Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2010
- Hits: 892
Was het bij u ook zo teringheet de afgelopen week ? In het centrum van het land in ieder geval wel. En op deze zomerse dagen hadden we het plan opgevat om de tuin te gaan reorganiseren. Grondig. Maar gelukkig niet door mij zelf. De vijver diende twee maal zo groot te worden, en in een andere vorm. Tachtig procent van de bosjes en struiken uit mijn tuin diende geruimd te worden. Terrassen moesten worden aangelegd, en schuttingen geplaatst. Afdakjes moeten worden getimmerd. Kortom, niet zaken waar ik een zinnige bijdrage zou kunnen leveren met mijn atechnisch inzicht. Dus de afgelopen week veranderde mijn oerwoud achter mijn huis in een barre vlakte. Maar iedere dag zie ik het wel opknappen. Zaterdag was het te warm om iets uit te voeren. Behalve dan de schaduw opzoeken en glazig naar een half voltooide tuin te kijken. En toen barste ’s avonds het noodweder los boven Hoevelaken. Mijn tuin had van oudsher altijd al een zitkuil. In het licht van de bliksem was duidelijk waarneembaar dat dit veranderde in een zwembad. Mijn vijver was net de dag te voren al gevuld met water, en dat werd door de hemelgoden nog extra bijgevuld. Het woord bommetje vol is hier op zijn plaats. Tot aan het randje ! Zondag begon uiteraard weer warm en zonnig. Maar blijkbaar wilden de wedergoden ook nog eens overdag laten zien hoe noodweer eruit ziet. Om een uur of drie (jawel, tijdens de F1) zette men van boven weer de kraan open. Wederom kreeg ik tijdelijk een zwembad in mijn tuin, en de bomvolle vijver begon toch ernstig overstromingsverschijnselen te vertonen. Net als mijn goten overigens. Maar we hebben in ieder geval geen last meer van stof. Toch desondanks wel van de F1 genoten. De races om plaats vijf en zo waren in ieder geval best om aan te zien. Om een uur of vijf hebben we zelfs nog weer de BBQ aangestoken, en kon ik mijn braaikunsten weer vertonen aan mijn gezin. ’s Avonds kwamen mijn ouders nog langs om met zijn allen nog naar het voetbal te kijken. Wij hadden het in ieder geval wel gezellig. Over de wedstrijd wil ik in ieder geval geen woorden meer vuil maken. En dat waren alweer de belevenissen. U hoort nog van mij !
- Details
- Written by Simon
- Category: 2010
- Hits: 874
Wie mijn kast bijdrage van de vorige week heeft gelezen, zal het niet verbazen dat deze week wederom een korte werkweek herbergde. Ook nu weer slechts vier dagen werken. Het moet geen gewoonte worden. Maandag zaten we nog in Landall te Reuver. Eerst hadden we nog het wilde plan om met zijn allen naar Monschau te Duitland te rijden en daar het stadje te bekijken. Maar door slaapgebrek (zie hiervoor mijn vorige bijdrage) waren we niet al te fit. Dus besloten we er maar een eind aan het lange weekend te breien en gewoon op huis aan te gaan. Martijn met vriendin en zijn broer in de kleine Giddy-Up-Go, de senioren in de Peugeot. Voor de zekerheid had ik de navigatie aan Martijn meegegeven. Ook had ik hem gezegd dat de snelweg van Reuver naar Venlo niet in de navigatie stond en dat hij gewoon de borden Nijmegen moest volgen. Maar u raadt het waarschijnlijk al. Dit drong niet tot hem door. Hij besloot toch slaafs de navigatie te volgen (provinciaal rijden tot Venlo). Dus ik was ruim een half uur eerder thuis dan Martijn, terwijl ik ook nog mijn ouders nog thuis ging brengen. Verder viel het mij op dat het vrijdag wel zeer rustig was op kantoor. En toen ik om vier uur de thuisreis begon maakte ik voor het