Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2004
- Hits: 847
Uiteraard stond de afgelopen week in het teken van het jaarlijks terugkerend festijn. De COOL:Reunie. Deze gebeurtenis stelde alle gebeurtenissen eerder deze week uiteraard in de schaduw. En dat is dan ook de reden dat ik mij daar niet al te veel van kan herrinneren. Goed, de reunie dus. Helaas behoorde behalve onze aanstaande vader ook Carro tot de afwezigen. Zij waren echter in gedachten wel bij ons! Wederom was als verzamelpunt Marcel's woonstee gekozen. Ik was degene die het laatste arriveerde, maar dat mocht de pret niet drukken. Na een korte indrink, het besluit genomen om ter stad te tijgen. Meteen kwam hier echter al een preselektie boven drijven. Kinky en onze klusjesman, wilden per velocipede naar de stad. Zij voelden al aan dat de oudere garde waarschijnlijk het niet zo laat zouden maken, en jonge goden als zij nog zijn (29 en jonger), meenden zij dat zij door de fiets als transportmiddel te kiezen, zij onafhankelijk van het vervoer der bejaarden terug zouden kunnen komen. Dus moest eerst de kaart bestudeerd worden om te zien hoe wij ons ter centrum moesten begeven. Dat bleek achteraf niet zo moeilijk, als ik eerst gevreesd had. Voorgaande jaren had ik steevast achter iemand aangereden, en dan let je hoegenaamd niet op waar je rijdt. Maar gelukkig bleek ik het nu ook met behulp van Mental te kunnen vinden. In het centrum van het land aangekomen bleek dat de keuze van de reunie commissie was gevallen op een gezellig restaurant, welke zeer pittoresk gelegen was aan de gracht. Reeds bij aankomst in het pand konden wij constateren dat het niet raadzaam was om dronken de deur uit te stappen van dit etablisement. Het gevaar dat je dan de gracht in sodemieterde was niet denkbeeldig. De keuken bleek bemand te zijn door zeer bekwaam personeel. Ik kan hier dan ook kort over zijn: LEKKUUUUURHHHHHHH ! (Ik hoop dat ik het goed geschreven heb). Veel foto's zijn er helaas niet gemaakt van deze gedenkwaardige avond. De door de reuniecommissie ter beschikking gestelde apparatuur, bleek na vier foto's over lege batterijen te beschikken. Wij zullen dus grotendeels deze reunie in onze herrinneringen moeten koesteren. Een van deze herrineringen zal in mijn geval toch wel de zeer fraaie feestneus zijn die een aanstaande bruid moest dragen ter ere van haar hengstenbal (of is het merriebal?). Zij zaten ook in deze eetlokaliteit. Na afloop van deze voedzame maaltijd nog even verder gereunieerd in een bekend etablisement. In dit etablisement mochten wij in 2002 onze eerste bijeenkomst genieten. Jawel, de vingerhoed! Om half twaalf was het weer oude mannen bedtijd. Afscheid werd van de jeugd genomen. Bij de volgende reunie zal onze klusjesman er waarschijnlijk niet bij zijn, of de reunie vind dan plaats in Down Under. Verder mocht ik de volgende dag nog weer ter verjaardag tijgen in de stad van Dood en Verderf. Marjolein werd helaas ziek in het weekend, dus ik moest alleen naar Sodom en Gomorra. De zondag bracht slechts rust en kalmte. Alles zou zelfs perfect te noemen zijn geweest, als Marjolein ook beter was geweest, maar het virusje wat haar van haar stem heeft beroofd, in ruil voor een splijtende hoofdpijn gooide wat dat betreft roet in het eten. Hier wou ik het nu maar bij laten. Later!
