www.simonfaber.eu

Helaas, ik moet u teleurstellen. Mijn leven was de afgelopen week verre van bruisend. Laat staan enerverend. Ik heb hoegenaamd niets vermeldenswaardig meegemaakt. Werkweek is in het ritme van vroeg op en vroeg naar bed :-( Het enige vermeldenswaardig is dat ik helaas nog maar weinig aan hardlopen ben toegekomen deze week. Mijn conditie zit ook al in een dip, met moeite kan ik nog maar mijn vijf kliks hardlopen, ook dit is :-( Het weekend viel alleen op, door het feit dat we eens compleet waren als gezin. Slechts een kort toernooi in Ede (bijna een thuiswedstrijd dus) stond voor Martijn op het programma. Helaas wist hij hier niet te schitteren. Maar ja, als je als 15 jarige ineens in de -20 poule moet spelen is dit ook niet verwonderlijk. Gelukkig voor hem zaten er ook nog een paar andere lotgenoten in zijn poule, maar ook hiertegen was dit weekend geen overwinning mee te behalen. En dat waren alweer de belevenissen van deze week. Erg, nietwaar. Maar ik troost me dan maar met het feit dat het leven niet altijd sprankelend en opwindend hoeft te zijn.

Hard zwoegen was wederom mijn deel de afgelopen week. What's new ? En het weekend was er een van de verlaten soort. Zaterdagochtend, om vijf uur in de ochtend, vertok Marjolein met Martijn wederom richting het verenigd koninkrijk. En wel naar zijn swingende hoofdstad, London. Uiteraard was het excuus dat er weer gesport moest worden, maar er werd meteen wat aan sightseeing gedaan (zichtkijken in fatsoenlijk Nederlands). Dus Ruben en mijzelf waren de bikkels die achterbleven. Martijn had me nog gevraagd of ik even naar zijn PC wilde kijken, want die wilde niet meer. Nader onderzoek naar zijn PC leerde mij dat de virusscanner gedisabled was, ik geen regedit meer kon doen op zijn PC, en ook de taskmanager gedisabled werd. Een vermoeden van een virus dus. Dan maar even via het netwerk zijn schijven scannen. Hij had een leuk reservaat van virussen opgebouwd. Maar liefts 85 verschillende vira teisterden zijn PC. Al met al een dagje werk, dus ging de dag in vreugde voorbij. Wel nog even gezellig met Ruben zitten BBQ-en. En in het zonnetje genieten van het mooie weder. Zondag het werk op de PC van Martijn afgerond, en gelukkig op tijd klaar voor de F1 race. Leuke race, met een spectaculair begin en einde. Jammer voor Kimi, maar niet slecht voor mijn puntentotaal in de F1 competitie van Kast genoot Bert. 's Avonds Ruben naar mijn ouders gebracht. Aangezien ik om 6 uur opsta, kwam ik in problemen met de school agenda van Ruben. Dus was het praktischer als hij bij mijn ouders logeerde. Even lekker koffie zitten leuten, en toen weer naar huis. En op deze wijze kwam er weer een eind aan een weekend. Vanmorgen aangenaam verrast door het initiatief om weer een reunie uit de Kast te halen. Graag zelfs ! Ik zal mijn agenda nog raadplegen voor een voorkeursdatum.

Een lange werkweek ligt weer achter ons. Gelukkig zat er ook een lang weekend achter. We kachelen nog steeds naar Gouda op en neer, en ik begin al te "wennen" aan de files. Vrijdag, de dertiende, was mijn moeder nog jarig. Ze viert het weliswaar pas volgende zondag, maar toch maar even 's avonds met het gezin even langs geweest om te feliciteren. Was wel gezellig. Zaterdag met koppijn wakker geworden, en dit is de godganse dag niet meer overgegaan. En dat trof niet, want 's middags nog op verjaarsvisite bij kennissen van ons. We gingen dus van brak voelend naar brakker voelend. 's Zondags vrouw en kind weer uit huizig, dus maar eens mijn aquarium aan een schoonmaak onderworpen. Ten minste achteraf bleek het een aquarium te zijn. Voordat ik hier aan begon dacht ik dat ik een bak met water in de kamer had staan, waarbij een uitbundige algengroei bezit had genomen van de ruiten. Na het schoonmaken, bleek dat er ook nog vis in zwom, dus dat was weer mooi meegenomen. Tweede pinksterdag neem ik ook maar meteen mee in mijn terugblik op de week. Vrijdags had mijn moeder me nog gevraagd of ik een lamellen jaloezie wilde ophangen, dus ik had afgesproken dat ik dit op pinkstermaandag zou doen. Bleek dat het wel iets meer was dan een jaloezie ophangen. Uiteindelijk waren het dus vier jaloezien, en drie gordijnrails. Ik heb het nu lichtelijk in mijn bovenarmen, vanwege het boven je macht werken. Inplaats van een uurtje werk was ik bovendien ook nog vijf uur zoet. Ik werk niet zo snel. En zo gaan de dagen weer in vreugde voorbij. Nog maar vier dagen en dan is het weer weekend.

