Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2010
- Hits: 837
Het is een beetje stil in huize Faber. Ruben is door de weeks niet meer thuis, en dat is toch raar. En zelfs dit weekend kwam hij niet naar huis. Hij is lekker aan het “kamperen” bij zijn werkgever en is twee weken compleet van de wereld afgesneden. Thuis is er nu de lopende grap dat Ruben fijn aan het kanoën is, en steengrillen, en dat dat ook allemaal wel heel vervelend is. We hebben nog maar een welp in het nest. En met deze welp mocht ik zaterdag nog naar de districtskampioenschappen. Een toernooi waar Martijn ieder jaar aan mee doet om zich te mogen kwalificeren voor het Nederlands Kampioenschap. Hij heeft in dit toernooi zich nog maar een maal in zijn carrière niet weten te kwalificeren, alle andere keren wel. In de auto naar het toernooi toe, bekende hij me dat hij een hekel aan dit specifieke toernooi had om de eenvoudige reden dat hij altijd tegen clubgenoten moet judoën. En deze knapen kennen elkaar vaak al jaren en weten precies wat de ander kan en niet kan. Daar had Martijn dit keer geen last van. Er deden in zijn gewichtsklasse weliswaar twee andere jongens mee van zijn club, maar die trof hij net niet. Desondanks wist hij zich niet te kwalificeren dit jaar voor het NK. De teleurstelling bij Martijn was bijzonder groot, en dan druk ik mij nog in zeer milde bewoordingen uit. Zijn teleurstelling was zelfs zo groot, dat hij geen zin meer had om maandag weer te gaan trainen. En dat is hem nog nooit gebeurt. Ach, soms zit het ook wel eens tegen. Verder was er deze week geen F1. Dus ik had geen excuus om niet te gaan wandelen met mijn meisje. De tweede etappe van het Hanzestedenpad. Van Brummen naar Zutphen voerde de route. En voor doorgewinterde wandelaars zoals Marjolein en ik ons nu wanen, een kort stukje dit keer. Slechts 14,9 kilometer was de tippel. Nou, daar worden wij niet meer koud of warm van. Maar de omgeving was weer op zijn fraaist. Het blad zit nog net aan de bomen, en de temperatuur viel ook nog best te harden. We waren in ieder geval alweer op tijd thuis, voor de nazit van het weekend. En die nazit ging in gepaste rust weer aan ons voorbij.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2010
- Hits: 853
De afgelopen week was het een beetje rustiger in huize Faber. Ruben was naar Woensdrecht afgereisd. Wel een vreemde ervaring dat een van je spruiten niet meer iedere nacht trouw in zijn bedje thuis ligt. Er waren nu toch regelmatig avonden de afgelopen week dat Marjolein en ik alleen thuis waren. En dat is een aparte gewaarwording. Uiteraard zijn we een paar keer op vakantie geweest zonder kids, maar dit voelde toch anders kan ik u verklappen. Anyway. Verder kabbelde de week rustig zich een weg toe naar het onvermijdelijke weekend. Waarin, moet ik tot mijn schaamte vertellen, weinig enerverend gebeurtenissen zich hebben voltrokken. Uiteraard kon ik op vrijdag Ruben ophalen vanaf het station. Hij had het prima naar zijn zin gehad, de eerste week in militaire dienst. Hij was zeer enthousiast. Het is uiteraard nog te vroeg om een oordeel te vellen, maar ik kreeg de indruk van Ruben dat hij zich als de spreekwoordelijke vis zich voelde in het spreekwoordelijke water. Ik ben benieuwd of dat gevoel de komende twee weken zal blijven, want hij mag gaan kamperen met de bups ! Oftewel, zijn allereerste bivak. Meteen twee weken, zonder dat je contact met hem kan krijgen. Inclusief de weekenden. Ik ben benieuwd naar zijn ervaringen. Maar ik was bij de gebeurtenissen van het weekend gebleven. Zaterdag was een rustdag. Marjolein had bezigheden buitenshuis. Martijn moest vroeg in de middag alweer naar Haarlem tijgen voor een toernooi, zodat Ruben en ik op deze dag op elkaar waren aangewezen. Dus er heerste rust in huize Faber. Zondag was het wat minder rustiek. In de middag kregen we visite. Eerst van mijn zwager met zijn vrouw. Afgewisseld door de ouders van de vriendin van Martijn. Dat had tot gevolg dat ik de F1 heb moeten opnemen. Gelukkig zond de BBC ook de race uit, zodat ik ’s avonds reclamevrij nog naar de wedstrijd kon kijken. Ik vind het wel een leuk seizoen. Ik kan mij namelijk niet heugen dat in een race de top drie binnen een paar seconden van elkaar over de finish scheurt. Kortom het kijkspektakel is echt toegenomen. En dat was het alweer voor deze week. Wat zal de komende week ons weer gaan brengen ……..
