Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2004
- Hits: 848
Weer lekker druk geweest op het werk, maar daar zullen we het verder niet over hebben. Het weekend begon naar mijn gevoel op zaterdag. Zaterdag was de dag van het Nederlands kampioenschap Judo voor de jeugd onder de 15 jaar. En Martijn mocht daar heen. Wel spannend als je daar als ouder de verrichtingen van je kroost volgt. Ja, beste lezers, ik was mee. Het festijn vond plaats in Den Bosch ('s-Hertogenbosch voor de intimi). Zoals gezegd, het was spannend. Martijn geraakte tot aan de kwart finales, maar ging toen onderuit tegen een jongen die echt sterker was. Het is jammer, maar daar kan je dan wel vrede mee hebben. Hij kwam door dit verlies terecht in een poule die daar om de derde plek mocht strijden. Helaas, daar speelde hij een goede wedstrijd, en daar werd weer het nadeel van een jury systeem duidelijk. Martijn scoorde een punt, en dat werd vervolgens door de scheidsrechter aan zijn tegenstander toegewezen. Protesteren helpt helaas niet, dus ook geen derde plek voor onze Martijn. Uiteidelijk werd hij dus zesde. Hijzelf was zeer teleurgesteld over dit resultaat. Ikzelf vind het uiteraard fantastisch dat hij zich kan meten met de top tien van Nederland. Om drie uur was de familie weer in het centrum van Nederland, waarna we nog een paar uurtjes van het mooie weer konden genieten. Om zeven uur brachten we het kroost weer naar mijn ouders. Marjolein en ik moesten nog ter verjaardag naar het verre Enschede, en het was dus een uitkomst dat mijn kinderen bij mijn ouders konden logeren. Een gezellige verjaardag daar gevierd, en het werd toch nog vrij laat voor ik weer thuis tussen de lakens kon kruipen. En hoewel de wijzen toch uit het oosten kwamen, heb ik ze daar helaas niet aangetroffen ! Zondag een beetje sloerig in de rakke (als ik mij de uitdrukking goed kan herrineren), dus een beetje piano aangedaan. Eerst nog wel even mijn kinderen opgehaald bij mijn ouders, maar daarna weer rap op huis aan. De F1 race uiteraard nog gevolgd, waarbij ik me toch vermaakt heb. Bert, nog gefeliciteerd met het finishen van Raikonen. ;-)) Daarna een beetje biljarten in de tuin met mijn zonen. Je houdt je hart vast als Ruben een stoot op het laken wil wagen, maar het laken en de keu's hebben het gelukkig ook overleefd. Kortom het was relaxen op de daarvoor ingestelde rustdag. Tot zover de lezing uit Hoevelaken.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2004
- Hits: 821
Het was voornamelijk een kort weekje, de afgelopen week. Maar dat zal ook u niet ontgaan zijn. Ook mijn bijdrage zal kort zijn, want niet veel meegemaakt dit keer. Zaterdag was een bijzonder aangename, zonnige dag. Wederom was ik alleen thuis met mijn jongste spruit. Martijn mocht niet naar een judo toernooi toe. Omdat hij zich gekwalificeerd heeft voor het NK, leek het zijn trainer niet verstandig om zaterdag aan een judotoernooi mee te doen. Volgens zijn trainer is hij zeker een kanshebber, en wil hij niet de kans lopen dat hij zich voor die tijd nog even blesseerd. Maar dat betekent dus niet dat je niet naar judo mag gaan kijken, dus hij reed met een vriendje mee naar maassluis om zijn vrienden dan maar aan te gaan moedigen. Marjolein moest werken op zaterdag, en dus is de verklaring gegeven waarom ik alleen met Ruben thuis zat. Vanwege het mooie weer maar wat buitenhuis klusjes verzonnen. Dit kon uiteraard niet te lang gebeuren, dus op tijd ophouden en lekker in het zonnetje zitten. Zondag was beduidend minder mooi weer, maar zaterdags had ik geconstateerd dat mijn tuin toch wel mooi groen was geworden, maar dat het meeste groen toch niet de bedoeling was. Het motto van die dag was dan ook: Wieden in het zweet uws aanschijns. Blijkbaar heb ik toen toch spieren gebruikt waarvan ik het bestaan niet eens van wist, want op het moment van schrijven heb ik nog spierpijn. In elk geval was ik nog net voor de malse regenbuitjes klaar met het tuingebeuren. Verder weinig ondernomen of ondergaan, dus dit wast weer
