www.simonfaber.eu

Over de werkweek weer weinig nieuws. Behalve dan dat het vrijdag lekker tropisch was. Maar daar heb ik in het gebouw van mijn klant weinig van mee gekregen. Eindelijk een kantoor pand met echt goede klimaatbeheersing. Vrijdagavond maakten we ons klaar voor weeralarm code oranje. Dat zou wat worden! Wellicht wel noodweer! We hadden nog net niet de zandzakken voor de deur. Twee onweerdonderslagen en een paar bliksemflitsen later was code oranje alweer overgedreven. Een buitje regen erbij, en dat was het alweer. Heel bijzonder. Men weet wel dat het klimaat gaat veranderen (ook code oranje), maar op de korte termijn is het vaak hysterisch gillen, en het weer doet wat het wil. Blijft toch moeilijk weer en klimaat voorspellen. Zaterdag nog veel tijd doorgebracht met een nieuw boek getiteld Boek [256 blz]. Van de auteur Robert van Eijden. Bekend van de beroemde website www.maarwatishet.com . Tevens bandlid van de popgroepen Henk van Nazareth en Smurry. Ik vind het allemaal wel erg grappig. Ook moesten we zaterdag nog naar vrienden van ons. Die waren namelijk 25 jaar getrouwd, en vierden dit in het pittoreske Putten. Midden in de bossen van de Veluwe. Ze hadden echt heerlijk weer, dus konden we allemaal lekker buiten doorbrengen op een terras, in de reeds voornoemde bossen. Het was allemaal weer reuze gezellig, en ik heb me ook prima vermaakt. Zondag veel tijd doorgebracht in het zonnetje, achter in de tuin. Het leek namelijk wel zomer. Martijn kwam ook nog even zijn ouders bezoeken op zijn brommert. Dus dat was weer nofflyk. Uiteraard in de avond nog voor de buis gezeten om de F1 te volgen. En daarna was het weekend weer op.

Eigenlijk had de afgelopen week mijn laatste werkweek moeten zijn bij mijn huidige klant. Wegens gebrek aan budget was er een voortijdig einde gekomen aan de werkzaamheden die ik moest verrichten voor ze. Maar op donderdag kwam mijn opdrachtgeefster bij mij langs. Of ik al een vervolg opdracht had. Want ze hadden toch wel een acuut probleempje. Of ik bereid was om nog twee weken langer te blijven. U begrijpt, ik mag nog twee weken langer naar Amsterdam Noord rijden. Het weekend dan maar weer. Het wil nog maar geen lente worden kan ik daarover nog opmerken. Zaterdag nog even op pad geweest voor benodigdheden voor mijn vissentank, en verder de dag in gepaste rust doorgebracht. Zondagochtend moest mijn meisje weer op reis naar het buitenland voor haar werk. Dus alleen Ruben en ik bewaakten het fort. Ons werd nog wel het verzoek meegegeven of we het huis nog wilden stofzuigen, maar met ik kan u verklappen dat met zo’n stofzuigrobot dit niet echt een vermoeiend karweitje is. Alleen dat ding doet er wel veeeeeeeel langer over dan ik. Daar staat tegenover dat je er niet bij hoeft te blijven en je aandacht weer aan belangrijkere zaken kan wijden, zoals de televisie. Op zondagavond ging ook Ruben het pand verlaten. Zijn vakantie van vier weken was afgelopen en hij moest weer terug naar de basis. En toen zat ik dus helemaal moederziel alleen in het huis. En buiten had inmiddels ook de herfst weer genadeloos toegeslagen. Snik.

