www.simonfaber.eu

Over de werkweek valt niet veel bijzonders te melden. Er staan me ook geen belangwekkende gebeurtenissen omtrent de werkweek voor de geest. Zullen we dan maar meteen met het weekend beginnen? Zaterdag nog naar mijn moeder gegaan om nog wat administratieve afhandelingen voor haar te verrichten. Het was niet zulk mooi weer, dus zag ik maar af om mijn wintermotorhandschoenen uit te testen. In plaats daarvan maar eens naar de aquariumzaak in de stad gegaan. Ik had niet veel overlevenden in mijn aquarium na een stipziekte epidemie. Ik had wel het vermoeden dat de epidemie inmiddels was uitgewoed, dus maar eens wat nieuw leven in mijn bak gedaan. De zondag was het heerlijk mooi weer. Dus toen dacht ik dat ik maar eens de motor moest gaan uit laten. Nu heb je, volgens mijn motorrij instructeur, twee type motorrijders. Zij die gevallen zijn met hun motor, en zij die dat nog moeten doen. Ik behoor nu ook tot de groep die gevallen zijn met hun motor. Ik reed rustig op een rotonde, en ik zag ineens dat een voetganger aan het oversteken was op de rotonde. Dus, terwijl ik dus de bocht nam om de rotonde te verlaten, begon ik te remmen. Iets wat je dus niet moet doen, had mijn instructeur mij dit nog zo voorgehouden. Of het nu kwam doordat ik aan het remmen ging terwijl ik een bocht nam, of dat het plaatselijk toch nog wat glad was, feit is dat ik ineens op de grond lag. Met een motorfiets van 250 kg op mijn been. Dan is het toch nog lastig om dat been onder die motor vandaan te krijgen. Maar dat lukte uiteindelijk gelukkig wel. Iedereen geschrokken, natuurlijk. Ik ook. Maar behalve dat mijn rechterspiegel afgebroken is, er wat krassen op de valbeugel zitten en wat krassen op mijn voorscherm had mijn motor zo te merken geen verdere schade. Ik ook niet. Ik heb mij absoluut geen pijn gedaan. Geen blauwe plekken. Geen blessures. Daarvoor was uiteraard de snelheid ook veel te laag. Maar goed, weer een ervaring rijker zullen we maar zeggen. Van de week mijn brommer maar eens wegbrengen naar de reparateur. Verder geen bijzonderheden te melden, dus dit was weer mijn bijdrage.

Ik heb een beetje last van januari. Het is sowieso niet mijn favoriete maand. Maar goed, we slaan er ons er maar weer door heen. Afgelopen week weer naar België afgereisd. Omdat mijn stamhotel gesloten is, besloot ik deze week eens uit te wijken naar het hotel dat de receptionist van mijn stamhotel had aanbevolen. Dus ik kom daar na mijn werk om een uur of zes aan. Is alles donker bij de receptie van het hotel. U kunt begrijpen, dat vond ik wat minder. Maar daar was ook een nacht ingang. Daar dan maar eens naar toe. Mij gemeld bij de intercom. Nee, dat klopte. Na half zes was er geen receptionist aanwezig bij het hotel. Vervolgens kreeg ik allerlei codes waarmee ik de deur van het hotel kon openen en mij via een elektronische kiosk kon inchecken. U begrijpt, dat tegen de tijd dat ik eindelijk bij de elektronische kiosk was, ik allang weer die code vergeten was waarmee ik mij moest inchecken. Weer terug dus. Uiteindelijk wel gelukt, en kwam ik op mijn kamer. Daar las ik in de welkomfolder dat de receptie onbemand is tussen half zes in de avond tot 8 uur in de ochtend. Hmm. Dat is lastig als ik ga uitchecken. Want ik wil zo vroeg mogelijk uitchecken omdat ik ook nog moet werken die dag, en niet te laat op mijn werk wil zijn. Gelukkig was op uitcheck dag de receptionist al een kwartier te vroeg op zijn post. En wie schetst mijn verbazing? Blijkt het de receptionist te zijn uit mijn stamhotel!! Toch ga ik, denk ik, hier niet meer naar toe. Veel te lastig dat er geen receptionist is in de avond. Dan maar een kleinere kamer, maar dat ik wel op ieder gewenst moment kan inchecken of uitchecken. Dus dat wat de belevenissen van de werkweek betreft. Het weekend. Zaterdag besloot ik dat het tijd werd voor winterhandschoenen op de motor. Dus ben ik even naar Nijkerkerveen gereden en mij daar goede winterhandschoenen aangeschaft. Meteen ook even uitproberen uiteraard. En de ervaringen waren zeker positief te noemen tot nu toe. Zaterdag was het niet zo koud, dus tufte ik onbezorgd vrolijk rond. Zonder mij zorgen te maken of het wellicht niet glad was. Op een aantal rotondes merkte ik echter dat mijn achterwiel toch begon te kwispelen bij het nemen van de rotonde. Dat verraste me, omdat het volgens mij niet echt glad kon zijn. Maar mijn fiets dacht daar toch anders over. Dus toen maar toch kalmpjes naar huis gereden. In de avond nog naar mijn moeder op visite geweest. Voor haar nog wat administratieve zaken geregeld. Zondag moet ik bekennen hebben we niet veel uitgevoerd. We hadden eigenlijk nog bedankkaarten moeten schrijven. Maar we konden ons beiden er niet toe zetten. Dus dat komt nog wel later.

