Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2005
- Hits: 798
Woensdagavond was het mijn beurt om het judozooitje naar de bondstraining te rijden in Nieuwegein. Toen ik terug kwam, en eindelijk aan mijn warme prak wilde beginnen, werd ik opgebeld door de school van mijn kinderen. De mentor van Martijn aan de telefoon. Of ik op de hoogte was van het feit dat er vanavond een ouderavond was. Nee, dus. Merkwaardig, want Martijn had al weken geleden een aanmeldformulier gekregen met een antwoord enveloppe erbij. Men vond het al merkwaardig dat wij niets van ons laten horen. Het was toch wel belangrijk, want het was een voorlichtingsavond over het bepalen van een definitief vakkenpakket. Dus pa Faber snel zijn avondmaal naar binnen geschoven en wederom in de auto gesprongen om naar de schoolavond van Martijn te rijden. Vrijdag was het takkeweder dus besloot ik maar om niet te lopen. Dat bracht het aantal keren dat ik de wandelschoenen aanschoot deze week op 1. Ach volgende week beter, zullen we maar zeggen. Zaterdag mijn schoonvader ter visite gehad. Toch word dit iedere keer moeizamer. Hij loopt niet meer, en hij is toch wel zwaar om van de auto over te tillen naar de rolstoel. En dat is nog maar alleen naar de auto... Ach, zo lang het gaat blijven we het doen. Zondag had de familie Faber vrij. Ik werd door mijn wederhelft verzocht om de computerzooi nu eindelijk eens op te ruimen. Dus zondag eindelijk eens die PC's weer in elkaar gestoken. Verder kenmerkte de zondag zich door de spreekwoordelijke zondagsrust. En dan begint nu alweer een nieuwe week. Hij begon in elk geval niet erg goed. Maandagochtend werden we opgeschrikt door een telefoontje van mijn schoonzus. Haar man had die nacht een, hopelijk lichte, hartaanval gehad en was subiet opgenomen in het ziekenhuis. Eerst heeft hij op de intensive care gelegen, maar in de loop van de dag is hij verhuisd naar de hartbewakingsafdeling. Je schrikt je dan wel even te pletter. Gelukkig was hij in de loop van de dag alweer durk aan het telefoneren met het thuisfront, en klonk hij alweer monter en opgewekt. Dit soort gebeurtenissen leert je wel relativeren.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2005
- Hits: 840
De afgelopen week had mijn kroost alweer vakantie. De kerstboom staat amper weer in de tuin, of die gasten zijn alweer bezig met hun volgende vakantie. Martijn ging deze week nog twee maal bij de verbouwing van de sportschool helpen met sloopwerk. Hij heeft de smaak van het vakantiewerken blijkbaar te pakken gekregen. Marjolein had deze week ook vrij en besloot toen om de badkamer te gaan opknappen. Af en toe loont het om te weinig vakantiedagen te hebben ;-). Verder was er weinig nieuws onder de zon. Zaterdag was het rustig in Hoevelaken. Zondag mocht ik de verjaardag gaan vieren van de dochter van mijn zusje. Zij was alweer 17 winters geworden. Waar blijft de tijd ! Dus toog de familie Faber naar Alphen aan den Rijn, alwaar de zondag in gepaste feestvreugde voorbij ging. Wel een beetje op tijd op huis aangegaan, en verder passief voor de buis zitten kijken naar de Bourne Identity. Ik had het boek gelezen (Het Bourne bedrog), dus mijn verwachtingen waren hoog gespannen. Maar behalve de beginscene, herkende ik totaal niets van het boek. Jammer. En om maar een bekende kreet aan te halen van een voormalig medewerker van het groots en meeslepende LeasePlan te A.: Een gemiste kans! En zo werd het vanzelf middernacht, tijd om naar bed te gaan. En om nog maar een citaat er tussen door te gooien. Mijn bed sliep prima, helaas lag ik zelf nog uren wakker. Het gevolg is, dat ik mij nu een beetje brak voel.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2005
- Hits: 780
Het is een beetje een saaie maand, Januari. Veel hebben we de afgelopen week niet veel meegemaakt. Vrijdagavond trokken de jongens Faber het ouderlijk huis uit. Tijdelijk, weliswaar. Beiden hadden feestelijkheden buiten de deur. Ruben had een slaapfeestje bij een vriendje, en Martijn had een lan-party bij een vriend van hem. Voor de mensen die voor 1970 geboren zijn moet ik wellicht dit verschijnsel nog nader verklaren. Bij een lan party maakt men een netwerkje van wat computers, waarna men met alle aanwezigen spelletjes gaat spelen op de computer. Gamen, heet dat met een technische term. Een variant hierop is, dat men in plaats van computers, een aantal X-Boxen aan elkaar knoopt tot een soortement van netwerk, en vervolgens hierop gaat gamen. Dus Martijn nam zijn X box mee en ging zijn eerste lan-party meemaken. De volgende dag, zaterdag, ben ik Ruben wezen ophalen bij zijn vriendje. Die woont namelijk een dorpje verderop. Hij had zich ook uitstekend vermaakt. Tot half twee had hij video's liggen kijken. En ook echt kinderfilms zoals van Helsing en the Village. Ach, waar zijn de tijden gebleven dat ze nog naar Stampertje keken, of naar Peter Pan. Martijn kwam ook in de loop van de ochtend binnendruppelen. Hij had totaal niet geslapen. Was de hele nacht aan het gamen geweest, en was dus toch wel moe. Om twaalf uur ging hij even douchen en na die tijd ging hij alleen even op zijn bed liggen. Om half vier hem toch maar even wakker gemaakt, want ik was bang dat hij dan 's avonds niet meer zou kunnen slapen. Zelf was hij daar helemaal niet zo bang voor, want om vijf uur wilde hij weer naar zijn bed. Volgens eigen zeggen had hij van zaterdag op zondag zo'n 18 uur geslapen. Zondag ging in rust voorbij. Een beetje zitten klussen aan mijn sloop PC's, DVDtje kijken, en zo ging de dag in vreugde voorbij. Uiteraard werd er ook weer gejudood. Martijn moest in Vianen optreden, maar ik vermoed dat het nachtleven hem toch parten speelde, want hij kwam met lege handen terug. En toen was er weer een week voorbij.