www.simonfaber.eu

Het wordt saai. De weken gaan echt nu naadloos in elkaar over. De werkweek zitten we opgehokt, en de weekenden ook. Wel ga ik nog steeds, met inachtneming uiteraard van de vereiste afstandscriteria, met de motor er op uit. In mijn eentje. Ingepakt in motorpak en helm. Handschoenen en laarzen. Om iedereen met een wijde boog rijdend. Zo, heb ik nu aan alle criteria voldaan? Via mijn schoondochter kwam ik aan een fantastische motorapp. Dat ding genereert hele mooie motortochten. Je geeft aan welke afstand je wilt rijden, en de app genereert een route voor je. Voor de liefhebbers onder ons: Calimoto. Een aanrader kan ik u verklappen. Gelukkig is het mooi weer de laatste tijd, dus we kunnen in ieder geval nog buiten zitten. En dat waren alweer de punten van de afgelopen week. Zoals gezegd. Het wordt saai.

We blijven nog steeds opgehokt zitten. En of de duvel er mee speelt, zit je opgehokt, wordt het heel mooi weer. We beginnen al een beetje te wennen aan het thuis werken. En ik moet wel toegeven dat wij best wel in een riante uitgangspositie zitten met thuiswerken. Allebei een eigen werkkamer, geen kleine kinderen meer thuis. Kortom, thuiswerken is voor mij persoonlijk goed te doen. Hoewel je wel je Skype Bingo kaart snel vol hebt. In het weekend nog wel motor tochten gemaakt. En ik ben wellicht een leek, maar ik snap echt niet waarom je een dorp als Kootwijk moet afsluiten uitsluitend voor motor verkeer. Ik bedoel, ik rijd in mijn eentje op de motor. Alle weggebruikers zijn minimaal 2 meter van mij vandaan. Anders zou dat gevaarlijke situaties opleveren, en dan doel ik niet op een corona besmetting. Ik heb zelfs gezicht bedekkende kleding aan (helm). Dus ik zie werkelijk niet in dat je Kootwijk en Culemborg afsluit voor motorverkeer, maar wel hordes mountainbikers/fietsers/wandelaars toelaat. Het zal wel met mijn beperkte intelligentie te maken hebben. Dus hieruit kunt u afleiden dat ik toch nog een paar motor tochten heb ondernomen. Op paasmaandag toch even naar mijn moeder geweest. Heb uiteraard gepaste afstand tot haar gehouden, en zelf mijn gebruikte koffiekop in haar vaatwasmachine gedeponeerd. Maar ze had een klusje voor mij te doen, dus toch maar even bij haar langs gegaan. Verder wil ik niet zoveel kwijt deze week. Maar ik hoop dat het leven weer gauw normaal wordt. We zullen handhaven (Je maintiendrai).

De eerste volledige week in zelf ophok modus zit er weer op. De nadruk in de vorige zin ligt op het woord volledige. Doordat ik normaal al twee dagen in de week thuis werkte, was wellicht de overgang voor mij niet zo groot. We communiceren nu veel met skype. En dat laat af en toe nog wel te wensen over. Op het project circuleert dan nu ook een van het internet geplukt grapje rond, wat een variant is op de bull shit bingo. Maar nu dan de skype bingo genoemd kan worden. Met kreten als: “Hi, can you hear me?” of “Sorry, didn’t catch that, can you repeat?” kan je proberen je bingo kaart te vullen.Maar goed. Genoeg over werk. Het weekend kende, wederom door het ophokken, weinig enerverende zaken. Hoewel… Zaterdag was het mooi weer, dus de motor van stal. Ik was niet de enige in Nederland die dit vervoermiddel koos. Het was weer druk. Op zondag dacht ik dit te kunnen herhalen. Maar er stond wel een stevige woei. Een hele stevige woei. Ik reed op een gegeven moment onder Apeldoorn, langs het Apeldoornse kanaal, en toen kreeg ik toch behoorlijk de wind van opzij. Het waaide zelfs zo stevig dat ik de handdoek in de ring gooide en de terugtocht maar weer aanving. Jammer. Verder geen enerverende zaken vanuit het midden van het land. Dus tot de volgende week maar weer.

De werkweek was weer hetzelfde als de week hiervoor. Corona houdt de maatschappij nog in haar greep, dus we zitten allemaal lekker thuis. Nou ja, lekker. Lekker is anders. Op straat zie je mensen inderdaad afstand van elkaar houden. Maar ik hoorde wel twee kleine meisjes op straat spelen. Jaar of 6 a 7. Zij hadden het volgende spelletje bedacht. Keihard naar elkaar toe rennen en elkaar dan een knuffel geven. Althans dat was, wat ik hoorde de spelregel. Maar meisje nummer 2 haakte toch af voor ze aan de knuffel kon beginnen. En, zal je net zien, zijn we allemaal opgehokt, wordt het mooi weer. In de avonduren en in het weekend toch maar de motor gepakt. Voordeel van de motor: Je zit er alleen op, en je afstand tot je medemens voldoet ook aan alle criteria. Eigenlijk valt er over het weekend weinig te vertellen. Het was, zoals gezegd, lekker weer. Dus hebben we voor het eerst dit seizoen, lekker in de tuin gezeten. En verder valt er weinig te vertellen ben ik bang.

Afgelopen maandag nog naar Antwerpen gereden. Ik zou in het team komen te zitten wat zijn opwachting ging maken bij de klant op maandag en dinsdag. Maar tijden veranderen snel. In de loop van de dag vaardigde de klant de verordening uit dat iedereen maar thuis moest gaan werken. Niet geheel onverwacht, maar ik kon mijn hotel maar meteen weer annuleren. Dus op maandag avond was ik alweer thuis bij moeder de vrouw. De rest van de week thuis gewerkt. En dat is tegenwoordig goed te doen. Je werkt veel met skype, maar daar valt wel overheen te komen. Op woensdag appte Martijn nog in de motorrijdersclubwhatsapp wie er zin had om even een stukje te gaan rijden. Onder het motto: Een tevreden motorrijder is geen coronaverspreider. Dus op woensdag avond verzamelen bij Martijn en zijn we met Martijn, zijn verloofde, Ruben en een vriend van Martijn een klein tochtje wezen maken. En nu zie ik u denken. Ho even Faber! Martijn en een verloofde ?!? Watskebeurt !!. Martijn was twee weken geleden nog naar IJsland op vakantie gegaan met zijn vriendin. En daar heeft hij haar ten huwelijk gevraagd. Dus hij ging heen met zijn vriendin, en komt terug met zijn verloofde. We zijn hier uiteraard heel blij mede. En zo ging de werkweek weer verder naar het weekend. En in het weekend heb ik het motto Een tevreden motorrijder is geen coronaverspreider weer eer aan gedaan. Het was per slot van rekening nog mooi weer. Wel een stevig briesje trouwens. Op zondag was het trouwens overal wel rustig. Tot een uur of twee. Toen zag ik wel overal wandelaars en fietsers uit hun cocon kruipen. En verder dus opgehokt gezeten. Het is niet anders.