www.simonfaber.eu

De afgelopen week kenmerkte zich wederom door een intake gesprek met een potentiële opdrachtgever. Ik zit dus nu op een intake per week. Dat is in ieder geval hoopgevend. Het slechte nieuwe is dat het wederom niets is geworden. Dit maal kreeg ik zelfs te horen dat ik te weinig kennis had. Het moet verdorie niet gekker worden. Ik zit nota beide benen al 20 jaar in de detachering. Dit tot grote vreugde van al mijn opdrachtgevers. En dan krijg ik nu te horen dat ik te weinig kennis zou hebben van data modellering!! Als ik dit opschrijf word ik weer boos. Al 27 jaar in de automatisering en ik zou geen data kunnen modelleren. Belachelijk. Maar goed, hun verlies. Ik vermoed dat er andere bedrijfspolitieke krachten aan het werk waren. Het weekend dan maar. Het was zaterdag in het centrum van het land weer even zomer. En in de middag haalde ik nog even mijn ouders op voor een borrel en een maaltijd in huize Faber. Ook Martijn kwam langs met zijn vriendin. Dus de tuin was lekker vol, en het was heel gezellig. Martijn gaat volgende week nog verhuizen en was daar natuurlijk nog redelijk enthousiast over. Zijn broer gaat hem met verhuizen helpen. Ruben is natuurlijk bij ons in huis de techneut en handig. Dus zijn hulp werd door zijn broer zeer op prijs gesteld. Martijn lijkt qua handigheid meer op mij denk ik. Op zondag was het weer geheel anders, af en toe zelfs regen in onze omgeving. Dus hoefde ik niet buiten te zitten. De dag ging toen ook wel genoeglijk voorbij, met computeren, filmpje kijken en wat dies nog meer zei. En daarmee kwam alweer een eind aan de week.

Afgelopen week kreeg ik te horen dat ik op intake gesprek mocht bij de NV Nederland. Ik was daar eerder gedetacheerd geweest, zoals u ongetwijfeld weet. Dus een feest van herkenning natuurlijk toen ik daar heen reed, en de gebouwen betrad. Ik moest met een concurrent strijden voor de klus. En helaas, ik ben het niet geworden. Ik snap er geen bal van. Vroeger was een intake alleen nog maar een formaliteit, en nu ben ik al twee keer achter elkaar afgewezen na een intake. Het zou toch niet aan mij liggen? Verder vermaak ik me door de weeks door cursussen te doen. De kennis weer naar een hoger level tillen. Het weekend was warm, en ik neem aan bij jullie ook. Dus veel in de tuin zitten tot laat in de nacht. Boekje lezen, drankje er bij. La dolce vita, zoals de Italianen plegen te zeggen. Marjolein ging op zaterdag nog we bbq-en met een stel collega’s, dus die zagen we ook pas weer tegen elf uur in de avond opdagen. En Ruben had zaterdag avond/nacht nog een verjaardag. U begrijpt het was zaterdag een dag voor me, myself and I. Zondag waren we allen weer herenigd. De activiteiten waren echter voor mij grotendeels hetzelfde als de zaterdag. Met als enige verschil dat ik de F1 wedstrijd in Engeland nog gevolgd heb. Leuke wedstrijd, jammer van Max. Voor de avond had het KNMI het behaagd om code geel af te kondigen. Nu weet ik niet wat code geel inhoudt, maar afgaande op de gebeurtenissen van zondagavond betekent dit dat er een spatje regen kan vallen hier en daar, en dat de zonsondergang er voor zorgde dat er schitterende rode wolken over Hoevelaken heen dreven. Dus weer wat geleerd van het KNMI. En hadden we al verteld dat we druk zijn met aftellen?