eerst in mijn reis carrière mee dat er op vrijdagmiddag er geen enkele file stond. Met dank aan het voetjebal. Ik heb nog nooit zo snel over de terugreis gedaan, terwijl ik gewoon mij aan de maximale snelheid hield ! U begrijpt, ik ben niet zo van de oranje gekte. Verder was het weekend bijzonder rustig. Zaterdag dacht ik mij nog lekker mij in de hangmat te installeren. Dat liep niet goed af, want plotseling lag ik ook op de grond. Mijn hangmat installatie bestaat uit, onder andere, twee houten balken. En een van deze houten balken zei na drie jaar trouwe dienst: Krak ! Dat was dus best pijnlijk. Maar in een vlaag van ongebreidelde energie, meteen naar de doe-het-zelf zaak gereden, en daar een balk, een schaaf en een meetlint aangeschaft. Een half uur later stond ik in mijn tuin een beetje de klusjesman uit te hangen, met de balk vakkundig vastgeklemd in mijn workmate (waar ik eerst het stof en de spinnenwebben van jaren heer moest afblazen), en met een professioneel timmermansoog de balk een beetje bij te schaven, en te boren. Kortom, zeer stoer. Zondag nog lekker ge-BBQed. Which was nice. En dat was het alweer. Ondertussen ben ik alweer lekker aan het aftellen voor de vakantie.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2010
- Hits: 841
De afgelopen week werd weer duidelijk dat ik een oudere vrouw getrouwd ben. Marjolein werd 50 (vijftig !). Ik zelf ben dat natuurlijk nog lang niet…. In ieder geval moest ik natuurlijk de avond voor haar verjaring nog de Sara in stelling brengen, 50 afgedrukte foto’s van haar met haar nieuwe titel (SAAR) in het huis en daarbuiten aanbrengen, en de kamer feestelijk versieren. Uiteraard bijgestaan door mijn kroost. De volgende ochtend wel als een speer er voor gezorgd dat ik als eerste in de kamer was, anders zou ze zich denk ik kapot schrikken van de Sara die ik in haar stoel geplempt had. De Sara viel gelukkig in goede aarde. ’s Middags toen ik weer van mijn werk terugkeerde zat de kamer al weer vol met visite. Een select gezelschap dit keer. Mijn ouders en mijn zwager met zijn gezin, en de vriendin van Martijn. Met dit selecte gezelschap zijn we naar de Jap geweest. De locatie en naam doen niet echt vermoeden dat zich hier een Japans restaurant bevind. Ik bedoel, met een naam als A1-plaza en in een pand die aan de buitenkant echt niet aan een restaurant doet denken, denk ik dat veel mensen onbewust zijn van het feit dat je hier heerlijk kunt Japanneren. Met uitzicht op de A1, wat wil je nog meer. Ik vind het wel een belevenis deze Japannert. Het heeft wel wat, als zo’n kok voor je neus de meest acrobatische toeren met zijn gereedschap en het voedsel uithaalt. En dan is het nog lekker ook. In dit geval moet uiteraard de strijdkreet LEKKUUUUURRRRH aangeheven worden. En het was natuurlijk beregezellig om met 11 man op deze wijze uit eten te gaan. Niet goedkoop overigens, maar ach, ze wordt maar een maal 50, nietwaar ? Het weekend dan nu. Op zaterdag mochten wij nog naar een verjaring van een vriendin van Marjolein, die (hoe toevallig) ook 50 was geworden. Dus de auto naar het pittoreske Ede gestuurd, en daar ons in het feestgedruis gestort. Dit keer zonder medeneming van de kids. Martijn was op weg naar Slovenië (judo, nietwaar) en Ruben wilde met zijn neef naar een eindexamen feest. En toen werd het alweer zondag. Vaderdag. Zonder kinderen in eerste instantie, vanwege voorgenoemde redenen. Ruben was namelijk bij zijn neef blijven pitten. Van Marjolein kreeg ik een boek van Ayaan Hirsi