www.simonfaber.eu

Details

Written by Simon

Category: 2014

Published: 17 March 2014

Hits: 799

Ik pijnig mijn hersenen weer af of er nog iets bijzonders is gebeurd in de afgelopen werkweek. En een dingetje was nog wel aardig te vermelden. Zoals u uit mijn eerdere bijdragen al heeft kunnen lezen, ziet het er ernstig naar uit dat mijn opdracht hier uiteindelijk op 31 maart afloopt. Aan alles komt een eind, en ik heb hier dan ook al weer 2,5 jaar gezeten. Al moet ik toegeven dat de laatste maanden echt voorbij gekropen zijn. Maar goed, dat is een ander verhaal. Anyway. Ik ga waarschijnlijk op 1 april hier weg. Nu is mijn opdrachtgever ook bezig om over te gaan van Windows XP naar Windows 7. Want Microsoft ondersteunt de boel niet meer. En ik kon mij ook echt wel voorstellen dat je als organisatie lekker op XP bleef zitten, want dat was tenminste een toonbeeld van stabiliteit. Maar goed, men is al een tijdje bezig om over te gaan naar een nieuwere versie van Windows. En daarvoor krijgen medewerkers dan ook een andere laptop. Nu had ik voor mezelf nog het idee dat ik gewoon met mijn "oude" laptop met XP mijn tijd nog wel zou kunnen uitdienen. Maar tot mijn verbazing kreeg ik toch nog een uitnodiging om een nieuwe laptop te komen halen, en mijn oude in te leveren. Voor twee weken! Vul hier nu uw eigen grap in aangaande de aard van de organisatie waar ik bij werkzaam ben.

Het weekend. Martijn ging een housewarming party geven. Hij is nu officieel over in zijn nieuwe flat. Dus dat moest gevierd worden. Maar eerst wilde hij aan zijn ouders en grootouders ook nog zijn kantoor laten zien, waar hij zijn bedrijf voert. Hij huurt met zijn compagnon een kantoor in Nijkerk. En wij waren daar nog nooit geweest. Dus eerst een rondleiding in Nijkerk. Martijn natuurlijk apetrots, en ik kan u verklappen dat waren zijn (groot)ouders ook! Daarna met gezwinde spoed naar de nieuwe flat van Martijn. Zijn flat ligt vlakbij het station Amersfoort, bijna aan het spoor. Maar daar hoor je helemaal niets van. Zijn flat was van buiten ook al herkenbaar, want hij heeft als enige in het flatgebouw een tuinkabouter op zijn balkon staan.

Overdag was het meer voor de ouderen en de familie. 's Avonds had hij zijn vrienden en aanverwante zaken uitgenodigd. Het was allemaal heel erg leuk en gezellig, en ik ben ook heel erg blij voor hem dat hij nu zo'n mooi stekje heeft. Om zijn visite nog te voederen had Martijn nog een Chinees aan laten rukken, dus vul hier de bekende kast:kreet maar weer in.

En toen werd het zondag. In de middag kwam Ruben nog thuis. Die was bij zijn broer blijven hangen om verder nog de housewarming te vieren, en was meteen dan ook maar bij hem blijven pitten. Tussen de middag kwam hij met het treintje nog thuis, en hij had nog op het station van Amersfoort iemand met EHBO moeten helpen. Op het perron was iemand ineens niet goed geworden, en de persoon was ook bewustenloos geraakt. Ruben heeft toen zijn EHBO vaardigheden op de man losgelaten door zijn mond leeg te maken (slijm, braaksel) en de man in de stabiele zijligging te leggen. En vervolgens wachten tot er een ziekenauto kwam. Nu is Amersfoort best een redelijk grote provinciestad, maar Ruben heeft toch een half uur op een ambulance moeten wachten. Dat vind ik toch wel lang. Maar ik ben uiteraard trots op Ruben, dat hij zijn hoofd koel hield en meteen ook de man ging helpen. Ik kan u verklappen dat een hoop mensen alleen maar apatisch gaan zitten kijken in zo'n geval. Dus, hulde Ruben!

