Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2005
- Hits: 798
De afgelopen week werd ik geteisterd doordat ik blijkbaar een kou op mijn spieren heb opgelopen. En dan met name die dingen die tussen je schouderbladen zitten. Ik kan je vertellen dat je dan niet plezant slaapt. Als je je wilt omdraaien in je bed, ben je meteen wakker. Ach, de ouderdom komt met gebreken. Voor de rest wordt mijn werkweek als bekend veronderstelt, dus over naar de vrijdag. Vrijdagavond had mijn baas een klein en intiem feestje georganiseerd op een gezellige en besloten locatie (11000 man in de jaarbeurs te Utrecht). Ik was er heen gegaan met het idee dat ik daar werkelijk in de anonimiteit zou verzuipen, maar dat viel enorm mee ! Ik ben zelfs nog een paar collega’s tegengekomen met wie ik nog een TAS verleden deel (ken je Jantinus Haandrikman en Vincent Hamers nog Bert ?) Het was al met al een zeer geslaagde fuif. Uitstekende artiesten (Edwin Evers met zijn band, The Golden Earring e.v.a.), lekker eten en overvloedig drank. Wat wil een mens nog meer. Zaterdag hielden we zelf nog een fuifje. Het aantal mensen was hier weliswaar wat beperkter (ca. 50 man) maar de sfeer zat er toch wel goed in. We hadden echt mazzel met het weer. We hadden twee party tenten opgezet, een in de voortuin en een in de achtertuin. Die hadden Marjolein en mijn vader reeds op vrijdagmiddag opgezet. In de nacht van vrijdag op zaterdag was het echter noodweer in Hoevelaken. En daar kan een partytent niet tegen. Om half vijf in de ochtend werd ik wakker van het onweer en hoorde meteen een partytent in elkaar donderen. De volgende dag lag een zo’n tent verspreid in mijn achtertuin. Van de ander was het dak ingezakt vanwege de waterlast. Dus konden we weer die tenten op gaan zetten, voordat het feestgedruis begon. En zoals reeds vermeld, de weergoden waren ons uitermate goed gezind. De godganse dag en avond bleef het droog en warm. Desondanks ’s avonds nog wel de buitenopenhaard aangedaan, maar dit had louter een decoratieve functie. Ook hadden we chinees eten aan laten rukken ter verhoging van het feest gedruis, en dus kan ik zeggen dat ik de babi-pangang score op 1 heb weten te zetten. U kunt begrijpen dat de volgende dag in het teken stond van opruimen en verder een beetje glazig rondhangen en kijken. Uiteraard de F1 race nog gezien, en mij hierbij uitstekend vermaakt ondanks het feit dat Schumacher door Sato-Kluns werd uitgeschakeld. Dat was het wel weer voor deze week. Me dunkt, het was me wel weer een weekje.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2005
- Hits: 786
Wat is er gebeurt de afgelopen week. Het was in ieder geval zomer. Lekker dus. Verder heb ik mij toch weer op het hardlopen gestort, en voor de geintresseerde lezertjes kan ik melden dat ik in ieder geval weer vijf kilometer kan rennen. Het begint er weer op te lijken. Zaterdag zou Ruben samen met een vriendje even een website bouwen voor de ouders van het vriendje. Dat deden ze bij ons thuis. Dus dat draaide erop uit dat ik mij regelmatig als vraagbaak en goeroe mocht opwerpen. Ach, in het land der blinden en een kinderhand is gauw gevuld. Ook zaterdag nog een braai gehouden, want het was nu toch zomer. Zondag doorgebracht met veel lezen en uiteraard de race in Monza volgen. Voor mij persoonlijk had ik graag gezien dat Ferrari een beetje meer in de punten zou rijden. Ik word nu namelijk in het F1 managerspel van Bert aardig ingelopen door de concurrentie. Verder de zondagavond in de tuin doorgebracht. Maar om half elf weer het klokje van gehoorzaamheid opgevolgd en maar ten bedde getogen. Ik heb zo het vermoeden dat het volgend weekend enerverender zal zijn, maar daar over de volgende keer meer.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2005
