www.simonfaber.eu

De afgelopen week was mijn laatste werkweek in België. Hoewel ik sinds het ophokken natuurlijk alleen thuis werkte. Maar goed. Na 1 jaar 7 maanden en 10 dagen kwam er weer een eind aan mijn opdracht. Maar aan een rustig afbouwen hoefde ik niet te denken. Tot de laatste minuut had mijn klant werk voor mij. Dat geeft te denken. Ik heb nu dus in ieder geval internationale ervaring. En ik moet bekennen, het was een leuke ervaring. Donderdag was het hemelvaart. Op die dag uitsluitend dingen gedaan die ik normaal altijd op een vrije dag doe. Vrijdag was ik ook vrij, maar hier staat mij niet zoveel van bij. Te lang geleden. Zaterdag kwam nog een vriend uit de stad van Sodom en Gomorra langs. Die hadden we een poos niet gezien (hoe zou dat komen?). Dus dat was wel gezellig. En om in de visite sferen te blijven kwam op zondag Ruben nog even langs. En natuurlijk bleef hij meteen ook even eten. Lekker bij moeders pappot. Maar voor Ruben ter visite kwam moest ik toch echt nog zeer noodzakelijk mijn aquarium kuizen. Dat kon echt niet langer zo. Vissen waren weer zeer dankbaar toen ik dat gedaan had. Zo kunt u lezen dat ik weer een heel gezellig weekend heb beleefd. Op maandag ga ik beginnen bij mijn nieuwe klant. Maar dat zijn belevenissen voor de volgende keer.

 

Afgelopen week werd mijn moeder 81 jaar. Ik ben in de avond nog even bij haar langs geweest, maar het was dit jaar wel een bijzonder karige opkomst op haar verjaardag, zoals u zich voor kan stellen. Wel had ze een hele hoop telefoontjes gehad, maar Marjolein en ik waren de enige visite die ze de hele dag heeft gehad. Op donderdag was mijn aanstaande schoondochter jarig. En hier was sprake van een estafette visite. Toen wij kwamen gingen net twee vriendinnen van haar de deur weer uit. En toen een uur later haar eigen ouders kwamen, waren wij degenen die het veld ruimden. Visite in toegewezen tijdslots. Het is weer wat anders. En dat was de werkweek alweer. Waar ik alleen nog van kan vermelden dat ik mijn taken voor mijn Belgische klant aan het afronden ben. Het weekend dan maar. Op zaterdag middag toch nog maar even naar mijn moeder gegaan. Even gezellig een borreltje drinken met haar. En dat was alweer het sociale gedeelte van het weekend. Uiteraard heb ik in het weekend nog een paar keer het stalen ros bestegen, en heb weer genoten van Nederland. Ik merk wel dat steeds meer motormuizen uit hun holletjes komen, en je blijft dan ook groeten onderweg. Verder weinig nieuws. We kabbelen voort.

Zo, mijn volgende opdracht is ook bekend. Afgelopen vrijdag had ik eigenlijk vrij (1 mei is een nationale feestdag in België). Zou niet weten waarvoor, want een dag voor de arbeid is zo 1920. Maar goed, dat was voor mij een uitgelezen moment om even een intake gesprek te hebben via de laptop. Is weer eens wat anders dan elkaar in real life te ontmoeten. Ik had, uiteraard, voor de intake mijzelf netjes voorzien van een stropdas. Dat wekte toch enige hilariteit bij mijn gesprekspartners. Maar ik zou niet weten waarom. Waarom is een stropdas bij een intake als je elkaar in het echt ontmoet niet vreemd, maar zodra de intake vanuit huis gebeurt is het blijkbaar wel vreemd. Vreemd! Maar goed, ik kwam met de klant overeen dat ik eind mei bij ze ga beginnen. In het begin uiteraard via thuiswerken. Ben benieuwd hoe het inwerken op afstand gaat gebeuren, maar dat zie ik dan wel. Verder het weekend maar bespreken. Dat kan weer relatief kort. Zaterdag was het niet zulk fijn weder, dus wat administratieve zaken geregeld, en weer eens old skool zitten gamen op de pc. Zondag nog er wel op uit geweest, maar verder niet zoveel uitgevoerd. Dus zal ik het deze week hier maar weer bij laten.

