www.simonfaber.eu

Eigenlijk heb ik weinig te melden van de week. Het lopen gaat, voor het eerst sinds maanden, weer zeer voorspoedig. Om de volgende historische woorden te bezigen: Ik heb er weer zin an. Al moet ik wel toegeven dat ik jaloers ben op de loopresultaten van Kast:genoot Bert. Maar, zo troost ik mij dan, hij is ook een jaar jonger dan/als ik. Ik ben onder de indruk van jouw looptijden Bert ! Verder bracht de werkweek mij weinig vreugde. Ook het weekend was er een zonder bijzonderheden, het spiet mie machtig, maar echt nieuws kan ik niet mede delen. Saai, niet waar ! Wellicht heb ik de volgende week meer te melden. Joe never kan tell

De afgelopen week bracht met zich mee, dat ik mij weer kon vervoegen op een, door de school georganiseerde, bijeenkomst. De school van Martijn hield een voorlichtings avond over vakkenpakketten. Hij moet volgend jaar wat vakken laten vallen, en daar hoorde nu toch een voorlichting bij. Ik weet het, ik ben een oudere jongere, maar in mijn tijd moest je het allemaal zelf maar uitzoeken. Resultaat uiteraard: de pret pakketten. Tegenwoordig moet je je pakket afstemmen op vier sectoren. Landbouw, Zorg en Welzijn, Techniek en Economie. Bij deze sectoren horen verplichte vakken, dus ligt het al veel meer vast dan vroeger, wat je wel en niet kan houden. Grootste probleem nu is om te bepalen waar een eventuele vervolgopleiding bij thuis hoort. Zo'n voorlichtingsavond ging helaas wel weer ten koste van een loopavond, maar tot mijn stomme verbazing merk ik ook dat mijn conditie harder vooruitgaat met 2 maal in de week lopen dan met 3 maal in de week. Of hou ik mezelf nu voor de gek ? Zaterdag geen bijzonderheden uitgevoerd, alleen mijn schoonvader ter visite gehad. Zondag mocht ik ter visite. De dochter van mijn zusje, in de volksmond mijn nichtje genoemd, werd 16 winters. Dus ter verjaardag getogen in het winderige Alphen aan den Rijn. Toch weinig van de visite gemerkt, want mijn zwager had een weigerachtig apparaat, waarbij men zijn hoop had gevestigd op mijn ingrijpen. Jawel, het was weer PC tijd. Uiteindelijk maar besloten dat ik de patient maar meenam naar huis om daar op mijn gemak te kijken. Heb ik wat te doen deze week. Joy. Komende week zal een spannende week zijn voor Ruben. Hij heeft nu zijn Cito toets deze week. Spannend, maar daar waarschijnlijk volgende week meer over.

Weinig spannends de afgelopen week. En dat is inclusief het weekend. Op het werk kabbelt alles redelijk verder, en prive is het gelukkig ook niet zo hectisch. Zaterdag de dag weer voor mij gehad. Tot zo'n uur of twee, toen was de familie weer kompleet. Dit maal zonder prijzen, maar dat kan ook gebeuren blijkbaar. Zondag nog relaxter. Alleen een kameraad van Martijn over de vloer gehad. Die jongen brengt altijd wel weer wat leven in de brouwerij, maar verder helemaal niks. Was wel eens lekker zo'n rustig weekend tussen door. Hier wou ik het dan maar weer bij laten.