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2005
- Hits: 779
De afgelopen week bracht eindelijk het definitieve nieuws, dat we overgenomen gaan worden door Getronics. Ordina heeft definitief afgehaakt, en Getronics mag ons overnemen van zijn aandeelhouders. Het zal me benieuwen. Zo zie je maar, dat je niet altijd hoeft te solliciteren om toch een andere baas te krijgen Carro! ( ;-)) Verder ging ook deze werkweek weer in vreugde voorbij. Zaterdag mochten mijn gezin en ik weer opdraven ter verjaardag. Een neefje was jarig, en dus kroop de familie maar weer bij elkaar om dit heugelijke feit te vieren. De jarige job bereikte de rijpe leeftijd van 9 winters. Voorwaar alweer een hele knaap. Martijn moest deze festiviteiten nog gedeeltelijk missen, want hij had vakantiewerk. Bij zijn sportschool zijn nog (steeds) verbouwingswerkzaamheden aan de gang, en was er wel behoefte aan wat sleep en sloop hulp. Om een uur of drie was onze noeste arbeider alsnog op de verjaarsfuif aanwezig. Misselijk van vermoeidheid, want dit was toch wel even hard aanpakken. Maar dat geeft allemaal niets. De centen van de baas zijn niet van blik ! Toch heb ik toen maar aangeboden dat ik op zijn fiets naar huis zou fietsen, zodat hij met de auto mee mocht. Dat voorstel werd in grote dankbaarheid aanvaard, zodat ik voor het eerst sinds jaren weer eens op de fiets zat. Gelukkig is de afstand Leusden (waar alle festiviteiten hadden plaats gevonden) Hoevelaken niet zo groot. Door al dit feestgedruis had ik helaas de eerste dag van het wereldkampioenschap schaatsen gemist. Gelukkig kon ik de zondag wel lekker kijken. En ik moet zeggen dat ik het wel grappig vind dat een neger nu wereldkampioen schaatsen is geworden. 's Avonds een beetje op tijd ter bedde gegaan. Dat was het dan weer deze week.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2005
- Hits: 742
De afgelopen week was er weer een uit velen (en dat er nog maar velen mogen volgen). Woensdagavond was het echter nog mijn beurt om wat fanatieke judoka's van -17 naar de bondstraining te brengen in Nieuwegein. Ach ja, sta ik ook eens in de file, want ik kan je verklappen dat ik om een uur of kwart voor zes niet de enige ben die de kant van Utrecht op moet. Toch wordt zo'n ritje nog wel opgeleukt door alleen maar te luisteren naar de gesprekken die de heren voeren. De onderwerpen beperken zich in mijn nabijheid zich nog hoofdzakelijk tot computerspelletjes, maar blijft wel grappig om aan te horen. Als nadeel van dit wegbrengen moet nog wel genoemd worden dat het hardlopen er dan helaas bij inschiet, maar ach het is maar eens in de vier a vijf weken. Verder kwam donderdag eindelijk het "verlossende" woord van het verpleeghuis van mijn schoonvader. Hij mag blijven. Wij wisten natuurlijk alang, dat de man niet meer terug kon naar het bejaardentehuis, maar procedures moeten gevolgd worden. Het betekent in ieder geval dat nu ook zijn kamer in het bejaardenhuis leeg gehaald kan worden. Hier had hij nog steeds een kamer, omdat hij eigenlijk alleen maar ter observatie in het verpleeghuis was. Ik snap eigenlijk niet dat ze hier nog drie maanden voor nodig hadden, om te kunnen constateren dat de man echt niet meer zonder verpleeghuis kon. Vrijdagavond dan toch maar de loopschoenen aangetrokken. En ik heb nu een merkwaardig verschijnsel. Ik ga denk ik niet hard genoeg voor mijn voeten. Als ik namelijk meer dan 6 km loop, valt mijn rechtervoet in slaap, een verschijnsel wat zich nu al een paar maal zich heeft gemanifesteerd. Wellicht ben ik weer toe aan een vers paar schoenen. Dat zal toch maar even moeten wachten totdat we weer in de Verenigde Staten van Noord-Amerika zijn. Zaterdag mocht ik thuis weer de PC doctor uithangen. Dit maal op de PC van Ruben. Het bleek achteraf dat zijn geluidskaart niet echt vriendjes was met zijn videokaart. En dat wreekte zich in bepaalde spelletjes. Uiteraard waren nu net deze spelletjes favoriet bij mijn zoon, dus Pa moest er aangeloven. Toch weer even fijn bezig geweest. Zondag de webpagina van mijn Orlando huis bijgewerkt. En verder niet veel uitgevoerd. Wel wordt ik nu vanaf zaterdag geteisterd door een opgezette linkeroorgang. Gevolg, ik ben nu aan een kant echt doof. Wel gemakkelijk, af en toe. Ach ja, ouderdom komt met gebreken. Volgende week weer?