- Details
- Written by Simon
- Category: 2004
- Hits: 804
De werkweek van de afgelopen week is voor mij een groot zwart gat. Niets is mij daar uit bij gebleven, behalve dan dat hij weer ouderwets vijf werkdagen telde. Vrijdag avond begon dan het weekend. Ook ten huize van de Familie Faber. Alleen Marjolein was druk bezig in te pakken. Zij en de kinderen waren dit weekend weer uithuizig. Wederom was Groot Brittannie het reisdoel (its there to be discovered !). En met name de hoofdstad van het verenigd koninkrijk. Zaterdag in alle vroegte (5 uur om precies te zijn) vertrok mijn gezin richting Albion. Dus wederom het hele weekend voor mijzelf. Zaterdag, na het vertrek van mijn gezin, toch maar rap te bedde getogen, om nog even een uiltje te kunnen knappen. Verder de zaterdag met huishoudelijke taken doorgebracht. Wassen, even naar het dorp om wat voer in te slaan, backups maken van CD's. Kortom de dag vloog voorbij. Zondag de DVD Lord of the Rings part III bekeken, en uiteraard het F1 geweld weer bekeken. Jammer van Sato. Zeker omdat ik hem ook in mijn team heb. Ook zeer triest voor Raikonen. Bert, ik heb met je te doen. Zondag nog contact gehad met de Engelandvaarders. Martijn, en dat zal u niet verrassen, ging nog meedoen aan een judotoernooi aldaar. Hij werd daar knap tweede. Een resultaat wat hem tevreden stemde. Maandag met mijn schoonvader nog op visite geweest bij zijn schoonzus. Verder nog weer even rap de ergste rommel opruimen, want Marjolein en de kids zouden uit Engeland terugkeren. Om half twee 's nachts was ze weer op het nest teruggekeerd. Dus een beetje slecht geslapen, en nu weer als een zombie achter mijn toetsenbord, dit verhaal te typen. Tot vrijdag dan maar ?
- Details
- Written by Simon
- Category: 2004
- Hits: 859
U hebt een aantal weken van mij te goed. Laksigheid van mijn kant, zorgde ervoor dat u verstookt bleef van nieuws uit het centrum van het land. Eerst was er natuurlijk de vakantie van ons aller web meester die mij deed besluiten om niets op te sturen, en de week erop dacht ik telkens dat ik nog tijd genoeg had. Tot ik dan via de mail op de hoogte werd gebracht dat de Kast weer gevuld was. Maar goed, laat ik in elk geval weer de lezer weer in gedachte nemen naar twee weken terug. De Koningin vierde in deze week haar verjaardag, en om dit te vieren haalden wij mijn schoonvader nog op om dit feit met ons te vieren. Verder staat mij nog bij dat het een mooie dag was. Op 1 mei, met redelijk zeilweer, en in het allerholst van de morgen ging Marjolein met medeneming van kinderen en mijn moeder op weg naar Albion (Brittain (its there to be discovered)). De kinderen hadden mei vakantie, en Marjolein had het wel leuk geleken om met de kids er een weekje (9 dagen) erop uit te trekken. Mijn moeder was ook voor dat idee te porren, en aldus geschiedde. Dit hield in, beste lezer, dat ik dus het rijk voor mij alleen had. Toch had ik het knap druk die week. Op dinsdag met mijn schoonvader nog op visite geweest bij mijn zwager, want die was jarig op deze dag. Het lopen schoot er toen een beetje bij in die week. Verder als een 5 km loopje kwam ik niet. Gelukkig waren mij ook nog enkele taken opgelegd, waarmee ik mijn tijd kon slijten. Zoals het wegwerken van de roestplekken van de auto van Marjolein. Zij had namelijk de Zafari jus mee. En de roest die zich had gecumuleerd in 14 jaar tijd op haar Suzuki Alto, was aanzienlijk. Toch bleek er nog een auto onder de roest te zitten. Na 9 dagen afwezigheid kon ik mijn gezin gelukkig weer op 10 mei in mijn armen sluiten. Zo ben ik alweer ongemerkt in de