En uiteraard begon op zondag nog het F1 seizoen. Om twee uur zat ik voor de buis, met het vertrouwde commentaar van O. Mol. Ik moet wel wennen aan het nieuwe geluid van de motoren, denk ik. En ook het feit dat je gediskwalificeerd kan raken omdat je auto teveel brandstof verbruikte vind ik, heel bijzonder, om het maar heel diplomatiek te zeggen. En dat was het weer voor deze week. We gaan er weer een mooie week van maken, toch?

Details

Written by Simon

Category: 2014

Published: 03 March 2014

Hits: 768

Ik wil niet meer over de werkweek praten. Dat lijkt mij het beste. Dus beperk ik me maar tot het weekend. Ook leuk, nietwaar?

Dit weekend vierde mijn schoonzus het feit dat ze 65 geworden is. En dit vierde ze niet thuis, maar had een gelegenheid gehuurd waar je een paar mensen in onder kon brengen. Een bijzondere mijlpaal, 65 jaar. Dat moeten wij nog maar zien te halen. Dus op zaterdagmiddag al om drie uur daar heen getogen, en om elf uur in de avond maar weer eens op huis aangegaan. Samenvattend kan ik dan ook wel zeggen dat het een geslaagde dag was. Je spreekt weer eens mensen die je een poos niet gesproken hebt, dus de tijd vliegt. Mijn kroost was ook uiteraard uitgenodigd, maar die kwamen wel even een stukje later op de avond aanzetten. De reden hiervoor was dat Martijn op zaterdag ging verhuizen. Naar een flat op negen hoog. Dus die was redelijk druk die dag. Zijn broer moest, vanwege zijn technische inslag, allerlei kasten in elkaar schroeven van de firma Ikea. Kortom de heren hadden het druk, en een goed excuus om wat later te komen. Ik vond het al heel erg goed van ze, dat ze toch nog even bij hun tante langs gingen voor haar verjaringsfeest.

Als minpuntje moet ik toch even mijn gestel benoemen. Voor ik naar de verjaardag heen ging, voelde ik mij al niet erg super. En gedurende de avond verbeterde mijn toestand zich niet echt. Dus toen ik uiteindelijk thuis kwam, was het rechtstreeks mijn bed in, en hopen dat de toestand gedurende de nacht zich zou verbeteren.

Dat was gelukkig het geval. En de volgende dag konden Marjolein, mijn ouders en ik eindelijk ook eens gaan kijken in de nieuwe woonstek van mijn zoon. Het is een gave flat. Zonder meer. Hij huurt samen met een andere jongen deze woonruimte van mijn zwager, en het is allemaal nagelnieuwe nieuwbouw. Hij is een van de eerste bewoners nu in het flatgebouw. Toen wij aankwamen zagen we nog wel meer mensen bezig met verhuizen, maar Martijn is toch een van de eersten. Op negen hoog heeft hij een schitterend uitzicht over de stad Amersfoort. Hij kijkt mooi uit over de binnenstad, en je kan zelfs helemaal Nijkerk nog zien liggen in de verte. Hij was er, terecht, dan ook heel erg blij mee. We zijn maar even blijven kijken. Ze waren nog druk bezig om hun bezittingen een plek te geven, lampen ophangen en meer van dat soort werk. Dus we waren weer op tijd thuis. Daar hebben we vervolgens weer het einde van het weekend afgewacht.

Details

Written by Simon

Category: 2014

Published: 10 March 2014

Hits: 799

Ik ga nog maar vier dagen in de week naar mijn opdrachtgever. Dat is eigenlijk het nieuws qua werk. Officieel heb ik al twee jaar een 32 uren contract met mijn opdrachtgever, maar tot nu toe had ik ook de afspraak dat ik dit kon compenseren met mijn eigen vakantie dagen. Maar nu mijn opdracht aan zijn einde gaat komen, kan ik dat niet meer bolwerken. Dus vanaf nu tot het einde van de maand nog maar vier dagen in de week bij mijn opdrachtgever en een dag in de week bij mijn werkgever. En dit was dan alweer de werkweek. Het weekend dan maar. Op zaterdag ging Marjolein een dagje naar Almere (of all places). Het rijk aan Ruben en mij overlatend. Ik zelf had nog wat puntjes op mijn agenda staan, en een van die punten was in elk geval een begin maken met het herinrichten van mijn computerkamertje. In deze kamer staat al jaren een hele zware kast mij in de weg. Die moest in ieder geval eens een ander plekje krijgen. Dit alles is de opmaat voor het feit dat ik een nieuw bureau wil, en die moet ik wel kwijt kunnen in mijn hok. Dus daar was ik nog wel even zoet mee. Voor ik het wist was het alweer half zes, en kwam Marjolein ook weer boven water. Terug uit het pittoreske Almere.

