Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2012
- Hits: 827
Een korte bijdrage deze keer, want er valt de laatste tijd weinig interessants over mijn leven te vertellen. Het was een tikje aan de frisse kant deze week. En wat mij dan weer bovenmatig irriteert in dit land, is dat als het langer dan twee dagen vriest de media van de gekkigheid niet meer weten, hoe rap ze naar Friesland moeten rijden. Alleen al door al die opgeklopte, opgefokte, hysterische reportages hoop ik dat de tocht der tochten nooit meer verreden zal worden. Gadver, laten ze eens normaal doen. Maar goed, dat zijn mijn frustraties. Verder kan ik redelijk constateren dat het ijs inderdaad al lekker dik is. Iedere dag moet ik tweemaal per dag een wak in mijn vijver maken. 's Morgens sta ik het ijs in een wak kapot te maken, en 's avonds mag ik dat weer doen. En ik kan u dan ook verklappen dat het er al een behoorlijke ijslaag aanwezig is. Maar ik heb de rayonhoofden nog niet naar mijn vijver zien kijken. En vrijdag begon het een beetje te sneeuwen! En meteen komt het vervoer in Nederland tot stilstand. Belachelijk. Wellicht weet u nog dat ik in een vorig leven treinconducteur ben geweest. In die periode heb ik twee maal meegemaakt dat er een elfstedentocht verreden werd, en ik kan u verklappen dat toen de treinen gewoon bleven rijden. De NS was toen nog een staatsbedrijf, en alles was in ieder geval beter georganiseerd. Nu hoeft er maar een vlokje sneeuw te vallen en alles staat stil. Ook op de weg, kwam ik achter. Op een gegeven moment las ik op het internet dat er een file van Stroe tot Blaricum stond van 30 kilometer. Dat is dus op mijn route. Toen ik uiteindelijk de auto moest pakken vanuit Apeldoorn hadden ze het nog over een file van 11 kilometer. Reden voor mij om de route deze keer van uit het provinciale perspectief te bekijken. Helaas had men nog op hele stukken de weg nog niet sneeuwvrij gemaakt, dus het was voorzichtig rijden met mijn zomerbandjes. Ik deed er wel iets langer over om thuis te komen, maar het was wel filevrij! Het weekend had ik eigenlijk het vage plan om mijn schaatsen eens op te zoeken, en te gaan schaatsen. Ik kon mij er echter niet toe zetten om de deur uit te gaan. Het was mij te behaaglijk in huis. Zondag nog mijn ouders ter visite gehad, en Martijn kwam ook even langs. Hij was met de brommert naar ons toegekacheld en moest echt een poos voor de open haard staan ontdooien. Om dat proces te versnellen had ik in de haard ook een vreugde vuur ontstoken. En zo vergleed er weer een week in de vergetelheid.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2012
- Hits: 834
Verder weinig reden tot vermaak gehad de afgelopen week. Wij wonen vlakbij een sportterrein waar onder andere wat kleedkamers en een sportkantine op gebouwd zijn. Dit terrein gaat bebouwd worden met senioren woningen, en donderdag besloot men de gebouwtjes op het terrein maar te slopen. Dat lukte ze zelfs iets te goed. De &*)$%#**** slopers trokken meteen ook een telefoonkabel aan gort. Gevolg: Geen telefoon meer en nog erger, geen internet. Dit ontstond al op donderdagochtend. Marjolein had deze dag net uitgetrokken om thuis te werken. Maar daar heb je toch internet voor nodig. Dus met de mobiel maar gemeld aan de KPN. We waren niet de enigen, bleek. Eigenlijk verwacht je dan vervolgens dat KPN alles op alles zal zetten om de boel weer snel te repareren. Die verwachting maakten ze niet helemaal waar bij mij. De kabel was op donderdagochtend kapot getrokken, vrijdagavond vijf uur was het pas verholpen. Een beetje langdurig naar mijn smaak. Ik was op vrijdag zelfs al aan het uitzoeken wat de alternatieven zijn voor de KPN. Het weekend in gepaste rust doorgebracht. Zondag kwam Martijn nog met zijn vriendin langs, op de brommer. Als twee klompen ijs arriveerden ze. Toen heb ik, puur uit de goedheid van mijn vaderhart, maar besloten om de open haard te ontsteken. Waardoor de ergste kou een beetje uit hun botten kon trekken. Dus dat werd nog een hele genoeglijke middag en avond, met mijn gezin weer helemaal compleet. Dat is tegenwoordig een situatie die zich alleen nog maar in het weekend zich voordoet. Vanwege de kou liet Martijn de brommer maar bij ons staan, toen hij weer weg ging, en pakte hij de auto van Marjolein mee. Dat reist toch iets comfortabeler dan een brommer als het vriest, schijnt.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2012
