www.simonfaber.eu

Vorige week stond uiteraard helemaal in het teken van de niet door gegane kast. Dat was in een woord samengevat: Jammer. Maar om met mede musketier Borretje te spreken: Een voor allen en allen voor een. We kijken alvast met spanning uit wanneer de vervolgdatum is geprikt. Goed, wat kwam deze week verder nog ter tafel. Antwerpen was weer een groot gedeelte van mijn werkweek natuurlijk. Maar uiteindelijk brak toch het weekend weer aan. Zaterdag mochten Marjolein en ik nog naar een bruiloft van een neef van ons. Deze neef, hij moet eigenlijk oom tegen mij zeggen maar dat vertikt hij (hoewel hij wel 6 jaar jonger is dan mij), besloot na 25 jaar samenwonen toch maar eens te gaan trouwen. En dat gebeuren geschiedde in Diemen. In de buitenlucht bij een oud fort. Het was zaterdag echt heel erg stralend weer, dus hij bofte enorm. Want alles vond in de buitenlucht plaats. Alleen bij het eten kwamen er een paar spatjes regen, maar gelukkig brachten parasols toen redding, en het was ook zo weer droog. Een eigenschap echter van bruiloften is dat ze niet echt om 6 uur in de avond zijn afgelopen. Het bleef dus nog lang onrustig in Diemen, en dien te gevolge lagen we laat in ons mandje. Zondag vermoeid weer op. Wel nog even ter brommer gegaan. En in de middag naar de F1 gekeken, die uiteraard overschaduwd werd door het fatale ongeval in de F2 race. Ben je 22 en dan is plots je leven weer voorbij. Verder waren er geen noemenswaardige zaken te bespreken voor deze week, dus gaan we het hierbij maar weer laten.

We zijn weer terug beste lezer(es). We hebben het beloofde land weer helaas moeten verlaten. De afgelopen tijd zat ik in Amerika. Dat had u wellicht inmiddels weer begrepen. En dit keer hebben we de auto gepakt vanuit Orlando, en zijn naar Louisiana gereden. Toch nog een slordige 1000 kilometer. En met name zijn we naar New Orleans geweest dit keer. Ik heb inmiddels best wel een paar Amerikaanse steden mogen bezoeken, maar New Orleans is toch wel een aparte Amerikaanse stad. Het is zelfs een stad waar men nog getracht heeft om het centrum in de originele staat te bewaren. Het zogenaamde Franse kwartier. En daar zijn ze goed in geslaagd. Kortom het is een mooie stad. En ook een populaire stad met een leuk uitgangsleven. Wel veel armoede daar. Veel daklozen. Ook zijn we nog uiteraard de Mississippi opgevaren met zo’n raderboot. Cool. En ook hebben we daar nog een oude suikerplantage bezocht. Je kreeg daar wel een indruk dat het slavenleven niet echt geweldig was. Op de terugweg naar Florida nog een paar nachten in Alabama gebleven. Je komt er toch doorheen. Dus ik kan weer een paar Amerikaanse staten afstrepen van mijn todo lijst. Op maandag echter was de koek dus weer op en zijn we naar Nederland gevlogen. We kwamen dus dinsdag redelijk brak weer in ons huis aan. In de avond nog wel even geprobeerd om mijn motor te starten. Daar had hij toch veel moeite mee, na die weken van stilstand. Moet toch maar eens een accudruppelaar aanschaffen. Woensdag zat ik alweer in het buitenland. België. Er moest weer gewerkt worden. Maar uiteindelijk mocht ik op vrijdag toch weer naar huis. Op zaterdag nog mijn moeder opgehaald, en met haar en Marjolein ter visite getogen bij Ruben. Hij was alweer 27 geworden. Op zondag kwam Martijn nog even kijken of zijn ouders de trip wel helemaal goed hadden doorstaan. En vanwege het mooie weer vonden al deze activiteiten in het weekend in de buitenlucht plaats. Dus, resumerend, de eerste week zit er weer op. Nog maar een paar maanden en dan mag ik weer!

Nee. Nog steeds geen commentaar

Een ogenblik geduld alstublieft

Nog steeds geen commentaar