www.simonfaber.eu

Een zeer korte bijdrage, deze keer. Het spiet mie machtig. Ik was aan het begin van deze week nog steeds wat sloerig in de rakker (bedankt voor de term Bert). Of, met andere woorden, wat minnig op de flarden. Dus de hele week niet gelopen. En een week niet gelopen is een week ........ Dus al met al een week die mij niet al te lang bij zal blijven, qua enerverende en spannende dingen. En dat geldt ook helaas voor het weekend. Op zaterdag wat vervelende klusjes rond huis, maar verder niets uitgevoerd of meegemaakt. En van de zondag staat mij alleen maar bij dat ik voor de tv naar de F1 heb zitten staren, en dat was ook al een saai gebeuren. Ik zit blijkbaar even in een herfstdipje, net als de wereldeconomie

Het zijn weinig enerverende weken in huize Faber. Het leven kabbelt rustig verder. Je gaat naar het werk, je komt thuis, eten, slapen, werken........ Kortom het leven kabbelt vredig door. Zijn er dan geen hoogtepunten te vermelden ? Nou, op zaterdag hebben Marjolein en ik nog het pieterpad gelopen. Dit keer voerde de route ons van Laren naar Vorden. Een korte route van slechts 14 kilometer. Eitje. Maar wel mooi. De herfst begint een beetje vat te krijgen op de bomen, dus in de bossen tref je al een boel paddestoelen aan, en ook het gebladerte krijgt mooie kleuren. Kortom, je had erbij moeten zijn. We hebben wel een historisch punt bereikt op onze tournee door Nederland. Het pieterpad is namelijk beschreven en gedocumenteerd in twee handzame boekjes. En wij hebben nu deel I (het eerste boekje dus) uit. Laren-Vorden was de laatste etappe in het boekje. Dit betekent dat Marjolein en ik reeds 233 kilometer hebben afgelegd. Eigenlijk best wel een leuk idee, dat ik al van het noorden van Groningen nu naar Gelderland ben gewandeld. Anyway. Dat was eigenlijk de zaterdag. Na het wandelen kwamen nog mijn schoonzus en haar echtgenoot bij ons ter borrel. Dus dat werd nog heel gezellig. Zondag voelde ik mij wat minder. Om het in onvervalst Drents uit te drukken: Ik was wat minnig op de flard'n. Beetje koortsig, hoofdpijn en algehele malaise. Dit weerhield mij er uiteraard niet van om toch nog de Formule I te bewonderen. Leuke race, helaas heb ik in het Formule I spel van Bert bitter weinig punten weten te scoren. Maar de rest van de dag onder een deken op de bank doorgebracht. Er zijn leukere zondagen geweest. (Uiteraard voel je je, als je weer naar je werk toe moet weer bijna helemaal het heertje). En dat was het alweer voor deze week.

