www.simonfaber.eu

De afgelopen week kenmerkte zich duidelijk door eenzaamheid. Mijn wederhelft was voor haar werk vertrokken naar het buitenland. Daar waar ze anders praten dan bij ons, en ook anders eten. Zover dus. Maar dat had u natuurlijk al gelezen in mijn vorige bijdrage. Ik weet dat u allen gespannen mijn belevenissen iedere week weer trouw lezen. Maar goed. Ik was dus de hele week alleen. Ik had mij voorgenomen om in de avonduren nog wat werkzaamheden voor mijn werkgever te gaan uitvoeren en voorbereiden, maar eerlijk gezegd had ook lethargie bezit van mij genomen, en kon ik mijzelf er 's avonds niet toe zetten om aan het werk te gaan. Het bankhangen was dus de activiteit van de afgelopen week. Maar het werd desalniettemin toch weer weekend. En ziet! Daar kwam op zaterdag ochtend Marjolein weer terug op het huiselijk honk. Ze was behoorlijk moe van haar reis, en bovendien had haar koffer een andere route naar huis in gedachten dan zijzelf. Dus kroop zij een half uur na aankomst lekker onder de wol, en stond ik met een boodschappenlijstje op zaterdagmorgen in de plaatselijke super onze voorraden aan te vullen. Na deze taak op voorbeeldige wijze te hebben uitgevoerd, kon ik mijn voorbereidingswerk voor mijn werkgever niet langer meer uitstellen. En afstellen was ook helaas geen optie. En dus was ik zowel op zaterdag alsook op zondag nog voor mijn werkgever bezig. Wat ben ik toch een fijne werknemer! En op zondagmiddag kwam ook de koffer van Marjolein weer terug uit het buitenland. Bleek dat de koffer toch geen kortere route naar huis had weten te vinden dan Marjolein. Verder valt er weinig op te merken over de afgelopen week. Wat op te merken was, staat hierboven reeds geschreven. Ik kan uiteraard nog wel opmerken dat ik zondagavond nog weer enorm heb genoten van de F1 race. Er gebeurde weer genoeg, en er vonden ook uitermate leuke inhaal acties plaats. En zo kwam er een eind aan het weekend. Ondanks dat het een uur langer was dan normaal.

De woorden tering en druk. Deze woorden waren weer van toepassing deze week voor mijn werk. Weer mocht ik twee maal in de avonduren naar mijn werkgever tuffen. Wat we al niet overhebben voor zo'n fijne baas. En daar kwam ook nog eens bij dat ik de halve week nog steeds met alleen me, myself and I moest optrekken thuis. Marjolein kwam pas op woensdag weer boven water van haar trip naar het buitenland. En daarna werd het ook nog eens weekend. Zaterdag besteed aan het voorbereiden van een presentatie die ik binnenkort weer moet geven in het kader van het voorbereiden van collega's op weg naar certificering. En zondag mocht ik heel vroeg opstaan (kwart over zeven!!! Op zondag!!!!). Mijn meisje moest weer voor haar werk naar het buitenland. En de spoorwegen hadden het begin van de herfstvakantie aangewend om overal aan het spoor te gaan werken. Daardoor mocht ik als taxichauffeur optreden. Iets wat ik uiteraard graag voor mijn wederhelft doe. Voordeel is wel dat het om die tijd heerlijk rustig is, op 's lands rijkswegen. Dus om tien uur was ik alweer terug. Ik kon toen vervolgens de toestand in mijn aquarium niet meer negeren. En geloof me, dat had ik al weken succesvol gedaan. Kortom, dat moest weer eens forst gekuist worden. In de middag kwam mijn zwager nog even gezellig langs. Dus daar maar even een biertje mee gedaan. Om half zeven ging Ruben weer de deur uit, mij eenzaam en alleen achterlatend. De kat en ik hebben nu het huis eerlijk verdeeld. Ik mijn werkkamer, zij de rest van het huis. En daarmee kwam ook deze week weer tot een eind.

 

