www.simonfaber.eu

Op mijn werk merk ik dat ik het steeds drukker krijg. Dus dat is goed. Toch? Dus dan maar snel over naar het weekend. Op zaterdag eerst maar eens een rondje over de Veluwe gemaakt. In de middag kwam mijn moeder nog langs. En dat was natuurlijk ook gezellig. Zondag besloten de heren van de FIA om de F1 op een bijzonder vroeg tijdstip de race te gaan houden. Iets van 11 uur in de ochtend. Gekkenhuis. Dus die heb ik maar opgenomen. Wilde eerst een ritje maken voor het begon te regenen. En dat is gelukkig gelukt. Ook kwamen Martijn en Ruben nog even hun ouders opzoeken. En dat deed het ouder hart toch wel weer goed. Martijn zit uiteraard in dezelfde werksituatie als ik. Hij werkt ook vanuit huis. Maar Ruben heeft een beroep wat je echt niet vanuit huis kan doen. Het repareren en onderhouden van legermateriaal. Zijn woonkamer is daar niet geschikt voor. Dus ik was best wel blij om te horen dat ook Ruben nog steeds fulltime aan het werk is. Later, toen de visite weer een goed heenkomen had gezocht, nog even de F1 bekeken. Spannende race, teleurstellend resultaat. Heb ik de essentie van de race hiermee voldoende samengevat? Daarna alleen nog het einde van het weekend afgewacht.

Op het werk wordt het steeds drukker. Ik krijg steeds meer taken in mijn mik geduwd. En als ik heel eerlijk ben, vind ik dat wel prima. Maar goed, dat heeft wel zo zijn gevolgen. Een van die gevolgen is bijvoorbeeld dat je laat of zelfs te laat nog denkt aan het feit dat je je belevenissen nog moet delen met de grote buitenwereld. Maar goed. Het was dus druk. En omdat het in de avonduren alweer rap donker is, kon het zomaar gebeuren dat ik vrijdag er achter kwam dat ik zelfs de hele week nog niet eens buiten was geweest. Het weekend dan maar bespreken. Op zaterdag nog even bij mijn moeder een boodschappenmand voor haar scootmobiel gemonteerd. Kon ik net doen alsof ik handig ben, en een beetje technisch met een schroevendraaier lopen zwaaien. Ook natuurlijk dan maar meteen even een bakkie gedaan bij mijn moeder. Ik was er nu toch. Daarna nog wel even de motor gepakt, want zoals reeds opgemerkt, ik was de hele week nog niet buiten geweest. Tegen vijf uur nog een vriendenstel op visite gehad. Een vriendin van Marjolein en haar man. We zaten dus in een klap op het maximum aantal personen wat we nu nog mogen ontvangen in deze tijden. Marjolein had zich behoorlijk uitgesloofd op het eten, en het was dan ook heel gezellig. Vooral het natafelen neemt nog een behoorlijke tijd in beslag, kan ik u verklappen. Op zondag een wat grotere tocht gereden. Van zo’n 185,7 kilometer. Dat is op mijn rijdende sofa prima te doen.En je komt nog ergens. Zelfs nu Nijmegen nog aangedaan. En de rest van het weekend lekker apathisch voor mij uit zitten staren. Me dunkt dat mag ook wel weer eens.

Geen bijdrage

Tempus Fugit! Kent u die uitdrukking? Ik moest hieraan denken toen ik vorige week vrijdag mij ineens realiseerde dat ik mijn belevenissen helemaal niet aan het internet had toevertrouwd. De oorzaak van mijn verzuim is, uiteraard, het ingaan van de wintertijd. Dat haalt mijn hele biologische klok van streek. Ik weet zelfs niet eens meer wat ik allemaal heb meegemaakt, de laatste tijd. Maar blijkbaar had ik in de afgelopen periode eindelijk mijn uur weer terug wat in het voorjaar mij ontstolen was. Goed, dan nu de afgelopen week. Ik kan hier helaas weer kort over zijn. Ik maak niet zoveel meer mee doordat ik in feite nog steeds opgehokt zit. Ik kwam er nota bene vrijdag achter dat ik de hele week nog niet buiten ben geweest. Een vervelende situatie. Nu hadden we gelukkig een rustig weekend voor de boeg, dus ik kon dat meteen compenseren door de motor eens flink zijn best te laten doen. Zaterdag een tochtje gemaakt van 210 kilometer. Langs de IJssel van Deventer naar Zwolle, daarna richting Nijverdal. De Holterberg oversteken, en dan zo langzamerhand weer eens op hoes an. Het was mooi weer. Het regende tenminste niet. En tegenwoordig noem ik dat mooi weer. Op zondag een herhaling van zetten. De DVR eerst ingesteld dat hij de F1 moest opnemen, want ik red dat namelijk niet om 1 uur weer thuis. En dan gaan, met de banaan. Dit keer net onder de 200 kilometer gebleven. Thuisgekomen meteen even gekeken hoe de F1 was verlopen. En ik moet bekennen dat mijn humeur behoorlijk kelderde toen Max uitviel. Maar het is maar een spelletje. Nietwaar? Dus op naar de belevenissen van de komende week.

Afgelopen woensdag kwam Ruben zijn ouders met een bezoekje vereren. Woensdag is standaard zijn ADV dag, dus maakte hij van deze ADV eens gebruik om zijn ouders met een bezoekje te vereren. Omdat wij wel moeten werken op die dag kwam hij na onze werktijd aan gekacheld op zijn motor. En dus heeft hij ook lekker met ons mee gegeten. Na het eten nog eens ouderwets een bordspelletje gedaan met zijn drieën. Ik ben hier niet zo goed in. Niet in elk geval vergeleken met tegenstanders als Ruben en Marjolein. Ik verloor beide potjes jammerlijk. Maar het was wel uitermate gezellig. Verder zijn we ook in het jaargetijde belandt van jaar beoordelingen. Tenminste, mijn werkgever begint al daar mee aanstalten te maken. Dus mijn eerste feedback van mijn scrum master is weer binnen. En hij is nog blij met mij. Altijd fijn te horen. Het weekend was weer een van het rustige type. Geen belangrijke afspraken. Geen bezoek. Eigenlijk helemaal niets. Het was nog wel gelukkig redelijk weer, dus de brommer heeft wel weer de nodige kilometers gemaakt. Maar verder gingen de dagen in vreugde voorbij. Tot het weer zondagavond werd natuurlijk. Altijd een moment dat we beseffen dat er weer een werkweek voor de boeg staat. Waarin we weer onze waarde voor de baas gaan bewijzen. Dus, tot zover maar weer.