De werkweek was er een uit duizenden. Op de vrijdag na. Ik weet niet of u die reclame kent van een of ander uitzendbureau, waarin uitgebeeld wordt hoe een uitzendkracht een heel filiaal van een doe het zelf keten draaiende houd ? Nou dat gevoel had ik vrijdag. Alle internen gingen een dagje naar Rosmalen. De externen mochten doorwerken, dit hield in dat ik met Me, Myself and I de hele vrijdagmiddag heb doorgebracht. Eigenlijk wel heel erg lekker, het voelde bijna als een vrije dag aan. Zaterdag gevuld met klusjes en computeren. Voordeel als je een thuisnetwerkje hebt, is het feit dat je dan kunt gamen met je kinderen over het netwerk. Dit vervangt het traditionele ganzenborden ! Ook zaterdag nog de video Pirates of the Caribean bekeken. Voor mij was dit de eerste Johny Depp film die de moeite waard was. Wel lachen deze rolprent. De tegenstrijdigheden in het script maar voor lief genomen, ondanks dat blijft het gewoon een hele leuke film. Zondag moest Martijn in het zeer nabij gelegen Hoogland judoen. Dus heb ik de middag in een sporthal doorgebracht om de verrichtingen weer te bekijken. Op de tribune zat ik dit keer naast een kudde mensen uit Olle Pekel. In de rest van Nederland heeft men het over Oude Pekela, maar zelf hebben ze het over Olle Pekel. Toch wel lachen een paar van die Grunningers naast je. Dat accent is toch wel amusant. Om een indruk te krijgen van hoe dat klinkt zal ik trachten hieronder een impressie proberen weer te geven van een kort gesprekje van mijn tribuneburen.
- "Man, wast joa verdwoald hier ?" (Joh, Was je verkeerd gereden ?)
- "Nee, kwas ja niet verdwoald !" (Hoe kom je erbij, ik was helemaal niet verkeerd gereden !)
- "Ach man, heel Aaamersfoort proat ja der over !" (Klets niet !)
En zo strooide men meer van dit soort verbale pareltjes over mij heen. En zo ging ook de middag in vreugde voorbij. Martijn werd aan het eind van de middag nog derde. En dit waren zo'n beetje weer de belevenissen van een heer uit Hoevelaken.

Heren, als we een blik naar buiten werpen worden we niet vrolijk. Het is grijs en het zeikt. Ik word dat een beetje, erg zat. Dit stuit in hoge mate mijn opmars in de vaart der hardlopers. Want bij regen loop ik niet. Ik ben een mooi (lees: droog) weer loper. Eerst werd ik weerhouden door een algeheel gevoel van malaise (mooi woord voor ziek) en nu kan ik, als ik geluk heb, nog maar een maal per week de lopers aanschieten. Ook heeft dit tinnef weer een negatieve invloed op het rijgedrag van de Nederlandse automobilist. Op de een of andere wijze is een spatje regen vervolgens voor iedereen het sein om op de linkerrijbaan van de snelweg te gaan rijden. En dan niet harder dan 80. Ik ben af en toe bijna in staat om dan maar rechts in te gaan halen. Let wel: Bijna. Ik kan me nog inhouden. Het weekend dan maar weer. De familie was vrij dit weekend. Er werd niet gesport, Martijn en Ruben kwamen erachter dat ze genoeg gespaard hadden met hun zakgeld om respectievelijk een grotere harde schijf dan wel een betere videokaart aan te schaffen. Pa dus met kroost mee naar de stad om deze items te bemachtigen.
Na een succesvol shoppen wederom naar huis gereden alwaar Pa vervolgens de PC's kon uitbreiden met de benodigde hardware. Ook op zaterdag nog even een fillempie gehuurd. Ik had alleen nog maar deel 1 van de Matrix gezien, dus werd het nu wel eens tijd om deel 2 te bewonderen. Ik weet niet of u hem gezien hebt deze film, maar wel een zeer flinterdun verhaal zeg ! Marjolein was halverwege even een half uurtje in slaap gedommeld en toen ze weer wakker werd, kon ik haar in twee zinnen het verloop van het verhaal vertellen. Maar wel geweldige effecten. Ik heb deel 3 uiteraard nog niet gezien, maar ik krijg nu toch sterk de indruk dat ze de hoofdpersoon dan zullen kruisigen om het nog Messiaanser te maken. Over de zondag valt weinig te melden, behalve dat mijn schoonvader nog ter visite kwam, en we verder de dag in gepaste rust hebben doorgebracht.