Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2014
- Hits: 798
Wat waren de hoogtepunten van de afgelopen week? Wel, ik mocht op dinsdag nog naar de tandarts! Als dat al niet als hoogtepunt kan worden aangemerkt, wat dan wel? Bij controle een aantal weken terug, bleek dat ik weer eens een gaatje had. Dat vroeg om nadere invulling. En dat gebeurde dan ook afgelopen dinsdag. Even een zijstapje. Wij hebben sinds een tweetal jaren onze tandarts verzekering opgezegd. De kosten die je vergoed krijgt zijn niet in verhouding voor wat je voor de verzekering betaalt. Einde zijstap. Sinds we echter deze verzekering hebben opgezegd, en zelf de kosten voor het onderhoud van ons gebit voor onze rekening nemen, valt het me op dat de tandarts nu ineens wel mij voor het vullen van een gaatje een verdoving aanbiedt. Dat deed hij anders nooit! Maar goed, het was maar een klein gaatje. Dus dat onderga ik dan nog wel verdovingsloos. Mijn hele leven ben ik nog nooit verdoofd voor het vullen van een gat, en dan nu ineens daar wel mee gaan beginnen? Kortom, ik ben stoer.
Maar met deze gebeurtenis was er nog geen einde gekomen aan de hoogtepunten. Nog zo'n hoogtepunt vormde de donderdagavond. Toen mocht ik opdraven voor een bijeenkomst van de unit waarvoor ik werk bij mijn werkgever. Een unit van zo'n 180 man. Dus was die bijeenkomst dan ook gepland in een van der Valk hotel onder Utrecht. We hebben weer een nieuwe, verse directeur bij deze unit. En deze man wilde ook graag zijn strategie met ons delen. We hebben, volgens hem, veel last van concurentie van zzp-ers, en moeten ons meer richten op het doen van projecten. Nu zit ik dit jaar al 19 jaar in de detachering. Van deze 19 jaar hoor ik al 14 jaar dat we minder moeten gaan detacheren, en meer projecten moeten gaan doen. Helaas zie ik daar niets van terug in de dagelijkse werkelijkheid. Maar wellicht gaat het de 15e keer wel goed. Je weet maar nooit. En over dat we concurrentie hebben van zzp-ers? Eh.. Volgens mij hebben ze daar zelf aan mee geholpen door mensen te ontslaan in de afgelopen jaren!
Dus dat was weer de werkweek. In het weekend niet echt hoogtepunten beleeft. Op zondag nog voor een neefmans de starter versie van Office op zijn laptop geïnstalleerd. Hij had dat nodig voor zijn studie. Zijn moeder was ook nog meegekomen, dus nadat we dat klusje hadden geklaard, hebben we nog even gezellig in de nazit zitten pimpelen met zijn allen. Waarbij Marjolein en ik ons zeer hebben ingehouden (fris is ook lekker), want wij moesten de auto van Marjolein nog wegbrengen naar de automonteur die het onderhoud op haar wagen pleegt te doen. Ze rijdt nog maar bitter weinig met het karretje, dus voordat we konden vertrekken moest eerst de auto door middel van startkabels weer tot leven worden gewekt. Volgens mij is de accu niet helemaal goed meer, denk ik dan maar zo.
