www.simonfaber.eu

Geen bijdrage

Ik ben deze week weer eens begonnen met hardlopen. Ik heb namelijk een bekentenis te maken. Vanaf mijn vakantie in maart had ik dat niet meer gedaan. Zeer ernstige motivatieproblemen hielden mij tegen. Ik had er geen zin meer an. Maar deze week scheen de zon weer lekker, en begon het toch weer te kriebelen. En dan begin je toch maar weer. Als positieve evaluatie van dit hardloopgebeuren kan ik vertellen dat er nu een heleboel ruimte is voor verbetering. Op zich niet verwonderlijk als ik meer dan een maand niets doe. Het weekend. Zaterdag moest mijn meisje werken, dus de heren Faber hebben de dag in gepaste rust doorgebracht. Om drie uur was ze weer bij ons. Zondag was het bijzonder vroeg opstaan. Om zeven uur ging de wekker en kon ik fris en fruitig uit de veren. Het wandelseizoen gaat weer beginnen ! Het was weer tijd om ter pieterpad te gaan. De winter is voorbij, dus de schoenen uit het vet. Dit keer voerde de tocht van Schoonloo (midden drente, een rotonde, een kroeg, een beeldenverkoper, vier boerderijen) naar Sleen (zuid drente, vlak bij Emmen, iets groter dan Schoonloo). De etappe was best wel aan de forse kant, namelijk 23 kilometer. Maar het was nog goed te doen. Nog een etappe in Drenthe en dan komen we in Overijsel aan. Om half vijf waren we weer in Hoevelaken, en vond ik dat de dag welbesteed was. Verder geen rare dingen gedaan of beleefd. 

Een heel rustig weekje ligt weer achter ons. De werkweek kenmerkte zich door zich weer rimpelloos aan mij voorbij te kabbelen. Alleen had ik op maandag nog een gesprek met een HR figuur van de klant waar ik zit. Ze wilden mij wel in vaste dienst nemen, en wat ik dan precies wilde. Ik vind dat soort gesprekken altijd wel zinvol. Je weet maar nooit perslot van rekening, en slechter wordt je niet van een gesprekje. Maar ik moet het eerst nog allemaal nog zien. Ze zullen nog de komende week op het gesprek terug komen, dus wordt vervolgd. Op zaterdag moest Martijn op de sportschool verschijnen voor zijn eerste pr activiteiten. Zijn sportschool heeft een apart top sport groepje gevormd, en voor deze groep hebben ze een aparte sponsor aangetrokken. En zaterdag was de presentatie van de groep aan de sponsors en andere genodigden (lees: de ouders). De sponsor verstrekt onder andere ook een complete outfit voor de dames en heren sporters, en dus moest Martijn en zijn mede lotgenoten deze kledinglijn even showen. Op zondag was uiteraard de F1. Die zat ik dan ook braaf te kijken, toen halverwege wij verrast werden door visite. Mijn zwager en zijn vrouw kwamen onverwachts langs. Altijd wel gezellig. Met toestemming van de visite toch de tv maar even aan laten staan om de wedstrijd nog te kunnen volgen. De wedstrijd was achteraf wel een matige. Maar dat kan ook komen omdat ik maar met een half oog heb kunnen kijken. En dat was het alweer, de belevenissen uit het mooie Hoevelaken.

Deze week kreeg het gesprek, wat ik had met de HR figuur alhier, nog een vervolg. Tsja, zij willen mij heel graag hebben in de functie die ik nu ook al mag uitoefenen, en ik wil graag iets anders. Dat was zo'n beetje de samenvatting van het gesprek. Dus ik blijf voorlopig nog even bij KPN, in ieder geval tot de zomer want dan moet de toko verkocht zijn waar ik bij hoor. Ik zie dan wel wat ik doe. Eerst maar eens kijken wie ons wil overnemen. Het weekend dan maar weer. Zaterdag vertrokken Marjolein en Martijn naar Venray. Bekend van "Hallo, Venray !". Dit is een zogenaamd plaatsingstoernooi voor het europees kampioenschap. Je kan hier punten verdienen waardoor je uitgezonden kan worden naar dat toernooi. Martijn heeft zijn eerste punt hier verdient door zevende te worden. En dat is voorwaar geen schande, want Venray is een loeizwaar toernooi. In ieder geval kwamen ze tegen een uur of zes weer in Hoevelaken aan. We hebben nog even gezamenlijk gegeten en toen konden Ruben en ik afreizen naar Alphen aan den Rijn. Mijn kleine zusje was op zaterdag 45 geworden. Het wordt al een hele meid ! Dus de avond weer genoeglijk doorgebracht. Zondag was de dag des Heeren, dus die heb ik dan ook maar gerespecteerd. En dat was het alweer voor deze week.

De werkweek was, dankzij de Paas, een dag korter dan had gekund. Dus is de zwarte vlek in mijn geheugen niet vijf dagen, maar slechts vier. Twee dingen sprongen eruit voor mij persoonlijk. Dat was het begin van de werkweek, 888 km file en mijn reistijd van 2 uur en 3 kwartier, en het eind van de werkweek, weer een dramatische 2 uur en een kwartier reistijd. En dat terwijl mijn reisafstand maar 66 kilometer is !! Ik had bijna net zo goed de fiets kunnen pakken. En dat terwijl ik een bloedhekel aan fietsen heb. Maar uiteindelijk werd het dan toch zaterdag. Zaterdagochtend ben ik met Martijn naar Utrecht geweest. In Utrecht is de hogeschool Utrecht gevestigd, eigenlijk wel logisch met zo'n naam. Dan was ik ook in Utrecht gaan zitten. Anyway. Deze school hield open huis, en Martijn ging daar eens kijken met zijn pa. Hij komt, als het goed is, dit jaar van de Havo af. Dus een vervolgopleiding is gewenst. Tot mijn verrassing heeft hij zich ingeschreven voor de opleiding bedrijfskundige informatica. De open dag was voor hem de gelegenheid om te checken of hij wel een goede keuze heeft gemaakt. Gelukkig was hij na afloop van ons bezoek nog steeds enthousiast. Wij hebben daar gesproken met wat studenten die de richting informatica ook hadden gekozen, en nog een presentatie bijgewoont, dus als het aan Martijn ligt gaat hij na zijn examen naar Utrecht om kennis te vergaren. Zaterdagmiddag vertrokken Marjolein en Martijn naar het verre Duitsland (Bremen). U raadt het waarschijnlijk al: Judo. En ik bleef met Ruben alleen achter. Ruben en ik zijn nog 's avonds naar mijn zus getogen, want haar twee zonen vierden hun verjaardag. De volgende dag bleek plotseling de zomertijd weer te zijn aangebroken. En om daar van te bekomen, hebben Ruben en ik het zondag piano aan gedaan. 's Avonds kwam Marjolein weer uit het verre buitenland terug. Alleen. Martijn bleef achter bij den pruis, want die ging na het toernooi nog een trainingskamp in van een 3 tal dagen. Die komt van de week wel weer aanwaaien. Op het toernooi zelf had hij weinig in de melk te brokkelen, maar dat komt vanzelf wel weer goed. En zo zijn we dan toch aan het eind van deze kast:bijdrage gekomen. Volgende keer meer.