- Details
- Written by Simon
- Category: 2004
- Hits: 820
De afgelopen week mocht ik mij nog melden op de school van Martijn. Het was weer ouderavond tijd. Gelukkig hebben we over hem, qua schoolprestaties, weinig te klagen. Hij doet zijn best, en meer kan je niet verlangen. Het waren dan ook korte gesprekjes die ik met zijn leraren had. Vrijdagavond was ik kapot. Om deze reden besloot ik dan ook maar, om het looprondje te laten schieten, en lekker passief met bier, chips en afstandsbediening op de bank te gaan hangen. Zaterdag viel voor Ruben zijn judotoernooi uit, nog vanwege zijn nekblessure. Dus was zaterdag tot gezinsdag gebombardeerd in huize Faber. Wat doet men op zo'n gezinsdag te huize Faber ? Weinig, beste lezer(es), bitter weinig. Maar goed, deze rustdag konden we ook wel gebruiken. Zondag ging Marjolein met Ruben naar een gezellig samenzijn met haar familie. Ondergetekende was met Martijn op weg naar het pittoreske Nijmegen Dukenburg. Daar werd, op een gezellig industrieterrein, in een sporthal een belangrijk judotoernooi gehouden. Om tien uur vertrokken Martijn en ik van huis, om half zes waren we weer terug. Met medeneming van een fraaie beker behorende bij een 1e plaats. Als hij nou een jaar ouder was geweest, had hij meteen qualificatie punten gehaald met dit toernooi, om uitgezonden te mogen worden naar de EK. Ik was echter niet vergeten dat zondag ook F1 dag was. En met een vooruitziende blik had ik dan ook de videorecorder geprogrammeerd. In de gids stond weliswaar dat de uitzending om 12:30 zou beginnen, maar al dat geleuter vooraf had ik niet zo'n behoefte aan, dus ik stel de video mooi af op 13:45. Dus toen bij mij de recorder aan sprong, had men reeds tien ronden geraced :-( Toch nog veel mooie inhaalacties mogen bewonderen, weliswaar niet aan de kop van het peleton, maar goed. 's Avonds nog even Dead like me gekeken en toen maar weer ter bedde.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2004
- Hits: 845
De afgelopen week was er weer bijna een uit duizenden. Behalve vrijdag dan. Mijn klantenkring (overheid) hadden de kantoren gesloten, dus ook geen gezeik van klanten die dag. Was iedere vrijdag maar zo goed. 's Avonds nog mijn rondje van 10 km gelopen, met opvallend gemak mag ik wel zeggen. Dus dat beloofde weer heel wat voor de paasmaandag, wanneer de Leidse Rijn loop van start zou gaan. Zaterdag is Martijn nog kampioen geworden van midden Nederland. Door dit resultaat heeft hij zich gekwalificeerd om aan de Nederlandse kampioenschappen mee te doen die over twee weken in Den Bosch worden gehouden. Hijzelf vind het uiteraard een hele eer dat hij hier aan mee mag doen. En dat is het ook natuurlijk. Zaterdag nog doorgebracht met allerhande klusjes. Van de zondag staat mij niet veel meer bij, dus dat zal wel een rustige dag zijn geweest. En toen bleek dat we maandag ook nog vrij waren. Ik zou die dag mee gaan doen aan de Leidse Rijn loop ! Echter, dat ging dus mooi niet door :-(. De reden voor mijn absentie was dat ik hondsmoe was. De nacht van zondag op maandag heb ik helaas bijna in zijn geheel bewust meegemaakt. Dus ik was behoorlijk brak. De gedachte aan dat ik nog tien km moest hardlopen, vervulde mij met afschuw toen ik uiteindelijk uit arren moede opstond. Ach, dan richt ik mijn hardloop ambities maar op een ander evenement. Op maandagmiddag