En dat was het weer voor deze week.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2014
- Hits: 761
Een korte bijdrage dit keer, want de werkweek ging redelijk rimpelloos voorbij. En dat brengt ons automatisch op de weekend perikelen. Zaterdag overdag stond wat mij betreft in het teken van het schaatsen. Toch een van mijn favoriete sporten. Knappe prestatie van de Nederlanders om het hele podium oranje te laten worden. Tijdens het kanaalzwemmen na het schaatsen belandde ik nog bij de BBC. En die zonden ook de wedstrijden van de 5 km uit!!! En wat een geweldig commentaar van de britse commentatoren. Waarbij enthousiasme een belangrijker rol speelt als terzake kundig zijn, maar wat toch heel aanstekelijk werkt. Zaterdag avond nog naar een verjaring geweest van vrienden van ons. Leden van het illustere gezelschap de Florida Bastards (zie 2013). Dus dat was een gezellig samenzijn. Eigenlijk hadden we ook op deze avond naar Alphen aan den Rijn gemoeten. De dochter van mijn zusje vierde voor het eerst haar verjaardag in haar eerste eigen woonstek. Zij is dus nu ook de deur uit. Dus ook hier kunt u een oud Nederlands gezegswijze invullen (kleintjes worden groot bijvoorbeeld). Maar bij ons geldt over het algemeen dat we ons aan eerder gemaakte afspraken houden. Dus werd het in dit geval dus de verjaardag van vrienden van ons. Ruben en Martijn hebben ons ongetwijfeld uitstekend vertegenwoordigd bij ons nichtje. Zondag moest er natuurlijk weer gekeken worden naar het schaatsen. Dit keer de vrouwen 3000 meter. Ik had Claudia Pechstein nog wel een medaille gegund. Zowiezo een prestatie om als 42 jarige nog steeds mee te kunnen doen aan de Olympische Spelen. En daarmee heb ik alweer een hele week samengevat in bovenstaand epistel. Kort en bondig.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2014
- Hits: 807
Het is nog rommelen bij de opdrachtgever. De afgelopen week nog gesprekken gevoerd met diverse chefs over mijn toegevoegde waarde. Het is nu geloof ik wel zo, dat ik tot eind februari nu blijf. Maar wat mijn taken dan zullen zijn? In een van de gesprekken werd nog aangegeven dat ik zelf maar een opdrachtformulering moest maken over wat ik vond dat er moest gebeuren. Ik kan je verklappen dat ik dit nog niet eerder bij een klant heb hoeven doen, en het komt op mij ook niet echt motiverend over. Het zal wel vervolgd worden. Over naar het echte leven. Het weekend. Dat was redelijk rustig en bedaard. Passend bij onze leeftijd. Op zaterdag avond had mijn schoonzus nog haar broer en zus uitgenodigd voor een gezellig samenzijn. En uiteraard was ook de aanhang hierbij inbegrepen. En zo waren we met zijn zessen. Dus drank en voer! En de doelstelling hierbij is dik gehaald. Het was heel gezellig. Normaal ben ik niet zo van het lang aan tafel zitten om te eten, maar nu vloog de tijd voorbij en was het half elf voor we van tafel afgingen. Gezellig. En dat was eigenlijk het hoogtepunt van het weekend alweer. Op zondag niet veel uitgevoerd. Ik kan me er nu in ieder geval weinig van herinneren. En dus zal ik het hier maar weer bij laten.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2014
- Hits: 784
Ik was het grootste gedeelte van deze week weer eenzaam en verlaten. Mijn wederhelft en ook steun en toeverlaat, moest voor haar werk weer eens naar het buitenland. Op maandag met het vliegtuig vertrekken, op donderdagavond weer thuis. Ik had dus het rijk helemaal voor mezelf alleen gedurende deze dagen. Op de kat na dan. Dat beest richtte zich nu, uiteraard, geheel op mij voor haar broodnodige aandacht. Maar daar is het ook nog een jong beestje voor. Verder wil ik over de werkweek niets meer kwijt. Op de opmerking na, dat ik in ieder geval nog in de maand februari definitief nog bij de staat der Nederlanden gedetacheerd zit. Wat bracht het weekend? Ook dat viel ontzettend mee, qua inspanning en belevingsdichtheid. Op zaterdag spontaan besloten om de open haard te gebruiken voor het verwarmen van de woonkamer. En Martijn kwam bij zijn ouders en broer nog