www.simonfaber.eu

Het was weer een druk werkweekje, maar wat er nu allemaal gebeurd is, is mij niet meer helemaal duidelijk. Vergelijkingen met een zwart gat doemen op. Het was in ieder geval wel zo’n week dat alles tegelijkertijd kapot gaat. Eerst de CV ketel. Die valt nu steeds vaker uit. En in de winter is dat toch lastig. Dus daar moet de komende dagen iemand naar kijken. En dan de televisie. Eerst zagen we dat de tv wel heel artistieke beelden begon uit te zenden. De kleur blauw verdween uit het beeld, en werd als bijlage op een andere plek van het scherm geprojecteerd. Heel apart. Toen we dit een halve avond stug hadden volgehouden, besloot de TV dan maar helemaal de geest te geven, gepaard gaande met een sterke brandlucht. De stekker er subiet uit getrokken, leek me toch wat veiliger. Voorlopig een kleinere tv van de slaapkamer getrokken en in de woonkamer geïnstalleerd. Dat gaat weer geld kosten. Ik zal de economie wel weer moeten stimuleren. Zaterdag weinig uitgevoerd, dus deze dag zal ik nu onbesproken laten. De zondag. Martijn is 25 februari jarig, maar voor zijn vriendin en opa en oma werd dit zondag dan maar gevierd. Gezellig enzo. ’s Avonds nog in een plaatselijk restaurant wezen eten. En ik mag wel hier de kreet LEKKKUUUURRRHHH aanheffen. Hulde voor de keuken ! Verzadigd en verkwikt vervolgens naar huis getogen en daar ons mentaal voorbereid op de komende werkweek.

De vorige week was druk. Ik weet dat ik andere verwachtingen had van het feit dat ik op de bank zou zitten, maar ik lijk wel drukker dan toen ik op een opdracht zat. Ze hebben me op een interne klus meteen gezet, en daar kan ik mijn tijd meer dan mee volmaken. En dat is maar goed ook. Alleen op vrijdag houd ik een thuiswerk dag in ere, heb ik mijzelf voorgenomen. Kijken hoe lang ik dat kan volhouden. Het weekend was weer redelijk. Niet echt druk, en dat hoort natuurlijk ook zo. Zaterdag nog alleen bij vrienden op verjaring geweest, en uiteraard was dit bere gezellig. Zondag was een rustdag. Niet veel uitgevoerd. Beetje lezen, videootje, gamen. U kent het wel. En zo gaan de dagen in vreugde voorbij.

De vorige week was de laatste week voor mij in Gouda. Ik heb er bijna vijf jaar doorgebracht. Met stip de langste job die ik ooit heb gehad. Snik! Voor het eerst in mijn leven als detacheerder ga ik de reservebank warm houden. Voorwaar een compleet nieuwe ervaring voor mij. Toch waren er meer memorabele momenten deze week. Op de reunie waren Kinky en ik er eigenlijk weer achtergekomen dat Centric eigenlijk heel dicht bij mijn opdrachtgever gesitueerd was. En om dat te vieren werd ik door Kinky uitgenodigd om eens te komen lunsen bij hem op het werk. Na een barre tocht van vijf minuten lopen was ik inderdaad bij ons Kinky aangekomen. En, als ik even voor mezelf mag spreken, ik vond het heel gezellig. Alleen een beetje jammer dat we dat nu pas ontdekt hadden, dat we zo dicht bij elkaar waren gestationeerd. Anders had ik dit zeker wel vaker willen doen. Vrijdag nog afscheid genomen van de opdrachtgever. En met passende geschenken overladen (whisky, CD en bon) heb ik het pand daar verlaten. Het weekend ging eigenlijk geruisloos voorbij. Weinig hoogtepunten, maar ook geen dieptepunten. Martijn ging geheel zelfstandig met de auto naar Belgie (Visee) om daar te gaan judoen. Zaterdag vertrokken, zondag weer terug. Helaas geen prijs veroverd, maar het was dan ook weer een loeizwaar toernooi. Wel geblesseerd thuis gekomen. Een tegenstander was wat zwaar op hem geland. Resultaat: gekneusde ribben. En dat waren alweer de belevenissen van de Doctor. Volgende week zal ik u gaan berichten over de belevenissen van een Doctor op de bank bij Cap!

De vorige week was de eerste week in mijn carriere dat ik zonder opdracht zit. Het is nu zover. Ik ben VIP. En ik ben het nu al zat. Uiteraard mag ik nu cursus volgen (biztalk) en zit ik nu een interne klus te doen, maar ik wil gewoon weer aan het werk !!!!!!! Anyway, ik ben wel bezig in ieder geval. De visioenen dat ik dagenlang in mijn ochtendjas door het huis loop te schuimen zijn godlof nog niet uitgekomen. Het weekend was druk. Zaterdag vierde mijn nichtje (dochter van mijn zus) het feit dat ze alweer 22 was geworden. Dus in twee auto’s naar Alphen getogen. De kinderen in een auto, mijn ouders en ik in de andere. De reden hiervoor was, dat de jongelui nog na afloop even Alphen onveilig wilden maken. Dat krijg je op die leeftijd kan ik mij nog vaagjes herinneren. Maar voor de oude lui was het ook nog half een voordat ik mijn ouders weer thuis had afgezet. De volgende dag nog een verjaardag van een neefje (zoon van mijn zwagert). Dus dit weekend stond het weer bol van al het feestgedruis. En zo gaan de dagen weer in vreugde voorbij.

De afgelopen week besloot ik op woensdag maar eens te snipperen. Lekker met Marjolein naar de stad van dood en verderf (Amsterdam). Beetje shoppen. Ikzelf vind het hoogtepunt van Amsterdam altijd weer een bezoek aan boekhandel Scheltema in de Leidschestraat. Vijf verdiepingen met boeken. Heerlijk. Ik kan hier altijd uren in grasduinen, en heb het pand ook verlaten met twee boeken in mijn tas. Marjolein vind het altijd heerlijk om in een chineze toko op de singel te shoppen, en zij is ook redelijk geslaagd. Het viel mij trouwens wel op dat als je tegenwoordig door de kalverstraat loopt het bijna allemaal kledingwinkels betreft in deze beroemde straat. Dat was volgens mij vroeger wel gevarieerder. En toen werd het natuurlijk vrijdag. De dag der dagen. De Kast:Reunie. Alles verzamelde zich bij Borretje in de parel van de veluwe. Een plek die google, ontdekte Kinky, zich uitstrekte over de gehele veluwe. De organisatie had goed zijn best gedaan. Eerst werd een voedzame chinees naar binnen gewerkt. Een chinees die tevens lamskarbonade kon klaarmaken. Hulde ! Ik ga namelijk voor lam altijd voor de bijl. Daarna uiteraard het bowlen. Via de toeristische route (via Lelystad !) uiteindelijk daar aangeland. Hier bleek the King toch een maatje te groot voor ons. Alleen in de poging om het baansnelheidsrecord te breken kwam ik in de prijzen. Een respectabele 32,8 km/uur ! Na het bowlen ging deze oude zak weer naar de poort van de Veluwe. Evaluerend kan ik opmerken dat het hier een zeer geslaagd evenement betrof. De zaterdag een beetje bijgekomen van de vermoeienissen, zodat ik zondag weer ter visite kon tijgen bij mijn zwager en zijn wederhelft. Er diende een verjaring gevierd te worden.Gezellig. En zo werd op gepaste wijze afscheid genomen van het weekend.