De weken beginnen ernstig op elkaar te lijken. En ik besef eigenlijk dat ik totaal niet mag klagen. Onze kinderen zijn de deur uit, en daardoor hebben Marjolein en ik allebei een eigen werkkamer, van waaruit je ongestoord met collega’s kan bellen. Net echt. Maar ik begin toch wel te verlangen naar het einde der coronatijden. Ik kan me ook helemaal niet meer herinneren wat in de werkweek nu voor spannende dingen zijn gebeurt. Ik ben met de laatste loodjes bezig bij mijn huidige klant. Voordeel daarbij is dat veel van de perikelen die nu bij mijn klant spelen mij niet meer raken. Politieke issues die voorbij komen raken mij nu stukken minder. En ik ben lekker met een mooi af te kaderen laatste beetje werk bezig. Goed. To zover het werk. Het weekend dan maar. Omdat het zondag Moederdag was, hebben we mijn moeder op zaterdag opgehaald voor een tochtje over de Veluwe. En voor u begint te piepen: Corona afstanden, maatregelen, bla bla bla… Allemaal in acht genomen. We hadden op de weer voorspelling gezien dat het zaterdag een hele mooie dag zou worden, en zondag zou het wat dat betreft minder worden. Dus zaterdag mijn moeder meegenomen om de schoonheid van de Veluwe te laten bewonderen. Op zondag was het Moederdag. Dus kwamen onze kinderen ook nog even acte de presence geven. Toch lekker in de tuin kunnen zitten, ondanks dat het weer minder zou zijn dan zaterdag. En uiteraard was dit allemaal zeer genoeglijk. En daarmee zijn we meteen aangekomen aan het eind van deze bespreking. Ik hoop dat u er van genoten heeft.

Het ziet er naar uit dat ik niet meer naar België hoef. Afgelopen maandag kregen we te horen dat de klant het weer helemaal anders wil, qua project organisatie, en dat er nu geen behoefte meer is aan een groot aantal externen. Dus dat betekent dat ik aan mijn laatste weken aan deze opdracht bezig ben. Veel dingen afmaken, overdracht enzovoort, zal op de planning staan de komende weken. Ik vind het op zich wel jammer. Ik kwam graag in België. Maar aan de andere kant, het hoort allemaal bij het werken als externe consultant. Het is niet anders. Proberen om in ieder geval zo netjes mogelijk hier de boel af te ronden. En kijken of er in tijden van corona makkelijk een nieuwe opdracht gescoord kan worden. Ik was de laatste jaren hier ernstig in verwend, maar ik krijg nu toch de indruk dat een hoop bedrijven in deze tijden niet zo makkelijk een externe inhuren. We gaan het beleven. Verder door naar het weekend. Het is nog steeds tijden van corona, dus dat heeft een serieuze impact op je weekend gebeurtenissen. Wel heb ik zaterdag even de scootmobiel van mijn moeder bewonderd. Martijn kon via zijn schoonfamilie aan een scootmobiel komen en vroeg eerst aan mij of dit wellicht iets voor zijn oma was. Mijn moeder was eerst een beetje afhoudend, maar was wel heel gevoelig voor het feit dat hierdoor haar actieradius weer enorm vergroot zou worden. Dus zaterdag even bij haar kijken, en de scootmobiel bewonderd. Op zondag meldde Martijn dat hij wel zin had in een motortochtje, en of ik mee wilde. Dat hoef je tegen mij nooit twee maal te zeggen. Dus op zondag met zijn drieën een tochtje over de Veluwe gemaakt. Met inachtneming van de beperkingen!! Ik kan dit uiteraard niet genoeg benadrukken, want je verrader slaapt nooit. Anyway. Martijn en zijn verloofde waren zeer content met de door mij uitgestippelde route. Ze vonden het erg mooi. En ik was ook uiteraard weer blij. Verder de dag in de tuin doorgebracht. Want het was mooi weer. En dat was het weer voor deze week.