De werkweek was weer redelijk intensief. Maandagavond naar mijn werkgever om mij voor te bereiden op een certificering. Dinsdagavond naar mijn werkgever om anderen voor te bereiden op een certificering. Donderdag avond met mijn werk naar een leverancier voor een avond over Big Data enzo. Kortom, ik heb weinig thuis gegeten de afgelopen week. Vrijdag nog wel thuis gewerkt, moest weer de volgende certificeringsavond voorbereiden. En zo gaan de dagen in vreugde voorbij. Zaterdag bewust een beetje rustig aan gedaan. Op zaterdagavond had Martijn ons uitgenodigd om, samen met zijn schoonfamilie, te gaan uit eten bij de japanner. Dit werd gehouden bij de japanner met de zeer Japanse naam A1 Plaza (inderdaad gelegen in Amersfoort naast de A1). Laat u zich door de naam niet op het verkeerde been zetten. Het eten is hier bijzonder goed. Je hebt er een buffet waar je zelf langs kan lopen, maar ze hebben ook een gedeelte waar een kok bij jou aan tafel zijn kunsten gaat vertonen. Dus met zijn achten zaten we te kijken hoe iemand ons van voer ging voorzien. En echt, het kost wel wat, maar je krijgt echt waar voor je geld. De bekende kastkreet mag hier zeker worden aangeheven. En het was een mooie gelegenheid om eens kennis te maken met Martijn zijn schoonfamilie. Leuke mensen trouwens. Blijkt dat de man een collega is van Ruben. Hij is twee jaar ouder dan ons, en omdat hij in het leger zit betekent dit, dat hij volgende maand al met pensioen gaat. Ik moet nog een poosje, en zal blij verrast zijn als ik uiteindelijk voor mijn 70e al met pensioen ben, maar er zijn dus generatie genoten die nu al met pensioen gaan! Over de zondag valt niets dan goeds te vermelden. Want niets gebeurd, behalve dan dat ik nu een start heb gemaakt met het lezen van het boek Martian, wat ik voor mijn verjaardag had gekregen. U weet wel van de nieuwe film met Matt Damon. Boek is leuk en vlot geschreven. Een aanrader. En dat was het alweer.

Qua werk was het een rustige week deze week. Geen enkele avond hoefde ik deze keer op te komen draven bij mijn baas. Wel dinsdag nog naar een forum geweest van de leverancier van de tooling waar ik nu tegenwoordig mee werk. Was wel leuk voor de verandering. Hele dag interessante sprekers aanhoren, over interessante onderwerpen. Verder ging op vrijdag Marjolein weer naar het buitenland voor haar werk. Ze komt pas woensdag weer terug, dus ik heb een paar dagen het rijk alleen. Ruben kwam uiteraard nog wel thuis op vrijdag, en wist mij te vertellen dat er een grote kans bestaat dat hij binnenkort een week naar Mali moet van zijn werkgever. De vliegtuigen die ze daar gebruiken moeten periodiek gecontroleerd worden, en het is goedkoper om personeel die kant op te laten gaan, dan dat ze die vliegtuigen weer naar Nederland moeten laten komen. Het is dus niet helemaal zeker dat hij moet gaan, maar de kans is groot. Zaterdag besteed aan het voorbereiden van een certificeringvoorbereidingsgavond (driemaal de woordwaarde) die ik komende week ga volgen. Op zondag bewust een beetje rustig aan gedaan. Een beetje toezicht gehouden op onze stofzuigrobot, die driftig bezig was om ons huis te kuizen. En uiteraard de F1 volgen. Gebeurde genoeg in de race. Vooral het begin en de eindfase waren de moeite waard van het bekijken. En met deze woorden wil ik deze weekbijdrage weer afsluiten.

Ik heb toch het idee dat het druk is, qua werk en zo. Donderdagavond mocht ik in ieder geval nog wederom naar mijn baas rijden in de avonduren. En eigenlijk was dat deze week de enige keer dat ik die kant op moest. Andere weken lag de frequentie hoger. Vrijdag had ik een thuiswerkdag. Moest nog een presentatie voorbereiden, en dat nam best wel wat tijd in beslag. Maar gedurende de vrijdag begon ik mij steeds beroerder te voelen. Keelpijn, hoofdpijn en mezelf dwingen om nog wel tussen de middag een broodje te eten. Kortom, het voelde niet fijn. Nu komt dat soort zaken altijd ongelegen, maar ik had in de namiddag nog naar Woerden moeten gaan voor een reünie van een opdracht waarbij ik vijf jaar heb gezeten. Dus moest ik die mensen helaas afbellen. Dat was echt heel jammer, ik had ze graag nog eens willen zien. Maar goed, toen brak het weekend weer aan. 's Morgens voelde ik mij nog redelijk beroerd, ook omdat ik vrij slecht geslapen had. Maar gelukkig knapte ik wel gedurende de dag iets op. En dat was maar goed ook, want 's avonds hadden we het huis weer vol met visite. Dit ter ere van de verjaardagen die we wilden vieren. Zowel de verjaardag van Ruben (augustus), Marjolein (juni) als die van mij zelf (september) werd gevierd. Ik vond het reuze gezellig allemaal, en ik geloof dat ik daarin niet de enige was. En het was algauw drie uur voor ik weer in mijn bed lag. En dat wreekte zich de volgende dag. Zondag weer met verhevigde hoofd- en keelpijn opgestaan, en dit keer knapte het ook niet echt op gedurende de dag. Dus maar een beetje passief naar de nieuwe installatie van Windows 10 op mijn pc gekeken. Mooi hoor, alleen crasht bij mij dat muziekprogramma iedere keer op grandioze wijze, waarbij ook mijn netwerk adapter wordt uitgezet. Ook nog de F1 wedstrijd gezien. Weliswaar niet live, maar via de opname op het DVD apparaat. Go Max! Op zondag nog wel op tijd naar mijn bed gegaan in de hoop dat ik mij daarvan beter ga voelen.