Ali. Ondanks het feit dat ik haar al talloze malen heb gezegd dat ik niet haar vader ben ! Het boek is bijzonder boeiend. Ikzelf heb altijd een grote bewondering voor deze vrouw gehad, en om nu eens wat van haar achtergrond te lezen is bijzonder boeiend. Toen Ruben weer boven water kwam, verraste hij me nog met een fles whisky van het merk van het beroemde kipje, ook namens zijn broer. Bijgesloten ook een oranje T-shirt voor het voetbal geleuter. Uiteraard heb ik meteen het oranje geval aangetrokken, ook al hoefde Nederland helemaal niet te spelen op zondag (toch?). En zo kwam er weer een eind aan week 24. Tempus fugit.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2010
- Hits: 866
De vorige week was kort. De werkweek dan. Uiteraard blijven er 7 dagen in de week zitten, maar daarvan hoefde ik slechts vier dagen door te brengen op mijn werk. Hoe komt dat dan, zult u zich afvragen. Wel de familie Faber had een lang weekend in een bungalow park. De familie bestond voor deze ronde uit Opa en Oma Faber plus mijn gezinnetje en de vriendin van Martijn. Een acht persoonshut was besproken, en op vrijdag werd de reis naar het verre Reuver (gemeente Limburg) aangevangen. En hoe was dat nu, zo’n bungalow park ? Ik heb hier gemengde gevoelens aan overgehouden. De accommodatie en het personeel verdienen niets dan lof. Aardig personeel, leuk zwembad, mooie bungalow. Wij hadden zelfs een vrij staande bungalow. Onze buren waren toch zo’n twintigtal meters van ons verwijderd. Nu trof het geval dat onze buren Duitsers waren. Een groep van zo’n man of acht. Geen vrouwen, maar een gezellige vrindenclub. Alte kammeraden ! En deze Alte kammeraden waren blijkbaar blij dat ze onder het toezicht van hun echtgenotes waren ontsnapt. Mein Gott ! Wat konden die Germanen een teringherrie maken. Tot diep in de nacht. Ik ben niet zo van het klagen ofzo, maar op een gegeven moment heb ik toch maar de receptie gebeld met het verzoek of ze hier iets tegen konden doen. De volgende dag bleek dit dus inderdaad wel te hebben geholpen. Geen lallende Duitsers meer. Maar toen begon in het dorpje verderop een kermis. Ook leuk. De teringherrie die hiervandaan kwam hield ons tot twee uur ’s nachts bezig. En in de laatste nacht bleek er ergens een concert te worden gehouden tot een uur of 1 ’s nachts. Dus, resumerend, men kan wel stellen dat ik niet zo best geslapen had in dit lange weekend. Maar er waren uiteraard ook leuke dingen. Zoals het feit dat we zaterdag nog met zijn allen naar Maastricht zijn getogen. Ik was nog nooit in Maastricht geweest, en ik was dan ook danig onder de indruk van deze stad. Een zeer fraaie stad kan ik u verklappen. Nog een kerktoren beklommen, en de dames nog laten winkelen uiteraard. Er was ook nog een rommelmarkt. En het geval wil dat Marjolein antiek chinees porselein spaart. Ze weet daar ook wel wat van. Op de rommelmarkt was iemand aanwezig die blijkbaar niet wist wat hij aan het verkopen was, want daar scoorde Marjolein toch nog twee Chinese porseleinen borden (puntgaaf !) voor de verrassende prijs van 5 Euro per stuk ! Zoals ik al opmerkte. De man wist waarschijnlijk niet wat hij verkocht. Dus Maastricht mocht met recht een geslaagde uitstap genoemd worden. Zondag een beetje rond de bungalow blijven hangen. Vanwege de bovengenoemde redenen was ik, en niet alleen ik, een beetje brak door slaapgebrek. Dus ondanks dat ik thuis de F1 ook aan het opnemen was, kon ik nog live de wedstrijd nog volgen op de televee. Wat een crash van