www.simonfaber.eu

k ben op mijn werk er achter gekomen dat men vergaderen tot favoriet tijdverdrijf heeft gebombardeerd. In mijn 3 dagen per week wat ik in Antwerpen zit gaat naar mijn gevoel anderhalve dag op aan vergaderen. En als ik thuis aan het werk ben, dan nog moet ik via Skype vergaderingen bijwonen. Laat ik het eens heel mild zeggen, het is niet mijn favoriete bezigheid. Woorden als oeverloos en gezwam komen zo maar in mij op. Op vrijdag nog wel een paar uur vrij moeten nemen. Met mijn moeder een tournee langs de banken. Bij een bank was het feit dat mijn vader overleden was administratief verkeerd gelopen. De sukkels hadden slechts de helft van de opgestuurde documenten in gescand. En ja, dan kom je dus spullen tekort. Iets wat we dus vrijdag weer moesten recht zetten. Hopelijk zijn we er nu zo’n beetje vanaf. Het weekend dan maar. Het leek zaterdag heel mooi weer, dus brommeren. Maar het was wel heel erg koud, kwam ik achter. Ik kwam in ieder geval weer verkleumd thuis. In de avond nog mijn moeder opgehaald, en mochten we op weg naar mijn zusje. Zij was de afgelopen week jarig, en vierde op zaterdag haar verjaardag. De eerste verjaardag die we vierden zonder mijn vader. Daar had mijn zus het toch wel even moeilijk mee. Toch was het verder een gezellige verjaardag. Maar wel een beetje laat in mijn mandje. Op zondag nog weer wezen oefenen in het nemen van bochten langs de Lek. Het was er mooi weer voor en daarna de F1 bekeken. Die had ik namelijk opgenomen. Ik ben niet zo van het vroege opstaan voor een formule 1 wedstrijd. En dat was maar goed ook. Want ik merkte dat ik tijdens het kijken naar de wedstrijd ook in slaap viel. Niet echt een boeiende wedstrijd om het vriendelijk uit te drukken. En daarmee zijn we weer aan het eind van deze bespreking gekomen. Ik hoop dat jullie hier nog lering uit kunnen trekken.

Doordeweeks kabbelt het leven verder, woensdag nog wel even met wat collega’s wat wezen drinken in een Antwerps café. Wat uiteraard wel een leuke onderbreking van de dagelijkse beslommeringen is. En plotseling wordt het ook gewoon weer weekend. Op zaterdag had ik nog een mooie route ontdekt om met de motor te doen. Langs de Rijn/Lek van Ingen naar Vianen toeren. Voor mij aan de overkant van de rivier dus. Een bochten paradijs kan ik u verklappen. En op zondag brak de lente definitief door in het land. Dus na de gebruikelijke zondag routine (motor, huishouden) lekker in de tuin zitten. Om drie uur nog mijn moeder opgehaald, en samen met haar lekker in de tuin zitten slempen. En als afsluiting van het weekend nam mijn moeder ons nog mee uit eten in Hoevelaken. We hebben in Hoevelaken een heel goed restaurant. Ze noemen zichzelf een eetcafé, maar daar doen ze zichzelf toch ernstig tekort mee. Het eten is er echt bijzonder, en ook van hoge kwaliteit. Het enig jammerlijke van dit restaurant is, is dat je er niet kan reserveren. Vol is vol, en dan moet je gewoon wachten tot een tafeltje vrij komt. Dus is het zaak om daar meteen bij opening heen te gaan, want het is er altijd druk. Gelukkig voor ons waren we op tijd om een tafeltje te bemachtigen, en ik wil hier ook graag de Kast:Kreet aanhalen. Daarna mijn moeder naar huis gebracht, en wij waren alleen nog maar tot uitbuiken in staat. Tot zover weer de lezing van de afgelopen week.

