www.simonfaber.eu

De werkweek was weer vijf dagen lang, de collega's waren er ook weer allemaal. Kortom, ik zag dat het goed was. Het weekend heb ik me druk gemaakt. Mijn auto moet ingeleverd worden, en dus moest ik het voertuig een beetje kuizen. Door de wasstraat ermee, en daarna zelf het interieur van de auto helemaal opschonen. Ramen lappen, stofzuigen, prive spullen eruit halen zoals de radio. We waren er maar druk mee. Maar het resultaat mocht er zijn. Een schonen wagen. Het apparaat heeft me vier jaar trouw gediend, vooral Martijn vond het jammer dat de auto er uit ging. Om hem te citeren: Het was de eerste auto waarin ik mocht rijden met mijn rijbewijs, en de eerste auto waar ik schade mee reed. Ach zo heeft ieder van ons dierbare herinneringen aan de auto. Toen de auto eenmaal glimmend en schoon bij mij op de oprit stond besloot ik mijn server eens onder handen te nemen. Mijn server draaide nog op Windows XP, dat heb ik er onverbiddelijk af gegooid en vervangen door Linux. Daarna was het nog een hele klus om hem weer in te richten als netwerkserver, printserver en webserver. Een activiteit die zaterdagavond nog onderbroken werd omdat we naar mijn vader ter visite gingen. Nog een verlaat vaderdag visite. Mijn ouders wonen nu toch zeker 300 meter verder dan vroeger, dus we besloten maar op de fiets hier heen te gaan. Ik. Ter fiets. Verder commentaar lijkt mij hier overbodig. Marjolein stond er op dat ik de electrische fiets besteeg en zij ging op haar tweede fiets. Ik heb een rijke vrouw, met meerdere fietsen. Anyway, ik heb even de electrische fiets geprobeerd. Met het meeste vermogen, en in de hoogste versnelling haalde ik toch 30 km per uur moeiteloos. Marjolein haakte bij mij aan, en zo hadden even het idee dat we weer 16 waren en ik haar voortsleurde op mijn brommertje. De zondag nog de laatste zaken op mijn server geregeld, en nu staat mijn compleet vernieuwde website ook in produktie. Helemaal nieuw gemaakt in Joomla!
Om twee uur zat ik vervolgens weer voor de buis om de F1 te bewonderen. Dat duurde tot drie uur, want toen kwamen mijn kinderen ter visite. Ook voor een verlaat vaderdag gebeuren. Uiteraard heb ik toen de race verder opgenomen. Tot dan kabbelde de race niet noemenswaardig voorbij....
Mijn kinderen hebben mij verrast met een computerspel. Skyrim voor de intimi. Wat mij opvalt is dat dit soort spellen al 7Gb ruimte op je schijf in beslag neemt, en minimaal een videokaart van 512Mb nodig heeft. Maar het resultaat ziet er ook schitterend uit.
Toen Martijn en zijn vriending weer waren vertrokken, snel nog weer de F1 gekeken. Het bleek vanaf het moment dat ik de opnameknop had ingedrukt, de race echt ontaarde in een geweldig kijkfestijn. Ik heb er in ieder geval weer van genoten.
En zo zijn we weer gekomen aan het eind van weer een wondere week, en die wil ik dan ook besluiten met de volgende spreuk die ik van de week nog tegenkwam: Ik zeg maar zoo, dat is korter dan dierentuin.

