www.simonfaber.eu

Wat is er gebeurd de afgelopen week ? Qua werk is alles lekker grijs. Ik weet dat ik weer druk geweest ben, maar waarmee is voor mij ook een groot raadsel. Ondertussen hebben mijn kinderen de toegevoegde waarde van ADSL duidelijk ontdekt. Martijn is op het net driftig bezig in groepsverband oorlogspelletjes te spelen. Ook is hij erachter gekomen dat je een hoop demo's van spellen rap kan downloaden. (Pap, ik heb een demo versie van Worms 3D gedownload, het was ongeveer 100 Mb groot !). En hierin is hij ook redelijk enthousiast geworden. Ik heb weliswaar geen gratis datalimiet, maar ik ga toch maar eens kijken wat men precies verstaat onder fair use policy ;-) Verder dan maar weer met het weekend. Ik heb wederom genoten van een rustig weekend. Zaterdag nog een paar klusjes opgeknapt, en des middags mijn schoonvader ter visite gehad. De zondag bracht uiteraard weer het F1 geweld op de buis. Dit was weer een leuke race, hoewel ik Spa mooier vond. Toch een knappe prestatie van dhr Schoenmaker om na een spin toch nog als tweede te eindigen. En ik ben er van overtuigd dat als hij echt wilde, hij ook nog wel eerste had kunnen worden. Verder geen bijzonderheden meer uit deze hoek. Doeiiiii !

De afgelopen week stond voor mij in het teken van Frances. Jawel geachte lezer (es), voor het eerst in 200 jaar werd het paradijs op aarde voor de tweede maal in een maand getroffen door een hurricane, luisterend naar de naam Frances. Op het moment van schrijven weet ik nog niet of ik schade heb opgelopen, en zo ja, hoeveel. Maar ik blijf wel optimistisch, als ik echt bijzonder veel schade had, had ik dit hopelijk al wel vernomen. De werkweek kenmerkte zich doordat hij voor mij maar 4 werkdagen telde. Sommige mensen moeten cursus geven, anderen mogen ze ontvangen. Ik moet nog blijkbaar veel leren, dus vrijdag maar ter cursus getogen. Helaas hield men geen cursus tijden aan tijdens dit gebeuren. Ik ben gewend dat een cursus toch om een uur of vier wel afgelopen is, maar hier hield men ons toch bezig tot ca. 17:16:45. En dat op vrijdag !!!!! Verder stond de week in het teken van ADSL. Op aandringen van mijn kroost en wederhelft, moest de familie Faber ook opgestoten worden in de vaart der volkeren. Het kroost zag wel brood in een snelle verbinding, de wederhelft had economische motieven voor een ADSL verbinding. Want dan kon de ISDN lijn opgezegd worden. Aldus geschiedde. Het pakket was in de loop van de vorige week gearriveerd, dus ondergetekende kon het afgelopen weekend doorbrengen met het installeren van ADSL op de verschillende computers van het Faber netwerk. En de eerste resultaten zijn inderdaad positief te noemen. Zeker 7 maal sneller als wat ik met ISDN gewent was, dus dat viel niet tegen. Tevens hadden de heer en mevrouw Faber het weekend voor ons alleen. Dit is ook het jaargetijde van de verschillende kampen. Vorige week was Ruben al op schoolkamp, deze week gingen de beide broers op judokamp. Van vrijdagmiddag tot zondagmiddag. Om dit te vieren zijn Marjolein en ik dus op vrijdagavond maar uit eten geweest. Dat was toch wel enige tijd geleden, dat wij alleen uit eten konden. Lekker een T bone zitten schransen bij de plaatselijke Italiaan. Uiteraard wel op zijn Italiaans klaar gemaakt, en ook nu mag ik de kreet LEKKUUUUUURHHH aanheffen. Zaterdag, zoals reeds opgemerkt ge-ADSLt en zondag eerst maar eens op visite geweest bij mijn ouders. Lekker in het zonnetje in de tuin doorgebracht. Om half drie diende ik mijn kinderen weer op te halen uit het mooi gelegen Vierhouten. Ze hadden gelukkig veel plezier gehad, en hadden verhalen genoeg. Aldus weer herenigd spoedde het weekend zich daarna weer naar het einde. De komende week wordt weer een spannende want wellicht ligt dan hurricane Ivan voor de deur.

