www.simonfaber.eu

Ik heb even getwijfeld of ik deze week wel mijn gedachten en wederwaardigheden moest toevertrouwen aan het WWW. En dat komt gewoon door het gebrek aan noemenswaardige belevenissen. Tegenwoordig heb ik blijkbaar een saai leven, wat bestaat uit slapen, autorijden, werken, autorijden, eten en weer slapen. Met als hoogtepunt van de werkweek dat ik nog een avondje ook mocht doorbrengen bij mijn werkgever in Utrecht. Dus samenvattend: Het was niet veel soeps, de werkweek. En ook over het weekend kunnen we weer kort zijn. Marjolein ging nog met onze zonen naar de bioscoop in Amersfoort. Ik ging niet mee, want de film waar ze naar toe gingen behoort tot een genre waar ik niet van hou. Ze gingen naar de nieuwe Dracula film. Ook de vriendin van Martijn ging mee, en na afloop gingen ze nog bij Martijn even wat drinken. Dat was toch makkelijk want afgerond woont hij bijkans naast de bioscoop. Dus al die tijd van pret en jolijt zat ik thuis weg te kwijnen. Not. Ik vermaak me ook heel goed in mijn eentje. Op zondag kwam mijn zwager met zijn wederhelft ons nog met een bezoek vereren. Dus dat was wel weer vermakelijk. En dat was het alweer.

Ik heb niet zoveel te melden deze week. De werkweek was vijf dagen lang, het weekend twee. Bijna zou ik willen zeggen dat dit het meest opmerkelijke was van de afgelopen week. Hoor ik daar iemand “sleur” roepen? Het weekend was dus ook niet bol van de evenementen. Zaterdag nog even pasfoto’s laten maken. En verder gebeurde er niets. Zondag nog de F1 gekeken in Rusland. Een wedstrijd die best wel mooie race momenten kende. Vooral in het begin van de race. En dat was het alweer. Ik schaam mij voor zo een weinig inspirerende week.

Over de werkweek is weinig nieuws te vertellen. Tilburg is nog steeds een eind rijden, en ik bouw nu dus een fijne werkrelatie op met mijn auto.

Op zaterdag was ik jarig. Maar zoals u vorige week al hebt kunnen lezen, heb ik mijn verjaring al vorige week gevierd. Dus nu ging de zaterdag rustig voorbij. Marjolein had nog een dagje Den Haag in de planning staan, en dus kon ik de dag in gepaste rust doorbrengen. Om vijf uur was Marjolein weer boven water, en kwamen ook mijn ouders en Martijn met zijn vriendin nog langs om mij hartelijk te feliciteren. Met zijn zevenen zijn we toen nog in Hoevelaken uit eten gegaan.

Hoevelaken heeft in het centrum een aardig restaurantje waar we altijd zeer lovend over waren. Daar had ik dan ook gereserveerd. Toen we binnen kwamen, bleek dat reserveren eigenlijk niet echt nodig was geweest. Al spoedig bleek waarom dit zo was. De bediening was niet echt heel erg goed. Verkeerde voorgerechten leveren, en ook niet echt adequaat reageren op dorst signalen en dergelijke. De menu kaart was nu wel heel erg beperkt, en onsteeg het niveau van een eetcafé niet meer. Het gebodene was nog wel lekker, maar echt bijzonder was het niet. Jammer, want het was zo’n leuk restaurantje. Volgende keer maar weer naar de Chinees, wat mij betreft. Zondag niet veel uitgevoerd. In de middag nog lekker in de tuin gebivakkeerd. En ik slaag er dan altijd in om daar dan vervolgens in slaap te vallen. Ik weet niet wat dat nu veroorzaakt. Wellicht een overdosis aan frisse lucht. Ik kan daar blijkbaar niet tegen. En dat was het al wel weer.

De week ging redelijk kalmpjes voorbij. Maandag vertrok Marjolein nog voor een werkweek naar het buitenland. Dus ik had het rijk helemaal voor mijzelf alleen. Samen met de kat natuurlijk. Het is wat stil dan in huis, maar toch heb ik de week eenzaamheid weer overleeft. Op vrijdagavond was ze weer boven water, en aangezien dan ook Ruben op vrijdag avond altijd thuis komt was het op vrijdagavond ineens druk. Verder heb ik weinig uitgevoerd in het weekend. Beetje in Leusden door het winkelcentrum lopen kachelen. Zondag nog wat kleine klusjes uitgevoerd, en daarna nog de F1 bekeken. Het was een spannende wedstrijd. Heel triest wat er met Bianchi gebeurde. Echt een kwestie van hele erge pech. In mijn krant stond op maandag nog een zuur stukje over dit ongeluk. Of ze niet eerder hadden moeten ophouden, of er wel genoeg veiligheidsmaatregelen waren genomen. Ik denk dat de schrijver niet veel verstand van autoraces had. In twintig jaar is er geen enkele autocoureur meer om het leven gekomen in de F1, dus begin niet te zeiken dat de veiligheidsmaatregelen niet voldoende zouden zijn geweest! Dit was in mijn ogen echt een kwestie van pech. Ik hoop in ieder geval dat Bianchi hier helemaal van gaat herstellen. Verder weinig opzienbarends te melden, dus ik brei er maar weer een eind aan.

Het is merkbaar dat de vakanties ten einde zijn. Het fileleed op de Nederlandse wegen slaat weer onbarmhartig toe. De voorgaande weken meldde ik nog vol goede moed, dat het qua fileleed wel mee viel, maar dat is de afgelopen week wel anders geworden. Iedere dag, natuurlijk op de weg naar huis, was het raak. En dat brengt de reistijd van werk naar huis al rap op twee uur. Iets waar ik niet echt stoïcijns onder blijf. Zeker niet als ik in de spits zoveel caravans ontwaar. Voor mij het grote kwaad in het verkeer. Veroorzakers van fileleed. Ik heb het wel eerder op deze plek genoemd. Er zou een verbod op caravans in de spits moeten komen.

Maar genoeg hierover. Laten we het weekend even kort met u doornemen. Zaterdag hadden we een hoop vrienden en familie uitgenodigd voor onze verjaardagen in huize Faber. Marjolein is in juni jarig, Ruben in augustus en ikzelf in september. Maar omdat plannen in verband met vakanties en dergelijke vrij lastig is, besloten we om al deze verjaardagen maar op een hoop te gooien en deze afgelopen zaterdag te vieren. De opkomst was bijzonder goed te noemen, en ik was dan ook heel blij dat het zaterdag nog droog en warm weer was. Met recht de laatste dag van de zomer. Hierdoor konden mensen ook de tuin als overflow gebruiken. Ik heb het bijzonder naar mijn zin gehad, en ik kreeg de indruk dat ook de visite zich prima vermaakte. Wat ik alleen jammer vond is dat ik niet iedereen heb weten te spreken. Ondanks het feit dat het toch nog vrij laat werd. Om twee uur in de morgen lag ik pas op mijn bed. Vroeger zou ik hierom gelachen hebben, maar ik word blijkbaar ook een dagje ouder, en ik voelde mij de volgende ochtend toch redelijk brak. Ik word een oude zak. Zondag stond dus in het teken van het uitbrakken. Natuurlijk ook nog de F1 bekeken, maar ik vond de wedstrijd niet echt veel aan. Ik dreigde tijdens de race zelfs telkens weer in slaap te vallen. Verder valt over deze dag weinig te rapporteren, dus dat was het wel weer.