Afgelopen week mocht ik onder andere in de ogen van de tandartsassistente kijken. Helaas ook in de ogen van de tandarts, maar als binnenkomertje ook in de ogen van de tandartsassistente. Het is per slotte nog steeds lente, ook in de ogen van de tandartsassistente. Bij onze laatste ontmoeting had de tandarts mij nog verteld dat hij bij de volgende ontmoeting nog de noodvulling zou vervangen die hij toen geplaatst had op mijn, door een wortelkanaal ontsteking geteisterde kies. Dus ik wist al wat mij te wachten stond. En terwijl hij mijn gebit verder aan het controleren was, bromde hij ook nog vanachter zijn mondlapje dat er een vulling uit een tand verdwenen was. Apart. Daar had ik namelijk nooit iets van gemerkt. Ben nu ernstig benieuwd waar die vulling dan gebleven is. En of ik dus een stuk lood heb zitten herkauwen. Maar goed, hij was blijkbaar niet zo druk deze ochtend, dus twee vullingen geplaatst. Ging in een moeite door. Dus daar ben ik weer een half jaar vanaf. Verder ging hier bij de belastingdienst de man met de meeste functionele kennis van het pakket waar ik bij ingehuurd ben met pensioen. Op een leeftijd van 63 jaar! Het is moeilijk om daar niet jaloers op te worden. Wij zijn van de generatie die niet eerder aan pensioen hoeft te denken dan de gezegende leeftijd van 67. Maar goed, het is niet anders. Ons past alleen maar berusting. Het weekend dan maar. Marjolein werd zaterdag 52 lentes. Ze wordt als een hele meid. Twee weken geleden heeft ze haar verjaardagskado al gehad. Dat kwam zo uit. Dit jaar had ze haar zinnen gezet op een electrische fiets. Ik durf het amper op te schrijven. Blijkbaar komen we reeds op de leeftijd dat we een electrische fiets moeten. Ik heb er natuurlijk ook even op gereden, en eerlijk gezegd heeft het wel iets. Als je de fiets op de meest relaxte stand zet, peddel je zonder enige moeite al gauw zo'n kilometer of 25 per uur. Nu begrijp ik ook al die bejaarden die op hun fiets je voorbij stuiven. Maar goed. Marjolein heeft nu ook zo'n fiets. Het is niet anders. We zijn blijkbaar weer een generatie opgeschoven. Ze was zo enthousiast over dit vervoermiddel dat ze riep dat ik ook maar zo'n fiets moest aanschaffen. Dat zie ik echter nog niet zo gauw gebeuren. Ik heb zowieso al een bloedhekel aan fietsen. Maar zaterdag dus. Mijn meisje was jarig. Dus een mooie bos bloemen en hartelijke felicitaties waren haar deel. Van de kinderen kreeg ze nog een stuurfiesttas. In de middag kwamen mijn ouders, kinderen en mijn zwager met zijn zonen ter verjaar. Dit jaar vieren we het maar kleinschalig. In de avond voor negen man chinees gehaald, waardoor de babi pangang score weer werd opgekrikt. Zondag nog de hele dag gesleuteld in Joomla aan mijn nieuwe website. In principe is hij nu af. Ik moet alleen nog een moment prikken waarop ik de site operationeel maak. Op mijn webserver draait namelijk ook nog een judo toernooi administratie, en die lieden moeten geen last hebben van de in productiename van mijn site natuurlijk! Verder weinig uitgevoerd. Marjolein ging zondag nog voetbal kijken. Als enige in huize Faber, maar na de eerste helft ging ze al teleurgesteld naar bed. Ik heb helemaal niet gekeken naar het voetbal. Ik vind er namelijk niets aan. Maar dat moge duidelijk zijn. Vaderdag hebben we niet gevierd in huize Faber. Het kwam Martijn beter uit als we dit een weekje uit konden stellen, in verband met verplichtingen van hem bij zijn schoonfamilie. Ik vind dat prima. Wat mij betreft vieren we dit festijn helemaal niet, want ik heb helemaal niets met deze feestdag. En dat was de bijdrage weer van deze week. Ik heb er weer van genoten, u ook?