U heeft ons ongetwijfeld gemist de afgelopen twee weken. Dat komt ik zat in het land der onbegrensde mogelijkheden. We hebben twee heerlijke weken achter de rug. We gingen heen met veel plannen. We zouden gaan wandelen en kanoën en naar het strand en nog veel meer. Het kwam er op neer dat we al deze plannen bijna niet hebben uitgevoerd. We zijn alleen nog naar het strand geweest bij de Golf van Mexico, en een dagje naar Universal Studio’s en nog een dagje kleding inslaan. Dat was het. Voor de rest alleen maar uitgerust en vitamine D opdoen in het zonnetje. Temperaturen waren nu in mei alweer boven de 30 graden, maar in tegenstelling tot de zomer was het nog niet benauwd en vochtig. Voor het eerst in Amerika nu eens op tijd opgestaan om de F1 race te volgen. Dat was nog goed te volgen, een paar zo te horen Australische sport commentatoren verzorgden het deskundige commentaar. Grappig was om te horen dat ze zo enthousiast waren over onze landgenoot. Afgelopen zaterdag kwamen we weer terug in Nederland. Om een uur in de middag waren we weer op het hoofdkwartier aangeland. Ruben had in de afgelopen weken op ons huis en de kat gepast, en alles zag er goed verzorgd uit. Na het uitpakken en douchen toch maar een paar uur mijn bed ingedoken om mijn opgelopen slaapachterstand in te lopen. Zondag nog naar mijn ouders gegaan. Mijn moeder was de afgelopen week nog jarig, en op zondag zijn we dus ter verjaring daar heen getogen. Alleen mijn clan was aanwezig, want de clan van mijn zusje kon op zondag niet en die waren al op zaterdag geweest. De zondag avond afgesloten door met mijn ouders ter Chinees te tijgen. Voor mij geen Babi Pangang (de score blijft dus op nul staan) maar wel een voedzame Chinees Indische Rijsttafel. En dat is dan ook LEKKKKKUUUUUURRRRRHHHH. Traditiegetrouw de tweede nacht na terugkeer uit de States een slapeloze nacht beleefd, en toen was de koek al weer op.

Na een paar weken afwezigheid valt het allemaal nog niet mede, zo'n volledige werkweek. Maar goed, we hebben ons er weer doorheen geslagen. En daardoor brak ook het weekend weer aan. Zaterdag maar eens mijn vissentank gekuist. Was toch weer nodig. Verwijtende blikken vanuit de vissentank, kon ik toch niet goed tegen. Op zondag hadden we nog een familie dag. Zoals ook in andere jaren al verteld, eenmaal per jaar komt mijn schoonfamilie bij elkaar voor een samenzijn. Eerst wordt er een bezoek gebracht aan het graf van mijn schoonouders, en daarna gaan we met zijn allen gezellig eten. En met zijn allen betekent in dit geval met 16 man. Dit keer was het weer onbeperkt sushi kanen. Omdat het zondag bijzonder aangenaam weer was gingen we eerst op het terras pimpelen, en dat lieten we naadloos overgaan in het culinaire gedeelte van de beleving. Je begint vol goede moed aan zo'n eetfestijn, maar halverwege merk je toch dat je niet meer zoveel kan verstouwen als in mijn jonge jaren. Ach jeugd, waar ben je gebleven. Al met al was het half elf in de avond voordat we het pand weer verlieten, en mocht de conclusie getrokken worden dat we het weer heel gezellig hadden. Daarna ging Ruben nog met zijn neef stappen in Tilburg. Tilburg of all places. Niet de meest logische keuze als je domicilie in het midden van het land hebt. Maar goed ze hadden daar nog een vriend wonen waar ze dan nog het restant van de nacht zouden doorbrengen. Op maandag nog met Marjolein en Martijn naar de bioscoop geweest. Naar Mad Max. Uiteraard heb ik de orginele trilogie in mijn jeugd ook bekeken, en vond die toen geweldig. Dus nu maar naar deze versie kijken. Ik ging naar de bioscoop met het idee dat de zaal wel gevuld zou zijn met de generatie genoten van Martijn. Maar tot mijn stomme verbazing was de bioscoop gevuld met mijn generatie genoten! Allemaal lieden die de orginele serie bekeken hadden en die wilden zien hoe de nieuwe versie zich verhield met het orgineel! Wel grappig om te zien. Als u nog wilt weten wat ik van de film vond kan ik daarover nog het volgende opmerken. Het verhaal was bijzonder flinterdun, en laat zich samenvatten in de zin: Laten we een stukkie rijden met een vrachtwagen, en laten we die vrachtwagen achtervolgen door een horde opgevoerde voertuigen. Tot zover het verhaal. Maar.......... Ik heb me kostelijk vermaakt ! Ik vond het spectaculair verfilmd, echt waar. Mede omdat de film ook nog in 3D was. Als je van Mad Max films houd, ga hem dan zeker bekijken. En dat was het alweer voor deze week.

geen Bijdrage