- Hits: 790
Goed, dat was dus de eerste week weer in Nederland. Ik voel me al weer helemaal thuis. Alsof ik nooit ben weggeweest. Het was 's morgens nog wel lekker rustig op de weg, maar 's middags kon ik weer iedere dag genieten van mijn medeweggebruikers. Ik moet bekennen dat ik gedurende mijn hele vakantie, slechts een maal de hardloopschoenen had aangetrokken. Wel had ik nog iedere week een beetje lopen tennissen, maar daar wordt je niet echt moe van. In ieder geval niet op het niveau waarop Marjolein en ik ons bevinden. Dus toen ik de schoenen deze week weer eens aantrok was ik toch wel redelijk aangenaam verrast dat ik het nog 3 km. kon uithouden. Ik weet het wel, het is nog een lange weg weer te gaan voordat ik weer 10 km kan lopen, maar dit was toch niet verkeerd na 6 weken rust. Ik moest wel weer gaan hardlopen, want mijn weegschaal had mij op niet mis te verstane manier vermeld dat de Amerikaanse manier van leven niet goed is voor de lijn. Kortom er moet zo'n 7 kilo af. Zaterdag kwamen een vriendin en haar man, uit het verre Enschede, bij ons op bezoek. Het was mooi weer, dus 's avonds de BBQ aan en gezellig samenzijn. Na afloop de BBQ gebruikt als buitenopenhaard. Ik bezit namelijk zo'n ding met deze dubbelfunctie. Lekker tot een uur of elf voor de haard gezeten. Toch doen we dit soort dingen te weinig. Zal er wel mee te maken hebben, dat we in de zomer vaak er niet zijn. Maar het was wel voor herhaling vatbaar. Zondag weinig uitgevoerd. Uiteraard nog de F1 gezien (goed gedaan Doornbos !), en verder in de tuin gezeten. En dan breekt nu de week aan van de lang verwachte, en uitgestelde reunie. Ben benieuwd ! Ook zal ik deze week mischien mijn nieuwe auto krijgen, dus kom ik waarschijnlijk in een andere auto naar de reunie. Bijgaand tevens een paar foto's die ik jullie niet wil onthouden vanuit het mooie Amerika.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2005
- Hits: 814
De afgelopen week stond uiteraard in het teken van de COOL:Kast reunie. Alles wat in deze week voor de vrijdag gebeurde, was in feite alleen maar een afwachten tot de dag der dagen weer daar was. Om toch gedurende deze week niet te bezwijken aan de spanning, heb ik mijn zinnen verzet door toch maar gewoon naar mijn werk te gaan. Alsof er niets te gebeuren stond. Ook het hardlopen heb ik weer verder opgepakt. Je probeert toch nog een zo normaal mogelijk leven te leiden. Op donderdag was er nog wel iets vermeldenswaardigs gebeurt. Ik kreeg mijn nieuwe auto. Ik ben nu van de opel af, en rijd nu in een kakelverse Renaul Megane Grand Tour Authentique rond. Kleur: blauw. Zoals Carro al de volgende dag tegen mij zou opmerken: Authentique wil zeggen, het basis model. En inderdaad, er zaten geen luidsprekers in de auto. Dus toen ik mijn radio er in zette, bleef het angstwekkend stil. Maar dat mocht de pret niet drukken. En eindelijk brak daar de grote dag aan. Het werd Reunie dag, oftewel vrijdag zoals andere stervelingen deze dag noemen. Om vijf uur belde ik reeds bij de Reunie:coordinator aan. Het verkeer zat mee, dus ik was vroeg. Marcel had een leuk gezelschapspelletje bedacht. Je pakt allebei een telefoonboek of een gouden gids. En dan ga je een restaurant zoeken, waarvan je de naam niet weet. Je vermoed dat het iets mexicaans was, en je dacht dat het adres op de oude gracht was tussen de nummers 70 en 154. Maar ieder suggestie die je dan doet wordt dan afgekeurd. Ik kan je vertellen, je wordt echt gegrepen door dit spel. We hebben het alleen niet uit weten te spelen, want toen kwamen de volgende Kast:Genoten alweer binnen druppelen. En deze genoten wisten zich te herrinneren dat we iets aan de babi pangang score zouden gaan doen. En bij een mexicaans restaurant lukt dit slecht. Dus na een kleine