Het was voorlopig de laatste korte werkweek. Zoals Kast:Genoot de Klusjesman het al opmerkte, duurt het nu tot kerstmis voor we weer gratis vrije dagen krijgen. Dat stemt droef. Aan de andere kant moeten we ook genieten van het feit dat het een korte werkweek was, en genieten van het feit dat wij mekander weer vrijdagavond in goede gezondheid mochten aantreffen. Vrijdagavond stapte ik klokslag 18:28 in de gondel te lelystad. Aldaar werd ik eerst welkom geheten door de jonge Hannink, daarna door de oude Hannink en mochten we ook het genoegen smaken om kennis te maken met mevrouw Hannink, en ook nog met de levende Felix reclamekat. Ook bleek deze avond een van ons andere prioriteiten te hebben gesteld. Borretje ging liever eten met zijn zoon dan met ons. Merkwaardig, maar goed we zullen het er verder niet over hebben. Toen we dus bijna compleet waren togen we naar het wok paleis. Aldaar hebben we zeer tasty zitten wokken. Ik mag de kreet LEKKKUUUUURRRRHHHH aanheffen. Na het smikkelen en smullen bracht een korte rit door de dreven van Lelystad ons ter bowling. Nadat ook het laatste lid van het Cool:Kast genootschap zich bij ons gevoegd had kon het bowlen aanvangen. De eerste drie deelnemers kregen gratis een strike aangeboden van de bowlingbaan, maar net toen ik aan de beurt was mocht ik zelf mijn punten bijeen schrapen. Toch was deze bowlingavond voor mij persoonlijk succesvoller dan de vorige. Ik eindigde niet op de laatste plaats, en ik was zelfs in staat om drie maal een strike te scoren. Ik hoefde geen punten van de baan hiervoor kado te krijgen! Gelukkig waren er deze reunie wel genoeg camera's aanwezig om het een en ander vast te leggen. Hopelijk staan mijn strikes hier ook op! Na een gezellige nazit namen we afscheid van Borretje, en gingen we de brommer van Mental nog even bewonderen. Daarna weer door het nachtelijk Lelystad en de polder naar huis gereden. Het was weer een gezellig samenzijn kan ik u verklappen. Uiteraard verbleekte de belevenissen van de rest van het weekend volkomen bij deze vrijdagavond. Dus was het plotseling ineens weer maandagochtend en mocht ik weer aan het werk tijgen.

Wat viel op de afgelopen week. De werkweek had als bijzonderheid dat Marjolein twee dagen (donderdag en vrijdag) de hort op was. Ze liet zomaar haar gezin in de steek, en liet twee verweesde Fabers achter. Dus Ruben en ik werden op onszelf teruggeworpen. Dus donderdag moest ik nog zelf koken, maar vrijdag had ik daar geen zin in. Toen werd het dus pizza met bier voor de heren Faber. Ook wel stoer. Bier zitten drinken met je zoon. Het weekend was niet echt bijzonder. Ik geloof dat er nog voetbal op was. Marjolein en Ruben hebben nog wel gekeken, mij interesseert het bitter weinig. En achteraf kon ik ook wel blij zijn dat mijn geluk niet afhangt van de prestaties van een voetbalteam. Ik heb veel tijd besteed aan de ontdekkingstocht aan het besturingssysteem Linux. Ik krijg wel meer waardering voor dit, door goedwillende amateurs, voortgebracht product. Zondag scheen heel even de zon in Hoevelaken, dus meteen maar weer de stoelen in de tuin klaargezet. De zon verdween helaas alweer na een half uur, maar het is verdorie juni!!! Dus bleven wij halsstarrig in de tuin zitten. Het is per slot van rekening bijna zomer. De zondagavond voor de buis gekeken naar de F1. Jammer van Alonso. Verder is er weinig te melden uit huize Faber.

Een lange werkweek was ons deel. Het is niet anders. De centen van de baas zijn niet van blik. Gelukkig werd deze werkweek wel afgesloten door een lang weekend. Het was mooi weer, dus dat hield in dat ik bijna iedere dag lekker 's avonds in de tuin kon bivakkeren. Het leek wel zomer. Zaterdag niet veel uitgevoerd, buiten dan lekker in de tuin bivakkeren. Zondag hadden we de hele tuin vol volk. Mijn ouders, een tante van Marjolein, Martijn met aanhang, Ruben en Marjolein en ik. Gezellig in het zonnetje. In de avond voor het eerst dit jaar de BBQ ontstoken, en hier wat vlees op lopen roosteren. LEKKUUURRRRHHHHH. En op die manier werd het vanzelf redelijk laat in de tuin. Maandag hadden we eigenlijk geen visite plannen. Maar plannen zijn er om gewijzigd te worden. In de morgen nog mijn buurman ter koffie gehad. De man is net een maand weduwnaar, dus hem maar eens vragen voor een bakkie pleur. In de middag kwam mijn zwager en zijn wederhelft nog even een borreltje doen bij ons in de tuin. Heel gezellig allemaal. Maar aan alle goede dingen komt helaas ook een eind. Zo ook aan het laatste lange weekend weer van dit jaar. *Snik*. Nu gaan we dan maar aftellen voor de vakantie.