www.simonfaber.eu

De werkweek in België begon al op maandag dit keer. Dit omdat op maandagavond ik ook bij een cursus moest zijn die vlakbij Brussel gehouden werd, dus gooide ik mijn rooster om deze week, en was van maandag tot en met woensdag bij onze zuiderburen. Dat betekende dat ik donderdag nog even thuis aan het werk moest. Vrijdag niet, want vrijdag had ik vrij genomen. De personeelsvereniging bij mijn werkgever had een weekend Disney Paris georganiseerd. Dus moest ik op vrijdag alsnog in de auto de reis naar het zuiden maken. Ik kon onderweg wel mooi aan Marjolein laten zien in welk hotel ik verblijf, en waar mijn werkplek is. Dus vrijdagmiddag liepen Marjolein en ik, na het inchecken, alweer door Disney te banjeren. ’s Avonds nog lekker eten in Planet Hollywood, en daarna maar weer het hotel opgezocht. Het programma van zaterdag zal dan nu ook geen verbazing wekken. Na het ontbijt meteen naar de Disney parken. Jammer genoeg werkte het weer niet echt mee. Veel buien. Maar de meeste attracties vinden toch binnen plaats. En we hadden paraplu’s bij ons. ’s Avonds weer lekker kanen in een steak house. Ik moet zeggen, het is heel leuk zo’n Disney weekend, maar je wordt er wel heel erg moe van. Ik kan niet goed tegen slenteren. Lopen vind ik niet erg, maar dat slenteren. Daar word ik moe van. En helaas is dat wat je hoofdzakelijk doet in zo’n attractie park: slenteren.Op zondag zijn we na het ontbijt maar direct naar huis gereden. We hadden die dag nog wel een park kunnen bezoeken, maar we hadden de parken eigenlijk wel weer gezien. Door de regen weer terug naar huis gereden. Om twee uur waren we weer thuis. En wat ik ook wel erg cool vond is dat ik de heen en de terugreis naar Parijs op een tank diesel heb weten te voltooien. Verder de zondag nog wat huishoudelijke dingetjes gedaan, en eigenlijk verder niets.

De Amerikanen waren nog in het land de afgelopen week. Vorige week eindigde mijn verhaal dat we onze gasten achter hadden gelaten in Slot Loevestein. Maandag haalde Marjolein ze weer op. Het oorspronkelijke plan was dan om via Arnhem (een brug te ver) naar de Veluwe te gaan (beestjes kijken), maar onze gasten waren toch behoorlijk vermoeid, en dus was het rechtstreeks van Loevestein naar Huis. Op dinsdag had ik vrij genomen, en namen we onze gasten mee naar Den Haag. Alles om het onvermijdelijke Amsterdam maar uit te stellen, niet waar. Maar Den Haag biedt ook nog genoeg bezienswaardigheden zoals het Binnenhof, de gevangenpoort, het Mauritshuis en natuurlijk, als afsluiting een smakelijke en voedzame Indonesische maaltijd bij Garuda. Woensdag ochtend moest ik weer naar België dus heeft Marjolein alleen de honeurs waar genomen en ze uiteindelijk ook Amsterdam laten zien. Op donderdag ochtend (in alle vroegte) zijn onze Amerikaanse vrienden weer op het vliegveld gestapt naar Barcelona. Vandaar nemen ze de boot weer naar Amerika. Ik moet zeggen, het was hartstikke leuk om onze vrienden over de vloer te hebben. Ze zijn echt heel makkelijke en goede gasten. Maar je wordt van zo’n weekje als gastheer toch ook wel moe. Maar het was zeker een leuke ervaring. In het weekend heb ik mij op zaterdag een beetje rustig gehouden. Bijkomen van de week, zeg maar. Op zondag uiteraard nog de F1 gekeken en in de middag kwamen mijn kinderen en mijn moeder langs om te zien of ik inderdaad weer een jaar ouder was geworden, en of je dat ook kon zien. Vrijdag was ik namelijk verjaart, dus zondag moest hier nog even bij stil gestaan worden. Na de visite op de bank een beetje zitten kanaalzwemmen, tot ik merkte dat ik de hinderlijke neiging had om iedere keer in slaap te vallen. Dus, hup, de bedstee in. Want om kwart voor zes begint de week weer.

De afgelopen week was een routinematige week. Over het werk valt weinig spannende dingen te vermelden, en ook in het weekend was er weinig opzienbarend nieuws. Je hebt nu eenmaal van die weken die voorbijgaan en waarbij je je later afvraagt wat is er in hemelsnaam gebeurd. Het was in ieder geval nog wel lekker weer afgelopen weekend. De laatste dagen van de zomer, nietwaar. Dus de gebruikelijke activiteiten werden ook weer afgewerkt. Het was in elk geval dusdanig mooi weer, dat we nog zelfs lekker in de tuin konden bivakkeren. En eigenlijk waren dat alweer de zaken waar ik mij druk over maakte. Ik weet het. Het is niet veel. Het zij zo.