Toen was het uiteraard al weer veel te laat om te gaan koken, nietwaar? Geen probleem. Met zijn drieën naar het plaatselijke pannenkoeken huis gelopen. Daar ben ik mij weer te buiten gegaan aan een pannenkoek met kippenlevertjes. Ik twijfel bij dit pannenkoeken huis altijd tussen deze pannenkoek, of een pannenkoek met shoarma. Maar dit keer ging ik toch weer voor de kippenlevertjes. De alom bekende kast:kreet kan hier ingevuld worden....................

Na de dis ging Ruben nog weer uit in de omgeving van Amersfoort, zodat Marjolein en ik weer het huis alleen hadden.

Op zondag niet veel uitgevoerd. Dus nu zijn we weer volledig uitgerust en klaar om de werkweek weer te laten beginnen.

O ja. Voor ik het nog vergeet. Mijn (af)teller staat alweer op 4,5.

Details

Written by Simon

Category: 2014

Published: 24 February 2014

Hits: 803

De afgelopen werkweek belde mijn accountmanager mij op. Tot nu toe was bij de klant voor mij een einddatum vastgesteld van 15 maart. Deze einddatum is weer met twee weken opgeschoven. Ik ben nu nog tot 1 april bij de BV Nederland. Dusss.........

In ieder geval was de werkweek weer een onderbreking van het weekend.

Op zaterdag zijn Marjolein en ik met het openbaar vervoer nog naar Sodom en Gomorra gereisd. Doel van onze reis was het Rijksmuseum. Het bleek al meteen dat we niet de enigen waren die naar de stad van dood en verderf afreisden. Het bleek dat er ook een huishoudbeurs werd gehouden. Dus druk in de trein. In Amsterdam bleek ook dat wij niet de enige dagjesmensen waren. Mijn hemel, wat was het druk. En lopend van het Centraal Station naar het Rijksmuseum heb ik bitter weinig Nederlands gehoord. Toen we bij het Rijksmuseum aankwamen zag ik zelfs een forse rij voor het kaartjesloket staan. Maar gelukkig hebben wij Museumjaarkaarten en konden aanschuiven in de Fast Lane om het museum binnen te komen. Zoals u weet hebben ze de afgelopen periode het Rijksmuseum verbouwd. En ik kan u verklappen het is inderdaad heel erg mooi geworden. Ik snap alleen niet dat het zo lang heeft moeten duren (10 jaar ofzo?). Binnen het Rijksmuseum was het ook heel erg druk. Wat natuurlijk heel verbazingwekkend is voor een zaterdag, met niet zo heel erg mooi weer. Grote trekpleister was uiteraard de Nachtwacht. Complete drommen stonden voor dit doekje. Ik heb zelfs niet eens geprobeerd om hier dichter bij te komen. Gelukkig staat het formaat van het werk het ook goed toe dat je dit van een afstand tot je kan nemen.

Om half vier waren we weer terug uit de grote stad. Alles veilig overleefd. Alleen af en toe misselijk geworden van de penetrante geur van bepaalde kruiden die men op straat rookt. Ongetwijfeld voor medicinale doeleinden.

Om half vier kwam ook Martijn nog even zijn ouders met een bezoek vereren. Dat werd natuurlijk nog heel gezellig.

Zondag weinig uitgevoerd. Ruben en Marjolein hadden deze week nog het derde seizoen van Game of Thrones op DVD ontvangen, dus die zaten de hele zondag voor de buis. Ikzelf ben niet zo van de series. Ik heb destijds met veel plezier het eerste seizoen gevolgd, maar daarna haak ik al gauw af. Dus vermaak ik me wel weer op andere wijze.

En dat was het alweer voor de afgelopen week.