moest ik dan nog wel naar mijn zus in Alphen aan den Rijn. Zij was jarig op deze dag. Ik was in de veronderstelling dat het toch een vrije dag was, en dat het verkeer wel zou zijn zoals iedere "zondag". Welk een misrekening ! Meteen op de snelweg aangekomen zag ik al een file staan op de A28. Ik ook niet voor een gat te vangen, besloot dan maar over de A1 naar Utrecht te kachelen. Wederom geen verstandige keuze. Bij Bunschoten ook al file. Dan maar gekeerd en alsnog aansluiten in de file op de A28. Toen de file voorbij was, was het leed nog niet helemaal geleden. Wat een stumpers op de weg. Auto's compleet met fietsenrek achterop die met de bloedstollende snelheid van 80 km per uur, hardnekkig op de linker rijbaan blijven rijden, caravans die weer hinderlijk aanwezig zijn in het verkeer, bejaarden die hun jaarlijks autoritje maken.... Kortom, het was weer vreugde en jolijt op het vaderlands wegennet. Uiteindelijk bij mijn zusje, toch nog lekker in het zonnetje gezeten en genoten van het prille voorjaar. Verder heeft deze heer weinig te melden, behalve dan dat ik het uiteraard weer een goed plan vind om te ruineren. Allebei de datums die voorgesteld zijn, is voor mij mogelijk. Hoewel een lichte voorkeur voor de 11e juni aanwezig is.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2004
- Hits: 818
De wekelijkse bijdrage uit Zwolle. De afgelopen week mochten Marjolein en ik, samen met Ruben, een gesprek met zijn meester hebben. Dit gesprek ging over de schoolkeuze die hij nu moet maken. Leraar en ouders waren het erover eens, dat ons Ruben best wel VMBO-T kan, maar dat hij af en toe best wel zijn best mag gaan doen. Het is af en toe een luie dondersteen. We kwamen er namelijk ook achter dat meneer eigenlijk ook allang een werkstuk had moeten inleveren. Daar was hij zelfs nog niet eens aan begonnen ! We houden ons hart vast het komende jaar. Vrijdag vertrok Martijn naar Bremen (Dld). Hij mocht hier aan een zeer zwaar internationaal toernooi meedoen. Jongens die in het nationale judo team van Japan zitten deden ook mee. Kortom, het neusje van de zalm van de wereld kwam daar. Zoals reeds van te voren ook door zijn coach was ingeschat, had hij daar nog weinig in de melk te brokkelen. Hoewel het blijkbaar tijdens zijn wedstrijd er lang naar uit had gezien dat hij de wedstrijd zou winnen. Dat judo toch ook een sport is waarbij je je kan blesseren, bewees Ruben op vrijdag. Tijdens training werd hij door zijn trainings maatje een beetje klunzig gegooid. Gevolg was dat hij op zijn nek landde in plaats van op zijn rug. Marjolein kon dus eerst met hem naar de Eerste Hulp post van het ziekenhuis. Je kan namelijk niet voorzichtig genoeg zijn, met zo'n nek landing. Gelukkig hadden alleen zijn spieren een opdonder gehad. Wervels zaten gelukkig nog op de daar voor bestemde plaats en waren niet gebroken. Hij kon alleen zijn hoofd nauwelijks bewegen. Ook toen hij naar zijn bed ging, bleek dat hij niet zijn hoogslaper in kon klimmen met deze blessure. Gelukkig hebben we nog een opklapbed. Dit maar voor hem in gereedheid gebracht, en hem daar de nacht maar op door laten brengen. Zaterdag diende de familie Faber in elk geval weer gescheiden te worden. Marjolein ging op verjaarvisite bij kennissen van ons. Ik mocht, samen met Ruben, ons gezin vertegenwoordigen op de verjaardag van mijn en zijn neefjes te Alphen. Gelukkig was de pijn in de nek wat afgezwakt. Zaterdagavond kwam Martijn ook weer boven water. Zondag niet veel uitgevoerd. Een beetje met mijn zoons over het netwerk zitten gamen, uiteraard nadat Ruben aandacht aan zijn werkstuk had besteed. Was trouwens wel een kort dagje. Tot zover maar weer de lezing van deze week.