Webber. Vroeger zou hij nooit levend dit wrak hebben kunnen verlaten. Nu loopt hij even later vrolijk rond. Na de F1 was er natuurlijk de voetbal wedstrijd Duitsland – Engeland. Had ik al verteld dat ik Duitse buren had ? Ze hadden ook perslucht aangedreven toeters bij zich, bleek nu duidelijk. Maar hier kon ik toch wel begrip voor opbrengen. Sterker, ik vond het wel grappig. Daarna met de hele hut nog gezellig wezen gourmetselen. Lekker, in de buitenlucht, met zijn allen gezellig vlees braden. De slager bij wie we de gourmet hadden besteld, had ons waarschijnlijk als grote eters ingeschat. Kortom meer dan genoeg. Complete stokbroden en hele flessen saus bleven er over. Kudoos voor de Gourmetier ! En zo kroop de week alweer naar zijn onherroepelijke einde. Jammer, want ik had mij al met al best vermaakt.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2010
- Hits: 799
Mijn dagen zijn rijk gevuld in het Utrechtse. Dus de weekenden moet je dan gebruiken om eens lekker uit te rusten. Dat lukte zaterdag wonderwel. Ik was helemaal alleen thuis een zeer groot gedeelte van de dag. Martijn moest als begeleider mee met junior judoka’s naar een toernooi in het verre Pommeren (voormalig Oost Germania). Dus die was al op vrijdag vertrokken, en zou op zondag pas weer acte de presence geven in de loop van de avond. Marjolein ging met een vriendin een stuk van het Zuiderzee pad lopen, en Ruben was bij een neef blijven pitten na een avond stappen in het Amersfoortse. Dus daar zat ik dan. Nu wil het feit dat mijn meisje binnenkort Sara ziet (zoals u weet heb ik een oudere vrouw getrouwd), en ik had nu mooi de tijd om een Sara in elkander te knutselen, foto’s uit te zoeken, boodschappen doen, bloemen regelen en meer van dat soort boeiende werkzaamheden. Ik zat aan het eind wel met een klein probleempje. Waar liet ik de in elkaar gestoken Saar ? Die heb ik toen maar op Martijn zijn kamer verstopt. Hij beweert dat hij zelf zijn kamer kan schoon houden (*kuch), en dus had Marjolein zoiets van dat is prima, dan doe je het ook maar zelf. En dus was de kans klein dat ze nauwkeurig bij Martijn delen van de vloer zou gaan inspecteren. Zondag nog met familie wezen uit eten. Schoonzus met gevolg, zwager met gezin, neven, nichten en wat nog meer. Een gemêleerd gezelschap van zo’n 15 man. Alleen Martijn ontbrak vanwege bovengenoemde reden. Het eten vond plaats in het, voor de familie, centraal gelegen ’s-Gravenland (bij Bussum). De gelegenheid is een, voor mij, nieuwe keten genaamd de Colonie. En als de andere restaurants net zo’n kwaliteit eten leveren als deze welke wij frequenteerden, dan kan ik dit alleen maar van harte aanbevelen in uw aandacht. Chapeau, chapeau, chapeau ! (vertaling: Hoedje, hoedje, hoedje !). Of om met de Kast kreet te spreken LEKKKUUUUURRHHHHHH ! Vlees bereid door iemand die er verstand van had ! Toen ik weer buiten kwam bemerkte ik wel dat ik in het Gooi gegeten had. Voor de deur stond een Rolls Royce Silvershadow geparkeerd. Weliswaar een oud en geïmporteerd beestje, maar ik heb hem stiekem toch even staan bewonderen. Door dit eetfestijn zou ik zomaar de F1 hebben moeten missen, als daar niet de moderne techniek mij te hulp was gekomen. Kortom, ik had de boel opgenomen. En bij thuiskomst uiteraard meteen de race bekeken. Ik waardeer de race op een 7. Hierdoor werd het wel een beetje laat dat ik mijn bedje opzocht, maar goed je kan ook niet altijd met de kippen op stok. Tot zover de berichtgeving uit het centrum van het land.