indrink sessie weer naar buiten getogen, waar wij vervolgens het wagenpark gingen bewonderen. Allereerst was daar natuurlijk de kersverse bolide van Kinky. Mooie kar. Een Opel Astra. Vervolgens een Toyota Starlet van de Klusjesman. En als laatste mijn nieuwe bolide. En omdat we daar nu toch aangeland waren, maar deze auto genomen om naar de stad te gaan. Nadat we de auto geparkeerd hadden, nam Marcel ons mee op een stadswandeling. Ik neem aan dat was om onze eetlust te bevorderen, en niet omdat hij de chinees meer kon terugvinden. Uiteindelijk bij de chinees hebben we de babi pangang score op VIJF weten te zetten. Toch had ik liever gehad dat we hem op ZES hadden kunnen zetten (Volgend jaar wel Bert ?). Na afloop van deze eenvoudige, doch voedzame rijsttafel voor vijf zijn we nog even wezen snookeren. De bedoeling was om te gaan poolen, maar het werd, bij gebrek aan tafel, snookeren. Hier veegde Mental even de tafel met ons aan. In twee frames wist hij ons verpletterend te verslaan. En zo kwam er een eind aan een zeer geslaagde Reunie. Volgend jaar vieren wij alweer ons lustrum. Time flies when you're having fun. Zaterdag nog even een paar luidsprekers gehaald en in mijn auto gezet. Ik heb weer muziek ! En zondag nog ritueel wat vlees verbrand. Ook dit was weer LEKKUUUUURRRH. En zo kwam er weer een eind aan een veelbewogen week. En ik zag dat alles tjoppe was.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2005
- Hits: 789
Ik ben er weer. Ik heb een vijftal heerlijke weken gehad in mijn geliefde Florida. Dit keer hebben we Florida van noord tot zuid bekeken. We zijn een aantal dagen in de panhandle geweest. Dit is het gebied wat in het noorwesten van Florida ligt. En dit grenst aan Alabama en Georgia. Toen wij hier waren, was net een paar dagen te voren een hurricane gepasseerd. Gevolg was toch nog wel wat schade. Ook aan de daar gelegen beroemde stranden. Het gebied daar is in een woord prachtig. Zeer bosrijk en heuvelachtig. Ook zijn we een aantal dagen op de keys geweest. U weet wel: de waddeneilanden van de U.S.A. Op een van de keys hadden we in een natuurpark een hut gehuurd. Met uitzicht op de golf van Mexico (daar stond de hut namelijk aan) en op de atlantische oceaan. Zoals gezegd we stonden aan een baai van de Golf van Mexico, en in die baai kwam ieder half uur een zeeschildpad even zijn kop boven water uitsteken. Dat hadden ze uitstekend geregeld voor de toeristen. Ook zijn we nog op een zogenaamde turtlewalk geweest. Van alle zeeschildpadden ter wereld broed zo'n 40 % in de staat Florida. Die beesten komen 's nachts aan land om eieren te leggen, en met een gids kan je dan in een klein groepje hiervan getuige zijn. Als die beesten namelijk eenmaal aan het eieren leggen zijn, trekken ze nergens meer iets van aan en kan je rustig kijken. Ook heb ik samen met mijn zoons nog zo'n beest aan land getild ( en nog wat vrijwilligers) Het betreffende dier had een probleem en was gewond. De gids had dit in de gaten en vroeg een aantal mannen om te helpen het beest aan land te brengen. Ik kan u vertellen dat zo'n schildpad nog behoorlijk zwaar is. Met vijf man kan je hem amper tillen ! Ook heb ik nog gesnorkeld op het koraal rif wat daar ligt. Dit blijft toch een fantastische ervaring. Alsof je in een prachtig zeeaquarium zwemt ! We hebben ook inmiddels er een traditie van gemaakt om te gaan kanoen op een van de vele rivieren die Florida rijk is. En uiteraard ritselde het hier weer van het wild. Alligators, herten, schildpadden en nog veel meer. Helaas vliegen de weken daar voorbij. En voor je het weet zit je weer in het vliegtuig terug. Ik wou dat ik weer daar was, maar moet nu weer een jaar wachten. Tot zover dan maar weer. Ik ga nu maar weer een poosje depressief zitten te zijn.