www.simonfaber.eu

Vorige week besloot ik met een mooie cliff hanger. Mijn NAS die stuk was gegaan. Om preciezer te zijn, een van de harde schijven in de NAS was stuk gegaan. Dus van de week maar eens gekeken of mijn back-up nog van redelijke kwaliteit was. Snel op mijn NAS wederom het back-up programma geïnstalleerd en herstellen maar.
Met angst en beven een back-up terug gezet. En dat is nog een taak met een redelijk grote doorlooptijd kan ik u vertellen. Hij was zeker bijna twee dagen bezig om de gegevens terug te halen! Maar gelukkig kon ik na die twee dagen constateren dat ik bijna alles weer terug had. Het weekend dan maar. Zaterdag zag ik nog wel mijn kans schoon om snel nog een rondje veluwe/flevo polder te rijden. Want het was zaterdag nog best wel goed weer. Daarna nog weer snel de benodigde programmatuur herinstalleren op mijn NAS, en toen kon ik weer met een gerust hart vast stellen dat ook mijn web zijde weer compleet hersteld was. Mijn trouwe volgers kunnen weer gerust zijn.
Op zondag was er een harde woei in Nederland. Door de overheid werd groot alarm gegeven, en men kreeg de indruk dat dit de moeder aller stormen zou worden. Nu kan het aan mij liggen, ik woon per slot van rekening niet aan de kust, maar ik vond het allemaal wel mee vallen. Goed het was een pittige bries die over ons heen trok, maar vroeger (opa verteld) waren de stormen toch wel erger. Ik kan mij in ieder geval november stormen herinneren toen ik naar de middelbare school ging, waarbij dakpannen van huizen werden geblazen, bomen de wegen versperden en ik toch braaf op het fietsje naar school reed. Of een aantal jaren geleden toen het zo hard stormde dat het dak van de school tegenover mijn huis compleet werd stuk geblazen. Maar daar was nu helemaal geen sprake van. In ieder geval in de middag nog mijn moeder opgehaald om bij ons een borrel te komen drinken en een hapje mee te eten. Was dus een aangename zondag, terwijl de wind om het huis woei.
En daar zal ik het deze week weer bij laten.

Deze week was ik iets langer in België dan gepland. Op donderdag avond “vierde” een collega het feit dat hij mijn werkgever ging verlaten. Een afscheid dus. Met een aantal personen van het project dus naar de kroeg geweest. Nu is dat in Antwerpen zeker geen straf. Ik persoonlijk ga zeker deze collega missen. Maar ja. Je bent nog geen 30, en dan wil je nog wel wat anders dan alleen mijn werkgever zien. Ik begrijp dat volkomen, omdat ik datzelfde ook deed op zijn leeftijd. Maar het was wel gezellig. Dat dan weer wel. Op zaterdag stond er een straf windje, maar dat weerhield mij er niet van om de motor uit de garage te halen en te gaan rijden. Lekker over de dijk langs de Lek. Hangend in de wind. Op zondag had ik mezelf beloofd dat ik een poosje ging liggen weken in bad. Boekje erbij, koffie erbij, muziekje erbij…… Maar mijn telefoon kon geen verbinding krijgen naar mijn NAS, waar mijn muziek vandaan moet komen. Nader onderzoek leerde me dat een van mijn schijven de geest had gegeven. En natuurlijk geen RAID 1 toegepast. Gelukkig had ik al een schijf een poos geleden besteld. Want ik zag al een poosje de bad sectors groeien en groeien. Anyway…. Ben dus verder bezig geweest met mijn NAS, zoals u kan voorstellen. Hopelijk heb ik een goede back-up. Bijkomend voordeel was wel dat het toch rotweer was zondag. Dus ik kon toch niet naar buiten………. En dat was het weer voor deze week.

De afgelopen week ging eigenlijk rimpelloos voorbij. Wel loopt er iets niet helemaal goed op het project. Dinsdag maar even een gesprek met mijn projectleider hebben. En eigenlijk valt er over het weekend, zo vlak voor Blue Monday, ook niet veel te vertellen. Geen spannende zaken meegemaakt eigenlijk. De gebruikelijke dingen die u reeds van mij gewend bent. Dus zullen we het hier maar dit keer bij laten.

Zaken gaan niet helemaal zoals ik ze gewenst had in België. En dat vind ik jammer. Voorlopig wil ik er nog niet veel over kwijt, want ik wil eerst even kijken hoe de zaken zich gaan ontvouwen. Maar helemaal jofel vind ik het niet gaan. Goed, dan het weekend maar? Zaterdag even op visite geweest bij Martijn. Zijn vriendin zit een beetje in de lappenmand en moet binnenkort in een ziekenhuis zich laten onderzoeken voor haar maagklachten. Dus waren we er om ze een steuntje in de rug te geven. Op zondag kwam mijn zus en haar man. Al vroeg in de morgen. Marjolein nam ze mee om een stukje te gaan rijden met paard en wagen. Ze kan namelijk sinds kort mennen, dus ging mijn zus en zwager mee om dit eens te bekijken. Na dit uitstapje ging de bups weer naar Hoevelaken en haalden we ook mijn moeder op om gezellig met zijn allen bij ons te borrelen voor de open haard. Die ik ook aangestoken had. Want dat mag nog net. En dat was het alweer voor deze week. We melden ons volgende week weer.

Hoewel januari alweer halverwege is, wil ik toch mijn beste wensen voor het komende jaar toekomen aan mijn trouw lezerspubliek. Dat dit jaar maar een mooi jaar mag worden. Goed, dan nu weer verder met het vastleggen van de belevenissen. U heeft mij een aantal weken weer gemist. En dan weet menigeen wel wat dat betekent. Ik ben weer weg geweest. Dit keer ging de reis naar Florida. Op 19 december pakten we het vliegtuig naar het land van onbegrensde mogelijkheden. Dit keer ging ook mijn moeder mee. Zij wilde de feestdagen niet thuis doorbrengen, en ging daarom graag met ons mee. In Amerika hebben we ons weer goed vermaakt. Marjolein kocht zelfs een mini kerstboompje en een kerst stukje om het kerstgevoel toch een beetje te houden. Je wilt namelijk best een beetje vergeten dat het kerst is, als het 25 graden Celsius is. In deze vakantie verder nog naar Miami geweest, de Everglades en een van de Key eilanden. Kortom, de dagen vlogen voorbij. Uiteraard heb ik dit jaar ook meegedaan aan de traditionele nieuwjaar duik. Ik ben dus best wel weer stoer bezig geweest (het water in het zwembad was gelukkig verwarmd). Maar aan alle goede zaken komt weer een eind, dus vrijdag in de middag stonden we weer in Nederland voor de deur. Het harde leven kan weer beginnen. Op zaterdag nog wel even gekeken of mijn motor nog wilde starten. Dat was gelukkig het geval. Nou en dan moet je meteen maar even kijken of je het nog niet verleerd bent natuurlijk. In de middag kwam Martijn nog even langs, om te zien of zijn ouders inderdaad de tocht weer overleefd hadden. Zondag weinig uitgevoerd. Dat lag ook aan het feit dat het een en ander aan huishoudelijk gezeur moest gebeuren. In de middag nog gezellig de haard aangestoken (nu het nog mag) en op deze wijze de afgelopen periode weer overdacht. En nu mogen we weer aan het werk!