vorige week beland. Op woensdag begon ik eigenlijk weer met grote twijfel aan mijn 8,5 km rondje. Ik had geen hoge verwachtingen, daar ik eigenlijk te weinig gelopen had. Maar zoals Marcel wel eens opmerkte. Op momenten dat je het absoluut niet verwacht, loop je de sterren van de hemel. Op donderdag was mijn moeder jarig. Dus 's avonds daar maar eens even heen. Ze woont per slot van rekening maar 900 meter bij mij vandaan. Vrijdags, nog aangemoedigd door de bevredigende resultaten van woensdag, maar eens mij gewaagd aan den 10 km. En ook dit maal, overtrof dit weer mijn stoutste verwachtingen. Zaterdag weinig uitgevoerd. Zondag daarentegen vierde mijn moeder haar verjaardag. Dus daar maar met gezin naar toe getrokken. 's Avonds lekker een vorkje geprikt in een restaurant in Hoevje laken. Ruben daar onbeperkt spareribs laten eten. De vreugde werd natuurlijk helemaal voor hem verhoogd, toen van mij de mededeling kwam dat hij dat met zijn handen mocht eten, en hij van de bediening een schaaltje water met citroensap kreeg aangereikt, waar hij dan zijn vette handen in kon dopen. Het eten was in elk geval voldoende voor hem. Hij stond bijna misselijk van het vele eten op van tafel. Verzadigd en moe van het feestgedruis weer huiswaarts getogen. En nu maar weer afwachten wat de toekomst brenge moge.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2004
- Hits: 829
De afgelopen week blonk in elk geval uit door zijn voorkomen van slechts vier werkdagen. Voor mij tenminste vier dagen, ik kan mij voorstellen dat er lieden waren die de gelegenheid te baat hebben genomen om vrijdag ook vrij te nemen. Ik hoorde daar echter niet bij. Toch voelde vrijdag toch een beetje als een vrije dag. Op mijn weg naar het werk toe, waande ik mij reeds in het weekend. Amper verkeer op de weg. Ook mijn klantenkring blonk uit door afwezigheid. Alle waterschappen hadden ADV, dus ik kon eens doorwerken. Op de donderdag ervoor was ik uiteraard wel vrij. Om dit te vieren hebben we hebben we voor het eerst dit jaar een braai gehouden. Omdat de barbeque tevens als buitenopenhaard te gebruiken is, was het idee ook rap daar om aansluitend wat openhaardhout te gaan verbranden. Ik denk dat dit idee bij de buren minder goed gevallen is. Hoewel ik geen klachten heb gehoord tot nog toe, slaagde ik erin om enorme rookwolken te produceren. Verder is vermeldenswaardig dat dit weekend er geen judotoernooien op stapel stonden. De familie Faber bleef thuis. Alleen had Martijn een feestje bij een kameraad. Hij bleef daar ook slapen. Nu is slapen wellicht teveel eer. Dodelijk vermoeid sleepte hij zich de volgende dag zich weer huiswaarts. Tevens hadden we op zaterdag nog een primeur. Wij hadden, waarschijnlijk als laatste Nederlander, nog geen DVD speler. En in een vlaag van opwelling had Marjolein een aanbieding bij blokker zich aangeschaft voor de somma van EUR 49,- Later in de week lazen wij in diverse media dat deze speler waarschijnlijk geen Disney DVD's aan kon. Dus zaterdag maar eens een paar DVD's gehuurd, waaronder een Disney. Opluchting maakte zich van ons meester toen bleek dat ook dit deeveedeetje bereid was zich af te laten spelen in ons aangeschaft apparaat. Zondag nog de GP gevolgd. Ik moet toegeven, er gebeurde genoeg op de baan, maar ik blijf erbij dat deze optocht gewoon van de race kalender geschrapt moet worden. Geen enkele inhaalactie. Kan ook niet op die baan (behalve als je Jos Verstappen heet). Ik ben toch blij dat in elk geval 1 Ferrari nog het podium haalde. Verder lacht ons nu weer een volledige werkweek tegemoet. Sterkte en kracht.