Mag ik, ondanks dat het jaar alweer een paar weken oud is, mijn lezers alsnog een fijn en gezond 2019 toewensen? Dan graag bij deze. En ik kan u ook melden dat ik inmiddels weer terug ben uit het verre buitenland. Ik zat de afgelopen weken in de verenigde staten. Dit zal de trouwe lezer van dit blog niet als een verassing overkomen. We hebben het daar prima naar ons zin gehad. De temperaturen overdag schommelden rond de 25 graden. In de nacht was het wel kouder. Maar echt geleden heb ik dus niet. We komen inmiddels al zo’n 20 jaar in Florida, en tot nu toe waren we nog nooit in Miami geweest. Heel Florida hebben we gezien, maar Miami lieten we altijd links liggen. Dat kwam in het begin ook wel door de slechte reputatie die Miami had. Als je daar een verkeerde wijk per ongeluk in reed, was je niet echt veilig. Ook het feit dat er wijken waren waar de politie niet meer durfde te patrouilleren, was niet echt iets waar wij warm van werden. Maar nu, na 20 jaar, zijn we ook eens een paar dagen naar Miami gegaan. En dan nog heel specifiek Miami Beach. Ik moet zeggen, dat was zeker niet verkeerd. Uitstapjes gemaakt naar Little Havanna, een wijk waar, en dat zal u niet verbazen, een hoop Cubanen zijn neergestreken. Ook de Art Deco wijk bezocht. Ik houd wel van die stijl kan ik u verklappen. Concluderend kan ik opmerken dat Miami zeer de moeite waard was. Hier hadden we eerder naar toe kunnen gaan. Maar het leven was er wel wat duurder dan in de rest van Florida. Ook krijg je echt af en toe het idee, dat niet Engels maar Spaans daar de voertaal is. Maar goed, het was best de moeite waard. Verder hebben we nog de gebruikelijke dingen gedaan. Wandelen, boottochtje maken, lezen en wat dies meer zij. Helaas komt aan alle goede dingen ook een eind, en zondag kwamen we weer brak en vol jetlag in Nederland aan. Dus geven we ons weer over aan de dagelijkse taken en beslommeringen.

Afgelopen week weer naar Antwerpen getogen. Wel naar een ander hotel, want het hotel wat ik tot nu toe frequenteerde, hield er plots mee op. Of ze willen mij niet meer als klant. Dat kan ook. In elk geval was het weer drie dagen in Antwerp, en de rest weer in Nederland. Vrijdag nog met mijn moeder naar de notaris geweest. Er moet notarieel gesproken nog het een ander gebeuren naar aanleiding van het overlijden van mijn vader. Gelukkig had ik eerder in de week al voorzien dat dit enige tijd in beslag zou nemen, en had ik alvast wat uren in het voren gemaakt. Zodoende kon ik nog met een rustig geweten met mijn moeder naar de notaris tijgen. Zaterdag was het rustig. Nog wel met mijn motor op pad geweest. En ondanks dat ik maar een uurtje ben gaan rijden, en ondanks dat ik handvatverwarming heb, toch nog bitterkoude handen gekregen. Volgende week toch maar winterhandschoenen aanschaffen. Verder ging de zaterdag rustig voorbij. Op zondag kwam Ruben nog even langs. En ook mijn moeder. Met een tas met brieven van instanties die toch nog het overlijden van mijn vader administratief moesten vastleggen. Daar even aandacht aan besteed, maar niet te lang. En zo werd het toch nog heel gezellig. En vanzelf loopt daarna het weekend weer teneinde. We gaan er weer een mooie week van proberen te maken.