www.simonfaber.eu

Details
Category: 2014
Hits: 805

Zullen we het maar niet over de werkweek hebben? Graag. In het weekend hebben Marjolein en ik nog weer gebruik gemaakt van onze museumkaarten. Dit keer zijn we op zaterdag naar Hattem gegaan. Daar heb je een museum wat uit twee gedeeltes bestaat. Een gedeelte is gewijd aan het werk van Anton Pieck, en dan is er nog de rest van het museum. Met aandacht voor de tijd van Rembrandt en nog meer leuke tentoonstelling dingen. Nu ligt Hattem ongeveer 65 kilometer ten noordoosten van de wereld, dus een groot gedeelte van de zaterdag ging hier toch wel aan op. Verder kabbelde het weekend weer vredig voorbij. Op zondag nog even de film Jobs gekeken. Over Steve Jobs inderdaad. Ik had deze film van een collega van de belastindienst te leen gekregen, en ik was toch wel nieuwsgierig naar deze prent. Ik heb er in ieder geval wel van geleerd dat als je zo'n bedrijf wilt opbouwen je een visie moet hebben die je ten koste van alles gaat doordrukken. Verder behandel je vrienden niet echt netjes, en weiger je zelfs je kind te erkennen omdat je het te druk krijgt met je bedrijf. Ik denk ook niet dat ik ooit zo ver zal komen als Steve Jobs. Een paar van de hierboven genoemde karaktertrekken heb ik niet. En op deze wijze ging ook de zondag op deze wijze weer vredig door het putje.

Details
Category: 2014
Hits: 760

Kast:genoten en alle belangstellenden van dit superblog! Ik wens u allen en uw dierbaren een gezond en gelukkig 2014. Dat het jaar maar uw stoutste dromen mag overtreffen.

Dan nu maar weer over tot de orde van de dag. Vorige week was uiteraard een gebroken week. Nieuwjaarsdag op woensdag, dan breekt de week mooi in twee gelijke delen uiteen qua werk. Over het werk kan ik wederom zeer kort zijn. Als ik stel dat het heel erg rustig was bij de bv Nederland dan overdrijf ik nog. Ook qua bezetting was het heel stil. Op mijn verdieping zaten we op de drukste dag van de week al gauw met vier man. Dus stilletjes. Uiteraard was het dinsdag nog oudejaarsdag. Marjolein is behoorlijk druk bezig geweest met oliebollen bakken. Dat doet ze erg goed, en er komen ook steeds meer afnemers bij. Eerst wilden mijn ouders altijd wel een paar oliebollen hebben, maar nu meldde ook Martijn zich bij zijn moeder voor een aantal oliebollen. Hij ging op zijn kamer met 30 anderen van zijn leeftijd oud en nieuw vieren, dus hij wilde wel een aantal van zijn moeders onovertroffen baksels hebben. En zelf kregen we ook visite 's avonds dus Marjolein had het hier behoorlijk druk mee.

's Avonds ging Ruben nog naar de oud en nieuw party van zijn broer toe, maar zelf zaten we met 11 man te wachten tot het 12 uur geworden was. Het was, zoals u waarschijnlijk wel begrijpen zult, erg gezellig allemaal. Om twaalf uur nog mijn bijdrage aan de belasting van het milieu de lucht in geschoten. U weet wel. Traditie. Vind ik er gewoon bij horen. En ook dit jaar ben ik er in geslaagd om geen ongelukken te veroorzaken bij het knalwerk. Al met al was het toch nog drie uur voor ik tussen de lakens kroop.

Nieuwjaarsdag is altijd een brakke dag. Dat kent u inmiddels van mij wel uit voorgaande jaren. Traditiegetrouw naar mijn ouders gegaan om daar het nieuwe jaar nog passend in te leiden met drank en voer. Tegen die tijd was ook Ruben weer boven water gekomen om naar zijn grootouders te gaan. Toch een beetje op tijd naar huis toe gegaan en thuis wilde ik op de bank nog een documentaire over natuurparken in Amerika volgen. Ze hadden de tien mooiste parken van Amerika geselecteerd en wilden hiervan beelden tonen. Deze fraaie documentaire is toch grotendeels aan mij voorbij gegaan. Op het ene moment zag ik nummer tien van de parken, en toen ik even later mijn ogen weer open deed waren ze ineens al bezig met nummer 1. Voor mij dus een teken om maar rap tussen de klamme lappen te gaan. De volgende dag ben ik met het openbaar vervoer naar Apeldoorn gegaan. Is wel goed te doen. De reden hiervoor was het feit dat onze kat naar de dierenarts toe moest in Woudenberg. Ze moest een je-weet-wel-poes worden. En daar had Marjolein mijn auto voor nodig. Dat had nog weer wat voeten in de aarde. Juul was het er absoluut niet mee eens dat ze daarvoor in een transportdoos moest. Iets wat onze vorige katten altijd redelijk lijdzaam ondergingen. Het idee dat ze in die doos opgesloten was trok haar totaal niet aan. En zij was dan ook als eerste kat in staat om met behulp van haar klauwen de doos finaal open te halen en daaruit te vluchten. Zij ging dus maar in de voortuin onder de auto zitten, totdat Ruben in staat was om haar naar binnen te lokken en Marjolein haar een tuigje kon aandoen. En toen bleek dat haar bezwaren uitsluitend met de reisdoos van doen hadden. Zij vond het autorijden namelijk helemaal geweldig. Als een hondje zat ze voor de zijruit geplakt om naar buiten te kunnen kijken, en zelfs tijdens de rit klom ze op de schouders van Marjolein om een nog beter uitzicht te bemachtigen. In de middag na de ingreep kon Marjolein haar weer ophalen, en ze was in ieder geval al zover bijgekomen dat ze de terugreis weer voor de ruit zat geplakt om maar niets te missen van de rit. We hebben het hier al eens eerder gememoreerd, het is net een hondje in een kattenlichaam.

En dan was het weer weekend. Ik had Marjolein met Kerst toch twee museumkaarten kado gedaan? Dus konden wij zaterdag wederom op pad om van onze kaarten gebruik te gaan maken. Dit keer was paleis het Loo het doel van de reis. Tja. Wat valt hierover te zeggen. Alles stond uiteraard in het teken van ons koningshuis. Maar je kreeg ook wel een aardig beeld van hoe ze destijds leefden. Marjolein vond het maar een somber en donker paleis en was blij dat ze er niet hoefde te wonen. Ik zag nog wel mogelijkheden in het pand. Er zat in ieder geval behoorlijk veel ruimte in, en ook de ligging was niet helemaal verkeerd. Locatie, locatie, locatie. Zoals ze dat dan in de huizenbusiness zeggen. Tot slot werd het dan ook nog weer zondag. En deze dag weinig uitgevoerd. Alleen even naar mijn ouders geweest. Mijn ouders hadden net op zondag een enorme foto gekregen van al hun kleinkinderen (vijf). En met enorm groot bedoel ik ook enorm groot. 120x90 cm. Dat moest ik uiteraard even bewonderen. En op deze wijze kwam er weer een einde aan de eerste week van het jaar. Ik ben blij dat de feestdagen er weer op zitten.