- Details
- Written by Simon
- Category: 2010
- Hits: 816
Mea Culpa ! Ik ben vorige week mijn bijdrage vergeten ! Uiteraard is dit u, als trouwe lezer, opgevallen. En heeft u zich nu een week lang zorgen gemaakt over mijn persoon. Ik kan u gerust stellen, er is niets aan de hand met de heer Faber. Hij had het alleen vergeten. Iets wat natuurlijk mijn overige kast genoten nooit overkomt. Anyway. Vorige week (dus die vergeten week zal ik maar zeggen) haalde Ruben zijn laatste examen. Hij heeft nu een MBO-4 diploma in twee jaar gehaald, en mag nu in principe aan vliegtuigen sleutelen. Op elektronisch gebied dan. Avionica heet deze tak van sport officieel. Dus nu gaat het echte leven voor hem een beetje beginnen. Maandag 6 september mag hij zich vervoegen op de vliegbasis Woensdrecht. Hier gaat hij de komende vijf maanden zijn algemene militaire opleiding (AMO) beginnen. Voor diegenen die ook in dienst zijn geweest, zoals ik, zal dit een feest van herkenning zijn. Marcheren, leren schieten, marcheren, op bivak gaan, marcheren, leren kaartlezen, marcheren, droppings en marcheren. Na deze vijf maanden gaat hij overgeplaatst worden naar vliegbasis Leeuwarden (ook lekker in de buurt) om zich daar te bekwamen in het onderhouden van F16 vliegtuigen. En dit mag hij vervolgens vier jaar gaan doen, met kans op verlenging van nog eens vier jaar. Een nieuwe fase in zijn leven, en in die van zijn ouders, breekt aan. Verder staat mij die week niet zoveel van bij. Het afgelopen weekend zijn Marjolein en ik begonnen aan een nieuwe wandelroute. We hebben het Pieterpad helemaal afgelopen, en nu zijn we dan begonnen met het Hanzestedenpad. Een wandeling van Doesburg (een Hanzestad) naar Kampen (ook een Hanzestad), door de IJssel vallei langs, waarschijnlijk, nog meer Hanzesteden. De eerste etappe voerde ons in ieder geval van Doesburg (gemeente Achterhoek) naar Brummen. Doesburg is een mooi plaatsje, met een zeer fraaie binnenstad. Ook de wandeling langs de IJssel was zeer fraai. Kortom, u kunt op deze plek waarschijnlijk nog meer wandelverslagen verwachten. Verder hebben we het weekend weer in gepaste rust doorgebracht, ons mentaal voorbereidend op het vertrek van Ruben. Gelukkig komt hij in ieder geval nog de weekenden thuis, behalve dan over twee weken want dan is hij aan het kamperen met zijn collega’s.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2010
- Hits: 837
Ik zit op cursus ! Men heeft bij mijn werkgever gedacht, die jongen kan nog veel leren, laten we hem maar op cursus sturen. Dus gedurende vijf volle weken word ik omgeschoold en klaargestoomd tot BI deskundoloog. Wederom een carrière move van de heer Faber. Ik moet zeggen, het bevalt me wel zo’n weekje cursus. Een hoop dingen wist je al wel, maar het is wel nuttig dat het weer eens opgerakeld wordt. Het houd je scherp en zo. Maar wat stond er nog meer op het programma in de afgelopen week, behalve dan dat u op cursus bent geweest ? Wel, zaterdag kwam er een eind aan een tijdperkje. Marjolein en ik liepen de afsluitende etappes van het Pieterpad. Van Valkenburg tot op de Pietersberg. Het zit er nu definitief op. We hebben de ruim 490 kilometer volbracht. En ik blijf het apart vinden dat ik nu kan zeggen dat ik heel Nederland ben afgelopen. De tocht voerde ons dit keer door het Geuldal, over een paar pittige heuvels van de 1e categorie, door het mooie Maastricht zo de Pietersberg op. Alleen deze laatste “berg” viel wat mij betreft wat tegen. We hadden onderweg wel heftigere beklimmingen gehad. Als berg stelt het natuurlijk helemaal niets voor, maar als heuvel vond ik het ook niet echt zwaar. Uiteraard hebben we ons nog vereeuwigd bij het eindpunt. Wel was het zaterdag behoorlijk warm om te lopen, maar dat werd wel weer goed gemaakt door een welverdiend biertje op een Maastrichts terrasje in de binnenstad, lekker onder een pergola met druivenranken. Samenvattend, het was mooi. Zondag werd in besloten kring gevierd dat Ruben op maandag 18 jaar wordt. Mijn god, al achttien jaar, en dat voor mijn jongste spruit ! Ik word een oude zak. Binnenkort start meneer met zijn rijlessen. We hadden zondag mazzel met het weer, tot diep in de avond was het aangenaam weder en konden wij de tijd doorbrengen in de tuin. En op deze wijze werd de afgelopen week weer op gepaste wijze beëindigd.