www.simonfaber.eu

Afgelopen week werd mijn nieuwe lease auto afgeleverd. U had de aankondiging van deze gebeurtenis uiteraard al in een vorige bijdrage van mij gelezen. Ik ben nu afgestapt van de Peugeots. En ben nu in de wereld van Toyota gestapt. Donderdag was het zover. Eerst mijn “oude” auto inleveren. Bij een schade bedrijf. Die maken dan een rapport op over de toestand van de ingeleverde auto. Werkelijk alles wordt dan genoteerd. Zoals het feit dat op mijn dak volgelpoep de lak iets had aangetast. Ook werd ik op de hoogte gebracht van allerlei deukjes en krasjes die ik echt nooit eerder had opgemerkt. Alles werd genoteerd. Bij de inlevering zag ik ook dat er een briefje onder mijn ruitenwisser zat. Van een attente mevrouw die opbiechtte dat ze met haar autoportier, mijn autoportier had geraakt en een klein deukje had veroorzaakt. Ik had ernstig moeite om deze deuk weer terug te vinden, maar ik waardeerde de eerlijkheid van de mevrouw heel erg. Zo vaak maak je dat niet mee, dat mensen netjes een briefje achterlaten als ze iets hebben beschadigd. Al met al was het tijdstip waarop dit alles gepland was (inleveren en ophalen auto) achteraf wat minder gelukkig. Ik was vergeten dat we op dat tijdstip ook even onze slaapkamer leeg moesten halen, en het tapijt verwijderen. We hadden hier ook Ruben gevraagd of hij ons wilde helpen. Dus toen ik de auto aan het regelen was, waren Marjolein en Ruben bezig om het tapijt uit onze slaapkamer te slopen. En ze waren net klaar, toen ik uiteindelijk thuis kwam. Wat een timing! Maar waarom moest het tapijt eruit, zul u zich afvragen. Toen wij 24 jaar geleden in dit huis kwamen wonen, zat dit tapijt er al in. We hadden het overgenomen van de vorige bewoner. Maar na 24 jaar trouwe dienst bij ons, en wie weet hoe lang bij de vorige bewoner, begon het toch wel te slijten. Zo erg zelfs dat de gaten er in vielen. Dit werd een onhoudbare situatie, dus hadden we een aantal weken geleden een parketvloer besteld. En die werd vrijdag gelegd. Dus op vrijdag middag meldden twee vloeren leggers zich op ons adres. Ik weet nog dat ik samen met mijn zwager in mijn vorige huis een parketvloer heb gelegd in de woonkamer en keuken. En wij waren daar toch het hele weekend mee bezig. Zorgvuldig meten. Nog een keer meten. Zagen. Lijmen. Leggen. We waren daar behoorlijk druk mee. De twee mannen die nu bij ons kwamen om een vloer te leggen deden dit in anderhalf uur. Een hele slaapkamer in anderhalf uur. Ik ben onder de indruk. Het weekend was nog lekker weer. Dus lekker rond getoerd. Op zaterdag ook nog mijn moeder opgehaald voor een gezellige middag. Op zondag weer op de brommer gezeten. En ik maak dan altijd gebruik van de app Calimoto die voor mij altijd een route genereert. Dit keer voerde de tocht door Utrecht. En ik reed dus door de straat heen van Kinky. De tocht voerde echt letterlijk langs zijn huis. Hoe zou het eigenlijk met Kinky zijn? En met deze gebeurtenissen heb ik mijn bijdrage voor deze week weer geleverd.

De afgelopen werkweek was niet echt bijzonder. In mijn geheugen popt in ieder geval niets op wat de moeite van het vertellen is. Op een ding na. Ik werd van de week door de auto dealer gebeld dat mijn nieuwe lease auto eindelijk afgeleverd is. Had in maart reeds een auto bestelt, maar die zou pas half augustus geleverd kunnen worden. Corona, begrijpt u wel? Dat werd later nog eind september. Wederom Corona. Maar plotseling kwam het telefoontje van de dealer dat mijn auto er was, en wanneer ik hem op kom halen. Dus komende donderdag ga ik mijn auto ophalen. Gelet op mijn leeftijd zal dit waarschijnlijk mijn een na laatste lease auto zijn. Het is dit keer een Toyota Corolla sedan geworden. Een benzine hybride. We gaan het beleven. Eerlijk gezegd was de keuze op deze auto gevallen omdat hij in mijn budget past. Een Peugeot 508 was niet meer haalbaar, en ook had ik de merkwaardige ervaring dat toen ik een Peugeot 308 wilde bestellen, ik te horen kreeg dat Peugeot voorlopig geen auto’s maakte. Corona. Anyway. Vanaf donderdag rij ik in een Toyota. Ook mooi. Het weekend dan maar? Valt weinig over te vertellen ben ik bang. We hadden dit weekend geen afspraken of activiteiten gepland. Dus een rustig weekend gevierd. Ook lekker. Alleen zondag nog de F1 gekeken. Vond de race niet echt boeiend. Maar goed, kan ook niet altijd spannend zijn, blijkbaar.