Over de werkweek niets dan goeds, dus laten we dan maar doorschakelen naar het weekend. Vrijdag avond konden wij vrienden uit Amerika ophalen van Schiphol. Wij kregen logees deze week! Deze vrienden kennen we al bijna net zolang als wij naar Amerika gaan, en als we daar zijn is het bijna vaste prik dat we elkaar opzoeken. En omdat het niet altijd van een kant hoeft te komen, kwamen ze dit keer over uit Amerika. Een vlucht die via Oslo naar Nederland voerde, dus redelijk vermoeid kwamen ze aan. Hun verblijf bij ons is eigenlijk de opmaat naar hun echte bestemming. Op donderdag vertrekken ze naar Spanje, alwaar ze de boot terug naar Amerika nemen. Maar voor nu, mochten wij hun gastheer zijn. Dus zaterdagochtend ze eerst laten uitslapen, en in de middag kalmpjes beginnen door ze Amersfoort te laten zien. En uiteraard waren ze erg onder de indruk van al die oude meuk, die Amersfoort rijk is. Ruben maakte destijds de opmerking dat wat afstanden voor de amerikanen zijn, geschiedenis voor Europa is. Oftewel, 500 mijl reizen is voor de Amerikaan niet bijzonder. Een gebouw van 500 jaar is niet bijzonder voor ons. Maar uiteraard was het leuk om de reisleider te spelen in de stad die Marjolein en ik op ons duimpje kennen. De rondleiding werd uiteindelijk afgesloten in de laatste brouwerij van Amersfoort. Je moet de Amerikanen toch ook de gelegenheid geven om in ieder geval eens in hun leven echt bier te laten drinken, in plaats van dat Budweiser vocht. Ook is het goed te vermelden dat het fantastisch weder was dit weekend, dus Nederland liet zich van haar beste kant zien. Op zondag wilden we ze Slot Loevenstein laten zien. Iets wat wij ooit met onze vriendenkring zelf ook eens gedaan hadden, waardoor wij wisten dat dit waarschijnlijk wel tot de verbeelding van onze gasten zou spreken. Een slot wat er al een paar jaar staat. Dat kennen ze daar niet. Maar onze Amerikaanse vrienden waren er via het internet achter gekomen dat je kon overnachten in slot Loevenstein, en wanneer zouden ze ooit nog eens de kans krijgen om te overnachten in een echt kasteel. Dus hadden ze voor de zondag nacht een kamer in het kasteel gereserveerd. Natuurlijk niet letterlijk in Loevenstein maar in de officiershuizen die op het terrein staan. Je kan merken dat slot Loevenstein niet echt op buitenlanders was ingericht. Zo hadden ze al hun correspondentie naar Amerika maar in het Nederlands gedaan. In plaats van Engels. Iets wat onze Amerikanen maar opgelost hadden met Google Translate. Maar omdat rechtstreeks rijden naar Loevenstein uiteraard een beetje saai kan zijn, hadden we het plan opgevat om de dames met Marjolein haar cabrioletje te laten rijden, en ik zou de mannelijke Amerikaan achter op de motor meenemen. Door wat verschillende spullen te lenen van mijn zoons (helm, laarzen) konden wij hem ook in het pak hijsen en namen we de zeer toeristische route om daar te geraken. Rijdende over rivierdijken, door leuke plaatsjes heen, oversteken per pont. Kortom, het werd nog een hele rit. Zoals al gezegd, was het weer geweldig, dus absoluut genieten geblazen. De hotelkamer in Loevestein was uitmuntend, en we zijn vervolgens gaan eten in Woudrichem. Het plaatsje wat je met een voetveer kan bereiken vanaf Loevenstein, na het eten terug naar Loevenstein via de watertaxi. En op het moment dat we ze veilig hadden afgeleverd op Loevenstein begon het te hozen van de regen. Niet echt plezant als je dan vervolgens een dik uur via de snelweg weer terug moet op de motor. Gelukkig was Ruben ook mee op zijn motor, dus konden we in ieder geval nog samen rijden richting de beschaafde wereld. Thuis gekomen nog even snel de F1 gekeken, en toen was het weekend weer op. Dus tot zover dan maar weer………..

De afgelopen week kende weinig hoogtepunten. Maar gelukkig ook weinig dieptepunten. Kortom, het was een beetje saai de afgelopen week. Zoals gebruikelijk bestond hij weer uit 5 dagen werken, waarvan 3 in België, en twee dagen weekend. En daarmee heb ik alweer een perfecte samenvatting gegeven van de afgelopen week. Maar ik wil uiteraard mijn fans niet teleurstellen. Die hebben recht op een bijdrage! Dus moet ik even heel diep graven, naar memorabele zaken. Het enige wat mij nu nog te binnen wil schieten is dat ik zondag in het holst van de nacht mocht opstaan. Zes uur!! Ik wist niet dat het op zondag zo vroeg kon worden. De reden van dit bizarre tijdstip, is dat ik Marjolein naar Schiphol moest brengen. Ze moest vanwege haar werk naar het buitenland. Gelukkig niet lang, maar in ieder geval moest ze op zondag al vertrekken. Het gevolg hiervan was dat ik zondag dus alleen met de kat thuis zat. En met de vissen. Die ook. Om verveling tegen te gaan, had Marjolein mij wel verzocht om wat huishoudelijke klusjes uit te voeren. Dus om half 10 in de ochtend, stond deze jongen alweer het huis te stofzuigen. Daarna verdiende ik natuurlijk wel een ritje op de motor door Gelderland. Uiteraard zorgde ik er voor dat ik op tijd thuis was om de F1 te bekijken. Ondanks dat Max een vrij anonieme race had, viel er gelukkig op de baan nog redelijk veel te genieten. Een leuke race. En daarmee wil ik deze bijdrage dan maar weer besluiten.