Geen bijdrage

Ouderdom komt met gebreken. Zo bleek maar weer de afgelopen week toen ik, in een aanval van acute seniliteit, mijn kast:bijdrage vergat. Het gevolg is nu dat het heel diep graven word wat ik ook alweer allemaal heb meegemaakt. Ik was natuurlijk nog jarig geweest. En dat viel ook nog eens op zaterdag. Ik mag wel stellen dat ik weer schaamteloos verwend ben. Mijn pda had onlangs, tot mijn inmense verdriet, de geest gegeven. En een van de verrotte handige features die dit apparaatje vertoonde was dat er een tomtom opzat. Dus ik was dus tweemaal gedupeerd, en een kapotte pda en ook nog eens geen tomtom meer. Maar gelukkig was ik dus jarig. En van mijn vrouw heb ik dan ook een nieuwe tomtom gekregen. En nog wel eentje met extra features. Want behalve het navigatie gebeuren kan ik mezelf ook nog in de file met dit apparaatje vermaken. Er zit een tv in (die zichzelf helaas uitschakeld als je harder dan 7 km per uur rijd), een mp3 speler en twee spelletjes voor in file (soduku en blockbuster). Dus ik kan bijna niet wachten tot ik in de file sta. Gelukkig bood de afgelopen week wat dat betreft genoeg kansen voor het uitproberen van de verschillende features. Ruben verraste me met een complete USB set voor de computer, met allerlei handige verloopstekkers en een USB hubje en nog meer van dat fraais. Martijn gaf mij een hardcase koffertje voor mijn PSP apparaatje. Kortom ik ben schandelijk verwend. 's Avonds nog uit eten geweest, en dat was wel weer LEKKUUURHH. Uiteraard de volgende dag nog de F1 gezien. Wel leuk voor Alonso, maar wat is die Raikonen toch een prutser als hij onder druk komt te staan. De afgelopen week, zoals gezegd veel genoten van het fileleed. En voor de verandering dit weekend geen wandelingen gemaakt in het kader van het Pieterpad. Ik had van mijn buurman het vriendelijke verzoek gekregen of ik alsjeblieft eens twee van mijn bomen wilde gaan snoeien. Gebrek aan zonlicht in zijn tuin en meer van dat soort argumenten. Dus zaterdag de kettingzaag en het snoeimes ter hand genomen en de twee schuldige bomen maar eens uitdunnen. Het klinkt als een klusje van niets, maar ik kan u verklappen dat ik hier toch nog een aantal uurtjes zoet mee kon zijn. De zondag was het ronduit pokkeweder, dus die lekker knus en kneuterig thuis doorgebracht en verder bitter weinig uitgevoerd. Tot zover de mededelingen uit het midden van het land.

Een korte bijdrage deze keer. Waar de vorige werkweek allemaal over ging; ik weet het niet meer. Wel blesseerde Martijn zich aan zijn rug bij de bondstraining van het judo afgelopen woensdag. Maar verzuimde eigenlijk hier veel ruchtbaarheid aan te geven. Alleen de volgende dag dat hij wellicht een koutje op de spieren had, of zoiets. Nader onderzoek bij de fysiotherapeut van de sportvereniging leerde echter dat een paar rugspieren klem waren komen te zitten tussen een paar ruggewervels (?!?). Maar zaterdag had meneer eigenlijk districtskampioenschappen senioren. Dus zaterdagochtend bagataliseerde hij zijn rugblessure met de mededeling dat het eigenlijk wel ging. Marjolein met hem dus naar Ede tuffen, en daar bleek dat zijn blessure helemaal niet ging. Hij kon met de rechterzijde van zijn lichaam helemaal geen worpen of wat dan ook maken en ging dan ook kansloos ten onder. Van zijn coach mag hij nu niet eerder meer gaan trainen dan dat zijn rug weer genezen is. Eigenlijk is dit pas de eerste keer in zijn 13 jarige judo carriere dat hij zo iets op loopt. Hij is niet echt blessuregevoelig, dus dit hoort er helaas gewoon bij. Alleen zuur dat dit op een kwalificatie toernooi gebeurt voor het Nederlands kampioenschap. Zelf mocht de doctor weer PC's van diverse familieleden komen genezen op zaterdag. Eerst had de PC van Martijn rare kuren met zijn netwerkkaart, vervolgens bleek mijn zwager ook al PC problemen te kennen. En dus ging de zaterdag daar grotendeels aan op. Op zondag maakten Marjolein en ik nog dankbaar gebruik van het feit dat het nog mooi weer was. We liepen weer het pieterpad. Deze keer hebben we de provincie Overijssel achter ons gelaten, en zijn we in de provincie Gelderland aangeland. Oftewel de tocht voerde van Holten naar Laren. Ik kan hier maar een ding over zeggen. Nederland is mooi. Nog een etappe te gaan en dan hebben we het eerste boekje wat het pieterpad beschrijft uitgelopen, en kunnen we aan het laatste boekje beginnen.