Mijn eerste werkweek na de vakantie zit er weer op. Ik mag me weer op mijn werkkamer mijn best doen voor de klant. En dat was deze week wel even afzien. Het was namelijk zomer in Nederland. En mijn werkkamer is op de bovenste verdieping. En ik heb een plat dak. En geen airco. Ik denk dat het plaatje hierbij wel redelijk geschetst is. Het was warm. Zeer warm. Maar met behulp van elektrische wapperaars, was het nog goed uit te houden. En tussen ons gezegd en gezwegen, ik deed mijn werk gekleed in een korte broek. Niemand die het ziet, behalve Marjolein dan, en die vind dat niet erg. En ook met de video vergaderingen is alleen maar mijn bovenlijf te zien. En niet de korte broek. Goed, de werkweek is daarmee weer besproken. Het weekend was weinig spectaculair. We hadden geen plannen gemaakt, dus het weekend bestond alleen maar uit motorrijden, en in de tuin tot laat in de avond hangen. Het leek wel vakantie. Maar dat kon niet, want die had ik vorige week al afgesloten. Op zondag nog wel even de F1 bekeken. Niet een echt interessante race. Alleen wel heel bijzonder dat alleen de eerste drie coureurs nog in dezelfde ronde zaten. Zelfs Albon werd nog door zijn team maat op een ronde gezet. Met dezelfde auto. Op zondagavond nam het weekend op spectaculaire wijze afscheid van ons. Met een bats onweer. Het was daardoor bij ons al om half acht donker! Goed. Dat was het weer voor deze week. Till we write again!

Het was nog zomer de afgelopen week. Lekker buiten eten, en in de avond buiten zitten. En dat was nog maar de werkweek! De kat was ook blij met het mooie weder. En vond het niet nodig om de nacht binnenshuis door te brengen. Sta je dus om 11 uur in de avond je kat te roepen, om daarmee compleet genegeerd te worden. En je dus erg het gevoel krijgt dat je daar voor Jan met de korte achternaam staat te roepen in de nacht. Een roepende in de woestijn, zo u wilt. Het weekend dan maar weer. Ruben was dit weekend jarig. En op zaterdag had hij zijn ouders, zijn grootmoeder en zijn broer met zijn verloofde uitgenodigd voor een gezellig samenzijn. Hijzelf vindt nu dat hij aan de verkeerde kant van de twintig is aanbeland. Ik daarentegen vond dat hij nog aan de goede kant van de dertig zit. Kwestie van perspectief. Op zondag was het ineens afgelopen met het mooie weer. De zomer is weer voorbij. Dus voor het eerst in zeer lange tijd eens een middagje achter mijn PC doorgebracht. En met deze belevenissen is er weer een eind aan mijn bijdrage gekomen. Maar wanhoop niet. Meer zullen volgen.

Dames en heren, het zit er weer op. Twee glorieuze weken vakantie. We mogen weer aan de slag. We zouden dit jaar, uiteraard zou ik bijna zeggen, naar Amerika op vakantie. Maar al vroeg in het jaar bleek deze ambitie niet realiseerbaar. Dus de vakantie van vijf weken werd omgezet naar een vakantie van twee weken. Naar Italië ! Ook mooi, kan ik uit mijn jeugd herinneren. We hadden eerst een week in de Dolomieten gereserveerd via Kras. En de tweede week via booking.com hadden we accommodatie gehuurd aan het Como meer. Twee dagen voor vertrek naar Italië besloot Kras echter de vakantie te annuleren. En dit, terwijl op dit moment, Italië nog steeds een veilig land is om naar toe te trekken. Maar ik heb het donkerbruine vermoeden dat Kras op het punt staat om failliet te gaan. Want we konden geen geld terug krijgen, alleen maar een voucher. Ook na herhaaldelijk aandringen onzerzijds kregen we niet ons geld terug. Op deze wijze heeft Kras dus mooi een renteloze lening van haar klanten. En zitten wij met vouchers die we pas volgend jaar kunnen innen. Als Kras dan nog bestaat. Omdat we dus de eerste week van onze vakantie dus op deze wijze in het water zagen vallen, hebben we dus ook de tweede week Italië bij booking.com maar moeten annuleren Gevolg, een onverwachte vakantie in eigen land. Om met de Jumbo reclame te spreken, onze vakantie bestemming was dit jaar Hintergarten. Maar we hebben ons wel vermaakt. Een paar jaar geleden hadden we begonnen aan het trekvogelpad (van Bergen aan zee naar Enschede) en we hebben in ieder geval weer twee dagen gelopen op dit pad. We zijn nog in Noord Holland, maar al wel in De Rijp. Ook hebben we een dagje Zeeland gedaan. Veere, Middelburg en Neeltje Jans. Middelburg is voor mij een flashback. Ik heb hier vijf maanden in dienst gelegen. Op Neeltje Jans nog lekker mosselen gegeten. Ook zijn we nog een dagje met mijn moeder naar Hattem geweest. Leuk stadje. Poffertjes gegeten, en ’s avonds nog lekker in Hattem uit eten geweest. Dat kun je daar zeer goed doen. We hebben natuurlijk enorm geboft met het weer. En dan zie je dat je met mooi weer, ook in eigen land goed op vakantie kan gaan. Ook heb ik veel motor tochten gemaakt. Maar dat mag geen verbazing wekken. En Marjolein en ik zijn ook nog een dagje wezen fietsen op de Veluwe. Op een tandem. Door het natuurpark heen. Een tocht van 30 kilometer. Maar zoals ik Marjolein ook probeerde te vertellen, dat houdt in dat we maar 15 kilometer per persoon hebben afgelegd op de tandem. Zij was het hier niet mee eens. En zo kwam een eind aan deze vakantie. Een iets andere vakantie dan ik mij aan het begin van het jaar had voorgesteld, maar zeker wel een leuke vakantie. We kunnen er weer tegenaan!