- Hits: 841
Ik weet niet of het nu nog wel mag, geachte lezer, maar mag ik nog u en de uwen de beste wensen voor 2012 doen toekomen? Fijn. U heeft mijn bijdragen de afgelopen drie weken natuurlijk node moeten missen, dus bij deze dan maar even de inhaalslag. In de week voor de kerst moest ik nog een drie daags praktijk examen afleggen. Het onderwerp betrof MicroStrategy. Een BI tool (maar wel een hele mooie). Dit vond plaats in het altijd gezellige Keulen. Gemeente Duitsland dus. Ik twijfelde lang of ik met de auto zou gaan (ik heb geen winterbanden) of met het openbaar vervoer. Maar op de maandag avond dat ik ging vertrekken was het een aangename temperatuur, dus ik vond het wel verantwoord om met de auto te gaan. Ik moest in de Hauptstrasse in Keulen zijn, en mijn TomTom vond ook inderdaad een hauptstrasse in Keulen. Voor de zekerheid ook maar de route uitgeprint. Wel besloot ik om meteen af te wijken van voorgestelde routes, en pas bij Venlo de grens over te gaan in plaats van bij Arnhem. Nu blijkt Keulen meerdere Hauptstrassen te hebben. En mijn TomTom had mij naar een willekeurige gebracht, in een of ander voorstadje waar helaas geen hotel te vinden was. Duidelijk de verkeerde Hauptstrasse dus. En omdat ik ook afgeweken was van de voorgestelde route had ik ook niets aan de uitgeprinte versie van de routebeschrijving. Ik kwam namelijk van een geheel andere kant Keulen binnen. Mijn enige aanknooppunt was nu dat het hotel het Mercure hotel Airport heette. Dus dan maar de borden vliegveld volgen, en vanuit het vliegveld kijken of ik aanknooppunten kon vinden met de beschreven route. En gelukkig. Die vond ik. Dus uiteindelijk een uur later dan gepland op mijn hotelkamer aangekomen. De volgende dag doe ik het gordijn van mijn hotelraam open, en constateer dat in de loop van de nacht er een flink pak sneeuw is gevallen in Keulen. En ik sta op zomerbanden. En ik moet zeker vijf kilometer vanuit mijn hotel naar de examenlocatie. *Slik*. Gelukkig had inmiddels de dooi ook ingezet, dus aan het eind van de dag was het meeste alweer weg gesmolten. Verder ging het examen voorspoedig. Dus op donderdagmiddag mocht ik mij een gecertificeerd MicroStrategy ontwikkelaar noemen. Daarna barste ook in huize Faber het Kerst gebeuren los. De eerste kerstdag nog doorgebracht met mijn ouders, mijn gezin en en tante van Marjolein. Lekker gegourmet. De volgende dag niet veel uitgevoerd, beetje uitbuiken. De derde kerstdag vroeg op, want Florida lokte weer. In Florida een heerlijke vakantie gehad. We hebben weliswaar twee nachten nachtvorst beleefd daar, maar overdag was het over algemeen zo’n graad of 25. Zelfs de 28 graden hebben we ook gehaald. En een dag bleef het kwik helaas steken op 15 graden. Kortom, ik had niet echt het idee dat het december/januari was. Veel wild ook gezien in de natuurparken die we bezocht hebben. Otters, alligators, schildpadden, wilde zwijnen, bold eagles, dolfijnen en nog veel meer wild hebben we in het wild mogen bewonderen. En verder natuulijk lekker uitgerust. De weken vlogen helaas voorbij, met als gevolg dat ik zaterdag ochtend om 7 uur weer op schiphol stond. In de kou. Zaterdag dus lekker gejetlagd, zondag nog uit eten geweest bij de plaatselijke chinees, u bent hier inmiddels ook bekend mee, met mijn gezin en ouders. En dat was het alweer. Nu maar weer vlug aan den arbeid.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2012
- Hits: 849
De eerste werkweek zit er weer op in dit jaar. Ik ben helemaal het vakantie gevoel al weer kwijt. En dat is, natuurlijk, maar goed ook want er moet gewerkt worden! Wel redelijk druk geweest op mijn werk. Het is niet anders. Het weekend. Hier kan ik u over vertellen dat ik niet zoveel gedaan heb. Er moesten nog wat vervelende klusjes gedaan worden, en verder nog met wat werk gerelateerde zaken bezig geweest. Toch bleef er ook nog tijd over om wat DVD's (Paul!, 3:10 to Yuma) te bekijken en wat te lezen. Marjolein was druk en veel weg, dus ik was het weekend alleen met Ruben. Ik moet nog wel wennen dat Martijn op zichzelf woont. Hijzelf ook, want zondag kwam hij nog wel tegen borreltijd langswaaien. En uiteraard ook maar meteen 's avonds mee eten. Verder heb ik niets te melden. Volgende week wellicht wel.