdt onder dit vervelende verschijnsel. Ik ben hier in elk geval weer een ochtendje mee onder de pannen geweest. Daarna was het tijd om mijn hartslagmeter/horloge weer te vertellen wat een uitstekende conditie zijn baasje had. Twee jaar geleden (in september 2002) had ik ooit een looptest gedaan met behulp van dit horloge. Hier kwam toen uit dat mijn conditie uitstekend was. Dus heb ik nadien nooit meer deze looptest gedaan, want ik was hier best wel trots op. Helaas moest de batterij vervangen worden van het apparaat, en subiet wist hij niet meer hoe geweldig mijn conditie in 2002 was. Dus zondag maar weer die looptest gedaan. En beste lezer(es), als ik 20 was geweest had ik een zeer goede conditie, maar met mijn bejaarde leeftijd van 44, staat wederom mijn conditie op excelent. Ik ben weer trots op mezelf. Gelukkig kwamen Marjolein en Martijn alweer om twee uur naar huis, zodat we de rest van de zondag weer gezamelijk konden doorbrengen. En voor je het weet is het weer maandag en mogen we ons weer waar gaan maken voor de baas.

Op het werk begint het weer langzamerhand wat drukker te worden. De dagen vliegen in ieder geval al weer voorbij. Voor je het weet is het weer vrijdag. Dit maal een rustig weekend beleefd. Na al het feestgedruis is dat best wel lekker. Zaterdag, terwijl mijn gezin verder in Dedemsvaart vertoefde, kon ik de kerstboom weer terugplanten in de tuin. Fijn, zo'n recycleboom. En daarna stond het weekend uiteraard in het teken van het schaatsen. Lekker passief naar sport zitten kijken. Op zondag dus vierkante ogen gekregen, van het televisie kijken. Tot mijn grote verrassing werd een Nederlander Europeesch kampioen. Mijn favoriete afstand blijft toch echt de 10 kilometer. Een waar genot om de atleten hier echt stuk te zien gaan. Je hebt het in mijn ogen niet goed gedaan, als je nog in staat bent om na de finish op je schaatsen te blijven staan. En gelukkig dachten een aantal schaats(t)ers er net zo over. Ik kan nauwelijks wachten op de wereld kampioenschappen. Dit keer dus niet zoveel meegemaakt. Volgende keer beter.