www.simonfaber.eu

Het wordt wederom een kleine bijdrage dit keer. Het zijn de saaie weken voor kerst, zullen we maar zeggen. De werkweek was weer om maar niet over naar huis te schrijven. Want ik zou niet weten wat voor bijzonders ik dan zou moeten schrijven. Het weekend kende ook weinig zaken wat het vermelden waard was. Op zaterdagavond nog wel mijn moeder ter visite gehad. Dat is natuurlijk altijd wel gezellig. En verder stond het weekend alleen maar in het teken van de gebruikelijke routine. Motorrijden, rekeningen betalen en meer van het leuks. Voor de geïnteresseerden. De motor tochten stonden deze week in het teken van de rivieren. Zaterdag op en neer langs de Lek gereden, zondag mocht de IJssel zich in mijn belangstelling verheugen (Deventer – Zwolle). Dus sluit ik dan maar bij deze de bijdrage af.

Het leven komt in rustig vaarwater, lijkt het wel. De weken rijgen zich aaneen. Kortom, van de werkweek niets dan goeds. Want ik herinner me er bar weinig van. Het weekend was ook al niet zo bijzonder. Geen afspraken staan, of spannende gebeurtenissen. Zaterdag een beetje aan administratieve zaken besteed, en ook weer eens ouderwetsch lekker zitten gamen op den computert. En ook de zondag ging in vreugde voorbij. Echt, werkelijk, helemaal niets bijzonders uitgevroten. Dus dat……..

Vrijdag moest Martijn geopereerd worden. Aan zijn schouder. Dit komt doordat hij bij het voetballen als verdediger behoorlijk in de mangel was gekomen tussen twee andere spelers. Dit gebeurde ongeveer driekwart jaar geleden. Zijn schouder was behoorlijk beschadigd, hij had zelfs een duidelijk zichtbare bult op zijn schouder, afkomstig van zijn gewricht. En dat ging ook niet meer weg. Bovendien kon hij op een gegeven moment ook zijn arm niet meer boven zijn hoofd tillen. Kortom, leuke sport dat voetbal. Jaren heeft hij op top niveau judo gespeeld. Daar kreeg hij ook wel eens blessures, maar niet zo bont als bij dat leuke voetbal. Anyway. Hij mocht dus vrijdag aan zijn schouder geopereerd dus worden. Dat gaat tegenwoordig met een dag opname. Op vrijdagochtend begon de operatie, en op vrijdag avond mocht hij weer naar huis. De operatie was in ieder geval goed gegaan. Nu hopen dat hij ook weer meer bewegingsvrijheid in zijn schouder terug krijgt. Dus op zaterdag middag even bij hem op bezoek geweest. Hij zat nog onder de pijnstillers, maar zolang hij deze maar innam voelde hij zich wel weer het heertje. Zijn arm mag in ieder geval nog 6 weken in een mitella zitten. Zelf vond hij het wel weer fijn dat beide schouderbladen weer op dezelfde hoogte in zijn lijf zaten. Die zes weken mitella wordt nog wel een uitdaging met werken, want eigenlijk mag hij ook niet met het openbaar vervoer in verband met het risico dat mensen tegen hem aan kunnen botsen. En dat moet in dit stadium nog vermeden worden. Dus de zaterdag stond in het teken van ziekenbezoek. En tussen de buien door even de modder van mijn motor gewassen. Was wel nodig. Zondag was het droog voor de verandering, dus met mijn gepoetste motor even een ritje langs de Lek gemaakt. Lekker bochtjes rijden op de dijk. En verder niet zoveel uitgevoerd. Dus dat was het dan ook alweer.

Weinig zaken zijn me nog bijgebleven de afgelopen week. Meestal een teken dat het leven aan mij voorbij kabbelt. Ook het weekend was vrij rustig en bedaard. Buiten de inmiddels wel bekend geachte activiteiten is er weinig stuitends voorgevallen. Dan maar overschakelen naar de zondag. De vriendin van Martijn had vorige maand haar diploma van de universiteit behaald. En om dat te vieren waren Marjolein en ik en mijn moeder zondag uitgenodigd om een hapje te komen eten. Ruben was ook van de partij toen wij aankwamen. En hij zorgde in ieder geval voor de eerste verassing. Al jaren gaat Ruben namelijk door het leven met een baard. Een hele grote zwarte baard. Dus zo kennen we hem dus al jaren. Tot onze grote verbazing werden wij nu begroet door een glad geschoren jonge man. Die bleek bij nader inzien onze jongste zoon te zijn! Eerlijk gezegd staat dit geschoren hoofd echt veel beter. Onder die baard bleek ook dat hij stiekem een wat voller gezicht had gekregen. Kortom, een enorme vooruitgang. Martijn loopt nog steeds met een mitella rond, en dat blijft de komende zes weken ook nog wel zo. En moet voor het slapen gaan toch nog wel pijnstillers innemen. Verder was het aangenaam toeven bij Martijn en zijn vriendin. Ze hadden een fijne chinees laten aanrukken, dus hier past weer de kreet LEKKUUUURRRRRHHHHHH. Thuis gekomen nog even de F1 bekeken. Verder wil ik daar dit keer geen woorden aan vuil maken. En toen was het weekend weer op.

Goed, de werkweek dan maar eerst. Vanwege het feit dat ik op maandag in de buurt van Brussel een cursus had, weer op maandagochtend richting België vertrokken. Dat betekende dat ik op woensdag weer richting Nederland kon reizen. Alhoewel dit keer deze reis wat later werd aangevangen dan ik eerst voorzien had. Men had besloten om met wat mede project leden even wat te gaan drinken in Antwerpen. En speciaal voor mij hadden ze dit op woensdag ingepland. Omdat, normaliter, woensdag de dag is die me daarvoor het best uitkomt. Ik kan dan wat drinken, want ik kan dan toch lopend naar het hotel. Dat ik deze keer niet naar mijn hotel maar naar huis moest rijden, was iets wat ik de organisatoren niet kwalijk kon nemen. Dus ik was in ieder geval wel moreel verplicht om toch mee te gaan. En cola is ook lekker, zullen we dan maar zeggen. Terwijl de rest lekker aan de diverse Belgische biertjes zat........
Dus, dit keer op donderdag en vrijdag mijn thuiswerk dag. Vrijdag nog wel even Marjolein haar autootje en mijn motor moeten wegbrengen voor onderhoudsbeurten. Winter is coming.... En dan wil ik in ieder geval mijn motor in orde hebben. Op zaterdag wilde ik nog wel gaan rijden, maar dit viel letterlijk in het water. Regen. En ik had geen zin om in de regen te gaan toeren. Op zaterdag avond nog wel even bij mijn moeder langs geweest. Zondag was het droog, dus fluks mezelf in het pak gehesen en gaan met de banaan. De F1 wedstrijd en kwalificatie had ik toch opgenomen, dus eenmaal weer terug rap de F1 perikelen bekeken. Ik leerde in ieder geval nu dat de afkorting FIA Ferrari International Assistance betekent. Verder niet veel bijzonders te melden dit maal.