Het is alweer of ik nooit weggeweest ben. We lopen weer geheel in de tredmolen van het dagelijks zwoegen en zweten. Tijdens mijn vakantie had ik het hardlopen wel bijgehouden, maar de laatste week dat ik daar was, en de eerste week hier, was het er compleet bij ingeschoten. Dus de afgelopen week maar weer eens de wondersloffen aangetrokken. En gelukkig kon ik afgelopen vrijdag alweer constateren dat mijn conditie weer aan het terugkomen is. Ik zit immers op een leeftijd, dat je niet ongestraft twee weken niets meer aan je conditie kan doen. Zaterdag was een beetje drukke dag voor de Fabertjes. Om diverse redenen hadden wij besloten om de verjaardagen van ons gezin allemaal in een keer te vieren. Dan ben je er ook in een keer vanaf ! En zaterdag was het zover. Deze dag was uitverkoren omdat hij nog lekker in augustus was (vaak mooi weer) en in de buurt van de verjaardag van een van mijn kinderen (Ruben). Oorspronkelijk wilden wij een BBQ houden, maar in de vakantie hadden we al bedacht dat een eenvoudige, doch voedzame Chinees ook wel heel makkelijk was. We hadden zo'n 50 personen uitgenodigd, dus we hoopten dat we een beetje mooi weer zouden hebben. Dan kon ik ook nog mijn visite in de tuin kwijt. Op vrijdag hadden Marjolein en mijn vader nog een party tent in de tuin opgezet, en op zaterdagmorgen zag ik een van de regen druipende tent in mijn tuin staan, toen ik naar buiten keek. Dat voorspelde niet veel goeds. Wat dat betreft zaten we met gekruiste vingers af te wachten of het weer nog zou om slaan. Ik moest er namelijk niet aan denken dat ik 50 man in mijn huis moest herbergen, dat zou wat krap worden. Gelukkig klaarde het in de middag op. Echt mooi weer werd het niet, maar het was in elk geval droog en redelijk van temperatuur. Zodoende werd het toch nog gezellig ! Ook de Chinees had zich goed uitgeslooft, wij hadden het voedsel als een buffet aan onze gasten gepresenteerd, en dat viel in goede aarde. Traditiegetrouw was er natuurlijk weer teveel voedsel door de Chinees verstrekt, dus ik zal de komende maanden nog wel chinees eten. Op zondag kon ik persoonlijk dan ook mijn Babi Pangang score op 2 zetten. Verder bestond de zondag uit opruimen. Het is verbazend hoeveel troep 50 mensen kunnen veroorzaken. Na de gedane arbeid, bestond de rest van de zondag uit glazig voor me uit staren, en bijkomen van de vermoeienissen van de zaterdag. Nu maar weer afwachten wat de rest van de week brenge mogen.

De afgelopen week weer gezellig met werken doorgebracht. Veel bijzonders gebeurde er niet. Ruben ging woensdag op kamp. Dit kamp ging uit van zijn school. Die laten alle brugklassers de eerste week een kennismakingskamp meemaken. Vrijdag keerde de kamper, een beetje brak, weer terug op het ouderlijk nest. Het weekend hadden we geen afspraken op de agenda staan, dus die had ik dan maar zelf gevuld met klussen. Eerst moest ik met Ruben de stad in. Van zijn zakgeld en verjaardagsgelden had hij eindelijk genoeg geld bijeen gespaard voor een harde schijf voor zijn PC. Dus pa moest mee om dat ding aan te schaffen. Uiteraard moest deze ook na aanschaf ingebouwd worden. Ook heb ik mij een ADSL pakket aangeschaft, en het doe het zelf pakket zat zaterdag bij de post. Helaas ! Ik heb weer een afwijkende telefoon situatie thuis. Geen van mijn telefoon aansluitingen is als hoofdtelefoon aan te wijzen, en in de meterkast is niet de, door de brochure beloofde, aansluiting te vinden alwaar ik de splitter op aan kan sluiten @#$%! Dus dat wordt weer bellen naar mijn provider. Zondag vond ik dat mijn vissen wel heel erg zielig uit het aquarium keken, dus heb ik, uit de goedheid van mijn hart, besloten om hun woonomgeving maar eens te reinigen. Uiteraard heb ik nog zondag F1 gekeken. Zonder meer de mooiste race van het seizoen. Geweldige race ! We weten nu het geheim voor een boeiende race. Gooi gewoon 4 maal de safety car in de strijd, en iedereen kan de Ferrari's een beetje bijhouden ;-)