De afgelopen week was Marjolein nog jarig, maar we hebben haar weinig gezien deze week. Op dinsdag vertrok ze naar het grote buitenland voor haar werk. Dus ik had een eenzame week. Daar kwam ook nog eens bij dat nu eindelijk het moment van afscheid daar was bij mijn klant. Na mij nog twee maal te hebben verlengd, was het vrijdag toch echt afgelopen. Ook had deze week Martijn me nog wat computer spelletjes cadeau gedaan via Steam. Die hoefde ik alleen nog maar te downloaden. Mijn PC is dus de hele week aangebleven om dit voor elkaar te boksen!!! Spelletjes van 17 Gb!! Maar goed, het was wel de moeite waard. Op zaterdag ochtend kwam Ruben mij pas uit mijn eenzaamheid redden. Die was eerst nog met collega’s wezen stappen in Antwerpen, dus was zaterdagochtend pas het moment daar dat ik, behalve mijn vissen en de kat, weer meer levend contact in huis kreeg. Zondag nog even naar mijn ouders geweest in het kader van vaderdag. Naast Moederdag de meest onzinnige dag die we kennen. Maar ik conformeer me wel. Dus met een bierpakket onder de armen even bij ze langs geweest. Voor de aanvang van de F1 was ik weer thuis. Dat is het voordeel als je ouders slechts 1 kilometer van je afwonen. Tijdens de F1 uitzending appte Marjolein me dat ze weer veilig in Nederland was aangekomen. En of ik haar van het station wilde halen. Dat had ze niet beter kunnen timen, want precies na het vallen van de vlag kon ik naar het station rijden om haar op te halen. Om een uur of vijf kwam Martijn en aanhang ook nog even langs, in het kader van vaderdag. Van Ruben had ik een fles drank gescoord. Altijd goed. Martijn verraste me met een fantasy boek. Die ga ik bewaren voor de vakantie. En zo eindigde de week in ieder geval een stuk drukker dan hij gedurende lange tijd was.

De afgelopen week was de eerste week dat ik op de bank zit. Een week van cursussen en CV’s updaten. Niet mijn favoriete bezigheid. Maar op dinsdag had ik al mijn eerste intake te pakken. Samen met een collega naar een groot bedrijf in Diemen. Nu zit ik dit jaar al 20 jaar in de detachering. Tempus fugit. Maar zo’n merkwaardig intake gesprek als ik dinsdag had, heb ik nog niet gehad. Gedurende het gesprek had ik nog het idee dat het allemaal wel lekker liep. Maar aan het eind van het gesprek kregen we te horen dat ze bang waren dat we niet in het team zouden passen. En de sfeer in het team was voor hen heel belangrijk. We hadden wellicht af en toe eens een grapje tijdens het gesprek moeten maken….. Ik weet nu waarom klompen uit het straatbeeld van Nederland zijn verdwenen. Die zijn allemaal gebroken. Had ik het woord merkwaardig al genoemd? Merkwaardig. Maar goed in de rest van de week zag ik nog voldoende mogelijkheden aan mij voorbij komen, dus ik heb nog goede moed. En bovendien ben ik al weer aan het aftellen natuurlijk. Het weekend was niet echt heel bijzonder. Het was mooi weer, dus we hebben veel tijd in de tuin doorgebracht. Op zondag kwam mijn schoonzus met haar man ons nog verblijden met een onverwacht bezoek. Dus dat werd gezellig in de tuin zitten pimpelen tot Ruben zo’n beetje aangaf dat hij nu echt zijn spullen moest gaan pakken omdat hij weer ter basis ging. En daarmee konden we deze week weer afsluiten.

Het zou de afgelopen week mijn laatste week bij mijn opdrachtgever zijn. Zou. U begrijpt het wellicht al. Dat ging niet door. Op donderdag middag, half vier, wilde men nog een wijziging in mijn fraaie opgeleverde dashboard. De afdeling waarvoor het dashboard bedoeld was had een nieuwe leider, en die wil natuurlijk ook haar stempel drukken op het geheel. En die wijziging moest gebeuren. Ondanks het feit dat ik riep dat ik dat niet kon realiseren in de mij resterende tijd. Dus ging mijn opdrachtgeefster nog maar eens overleggen, en nu ben ik weer met een week verlengd. Het weekend dan maar weer. Zaterdag vierde Marjolein alvast haar verjaardag voor familie. Dus de kinderen, mijn ouders en een tante van Marjolein kwamen ter verjaring. Het was redelijk weder, dus de hele bups ging in de tuin. Alleen eten moesten we toch maar in huis doen. Zondag was uiteraard een rustdag. En daar houd ik mijn aan. Intussen ben ik stiekem weer aan het aftellen……..