op bezoek. Altijd gezellig. Martijn gaat de volgende maand nog weer verhuizen. Hij bewoont nog een kamer van 12 m2 in een zusterhuis van de psychiatrische inrichting hier in Amersfoort, maar na twee jaar is hij dit meer dan zat. Zijn oom had een appartement gekocht in Amersfoort om te gaan verhuren en Martijn had hier wel oren naar. Nu gaat hij samen met een vriend van hem dat appartement bewonen, en in maart gaat hij dus verhuizen. Hij heeft er echt veel zin an. Op zondag kwamen mijn ouders nog ter koffie. Dat ging na verloop van tijd vanzelf over in borreltijd, dus daarmee hadden wij ook de zondag weer nuttig en aangenaam besteed. Als u uit bovenstaand verhaal de conclusie trekt dat het leven rustig voort kabbelt in huize Faber, dan kan ik met deze conclusie het ook eens zijn.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2014
- Hits: 779
Het rommelt heel erg behoorlijk bij mijn opdrachtgever. Er worden over de rug van simpele externen zoals ik machtspelletjes gespeeld, waarbij ik als een speelbal heen en weder wordt getikt. Mijn contract loopt in principe hier op 28 februari af. Zo is het leven nu eenmaal. Maar ik heb hier sinds een maand ook een andere projectmanager gekregen. Ook dat kan. Niets menselijks is de opdrachtgever vreemd. Echter de betreffende projectmanager vertoont gedrag waardoor ik denk dat hij een verborgen agenda heeft. Hij is bezig om het project te bevolken met mensen die hij uit zijn vorige project kent, en zo te merken wil hij van de anderen af. Dus de afgelopen week waren we de activiteiten aan het doornemen, en op een gegeven moment kwam het ter sprake dat ik zei dat, voor zover ik wist, mijn contract tot 28 februari zou lopen. Nou, dat was toch niet zo. Volgens hem ging ik al op 31 januari het pand verlaten. Ok. Het kan zijn dat ik mij vergis nietwaar ? Dus ik mijn account manager inlichten over de veronderstellingen die bij deze projectmanager leven. Dat ontaarde vervolgens in een "heerlijke" discussie. Want het bleek dat de baas van mijn projectmanager had beslist dat wij op 28 februari pas het pand zouden verlaten. Fittie!!!!
Gedurende de week had mijn accountmanager dus nog een paar keer een overleg hier bij de klant. Zijn laatste overleg had hij met de baas van mijn projectmanager. Hierbij werd de belangrijke uitspraak gedaan dat de baas van mijn projectmanager wel bepaalde wie er in het team zat! En niet mijn huidige projectmanager! Dus waarschijnlijk zit ik hier nog wel tot 28 februari. Wordt ongetwijfeld weer vervolgd. En dat was nog maar de werkweek! Over het belangrijkste gedeelte van de week, het weekend, kan ik redelijk kort zijn. Zaterdag mij nog weer nuttig gemaakt door een paar klusjes uit te voeren uit de categorie k** klusjes. Moest ook gebeuren. En op zondag wilde Marjolein nog graag gebruik maken van onze museumkaarten. Ik krijg al bijna spijt dat ik ze heb gegeven! (Geintje). Op zondag zijn we dus naar Oosterbeek vlak bij Arnhem gereden. Het Airbourne museum. U heeft uiteraard wel gehoord dat men in de tweede wereldoorlog bij Arnhem nog hevig gevochten heeft, onder de projectnaam Market-Garden? Het museum in Oosterbeek staat geheel in het teken van deze operatie. En dat is ook niet verwonderlijk want het museumgebouw werd in de tweede wereldoorlog gebruikt als hoofdkwartier van de Engelsen. Op zich is het geen groot museum, maar wel heel interessant om eens te bezoeken. In de kelder had men nog een straatje nagebouwd ten tijde van de slag. Dus kapot geschoten huizen. Soldaten die vanuit woonkamers in hinderlagen liggen. Geschut in de straten. Best wel indrukwekkend gemaakt. Vooral ook omdat het geluid van geschut onophoudelijk om je heen klinkt. En ook het beeldmateriaal wat verder gepresenteerd wordt.
Vanwege het feit dat het een klein museumpje is, en Oosterbeek nog bijna in de beschaafde wereld ligt, toch nog redelijk vroeg weer thuis gekomen. Aldaar het weekend verder rustig afgesloten met drank, boeken en het vermaken van de kat.
Ben benieuwd wat de komende week ons weer gaat brengen.