Op maandag kregen we het droevige bericht dat de moeder van een vriendin van ons overleden was. En dat betekende dat mijn werkdag op donderdag korter werd dan gepland, want uiteraard wilden we onze vrienden wel bijstaan in deze. De begrafenis vond plaats in Middelburg, dus voor mij was dit vanuit Antwerpen een korte reis. Marjolein had wat langer nodig om vanuit het midden van het land daar te geraken. Wat wel opvallend was, was hoe druk bezocht de begrafenis was. Dat moet voor de nabestaanden toch een troost zijn geweest. Vrijdag nog even met mijn moeder weer naar de notaris geweest. De verklaring van erfrecht ophalen, en zaken regelen voor de belasting. Het is werkelijk stuitend dat de Nederlandse staat zichzelf ook als erfgenaam ziet van iedere Nederlander. Ik zou hier bijna van lijkenpikkerij kunnen spreken. Maar goed, het moet toch maar geregeld worden. Op zaterdag vonden Marjolein en ik, mijn haardos toch wel wat aan de woeste kant. Dus de schaar werd er in gezet. En ik kan weer met een fris geknipte kop voorlopig door het leven. Ook kwamen we erachter dat ik eigenlijk maar weer eens wat nieuwe broeken moest hebben. En ik ga hierbij altijd voor een recordpoging, om in zo snel mogelijke tijd hier weer vanaf te zijn. En ik heb een goede tijd weten neer te zetten. In een uur tijd ben ik naar Amersfoort gereden, mijn auto ergens geparkeerd, naar de kledingzaak gelopen, drie broeken van het rek genomen, ze gepast, afgerekend, weer naar de auto lopen en terug naar Hoevelaken gereden. Als dat geen wereldrecord is, dan weet ik het niet meer. Zodoende bleef er ook nog tijd over voor leuke dingen. Zoals een rondje brommeren, om maar eens wat te noemen. Op zaterdagavond ook nog even bij mijn moeder ter visite geweest. Meteen weer wat administratieve rompslomp van haar meegenomen. Op zondag nog met die rompslomp aan de gang geweest. De rompslomp is nog steeds de afwikkeling van het overlijden van mijn vader. We zijn inmiddels drie maanden verder. Daarna weer even een rondje op de brommert. En toen was het weekend alweer op.

Eigenlijk staat me van de werkweek geen bijzonderheden meer bij. Alleen dat ik gedurende de week behoorlijk verkouden werd, maar daar wil ik niet over klagen. Ik heb dat lot manmoedig gedragen. Mij hoor je daar niet meer over. We zullen het dus met de weekend handelingen moeten doen. En ook daar valt een zeker patroon op te merken. Het was zaterdag heerlijk weer. Dus dan liggen de activiteiten uiteraard weer vast. Wel even nog naar mijn moeder geweest om nog wat langs te brengen, maar daarna waren de activiteiten zoals reeds voorspeld. Lekker langs de Lek over de dijk rondrijden. Die dijk staat stijf van de leuke bochten, dus dat is wel leuk. Zondag was het weer wat minder, maar toch nog goed genoeg om naar buiten te gaan. Dus na de gebruikelijke huishoudelijke taken, fluks weer naar buiten gehobbeld. Wel zorgen dat ik op tijd weer thuis was. Want uiteraard, F1 werd deze zondag verreden. Ouderwetsch met het bord op schoot de wedstrijd gevolgd. Jammer voor Leclerc, en helaas geen podium voor Max. Toch een leuke wedstrijd om naar te kijken. Ik vraag mij alleen af of Ricciardo geen spijt heeft van zijn overstap. Hij heeft in ieder geval ook zijn pechduiveltje meegenomen naar Renault.

Een korte kast dit maal van mij. Soms is het leven niet zo enerverend. Tijd gaat op aan werk en …… Hier wil mij even niets te binnen schieten. Omdat we beiden (Marjolein en ik) vrij druk zijn met ons werk heden ten dage, zijn we momenteel redelijk tevreden als de agenda voor het weekend leeg is. En dat was nu ook weer het geval. Marjolein ging zaterdag nog op pad met wat collega’s van haar. Ik ben alleen nog even naar Amersfoort gegaan om een boodschapje te doen. Wilde eerst nog op de brommer gaan, maar het was zaterdag echt drie maal niks met het weer. Daarentegen op zondag nog wel mij uit kunnen leven. Een ritje langs de IJssel over de winterdijk. Met een behoorlijke wind. Het was wel de moeite waard. Uiteraard nog de F1 bekeken. Het seizoen is gelukkig weer begonnen. Voor een eerste race was het geen slecht resultaat voor Max. Maar ik denk dat Ferrari in de volgende race wel weer er beter bij zal zitten. Maar goed. Dat was het alweer voor deze week.