Afgelopen week stond in het teken van Charlie. U weet wel, die windbuil die het o zo fraaie Florida teisterde. Mijn gezin was nog aanwezig daar, en dat maakt toch wel dat je je wat meer betrokken voelt bij de gebeurtenissen daar. Eerst was woensdag ineens een plotselinge, hevige storm opgestoken. Deze storm had maar 10 minuten geduurd, maar was krachtig genoeg om een boom uit mijn tuin te ontwortelen en in de tuin van de buren te kwakken. Hierbij miste de boom op een meter na het huis van mijn achterburen. En toen kwam Charlie. Uit de eerste berichten bleek dat wij waarschijnlijk net Charlie zouden missen, of op het randje zouden zitten van het geprojecteerde pad. Maar op donderdagavond bleek dat Charlie van het rechte pad was afgeweken, en nu richting Orlando kwam. Marjolein zag dit tot haar ontsteltenis aan. Zij zou op vrijdag met het vliegtuig naar Nederland terugkeren, en zag tot haar schrik dat de schuilkelders op donderdagavond al open gingen. Zij besloot toen maar om terstond in te pakken en richting het vliegveld te gaan. Ook het vliegveld is hurricane-proof, bovendien wist ze niet of zij op vrijdagochtend nog wel in staat was om het vliegveld te bereiken. Dus het restant van de nacht bracht zij door met de kinderen in het hotel van het vliegveld. De volgende dag was het de gebruikelijke stilte voor de storm. Het was nog prachtig weer, en ook toen zij zich voor haar vlucht had ingecheked was het nog mooi weer. Wel zag zij op de monitoren dat er steeds meer vluchten gecanceled werden. En dat die vluchten ook steeds vroeger waren. Eerst waren alle vluchten na 4 uur gecanceled, maar algauw waren ook alle vluchten na 3 uur gecanceled. Haar vlucht vertrok om 2 uur, en toen zij in het vliegtuig zat begon het toch wel erg snel te betrekken. Toen ook de piloot ook nog aan alle passagiers vroeg om zelf de kastjes dicht te doen, zodat ze zo spoedig mogelijk konden opstijgen, werd het wel duidelijk dat haast geboden was. Uit het raampje kon ze nog zien dat aan een kant van het vliegtuig de lucht pikzwart geworden was. De piloot had last van haast, want hij steeg wel heel snel op. Als men een vliegtuig laat starten, dient het vliegtuig altijd met tegenwind te vertrekken. Dus dit hield in dat het vliegtuig richting Charlie moest vliegen. Vandaar dat de piloot voor een iets steilier vluchtpad koos dan te doen gebruikelijk. Marjolein had het idee dat ze in een achtbaan zat, toch al niet haar favoriete kermis atractie. Ze stegen zo snel op dat ze er licht van in het hoofd van werd. Toen ze op kruishoogte aangekomen waren wist de piloot te melden dat ze de storm op 1,6 km afstand hadden gemist. Zij waren dan ook het laatste vliegtuig wat Orlando kon verlaten. Mijn gezin was dus in veiligheid, en dat wat toch het voornaamste. Zaterdagochtend kon ik ze dan ook in mijn armern drukken. Toen kon ik dan zorgen maken over andere zaken, zoals wat voor schade zou Charlie aanrichten aan mijn huis. Uiteraard was niemand te bereiken in het Floridase. Uiteindelijk kreeg ik maandagochtend het verlossende mailtje van mijn beheerder ter plekke. In tegenstelling tot vele anderen heb ik weinig schade. Zelfs zo weinig dat het niet de moeite waard is om de verzekering in te schakelen, omdat het onder mijn eigen risico valt. Dus ik ben nog steeds in bussines. Wel hebben ze daar waarschijnlijk een week lang nog geen stroom, en hebben de benzinepompen nog geen benzine. Verder het weekend een beetje rustig doorgebracht. Zondag nog mijn ouders en schoonvader ter visite gehad. Dit om onze thuiskomst te vieren. De F1 race opgenomen en deze 's avonds nog even afgekeken. Saaie wedstrijd. Nauwelijks nog een strijd om een positie kunnen waarnemen. En dat voor mijn eerste wedstrijd in 6 weken. Goed dan nu maar weer aan het werk,