Zoals vorige keer een lange werkweek werd afgesloten met een lang weekend, zo werd nu een korte werkweek afgesloten door een kort weekend. Mijn geheugen gaat nu al niet meer verder terug dan het begin van het weekend. Over de vrijdagavond waren geen bijzonderheden te melden. Zaterdag gingen mijn zonen met een aantal vrienden naar Amersfoort om daar de nieuwste Star Wars film te bekijken. Vooral Ruben is een groot Star Wars fan. Kan van iedere film complete stukken tekst opdreunen, en was dus bijzonder verheugd dat hij nu de nieuwste rolprent mocht aanschouwen. Razend enthousiast keerden de heren terug van dit bioscoop bezoek. Hij was nog beter dan deel I, en dit was tot dan toe de favoriet. Wat wel verbazingwekkend was, was dat de bioscoop absoluut niet uitverkocht bleek. Martijn komt nu op een leeftijd waarbij hij op feestjes te maken krijgt met alcohol gebruik. Zaterdagavond gaf een vriend van hem een feest omdat hij 16 geworden was. En Martijn zag nu mede feestgenoten langzaam zo zat als een aap worden. Hij vond dit een bijzonder lachwekkende situatie. Voorlopig houdt hij het zelf nog bij een colaatje, en taalt hij absoluut niet naar een alcoholische versnapering. Zondag vierde mijn moeder haar verjaardag, in besloten kring. Alleen met het gezin van mij zus en dat van mijzelf. Overdag lekker in het zonnetje gezeten. Pilsje erbij, niet verkeerd. 's Avonds naar het plaatselijke restaurant gegaan en daar heerlijk gegeten. Om een oudhollands gezegde aan te halen. Verzadigd en verkwikt, en aanmerkelijk aangedikt. Dat was het gevoel waarmee ik dus de dis verliet. Een en ander hield wel in dat ik genoodzaakt was om de GP van Monaco op te nemen. Deze bij thuiskomst nog even bekeken, en daarna rap te bed gegaan, want het klokje van gehoorzaamheid gaat weer teringvroeg af.

Het was een eenzaam weekje, de afgelopen week. Vrouw en kinderen hadden het land verlaten, zoals ik al in de vorige aflevering vermeld had, en ik had dus het rijk alleen. Dit betekende ook dat ik dus in de Chevy naar het werk toe moest kachelen. Ik moet toegeven dat ik een andere associatie heb bij het woord Chevy dan een Matiz, maar het blijft natuurlijk een Chevrolet. Op donderdag was het hemelvaart/bevrijdingsdag. Deze dag besteed aan de, door mij, uitgestelde huishoudelijke taken. Wasjes draaien, stofzuigen en meer van dit fraais. Vrijdag was ik een van de weinige Nederlanders die geen vrij had genomen. Heerlijk. Als een speer naar het werk. Normaal zit ik met zeven man op een zaal. Nu zat ik er in mijn eentje. Muziek erbij aan, en lekker relaxed aan den arbeid. Zaterdag voelde ik de neiging om wat reparatiewerkzaamheden in het huis uit te voeren. U weet wel, van die klusjes waarvan u medebewoners al herhaalde malen om gevraagd hebben. Zondag ochtend, om half twee, kwamen vrouw en kinderen weer thuis. Moe maar voldaan en vol verhalen. Hierdoor zondag natuurlijk lekker lang in bed blijven liggen. 's Middags nog de race in Barcelona gezien en daarna ter verjaardag van mijn zwager getogen. Hij had buiten in zijn tuin een grote gas BBQ laten plaatsen. Maar er stond iets teveel wind om het buiten aangenaam te kunnen hebben. Op zich geen nood, want hij kon zijn visite ook makkelijk binnen kwijt. En ik heb mij het vlees goed laten smaken. Rond een uur of negen weer op huis aangegaan, en dat was het weer voor deze week.